Thuis. Mooie timing. Meestal duren tripjes als deze net een of twee dagen te lang. Nu dus niet. Hadden we vandaag nog inWenen gebleven hadden we ons moeten afvragen, wat we hadden willen doen. Zat te doen natuurlijk, maar buiten wat winkelen, veel niks doen en lekker eten hadden we ons niks voorgenomen. Een concert had gekund. Mariana had wel iets Rieu-achtigs gewild. Hier en daar werden ook concerten door historisch geklede types aangeboden. Leek mij louche business, maar naar het blijkt wordt zo een deel van de kaarten aan de man gebracht. Het louche zit 'm dan in een stevige prijsopslag, maar dat heb ik verder niet gecontroleerd. Mocht ik Bij Leven en Welzijn nogmaals met geld willen smijten in Wenen, dan doen we ook iets Strausserigs.
(Ik ga dat maar als een soort tegen-mantra gebruiken ter ontzenuwing van de irritante doodsgedachten. Misschien is dat ook wel de reden waarom een van mijn oma's woorden van gelijke strekking bij zo ongeveer alles gebruikte, als het langer op zich liet wachten dan een dag: BLeW).
Retour dus. Mariana nog ff afkicken op de zg. Taxfree en hup richting Sibiu in een akelig klein vliegtuig. Iets met propellers, vleugels op de bovenkant en een trap op de binnenkant van de neergeklapte deur. Hoe kleiner, hoe meer je het vliegen aan den lijve voelt. Niet mijn idee van vliegen. Doe mij die tien stoelen brede massagevallen maar, waarmee we dit voorjaar onderweg zijn geweest. Het zal turbulentie en luchtzakken zoals we vandaag mochten genieten niet voorkomen, maar volgens mij wel de effecten dempen. Behalve het moment waarop de koffie van de overbuurman tegen de lampen en ventilatie boven de beste man vloog, was het de hele vlucht een en al gerammel en geschud. Wie betaalt in zo'n geval trouwens de rekening van de kleren incl. jas, die na het akkefietje helemaal onder de koffie zaten? Het was alweer ff geleden, dat ik opgelucht adem haalde als de wielen op gecontroleerde wijze de grond raakten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten