Vanochtend ontwaakt met gedachten waar ik niet op zat te wachten, sla ik later op de ochtend een FAS open, waar ik ergens voor het eind was blijven steken met doorbladeren, en begin met een artikel over, je raadt het niet: de dood, en dan mn de haast waarmee men tegenwoordig het stoffelijk overschot de deur uit wil hebben. Ff geslikt en vervolgens doorgelezen. Je moet tenslotte je angsten recht in de ogen kijken, ander kun je het helemaal vergeten.
Als iets in mijn leven veranderd is met de overgang naar het oostelijke deel van Europa, dan is het wel de manier waarop afscheid wordt genomen van een overledenen. In alle rust! Ik kan inmiddels op aardig wat ervaring bogen en ben daarin ook veranderd. Minder afwerend geworden. Ik zit er (nog) geen uren te kleppen of omhels de dode niet maar probeer de situatie ook niet kost wat kost te vermijden. Het 'hoort' erbij. Zo kijk ik er inmiddels wel tegenaan. Het afscheid dan. Die dood was al wat langer duidelijk, als ie tenminste niet te vroeg een einde aan het leven maakt.
Ik had wel iets sterkers dan water kunnen gebruiken als begeleiding van de koffie, maar daar toch maar van af gezien. Ook toen in een volgend artikel de mens werd aangewezen als waarschijnlijke veroorzaker van een volgende, zesde massale soortensterfte in de geologische gechiedenis van de aarde. De dino was nummer 5. Het zal de mens als soort niet gelijk de kop kosten, maar "Seine Zivilisation aber, mit ihren Annehmlichkeiten und geistigen Höhenflügen, is das Produkt einzigartig stabiler Umweltbedingungen während der vergangenen 10.000 Jahre. Damit könnte es dann vorbei sein."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten