Sibiu, Het zat al een beetje in de afwezige planning. Een bewijs van leven gerealiseerd, achter een garantiekwestie aan, de krant gelezen en een beetje door de supermarkt gestruind. Afgezien van dat 'bewijs van leven' in feite een dag, zoals ik 'm me een paar jaar geleden ooit bedacht heb. Niks niet moeten, een beetje spelen met 'willen' en doen wat toevallig het beste uitkomt. Blij dus, zou je denken, niet dan? Nou, nee dus.
Hoe krijg je het voor elkaar om een dag als deze te verpesten met een misplaatst spijbelgevoel. Niet het gevoel, dat je heerlijk iets doet en schijt hebt aan wat eigenlijk had gemoeten, tenminste volgens anderen dan jezelf, maar het gevoel dat je iets doet wat niet klopt, niet hoort, wat je te kijkt zet ipv schouderklopjes oplevert. Hoe krijg je het voor elkaar?
Ipv genieten een partijtje vrijworstelen met jezelf. Hoe diep heeft het Calvinisme zich in deze Katholieke ziel weten in te vreten? Dank wie? Dank wat? Wat gun ik mezelf niet? Waar moet nog steeds op afbetaald worden?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten