Vaker voorgenomen, nooit gedaan, moet er toch maar eens van komen. Weinig prettige nacht achter mijn rug. Ik voelde het aankomen voor het toesloeg. Scheelt toch weer. Een opgejaagde onrust uit het niets en volledig nergens op gebaseerd. Tenminste niks van het moment zelf. Ik lag net in bed. Ietsje na eenen. Niks om me druk over te maken. Integendeel.
Onrust, opgeblazen gevoel, verkrampt, onregelmatige en te snelle ademhaling, kleurrijke bewegende beelden met veel rode rozen op de glazen deur naar de badkamer en een kat zien en voelen op het bed waar absoluut geen kat in de slaapkamer was. Het soort gedachten wat dit triggert, zal ik maar laten zitten. Niet aan de kalmering gegaan, ademhaling proberen te controleren. Alles meer dan één keer en misschien daardoor iets minder heftig en dus beter hanteerbaar. Hoewel prettig anders is. Na vieren verminderde de druk in mijn lijf en vertraagde, verlengde en verdiepte de ademhaling. Eindelijk iets van slaap. Helaas onrustig. Vanochtend verre van fit wakker en duidelijk nog niet in balans. Meer dood in het aanbod dan leven.
Wat is de oorzaak of waarschijnlijker, wat zijn de oorzaken? De draaimolen? De luchtzak en het gerammel van het vliegtuig? De ontspanning van een heelhuidse terugkeer? Of zoiets stoms als het eerste eigen granen- en notenontbijt na bijna een week vlees, kaas, brood en fruit? Ik kan me vergissen, maar volgens mij zitten deze ervaringen vaak in de buurt van (vlieg)reizen, thuiskomsten, op after-spanning momenten. Gaat een slome dag worden vandaag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten