Waar zijn de koetjes? Waar zijn de kalfjes? Ze komen niet ongevraagd voorbij huppelen. Zoals vaker geconstateerd, moet je openstaan voor de onderwerpen, anders 'zie' je ze niet. Uiteindelijk is tenslotte bijna alles een onderwerp. Het hangt van de stand van de pet af of het lukt om er ergens eentje van te maken. En mijn pet is verstoringsgevoelig. Verstoring van mijn stemming. Verstoring van mijn rust. Verstoring van mijn bezigheden. Verstoring van mijn voornemens. Een hoop potentieel verstoorbare factoren.
Voorlopig is het de innerlijke rust, waar het aan ontbreekt. Duidelijk nog niet uitgeraast. Mag hopen dat de storm genegen is binnen afzienbare tijd te gaan liggen. Zo'n ramp was het nou ook weer niet, al weet je met overlopende emmers nooit wat allemaal nog meekomt. Die ene ultieme druppel brengt tenslotte alleen de stroom opgang.
Je zou het rotgevoel moeten kunnen projecteren, waar het hoort: bij de veroorzaker. Vreemdgenoeg heb je aan die kant vaak enkel iets met bloedneuzen. Fake of welgemeend maakt in deze niet zoveel uit. Natuurlijk was 'het' niet zo gemeend. Is het nooit. Zou er nog bij moeten komen, dat het met opzet gebeurd. Ook 'Sorry' komt tenslotte altijd achteraf.
Maar een gewaarschuwd mens telt voor 2. En als zich dat liniar vermeerderd naar gelang het aantal waarschuwingen, dan heb ik inmiddels op meerdere terreinen met een veelvoud van 2 van doen zonder dat dat ook maar één zode aan de dijk zet. Ja, ja , die emmer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten