Dat het leven niet geheel vanzelf gaat, is, denk ik, niet verwonderlijk. Punt is ook, dat het aardig klinkt, maar daar bij mij niet de schoen wringt. "Im großen und Ganzen" mag ik daar helemaal niet over klagen. D'r is niks of niemand die in mijn nek staat te hijgen, als iets blijft liggen of ik mijn dag achter de laptop verbreng. Degene die problemen maakt, ben ik zelf.
Ik doe de dingen, die ik wil en constateer dan, dat het mij niet de tevredenheid schenkt, die je zou denken, dat je in een dergelijk situatie in gulle golven tegemoet komt. Het genot van de branding op een eiland in de Indische Oceaan. Ja, zelfs daar had ik nog wel wat te mekkeren over gehad, als de tijd niet zo kort was geweest en het overdonderende effect zo groot.
Waar komt dat verkeerde gevoel vandaan en wat is het? Een schuldgevoel? Onvrede met mezelf en de dingen die ik doe? Ja, oké, maar waar zou dat dan op gebaseerd zijn??
Het gaat niet echt om meer doen, al zou dat best mogen. Het gaat ook niet om beter doen. Vind ik, dat ik me met andere dingen bezig zou moeten houden? Zo ja, welke dan? Ik kan me werkelijk geen voorstelling maken van alternatieven, die beter bij mij in de markt zou liggen. Maar stel, waar is het dan misgegaan? Moet dan al bijna iets zeer basaals zijn, als het in staat is om zo incognito de boel onderhuids te saboteren. Eens over denken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten