Eigen huis, eigen bed. Mijn rug is blij en ik met mijn rug. Nog niet de gewenste soepelheid vanochtend, maar bijna zoals voorheen. Moet ik dat ook op het minpuntenconto van het hotel zetten of is het gewoon een kwestie van gekloot met mijn rug. Ik mag over het algemeen niet klagen over last van hotelbedden. Het laatste protest van mijn rug betrof de bedbank in 24. Niet bepaald een hotel. Ik laat het in het midden of het mijn rug of het bed is geweest met een lichte neiging om naar het bed te wijzen.
Maar beter uit bed gekomen dus dan de laatste paar dagen. De nacht weer druk tafelend doorgebracht met allerlei tussendoor komende verwikkelingen. Wat is dat toch met al dat nachtelijk eetgedoe? Ik word er niet moe wakker van, dat scheelt, maar zin maakt het in mijn optiek nauwelijk. En zou je nog iets van het eten kunnen maken, zoals tevredenheid of thuis voelen dan past wat er tussendoor komt voor geen meter, als het al te plaatsen is. Wat moet je bijvoorbeeld met het aan een dik touw door de sneeuw naar een parkeerplaats slepen van een deels opvouwbare auto?
Nà ja, de nacht is voorbij, de dag wenst aandacht. De rastafa is vanochtend opgedoken, de achterpoot van de teckel verzorgd, zien dat ik iets met het oor van Juul krijg gedaan en in een hernieuwde poging de tegelkachel fatsoenlijk aan het branden ipv qualmen krijgen. Thuis, dus (bijna) alles komt weer op het eigen bordje terecht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten