Het blijft een rare combi. Dagen hebben, dat je te moe ben om uit je ogen te kijken en dan nachten urenlang het donker bewonderen zonder ergens ook maar een hint van moeheid te ontwaren. Maar ook geen onrust, integendeel. Heerlijk ontspannen alsof je in de zon tijdens het lezen langzaam in slaap dommelt, maar dan wakker. Rechts, links of op de rug, het maakt niks uit.
De korte momenten dat je wel ff naar dromeland bent, zitten vol met moeilijk reproduceerbare gedachtenassociaties. Je kunt het resultaat op de wakkere moment proberen te duiden, maar dan kun je de slaap helemaal vergeten. Dus maar verder slenteren over kitscherige stranden bij evenzo kitscherige zonsondergangen. Zoiets als schapen tellen, maar die zie ik hier de hele dag al overal in kuddes de hellingen afstruinen. Zouden giraffen of kamelen misschien werken?
Geen grafstenen vandaag. Sissi vertoont weer eetlust. Wie weet kom ik aan de inmiddels alweer talrijke losse eindjes toe, die aan mijn kont hangen. Betalingen natuurijk, een lekke band, ws overbodige medicijnen, hondenbrokken, was en, geloof het of niet, de papieren op de tot mijn werktafel gebombardeerde eettafel. En als mensen weer iets anders door mijn dag proberen te douwen, ga ik gillen. Domweg gillen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten