Vier dagen en het jaar kan aan de kant. Behalve een handjevol meer of mindere verbleekte sterren uit de muziekwereld, de nodige sterren uit de oude (film)doos, een paar oud-politici en een enkele wetenschapper, hebben nog 100.000'den het eind van 2016 niet gehaald en ook de krant niet. Vooralsnog ziet het er naar uit, dat ik de jaarwisseling wel ga halen. Klinkt veel zwaarder dan ik er mee bezig ben. Maar ook zonder gewicht is het de meest overheersende gedachte van 2016 geweest. Hooguit de ergernis over het bouwstof zou de dood de eerste plaats strijdig kunnen maken.
Irritant, vooral omdat het na al wat er door de jaren tegen gedaan is, nog steeds stijgende is, met stip. Moet ik me er zorgen om maken het ooit achter me te willen brengen om het maar gehad te hebben? Dat idee heb ik zelf niet. Wat meer terughoudendheid, een plekje ergens op de achtergrond voor momenten van (bewuste) reflectie, zou ik niet vies van zijn. Is d'r iemand, die dat kan regelen voor 2017 en navolgende jaren? Voor zolang het (nog) duurt. Ja, het laat zich niet zonder slag of stoot aan de kant schuiven. Maar moet ik er daarom mee leren leven?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten