Nog niet waar ik gehoopt had te zijn, voordat de volgende nacht vrijspel krijgt. Het hoofd is het niet. Het lijf is het niet. Het samenspel is het niet. En de gedachtenwereld is het helemaal niet. Te moe om me op iets van een afleiding te concentreren. Te vroeg om al in bed te duiken. Te onrustig om te slapen. Veel 'te'. Teveel.
Een paar uur bezighouden. Rondjes lopen. Afwezige vliegen tellen. De ideale omstandigheden om helemaal klem gezet te worden door mijn weinig gevarieerde gedachtenwereld. Dit gewurg is het deze keer ook niet. Ik ga weken in bad. Poging tot ontspannen. Naar buiten zou beter zijn, lopen, maar daar ontbreekt puf en zin toe. Wordt werken, vrees ik. Gelukkig zal morgen het ergste leed geleden zijn. Normaal gesproken dan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten