Bedacht me vanochtend, wachtend op mijn beurt voor een schone auto, ineens, dat ik morgen aan het eind van de middag de mensen om me heen weer gewoon kan verstaan. Geen onaantrekkelijk idee. Je went aan het feit, dat het niet zo is, als het alternatief ontbreekt. Het zet trouwens niet aan tot extra tijd steken in het leren van Roemeens.
Ik mag het natuurlijk niet hardop zeggen, maar eigenlijk bevalt me die taalbarrière wel. Je staat er lekker naast. En als men geen extra moeite wil doen, en dat is de algemene tendens, wordt je met rust gelaten en kan ik dus heerlijk mijn gang gaan. Het is, als met een Frans nummerbord dwars tegen het verkeer in rijden in Utrecht, waar je weet, dat het niet mag, maar de buitenlandse plaat je verontschuldigt "Stomme buitenlander!" Heerlijk!
Een uitstapje als morgen krijgt zo een onverwachte meerwaarde. Niet dat ik ineens met iedereen uitgebreid ga zitten kletsen. God bewaar me. Luisteren, het horen van herkenbare klanken is voor het eerste voldoende. En gewoon kunnen verstaan wat mensen je vragen en dat -bij behoefte- kunnen beantwoorden. Zoiets kun je dus missen, blijkbaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten