De dagelijkse beslommeringen hebben we gehad, nu de trap op naar het meta-niveau. Naar het leven en de dood. Braakhekke het loodje gelegd. Scheelt een hoop overbodige herrie, maar daar doe ik de man (?) vast te kort mee. Hoe zei hij het zelf? "Ik was wild, maar ik had het vak wel in mijn vingers." Of dat vak koken was, laat ik in het midden, het was in elk geval wel het verkopen van koken en een algehele switch in Neerland's restaurantbeleving. Een Jamie Oliver van de Lage Landen en dan met meer pret en swung.
Maar laat ik het hier bij laten. In het tempo waarin het de laatste tijd gaat, zou ik zo een apart label 'In memoriam' kunnen opstarten. De doden komen akelig dicht in de buurt van mijn leeftijdsgroep. Het woord 'generatie' laat ik bewust buiten beschouwing, want afhankelijk van de grenzen val ik er dan zelf onder. Prince wel, maar hoewel ongeveer mijn leeftijd, zaten daar misschien geen generaties maar wel universa tussen.
Frappant om te beseffen dat andere mensen ouder worden. Dat Madonna een leeftijdsgenoot is. Mick Jagger onlangs vader is geworden en qua leeftijd tussen mij en mijn moeder in zit. Leeftijd is een terrein waarop in met regelmaat de werkelijk mis, er naast sta. En ik meet het niet af aan mezelf, maar aan de 'onwerkelijkheid' om me heen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten