Wat er nu hangt is mijn smaak niet. Te veel kleuren. Drukte. Maar dat het lelijk is, kan ik ook weer niet zeggen. Begint de besmeuring? Nu ben ik nooit een Bouvrie-adept geweest, maar een witte basis met één of max twee kleuraccenten kon wel mijn goedkeuring wegdragen. En ruimte of beter leegte. Ja, ook dat. Van beide elementen is hier weinig overgebleven.
Qua kleuren en figuren is het de zoete inval geworden. En leegte is na al die ruimte, die uitgeruimd moest worden in Frankrijk en de tientallen jaren verzamelen van Mariana een illusie. Dat is zoiets als naar de Sahara gaan om regen te zien.
Het gaat dus vol worden hier, nog voller dan het al met al die nog onuitgepakte dozen is. Vol en kleurrijk. Bloemig is iedere denkbare invulling. Misschien is dat wel de belangrijkste reden om niet te hard van stapel te lopen met de inrichting, Alles wordt gewikt, gewogen en dat meerdere keren. Gelukkig went een mens aan alles en heb ik altijd al iets bij inrichtingen gehad, dat vol en druk niet persé verkeerd hoeft te zijn. Maar het idee, dat ik dat allemaal stofvrij zou moeten houden, ontnam me bijvoorbaat de neiging om eraan toe te geven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten