Mezelf een cadeautje gegeven. Past in de tijd van het jaar en mag wel een keertje na al die dingen, die niet voor mij of voor de gezamelijkheid waren. Bovendien heeft het niks nuttigs, hooguit camouflerends, maar in die tijden leven we al een eeuw of twee niet meer. Puur extra, zeg overbodig, nutteloos, dus, maar erg aangenaam en prettig.
Wat anderen ervan vinden maakt me weinig uit. Het zijn de enige twee, die vooralsnog de tand des tijds hebben kunnen doorstaan. Ooit in Utrecht tegenaan gelopen in een kleine parfumerie in de straat van Janskerkhof naar de Domkerk. Je ziet ze nergens meer, maar ze zijn nog steeds te krijgen. Het zijn geen mode-grillen waarmee Douglas, Sephora, IciParisXl, etc de schappen vullen. En nee, het is ook niet het spul waarmee mijn vader zich soms besprenkelde. Hoe heette dat ook weer? Old Spice?? Bestaat dat nog?
Hoelang wilde ik dat nu alweer doen? Minstens 2 jaar tegen aan lopen hikken. Je kunt niet bepaald zeggen, dat ik mezelf in de watten leg. Na de misser in Frankrijk heb ik mezelf ook nog steeds geen maatpak gegund. Eén jas heb ik me afgelopen jaar gekocht en een paar bergschoenachtige schoenen, die eigenlijk niet waren wat ik wilde. Ja, en een cirkelzaagmachine op een standaard, maar da's nou weer zoiets wat gewoon nodig is. Die schoenen en de jas trouwens ook. De bestelde flesjes niet. Da's bijna zoiets als over de balk smijten. Dat doe ik toch zelden voor mezelf en als, dan is het meestal in een restaurant.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten