Behalve de kortste dag komt ook het einde van het jaar eraan. Het eerste volledige jaar in Roemenië. Alle seizoenen doorleeft. Nog steeds bezig met opbouwen. De eerste ingrijpende tegenslagen geïncasseerd. Nog anderhalve week en dan is het Kerst. Niet feitelijk maar vanwege onze move naar Wenen om op tijd ter plekke te zijn.
Volkomen geschift, als je er bij stilstaat, maar soit. Gezellige saamhorigheid met warme wijn en Lebkuchen heeft misschien niet zoveel meer te maken met een tweeduizend jaar oude volkstelling en bijbehorende consequenties met grotovernachting, etc. Maar het wonderlijke is, dat het de mensen als bij toverslag in een andere stemming cq situatie brengt.
Ineens is het gepermiteerd om produktie, loonslaafsheid en erger te laten voor wat het is en mag je je concentreren op spenderen, consumeren en alle leuke daaruit voortvloeiende conseqeunties. Soms lijkt het zelfs alsof het moet, maar daar ga ik het nu niet over hebben. Kaarsen, koekjes, cadeau's en samen zijn, vooral veel samen zijn. Wat het hele jaar door zou kunnen, moet ff in een tweetal weken gepropt worden en dan heb je ook nog een tussentijdse week om bij te komen cq nieuwe krachten te verzamelen.
Ik heb het er al jaren niet zo op, maar kan het ook niet nalaten. Kerst en het einde van het jaar hebben iets. Nu volgend jaar op tijd iets met de speculaas en kruidnoten en dan is de feestmaand weer compleet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten