De tafel is weer een stap verder. Oké, stapje. Met tegenzin ergens mee bezig zijn, waar je toch al niet om zit te springen is vragen om problemen. Straks weer een poging. Lijkt me een acceptabel compromis, als ik straks nog maar drie stapels heb. Scheelt gauw 80% van de tafel. Ondertussen met de wolk van Evernote aan de slag gegaan. Al druk mee bezig geweest en inmiddels ergens in oktober aanbeland.
De dood van Mariana's moeder kwam werkelijk uit het niets zo plotseling. Nog bizarrer is dat de man die net van de week begraven is, toen één van de trouwe bezoekers van de condoleances was. Niet vreemd omdat het op de winteravonden een kletsclubje was: Mariana's moeder, de recent verstorvene, z'n vrouw en Anna als nestor, klein, krom en bijna negentig.
Van dat clubje zijn nu enkel Anna en Elenora over, niet bepaald de gangmakers tijdens hun avondlijke sessies. Elenora zal haar man missen, deels als kiespijn maar toch, maar ook voor Anna zal het nog stiller worden dan haar wereldje al was. Dank een meningsverschil (over geld) kwam ze al een paar mndn nauwelijks meer in 24, toch is ze er de afgelopen weken verschillende keren heengelopen om onderweg te bedenken, dat 'haar vriendin' was overleden, en dus om te keren. Ik denk, dat we haar vaker hier gaan zien. Maar dan aub zonder die rothond van haar. Dat gaat niet samen met die overgelopen teckels van 24.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten