Goed geslapen, de wereld weer een keer niet vergaan, zelfs Europa bestaat nog steeds als pseudo-politieke eenheid ondanks de zoveelste chantagepoging van een Zuid-Europees land richting de noordelijke geldpotten. Ik staar nu voor me uit over het winterse dak van het aanstaande logeerhuisje. Honden, niet mijn oude garde, zijn al dagen onrustig, blaffen en janken tot vervelens toe. De dag heeft vooralsnog iets onbestemds. Wat wil ik? Wat zou slim zijn, om het m-woord niet uit te spreken en ongewild weerstanden een steuntje in de rug te geven.
Het wiebelt ouderwets. Zo'n stemming waarin ik koffie zou gaan drinken in Périgueux had ik nog op mijn oude stek gezeten. Je zou dagen als deze moeten kunnen overslaan of een slagje sneller doorspoelen. Ff gaan zien hoe het vanmiddag gaat worden om daarna òf de hele dag door te spoelen of met een zekere geruststelling terug te keren naar de ochtend. Winterslaapneigingen?
Een stukje rijden kan nooit kwaad. Krant mee, misschien zelfs twee. Tablet erbij. Er moeten wat boodschappen gedaan worden, dus zelfs als het aangename niet uit de verf wil komen, valt er in ieder geval iets nuttigs te doen. Daarna zien we wel welke kant het opgaat of is gegaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten