September. Nog iets meer dan drie uur en dan is het oktober en verdwijnt het laatste restje zomerse klank uit de maand. Ik kan tot morgenochtend wachten, maar dat het op een aantal terreinen een bijzondere maand is geweest, verandert daar niet meer mee. Ik kan me ook niet voorstellen, dat er de komende uren iets met of op het blog gaat gebeuren, dat wat al gebeurd is in de schaduw gaat stellen.
Qua blog dus de grote getallen, qua mij de Pc, qua beesten de hormonen. Heftig. Geen saaie maand maar je hoort me niet klagen. Nu de overgang naar de winter. Behalve alle daarbij betrokken klussen vooral de omslag tussen de oren. Vroeger avond. Later op. Straks weer een jas aan. Echt iets met de tuin doen. Buiten opruimen. Binnen klussen. Stoken. Ach, het meeste is of al voorbij gekomen of vanzelfsprekend.
Het wordt rustiger. Alles gaat (nog) trager. Het leven trekt zich terug op de huiselijke vierkante meters. Helaas zijn de vier van het bed niet voldoende. De blik zwaait van het zomerse vergezicht naar winterse vuurgloed. Rosé wordt rood. Gebonden soepen ipv salades, speculaas ipv appeltaart, hoewel die elkaar niet bijten, en de ijsmachine verdwijnt vrijwel ongebruikt in een hoekje. Tijd om aan een boek te snuffelen en alle tijd om me de nwe Pc eigen te maken. Als dat niet alleen al het grootste deel van de winteravonden in beslag zal nemen.
zaterdag 30 september 2017
Doorgeslagen?
De ene publicitaire riem na de andere wordt onder mijn tamelijk ontredderd hart gestoken. Eerst iets over teveel bewegen, vervolgens iets over de nwe kaste van moraalverhevenen en tenslotte ook wat modder over het verslavende effect van smartfoons en ongetwijfeld ander digitaal speelgoed.
Te veel bewegen, te gezond eten: slaat de slinger door?
(Door: Benjamin Van Synghel, De Morgen, 28 september 2017, 17:41)
Een paar citaten:
"CrossFit en paleo, fitspiration en chiazaadjes, fitbit en proteïneshakes, nutrient timing en bootcamps. Het is slechts een greep uit de buzzwords van het hedendaagse, gezonde en fitte lijf. Het lichaam is een tempel en wie niet gezond eet, pleegt roofbouw. En dat is nog niet genoeg, het lijf dient geboetseerd: avondenlang in de fitness, trainen voor een marathon of met de fiets over een paar Alpencols. Gezondheid über alles lijkt de nieuwe norm."
“Vroeger was gezondheid iets wat je hebt. Als er dan iets scheelde, ging je naar de dokter om het te genezen. Dat is veranderd”, zegt Devisch. “Tegenwoordig wordt gezondheid gedefinieerd als een norm die je kunt bereiken, waaraan je kunt en móét werken."
"In de 19de eeuw waren arme mensen mager, omdat ze hard moesten werken en niet veel konden eten. De bazen waren dik en toonden zo dat ze meer konden eten dan nodig. Dat is nu omgekeerd: slank is succesvol. Het toont dat je discipline en karakter hebt, dat je hard werkt. Die beweging begon met veel aandacht voor sport en beweging, de laatste jaren gaat het vooral over gezonde voeding."
“Het is ook helemaal niet slecht om bezig te zijn met gezonde voeding, of veel beweging. Maar het mag geen obsessie worden. Als je enkel sla eet en huivert van een pak friet, heb je een probleem. Af en toe zondigen is gezond, zo hou je de obsessie op een afstand.”
"Het kind heeft alvast een naam gekregen: orthorexia nervosa, een obsessie met gezond eten."
"Mensen moeten zich niet willen meten met wie het beter doet. Dat heeft geen zin", zegt Devisch. "Vergelijk het met hoe fotomodellen eruitzien. We weten toch ook dat dat ideaal onrealistisch is? Dat is hier niet anders. Het leven is meer dan gezondheid alleen.""
De nieuwe aristocratie doet zich voor als gelijken maar kijkt neer op de rest
(Door: Martin Sommer, VK, 30 september 2017, 12:00)
Ach, zo kernachtig, dat het moeilijk samen te vatten is. Lees het zelf maar. Het gaat erom , dat de nwe rijken zich niet meer materieel van het plebs distantiëren maar hun 'überlegenheit' demonstreren in wat oa een gezonde levensstijl heet te zijn. "de quinoa-klasse, die gezond eet, goede doelen nastreeft, zich inzet voor het klimaat en het lot van vluchtelingen. Een elite die zich inzet om goed te doen, wat wil je nog meer? Wel, je zou een elite willen die zich ook bekommert om de rest." Eindigend met "Men is het beu zich te laten toespreken over morele tekortkomingen, en gaat zich er vervolgens naar gedragen. (..) Niet afwijzing is wat we nodig hebben, maar juist empathie."
Laten we die 'empathie' gewoon voor wat het is en er 'begrip' van maken, dan komen we een heel eind.
Intenser, rijker en gelukkiger leven? Zet je smartphone eens uit.
(Door: Merel Kamp, Trouw, 29 september 2017, 13:28)
'Echter', 'mooier', 'intensiever', 'bewuster'. Werd het leven door de studenten benoemd in de week dat ze hun smartfoon aan de kant hadden gelegd. Onder welke steen heb je dan de laatste jaren geleefd of ben je geboren? En zoals bij alle verslavingen zijn de gebruikers niet de 'schuldigen' maar de in een behoefte voorzienende aanbieders:
".. er ligt ook een taak voor overheden. Bedrijven als Facebook en Google zouden verplicht moeten worden om inzicht te geven in de geheime algoritmen waarmee ze ons in onze bubbels plaatsen. Het zou moeten worden verboden dat data en algoritmen worden gebruikt om ons zo veel mogelijk vast te lijmen aan onze schermpjes."
De bedrijven beperkingen opleggen en de overheid de greep op het stuur laten verstevigen. Soort van de regen in de drup. Al eens gehoord van 'vallen en opstaan', eigen verantwoordelijkheid en aanverwante lulligheden of heb ik het collectieve stervensmoment daarvan gemist? Als deze generatie studenten de toekomst van de mensheid moet garanderen, kan ik met een gerust hart de voortgang van de ondergang verder vervolgen.
Te veel bewegen, te gezond eten: slaat de slinger door?
(Door: Benjamin Van Synghel, De Morgen, 28 september 2017, 17:41)
Een paar citaten:
"CrossFit en paleo, fitspiration en chiazaadjes, fitbit en proteïneshakes, nutrient timing en bootcamps. Het is slechts een greep uit de buzzwords van het hedendaagse, gezonde en fitte lijf. Het lichaam is een tempel en wie niet gezond eet, pleegt roofbouw. En dat is nog niet genoeg, het lijf dient geboetseerd: avondenlang in de fitness, trainen voor een marathon of met de fiets over een paar Alpencols. Gezondheid über alles lijkt de nieuwe norm."
“Vroeger was gezondheid iets wat je hebt. Als er dan iets scheelde, ging je naar de dokter om het te genezen. Dat is veranderd”, zegt Devisch. “Tegenwoordig wordt gezondheid gedefinieerd als een norm die je kunt bereiken, waaraan je kunt en móét werken."
"In de 19de eeuw waren arme mensen mager, omdat ze hard moesten werken en niet veel konden eten. De bazen waren dik en toonden zo dat ze meer konden eten dan nodig. Dat is nu omgekeerd: slank is succesvol. Het toont dat je discipline en karakter hebt, dat je hard werkt. Die beweging begon met veel aandacht voor sport en beweging, de laatste jaren gaat het vooral over gezonde voeding."
“Het is ook helemaal niet slecht om bezig te zijn met gezonde voeding, of veel beweging. Maar het mag geen obsessie worden. Als je enkel sla eet en huivert van een pak friet, heb je een probleem. Af en toe zondigen is gezond, zo hou je de obsessie op een afstand.”
"Het kind heeft alvast een naam gekregen: orthorexia nervosa, een obsessie met gezond eten."
"Mensen moeten zich niet willen meten met wie het beter doet. Dat heeft geen zin", zegt Devisch. "Vergelijk het met hoe fotomodellen eruitzien. We weten toch ook dat dat ideaal onrealistisch is? Dat is hier niet anders. Het leven is meer dan gezondheid alleen.""
De nieuwe aristocratie doet zich voor als gelijken maar kijkt neer op de rest
(Door: Martin Sommer, VK, 30 september 2017, 12:00)
Ach, zo kernachtig, dat het moeilijk samen te vatten is. Lees het zelf maar. Het gaat erom , dat de nwe rijken zich niet meer materieel van het plebs distantiëren maar hun 'überlegenheit' demonstreren in wat oa een gezonde levensstijl heet te zijn. "de quinoa-klasse, die gezond eet, goede doelen nastreeft, zich inzet voor het klimaat en het lot van vluchtelingen. Een elite die zich inzet om goed te doen, wat wil je nog meer? Wel, je zou een elite willen die zich ook bekommert om de rest." Eindigend met "Men is het beu zich te laten toespreken over morele tekortkomingen, en gaat zich er vervolgens naar gedragen. (..) Niet afwijzing is wat we nodig hebben, maar juist empathie."
Laten we die 'empathie' gewoon voor wat het is en er 'begrip' van maken, dan komen we een heel eind.
Intenser, rijker en gelukkiger leven? Zet je smartphone eens uit.
(Door: Merel Kamp, Trouw, 29 september 2017, 13:28)
'Echter', 'mooier', 'intensiever', 'bewuster'. Werd het leven door de studenten benoemd in de week dat ze hun smartfoon aan de kant hadden gelegd. Onder welke steen heb je dan de laatste jaren geleefd of ben je geboren? En zoals bij alle verslavingen zijn de gebruikers niet de 'schuldigen' maar de in een behoefte voorzienende aanbieders:
".. er ligt ook een taak voor overheden. Bedrijven als Facebook en Google zouden verplicht moeten worden om inzicht te geven in de geheime algoritmen waarmee ze ons in onze bubbels plaatsen. Het zou moeten worden verboden dat data en algoritmen worden gebruikt om ons zo veel mogelijk vast te lijmen aan onze schermpjes."
De bedrijven beperkingen opleggen en de overheid de greep op het stuur laten verstevigen. Soort van de regen in de drup. Al eens gehoord van 'vallen en opstaan', eigen verantwoordelijkheid en aanverwante lulligheden of heb ik het collectieve stervensmoment daarvan gemist? Als deze generatie studenten de toekomst van de mensheid moet garanderen, kan ik met een gerust hart de voortgang van de ondergang verder vervolgen.
Nattigheid
Is het gezonder om de verwarming wat lager te zetten?
(Beter/leven, Door: Aliëtte Jonkers, VK, 29 september 2017, 13:00)
"Er zijn wetenschappers die het raadzaam vinden om altijd een beetje kou te lijden. Je activeert daarmee bruin vet. Goed voor de stofwisseling: de thermostaat lager zetten, betekent dat het lichaam zelf harder moet stoken. Is het dus verstandig om de verwarming een paar graden lager te zetten? (...) helpt het niet voor je gewicht, dan doe je in elk geval iets voor het klimaat.
Een win-winsituatie? Nou nee, zegt Frits Franssen, longarts in Maastricht. De verwarming lager zetten zorgt voor meer vocht in huis, met als gevolg: een wildgroei aan schimmels en bacteriën. (...) Een ventilatieroostertje openen is niet voldoende. Luchten betekent: een paar minuten tot een kwartiertje de ramen en deuren wijd tegen elkaar open zetten. Ja, met de verwarming aan. Dat kost wat energie, maar warme lucht kan meer waterdampmoleculen bevatten dan koude lucht. Het vocht is dan sneller het huis uit."
Wat hier even wijselijk onder het tapijt wordt gelaten, is de al jarenlange nadruk op het isoleren van woningen. Lekker als dichtplakken. Geen warmte, geen lucht en geen vocht kan er meer uit. Geen isolatie zonder ventilatie èn dat nog met de verwarming aan ook. Van het heelal niet verwarmen naar het tegenovergestelde en dat in het kader van het milieu. Het binnenhuismilieu. Stelletje kneuzen.
(Beter/leven, Door: Aliëtte Jonkers, VK, 29 september 2017, 13:00)
"Er zijn wetenschappers die het raadzaam vinden om altijd een beetje kou te lijden. Je activeert daarmee bruin vet. Goed voor de stofwisseling: de thermostaat lager zetten, betekent dat het lichaam zelf harder moet stoken. Is het dus verstandig om de verwarming een paar graden lager te zetten? (...) helpt het niet voor je gewicht, dan doe je in elk geval iets voor het klimaat.
Een win-winsituatie? Nou nee, zegt Frits Franssen, longarts in Maastricht. De verwarming lager zetten zorgt voor meer vocht in huis, met als gevolg: een wildgroei aan schimmels en bacteriën. (...) Een ventilatieroostertje openen is niet voldoende. Luchten betekent: een paar minuten tot een kwartiertje de ramen en deuren wijd tegen elkaar open zetten. Ja, met de verwarming aan. Dat kost wat energie, maar warme lucht kan meer waterdampmoleculen bevatten dan koude lucht. Het vocht is dan sneller het huis uit."
Wat hier even wijselijk onder het tapijt wordt gelaten, is de al jarenlange nadruk op het isoleren van woningen. Lekker als dichtplakken. Geen warmte, geen lucht en geen vocht kan er meer uit. Geen isolatie zonder ventilatie èn dat nog met de verwarming aan ook. Van het heelal niet verwarmen naar het tegenovergestelde en dat in het kader van het milieu. Het binnenhuismilieu. Stelletje kneuzen.
Druiven
Soms lijkt het erop, dat mijn gevoel een roepende in de woestijn te zijn, die weliswaar niet roept maar wel constateert, gelukkig door meer mensen wordt gedragen. Maar daarover straks meer en dan mn voorbeelden. Dit besef fietste een beetje op een rare manier door de middag. Een middag waarop het om toekomstige wijn ging en niet om smartfoonverslaving, gezondheidstics, elitair miskleunen of een beetje kouder leven.
De druiven in 24 zijn minimaal dit jaar. In dertien oogt het goed. In totaal is het echter te weinig om de 25 ltr fles te vullen. Qua wit is er helemaal niks. Niet vreemd want de enige witte druif, die er was in 13, is tijdens de verbouwing gesneuveld.
Voor 25 ltr vocht heb je ongeveer 40 kilo druiven nodig. Puur sap, niet de lokale gewoonte om water en suiker toe te voegen. Bij rood halen we zelf iets van 25 kilo en missen we 15. Bij wit moet alles van buiten komen. Daarvoor vandaag naar Medias. Dichtbij de velden van de Jidvei kun je er in deze tijd druiven kopen om wijn te maken. Riesing, een of ander Muscat en ook iets met rood, minder zoet dan de druiven in Coves maar oké. De handel gaat per bananendoos of plastic container. Misschien had ik het per kilo afgewogen kunnen krijgen, maar zo nauw luistert het natuurlijk niet.
Uiteindelijk met 50 kilo wit (een mix) en iets van 25 kilo rood vertrokken. Ja, je moet dingen hier ruim zien. Morgen de benodigde gereedschappen aanschaffen om daarvoor niet meer afhankelijk van derden te zijn en dan maar kwetsen of butsen en mn voor rood pas over een paar weken persen. Leuk werk, sorry bezigheid.
De druiven in 24 zijn minimaal dit jaar. In dertien oogt het goed. In totaal is het echter te weinig om de 25 ltr fles te vullen. Qua wit is er helemaal niks. Niet vreemd want de enige witte druif, die er was in 13, is tijdens de verbouwing gesneuveld.
Voor 25 ltr vocht heb je ongeveer 40 kilo druiven nodig. Puur sap, niet de lokale gewoonte om water en suiker toe te voegen. Bij rood halen we zelf iets van 25 kilo en missen we 15. Bij wit moet alles van buiten komen. Daarvoor vandaag naar Medias. Dichtbij de velden van de Jidvei kun je er in deze tijd druiven kopen om wijn te maken. Riesing, een of ander Muscat en ook iets met rood, minder zoet dan de druiven in Coves maar oké. De handel gaat per bananendoos of plastic container. Misschien had ik het per kilo afgewogen kunnen krijgen, maar zo nauw luistert het natuurlijk niet.
Uiteindelijk met 50 kilo wit (een mix) en iets van 25 kilo rood vertrokken. Ja, je moet dingen hier ruim zien. Morgen de benodigde gereedschappen aanschaffen om daarvoor niet meer afhankelijk van derden te zijn en dan maar kwetsen of butsen en mn voor rood pas over een paar weken persen. Leuk werk, sorry bezigheid.
Boekdruk
Van het een komt het andere. Nu we het toch over oeuvre hebben. Ik moet mijn boekvormende werkzaamheden afronden. Als ik niet ff doorbijt, heb ik er een los draadje bij. Lijkt me niet slim. Waar stokt de boel? De omslag moet bedacht worden. Bij een project als dit misschien nog wel belangrijker dan de inhoud. En dan natuurlijk een titel. Misschien eerst de titel, dan komt een idee voor de omslag ws vanzelf.
Een titel dus. Hoe geeft je zo chaotisch iets als mijn blog een titel? Gewoon "Blog"? Nee. "OMG"? Nee. "Een leven"? Valt al beter. "Leven"? Da's wel de kern, maar het pakt niet echt. Iets met titel en sub-titel? "Leven. De omslag"? Mweuh. "Leven. De scherven" Da's niet verkeerd. Geeft direct een beeld voor de omslag. Foto zoeken. Tekst in invoegen. Pdf maken. Inleidende pagina's afwerken. Finish. Digitaal overpompen. Per post retour.
In principe 'Af' dus. Wel nog een nachtje of wat over de titel slapen. Tenslotte bedenken hoeveel stuks ik laat maken. Hoeveel mensen ga ik een exemplaar in de maag splitsen? Bij de verzendkosten staat ook 'pallet' als mogelijkheid gegeven. Zoveel zullen het er zeker niet worden.
Een titel dus. Hoe geeft je zo chaotisch iets als mijn blog een titel? Gewoon "Blog"? Nee. "OMG"? Nee. "Een leven"? Valt al beter. "Leven"? Da's wel de kern, maar het pakt niet echt. Iets met titel en sub-titel? "Leven. De omslag"? Mweuh. "Leven. De scherven" Da's niet verkeerd. Geeft direct een beeld voor de omslag. Foto zoeken. Tekst in invoegen. Pdf maken. Inleidende pagina's afwerken. Finish. Digitaal overpompen. Per post retour.
In principe 'Af' dus. Wel nog een nachtje of wat over de titel slapen. Tenslotte bedenken hoeveel stuks ik laat maken. Hoeveel mensen ga ik een exemplaar in de maag splitsen? Bij de verzendkosten staat ook 'pallet' als mogelijkheid gegeven. Zoveel zullen het er zeker niet worden.
'Likes'
Getallen. Een stuk simpelere kost. Inmiddels zij de pageviews de 1800 gepasseerd, waarvan 1146 uit Italië cq via een Italiaanse provider. Dat is dus op 20 na al bijna het oude record en dat op het conto via één bezoekend land. Of het ook één persoon is, waag ik te betwijfelen. Het zijn meerdere combi's van besturingssyteem en browser. Maar wat maakt het uit. Een grandioze verbetering waar we zo jaren op kunnen en ws moeten teren.
Maar hoe was het ook weer? We doen dit niet om records te breken. Bovendien zit er over de jaren heen gezien een stijgende lijn in. Niet exponentieel. Ook niet liniair. Meer de stijging van een vals plat, maar wel stijgend. En dat inmiddels geheel zonder andere media als blogduwers. Af en toe nog wel de neiging om terug te keren op Twitter, maar dan raast er weer zo'n pseudo-morele verontwaardiging door de media en ben ik blij, dat ik er niet meer tussen zit.
Dat het in eerste instantie een platform leek voor eigenpijpers, daar was goed mee te leven. Dat het inmiddels een soort heksenjacht stimulerend medium is geworden, maakt dat je na moet gaan denken over wat je wel of niet schrijft. Niks over anders gepigmenteerde medemensen, niks over die alsmaar groeiende groep niet-vrouwen noch mannen, religie als aanzetter tot geweld mijden, niet afwijken van de doorgschoten linkse kerk en ga zo maar verder. Voorbeelden te over. Zelfcensuur, censuur in optima forma. Dan maar liever helemaal niet. Ik bouw in stilte verder aan mijn oeuvre .... Mhoewhahhahahahhahha.
Maar hoe was het ook weer? We doen dit niet om records te breken. Bovendien zit er over de jaren heen gezien een stijgende lijn in. Niet exponentieel. Ook niet liniair. Meer de stijging van een vals plat, maar wel stijgend. En dat inmiddels geheel zonder andere media als blogduwers. Af en toe nog wel de neiging om terug te keren op Twitter, maar dan raast er weer zo'n pseudo-morele verontwaardiging door de media en ben ik blij, dat ik er niet meer tussen zit.
Dat het in eerste instantie een platform leek voor eigenpijpers, daar was goed mee te leven. Dat het inmiddels een soort heksenjacht stimulerend medium is geworden, maakt dat je na moet gaan denken over wat je wel of niet schrijft. Niks over anders gepigmenteerde medemensen, niks over die alsmaar groeiende groep niet-vrouwen noch mannen, religie als aanzetter tot geweld mijden, niet afwijken van de doorgschoten linkse kerk en ga zo maar verder. Voorbeelden te over. Zelfcensuur, censuur in optima forma. Dan maar liever helemaal niet. Ik bouw in stilte verder aan mijn oeuvre .... Mhoewhahhahahahhahha.
Achterhalen
"Moe, maar het mag." Bij die opening is het gisteravond gebleven. Zou niet meer weten welke kant dat op moest gaan. Het zinnetje is geen 'Sesam, open u!' naar de achterliggende gedachten. De gedachten zijn verdwenen, opgelost in de wirwar van elektrische impulsen van en door chemische reacties. Alleen het feit al dat simpele zaken als gedachten, maar ook dromen niet zijn te reconstrueren toont de volstrekte willekeur van het bestaan van leven aan. Het ene moment is het er, een fractie later is het verdwenen. Dat op sommige momenten gedachten tot ideeën leiden, die ideeën beklijven en de mens methoden heeft ontwikkeld, die ideeën vast te leggen en zelfs uit te werken is in feite van hetzelfde laken een pak. De orde van grootte is enkel vandien aard, dat de willekeur van gedachten zijn eigen gevolgen niet kan bevatten en de eigenaar van het brein het idee krijgt iets structureels verworven te hebben, iets dat ergens toe leidt, terwijl dat ergens nergens bestaat, net zo fake is als de gedachte waar het uit voortgekomen is.
Zware kost op de bijna nuchtere maag. Kost ook waar in gisteravond gegarandeerd niet mee bezig ben geweest. Waarom de moeheid mocht, blijft dus in het midden hangen. Op de prestatiecurve van gisteren kan het nauwelijks gebaseerd zijn, tenzij ik tegenwoordig ook in staat ben het genieten van niks speciaals doen te waarderen. Zou op een zwak moment kunnen duiden. Niet geheel onwaarschijnlijk aan het eind van een dag, waarop je blijkbaar moeër bent dan normaal. Kringetje rond, kunnen we met de dag beginnen.
Zware kost op de bijna nuchtere maag. Kost ook waar in gisteravond gegarandeerd niet mee bezig ben geweest. Waarom de moeheid mocht, blijft dus in het midden hangen. Op de prestatiecurve van gisteren kan het nauwelijks gebaseerd zijn, tenzij ik tegenwoordig ook in staat ben het genieten van niks speciaals doen te waarderen. Zou op een zwak moment kunnen duiden. Niet geheel onwaarschijnlijk aan het eind van een dag, waarop je blijkbaar moeër bent dan normaal. Kringetje rond, kunnen we met de dag beginnen.
vrijdag 29 september 2017
Voortkuiersel
Lekker daggie, al zeg ik het zelf. Wie zou het trouwens anders moeten zeggen? Gewoon heerlijk arm in arm met mezelf een beetje struinen en onderwijl het wensenlijstje niet vergeten. Geen probleem vandaag al geloof ik niet, dat wat me nu weer als grondverf is aangesmeerd cq geadviseerd werkelijk dat is, waarna ik opzoek ben. Dat zie ik morgen weer. Misschien moet de bank maar een paar stapjes terug doen op de prioriteitenlijst. Mn de tuin dringt. Maar ook dat is voor morgen of de morgen na morgen.
Vandaag was dus ronduit aangenaam. In mijn tempo mijn interesses nagegaan en daarbij was wat gedaan moest worden geen probleem want goeddeels mijn wens. Natuurlijk mn de Pc. Op het laatste moment moesten nog wat aanpassingen gemaakt worden, gelukkig geen appels door peren vervangen, alles binnen overzienbare marges. Men dacht mee. Zo bleek ook, in tweede instantie, een floppy disk, ja stenentijdperk maar toch, gewoon niet meer intern te kunnen, omdat de moederborden van tegenwoordig daar geen aansluitig meer voor hebben. Krijg je weer zoiets rondslingerends, maar ik zal het toch moeten hebben om de stapel nog steeds aanwezige floppies op z'n minst een laatste maal te kunnen checken. Wil ik er nog iets mee, met de inhoud of kunnen ze in de recycling? Zo ze nog te lezen zijn. Gelukkig kosten die drives geen ruk.
Ik kreeg het aanbod om, als alle onderdelen zijn gearriveerd, bij de assemblage van de Pc te zijn. Klinkt bijna naar een uitnodiging om bij een bevallig aanwezig te zijn. Eens over nadenken. De laatste keer dat ik hardware eigenhandig in elkaar heb geprikt ... Hoelang is dat geleden? Errrrrrrug lang.
Vandaag was dus ronduit aangenaam. In mijn tempo mijn interesses nagegaan en daarbij was wat gedaan moest worden geen probleem want goeddeels mijn wens. Natuurlijk mn de Pc. Op het laatste moment moesten nog wat aanpassingen gemaakt worden, gelukkig geen appels door peren vervangen, alles binnen overzienbare marges. Men dacht mee. Zo bleek ook, in tweede instantie, een floppy disk, ja stenentijdperk maar toch, gewoon niet meer intern te kunnen, omdat de moederborden van tegenwoordig daar geen aansluitig meer voor hebben. Krijg je weer zoiets rondslingerends, maar ik zal het toch moeten hebben om de stapel nog steeds aanwezige floppies op z'n minst een laatste maal te kunnen checken. Wil ik er nog iets mee, met de inhoud of kunnen ze in de recycling? Zo ze nog te lezen zijn. Gelukkig kosten die drives geen ruk.
Ik kreeg het aanbod om, als alle onderdelen zijn gearriveerd, bij de assemblage van de Pc te zijn. Klinkt bijna naar een uitnodiging om bij een bevallig aanwezig te zijn. Eens over nadenken. De laatste keer dat ik hardware eigenhandig in elkaar heb geprikt ... Hoelang is dat geleden? Errrrrrrug lang.
Rustdag
Vandaag een pas op de plaats. Beetje tutten buiten de deur. Zoals altijd is het boodschappenlijsje niet blanco, moet ik als extra achter verfbaardere grondverf aan èn de nwe Pc aanbetalen. Dat laatste is natuurlijk geen moeten maar willen en bovendien kan het. Het ziet ernaar uit dat ik een goed 'adresje' heb gevonden. En dat in Sibiu geen Cluj of Targu Mures. Vlotte reactie. Alert kritische houding. Bereidwillig en doortastend. Het is en blijft natuurlijk verkopen en als twee van de drie niks laten horen steek je al snel met kop en schouders boven de rest uit. Maar daar doe ik de persoon te kort mee, heb ik het idee. Zit dus wel goed. Als het een beetje meezit is het al over een week Sinterklaas.
Het is een prachtige dag. Uit die hoek alvast alle medewerking. Vanochtend vorst aan de grond. Had dat idee al eerder. Nu was het echter overduidelijk. Geen weilandbrede witte vlakken, maar op de plekken waar de schaduw overheerste was het wit. De winter kruipt onafwendbaar dichterbij. Het is iedere ochtend weer wat frisser als ik voor de honden naar buiten stap. Af en toe slaat de Cv al aan, Tijd om de houtkachel stookklaar te maken. Er komen nog steeds meer klussen bij dan afgehandeld worden.
Maar ff niet aan denken. Niet vandaag. Vandaag de-stressen voordat de stress überhaupt de kans krijgt om met een aanloopje te beginnen. Veel willen en dan als één van die wensen hebben, dat je niet meer zoveel wilt doen (ik formuleer het terughoudend), is een combinatie, die wringt. Ergens blijf ik toch het idee houden, dat het kan en mij gaat lukken. Onmogelijk lijkende zaken hebben wel wat.
Het is een prachtige dag. Uit die hoek alvast alle medewerking. Vanochtend vorst aan de grond. Had dat idee al eerder. Nu was het echter overduidelijk. Geen weilandbrede witte vlakken, maar op de plekken waar de schaduw overheerste was het wit. De winter kruipt onafwendbaar dichterbij. Het is iedere ochtend weer wat frisser als ik voor de honden naar buiten stap. Af en toe slaat de Cv al aan, Tijd om de houtkachel stookklaar te maken. Er komen nog steeds meer klussen bij dan afgehandeld worden.
Maar ff niet aan denken. Niet vandaag. Vandaag de-stressen voordat de stress überhaupt de kans krijgt om met een aanloopje te beginnen. Veel willen en dan als één van die wensen hebben, dat je niet meer zoveel wilt doen (ik formuleer het terughoudend), is een combinatie, die wringt. Ergens blijf ik toch het idee houden, dat het kan en mij gaat lukken. Onmogelijk lijkende zaken hebben wel wat.
donderdag 28 september 2017
Basaal
In het verven blijven steken, letterlijk en dat nog in de voorbereidende fase ook. Nooit zo'n fan van gronden geweest, maar nu blijk je ook nog twee soorten te hebben. Normale en wat ik stomgenoeg heb gekocht, de sneldrogende variant. Was al een ramp bij het verven, erger dan als je in de volle zon aan de slag gaat. Twee keer heen en weer bewegen kon net, de derde beweging liep vast in de verf. Het leek wel een of andere vloeibare plamuur.
De boel zo goed mogelijk proberen af te maken, maar ik had beter gelijk kunnen stoppen. Het resultaat was zo pokdalig, dat met het schuren vandaag, voor de zekerheid maar met de hand, het grootste deel van de grondverf op mijn schuurpapier terecht kwam en het hout nu weer bijna kaal is. Een beetje overdreven, maar het resultaat is dan ook allesbehalve glad te noemen en moet over waarna het hout zeker weten weer zo goed als kaal zal zijn en het gronden opnieuw mag gebeuren.
Een beetje voor de kat z'n dinges bezig geweest. Morgen de normale grondverf zien te vinden. Zo niet, dan gewoon een verdunde versie van de aflakverf eroverheen smeren. Scheelt direct in het dekken. Grrrr, een hekel aan dat soort uit de klauwen lopende kleine klusjes.
De boel zo goed mogelijk proberen af te maken, maar ik had beter gelijk kunnen stoppen. Het resultaat was zo pokdalig, dat met het schuren vandaag, voor de zekerheid maar met de hand, het grootste deel van de grondverf op mijn schuurpapier terecht kwam en het hout nu weer bijna kaal is. Een beetje overdreven, maar het resultaat is dan ook allesbehalve glad te noemen en moet over waarna het hout zeker weten weer zo goed als kaal zal zijn en het gronden opnieuw mag gebeuren.
Een beetje voor de kat z'n dinges bezig geweest. Morgen de normale grondverf zien te vinden. Zo niet, dan gewoon een verdunde versie van de aflakverf eroverheen smeren. Scheelt direct in het dekken. Grrrr, een hekel aan dat soort uit de klauwen lopende kleine klusjes.
Scoreverloop
Lekker bezig. Mag ook wel eens benoemd worden. Op de tweewieler naar de Penny. Zijn geen 10.000 passen maar wel 14 km, waarvan de helft tegen de wind in. Eens zoeken of er een vertaalslag bestaat van pedaalomwentelingen naar voetstappen. Doet goed om die vanzelfsprekendheid van in de auto stappen te doorbreken.
Ik kan het merendeel van die kleine boodschappen zelfs gewoon te voet in het dorp doen. Enige minpuntje is, het nog net iets grotere risico dat dingen niet te krijgen zijn en je alsnog op de fiets of in de auto moet springen. En sluitingstijden tussen de middag, daar ben ik niet meer op berekend. Ook de eerste jaren in Frankrijk wilde dat maar niet wennen. Gelukkig hebben de supermarkten zich toen aan mij aangepast (grapje).
Intussen zijn de kippenpoten in de knoflook gebakken, de rode kool met cranberries en rozijnen voorgekookt, de appelschrijven voorgebakken en staat de appeltaart te garen in de oven. Niet slecht. Heb ik de middag voor de was en het schuur- resp. verfwerk. Dit is de richting, de route in de gewense rust. Nu die regelmaat nog.
Ik kan het merendeel van die kleine boodschappen zelfs gewoon te voet in het dorp doen. Enige minpuntje is, het nog net iets grotere risico dat dingen niet te krijgen zijn en je alsnog op de fiets of in de auto moet springen. En sluitingstijden tussen de middag, daar ben ik niet meer op berekend. Ook de eerste jaren in Frankrijk wilde dat maar niet wennen. Gelukkig hebben de supermarkten zich toen aan mij aangepast (grapje).
Intussen zijn de kippenpoten in de knoflook gebakken, de rode kool met cranberries en rozijnen voorgekookt, de appelschrijven voorgebakken en staat de appeltaart te garen in de oven. Niet slecht. Heb ik de middag voor de was en het schuur- resp. verfwerk. Dit is de richting, de route in de gewense rust. Nu die regelmaat nog.
Verbetering
Andere nacht. Andere dag. Andere wereld. Niet meer een paar keer per minuut het idee op het punt te staan om dood neer te vallen. Zowaar iets ontspannens bij het ontwaken. Dat is een compleet andere start van de dag zonder dat ook maar iets in de handelingen verandert. Zelfs het hele gedoe met het zooitje moeilijk handelbare honden kon de pret niet drukken.
De lat laat ik vandaag op ontspannende hoogte liggen. Beetje schuren, beetje verven, de wasmachine in beweging zetten, koken en wat van die daardoor of daarbij voorbijkomende zaken en de avond zal niet ver meer zijn. Had gisteravond ineens zin in lezen. Is dat jaargetijd geboden? Ik zal de neiging niet de kop indrukken. Het is wel te hopen, dat ik inmiddels niet zo kippig ben, dat ik het boek verder weg moet houden, dan mijn armen lang zijn. Tijd om al de ooggegevens eens bij elkaar te rapen en naar die oogarts danwel opticiën toe te stappen. Beter gaat het echt niet meer worden. En de tijd dat ik het op het conto van uitspattingen kon schrijven is voorbij.
Allez, een paar boodschappen op doen met de fiets en aan den slag. Koken, bakken, braden, verven en wassen. Als dat maar goed gaat.
De lat laat ik vandaag op ontspannende hoogte liggen. Beetje schuren, beetje verven, de wasmachine in beweging zetten, koken en wat van die daardoor of daarbij voorbijkomende zaken en de avond zal niet ver meer zijn. Had gisteravond ineens zin in lezen. Is dat jaargetijd geboden? Ik zal de neiging niet de kop indrukken. Het is wel te hopen, dat ik inmiddels niet zo kippig ben, dat ik het boek verder weg moet houden, dan mijn armen lang zijn. Tijd om al de ooggegevens eens bij elkaar te rapen en naar die oogarts danwel opticiën toe te stappen. Beter gaat het echt niet meer worden. En de tijd dat ik het op het conto van uitspattingen kon schrijven is voorbij.
Allez, een paar boodschappen op doen met de fiets en aan den slag. Koken, bakken, braden, verven en wassen. Als dat maar goed gaat.
Vondst
Gedwongen door Prada's voortplantingsdrang het beste beest nu al een paar dagen in de auto gepoot en een eind verderop uitgelaten. Terug naar de hoofdweg, stukje richting Sibiu en dan links naar Benesti qua richting. Een gravelweg zoals meer wegen zosnel je de hoofdweg verlaat. Links van de weg wilde weilanden en rietvelden. In perioden van overvloedige regen staat de boel hier onder water. De resten van het oude smalspoor uit Sibiu via Agnita naar Sighisoara (zouden ze moeten herstellen, zou prachtig zijn) vormen een soort dijk waar je overheen moet. Hier liggen de bielzen en de rails er nog, al zijn ze vrijwel ontdaan van hun bevestigingspunten. Een erg fotogeniek verroeste burg begroeid met onkruid gaat over iets dat nu niet meer is dan een nauwelijks bewegend stroompje.
Vandaag naar rechts doorgestoken. Op het eerste oog onbegaanbaar maar dat valt wel mee als je dichterbij komt. Ineens opende zich een grote vlakte met aan de horizont een heuvelrug. Heerlijk rustig. Geen mens, huis of hut te zien en op het moment ook geen schapen. Dat zal niet altijd zo zijn. Een prachtige plek om de honden af en toe mee naar toe te nemen. Leren ze gelijk omgaan met autoritjes
Prada is na drie dagen al een stuk rustiger en klimt niet meer op de hoedenplank. Zat op de terugweg zelfs à la Katrien door de achterruit de omgeving en passerende autos in de gaten te houden. Met die dame en de auto komt het wel goed. Thuis direct weer de broek aan en naar binnen. Geen gestress met hitsige reuen. En dan in de VK lezen dat Hugh Hefner is overleden. Tsja .....
Vandaag naar rechts doorgestoken. Op het eerste oog onbegaanbaar maar dat valt wel mee als je dichterbij komt. Ineens opende zich een grote vlakte met aan de horizont een heuvelrug. Heerlijk rustig. Geen mens, huis of hut te zien en op het moment ook geen schapen. Dat zal niet altijd zo zijn. Een prachtige plek om de honden af en toe mee naar toe te nemen. Leren ze gelijk omgaan met autoritjes
Prada is na drie dagen al een stuk rustiger en klimt niet meer op de hoedenplank. Zat op de terugweg zelfs à la Katrien door de achterruit de omgeving en passerende autos in de gaten te houden. Met die dame en de auto komt het wel goed. Thuis direct weer de broek aan en naar binnen. Geen gestress met hitsige reuen. En dan in de VK lezen dat Hugh Hefner is overleden. Tsja .....
woensdag 27 september 2017
Opdringerig
Het interesse voor Prada zou ons nog wel eens een deel van de afscheiding met de buren kunnen gaan kosten. Oude houten scheidingswand, die naar onze kant toe overhangt. Flokkie springt daar naar binnen als de poort gesloten is en hij nog buiten rondloopt. Pas nog gerepareerd omdat Prada een paar planken aan de onderkant had gesloopt. Dat was nog voor de buitensporige invloed van de hormonen. Niet dat ik haar naar buiten zie springen. Het ziet er van onze kant niet zo 'te nemen' uit, als van de kant van de buren.
Betekent wel mooi, dat ik Prada niet op de binnenplaats kan laten, als ik er zelf niet ook ben en zeker niet als ik het huis verlaat. Als de aanbidder eenmaal de weg gevonden heeft, hebben we meer problemen dan de zorg voor Prada. Dus dat permanent hormoon-gestuurde geurbombardement richting de ruikpapillen van de reuen maar zoveel mogelijk beperken en de dame binnenshuis houden als mogelijk.
Mag wel stellen, dat ik inmiddels een ervaring rijker ben, dank Prada. Katrien heeft nooit dit soort problemen opgeleverd. Groter en in deze trager. Bovendien was Sammy al met 7 of 8 mndn geneutraliseerd. Flokkie castreren kan altijd nog. Ik vraag me alleen af of een gecastreerde reu hier zo slim is met al die vierpotige macho's. Het is nou al een schijtlijster, maar bijt indien nodig wel van zich af. Zonder ballen wordt het mogelijkerwijs een watje-in-kwadraat, het lulletje van het schoolplein cq de dorpsweiden. De eerste prioriteit qua operatieve ingrepen ligt sowieso bij de dames. De ballen kunnen wachten.
Betekent wel mooi, dat ik Prada niet op de binnenplaats kan laten, als ik er zelf niet ook ben en zeker niet als ik het huis verlaat. Als de aanbidder eenmaal de weg gevonden heeft, hebben we meer problemen dan de zorg voor Prada. Dus dat permanent hormoon-gestuurde geurbombardement richting de ruikpapillen van de reuen maar zoveel mogelijk beperken en de dame binnenshuis houden als mogelijk.
Mag wel stellen, dat ik inmiddels een ervaring rijker ben, dank Prada. Katrien heeft nooit dit soort problemen opgeleverd. Groter en in deze trager. Bovendien was Sammy al met 7 of 8 mndn geneutraliseerd. Flokkie castreren kan altijd nog. Ik vraag me alleen af of een gecastreerde reu hier zo slim is met al die vierpotige macho's. Het is nou al een schijtlijster, maar bijt indien nodig wel van zich af. Zonder ballen wordt het mogelijkerwijs een watje-in-kwadraat, het lulletje van het schoolplein cq de dorpsweiden. De eerste prioriteit qua operatieve ingrepen ligt sowieso bij de dames. De ballen kunnen wachten.
Finished
Gered! Qua dag. Zo voelt het aan. Het lijf ontspant ieder uur meer maar de gewenste souplesse laat nog te wensen over. Je vergeet het iedere keer weer rap, maar als de nasleep zich weer laat gelden, is er het "O ja, da's waar ook." Iedere keer weer. Morgen weer een dag. Een betere. Hopelijk. Waarschijnlijk.
Hormonaal
Het is zover. Ook Prada heeft inmiddels wel oren naar een partijtje vrijen. Flokkie d'r vanochtend al vanaf moeten jagen. Gelukkig was de eerste beste poging niet gelijk raak. Wordt stressen de komende dagen. Of langer, want de genoemde perioden lopen aardig uit elkaar en houden daarbij ruime slagen om de arm. Een week lijkt me zat. Laat de omstandigheden een beetje rekening houden met mij maar vooral toch met Prada. Het is haar eerst keer. En direct ook de laatste.
Naar het schijnt, moet je de hormonen tot rust laten komen, voordat je in de voortplantingsonderdelen gaat snijden. Dus voor Prada wordt het begin januari. Voor Lady geldt dat ik haar ergens voor eind november zover gekregen moet hebben, dat ze in de auto stapt en zonder de boel af te breken vervoerd kan worden. Anders zijn er begin volgend jaar weer pups. Moet je toch niet aan denken.
Voor de 'normale' rust is teruggekeerd hebben hier dus nog ff te gaan. In de tussentijd moeten de huidige overblijvers een huis vinden. Liefst een goed huis, maar wie ben ik daarin. Ik kan het enkel van de eerste indruk laten afhangen. Bovendien moeten ze vooral weg. Is niet het beste uitgangspunt, maar hier is echt geen plaats voor meer honden, en zeker niet voor vier meer. In Frankrijk was dat minder dwingend geweest.
Naar het schijnt, moet je de hormonen tot rust laten komen, voordat je in de voortplantingsonderdelen gaat snijden. Dus voor Prada wordt het begin januari. Voor Lady geldt dat ik haar ergens voor eind november zover gekregen moet hebben, dat ze in de auto stapt en zonder de boel af te breken vervoerd kan worden. Anders zijn er begin volgend jaar weer pups. Moet je toch niet aan denken.
Voor de 'normale' rust is teruggekeerd hebben hier dus nog ff te gaan. In de tussentijd moeten de huidige overblijvers een huis vinden. Liefst een goed huis, maar wie ben ik daarin. Ik kan het enkel van de eerste indruk laten afhangen. Bovendien moeten ze vooral weg. Is niet het beste uitgangspunt, maar hier is echt geen plaats voor meer honden, en zeker niet voor vier meer. In Frankrijk was dat minder dwingend geweest.
Wakend
Uitgaande van het feit dat Blogger op een normale manier met de tijd omgaat en ik dus een West-Europese leesactie dan wel blogbezoekje op hetzelfde moment als een uur later geregistreerd zie, dan heb niet alleen ik maar heeft ook in Italië iemand vannacht wakker gelegen. En waar ik me de als ontspannend bedoelde muziek op de oren heb gezet, werd in Italië, zoals vaker deze maand maar op meer christelijke tijden op mijn blog gesnuffeld. Hoop niet, dat het als slaapverwekkend middel bedoeld was.
Een verdubbeling zie ik niet gebeuren, maar het oude record gaat toch zeker met 50% extra verbeterd worden. Het Italiaanse bezoek alleen al zou bij afwezigheid van de vaste bezoekers het record ws gebroken hebben. Dat is met terugwerkend inzicht in de toekomst kijken. Een wat rare tijdconstructie. Weet ook niet of de formulering als zodanig wel klopt. Een zorg voor een ander moment of gewoon om te vergeten.
Zit achter de koffie bij te komen van de nacht. Een nacht die nog niet uitgeklonken is. Ik ga me de 'waarom'-vragen besparen. Licht in het hoofd, verkrampt lijf en een ademhaling die nog steeds rust en regelmaat mist. Het zij zo. Weer iets waar ik mee zal moeten leven? Wordt een drukke bedoening, als dat de komende jaren zo door gaat.
Een verdubbeling zie ik niet gebeuren, maar het oude record gaat toch zeker met 50% extra verbeterd worden. Het Italiaanse bezoek alleen al zou bij afwezigheid van de vaste bezoekers het record ws gebroken hebben. Dat is met terugwerkend inzicht in de toekomst kijken. Een wat rare tijdconstructie. Weet ook niet of de formulering als zodanig wel klopt. Een zorg voor een ander moment of gewoon om te vergeten.
Zit achter de koffie bij te komen van de nacht. Een nacht die nog niet uitgeklonken is. Ik ga me de 'waarom'-vragen besparen. Licht in het hoofd, verkrampt lijf en een ademhaling die nog steeds rust en regelmaat mist. Het zij zo. Weer iets waar ik mee zal moeten leven? Wordt een drukke bedoening, als dat de komende jaren zo door gaat.
dinsdag 26 september 2017
Wortel
Het aas is uitgeworpen, zien of ze happen. Degene die ik van de week de eerste kans heb gegund, louter toeval, laat niks meer van zich horen. Als het teveel moeite is om een tweede mail te beantwoorden, heb ik weinig fantasie nodig om te bedenken hoe een manco in de installatie onder het tapijt geveegd wordt. Men dat tenminste zal pogen. Het gaat niet om twee tientjes dus een beetje moeite doen, is wel het minste wat ik verlang.
Het doet me denken aan de verkoper bij de BMW-dealer in Limoges in de tijd, dat ik een opvolger voor de Peugeot zocht. Die vent was dusdanig ongeïnteresseerd, dat ik bijna de behoefte voelde om me te verontschuldigen voor de verstoring van zijn middagrust of zoiets. Zelfs na meerdere malen aangegeven te hebben, dat ik niet in 2e hansjes was geïnteresseerd, hem gewenste serie en afwerking had aangedragen, bleef de klojo maar op zijn Pc bladeren van het ene zg koopje naar het andere. Ik weet niet meer, hoe ik de boel afgekapt heb, maar wel dat ik enigszins verbijsterd naar buiten liep.
Graag een beetje enthousiasme, als ik me het geld uit mijn zakken laat kloppen. Anders kan ik beter loten kopen, dan weet je, dat je verneukt wordt. Twee nwe kandidaten aan de beurt. Notabene stukken dichter in de buurt. Het loont altijd weer om naar dingen te moeten zoeken. Zo leer je je plek net weer iets beter kennen. Zien hoe snel en coöperatief ze reageren.
Het doet me denken aan de verkoper bij de BMW-dealer in Limoges in de tijd, dat ik een opvolger voor de Peugeot zocht. Die vent was dusdanig ongeïnteresseerd, dat ik bijna de behoefte voelde om me te verontschuldigen voor de verstoring van zijn middagrust of zoiets. Zelfs na meerdere malen aangegeven te hebben, dat ik niet in 2e hansjes was geïnteresseerd, hem gewenste serie en afwerking had aangedragen, bleef de klojo maar op zijn Pc bladeren van het ene zg koopje naar het andere. Ik weet niet meer, hoe ik de boel afgekapt heb, maar wel dat ik enigszins verbijsterd naar buiten liep.
Graag een beetje enthousiasme, als ik me het geld uit mijn zakken laat kloppen. Anders kan ik beter loten kopen, dan weet je, dat je verneukt wordt. Twee nwe kandidaten aan de beurt. Notabene stukken dichter in de buurt. Het loont altijd weer om naar dingen te moeten zoeken. Zo leer je je plek net weer iets beter kennen. Zien hoe snel en coöperatief ze reageren.
Aanrommelen
Gaat vandaag niks meer worden met het blog. Zo'n dag die van het een in het ander rolt, niet onbelangrijk is, maar eigenlijk niks oplevert. Niet nu. Misschien straks, maar misschien ook niet, dat zit in het 'misschien' ingesloten. Natuurlijk, ja natuurlijk, is het verven erbij ingeschoten. Daarvoor de moeite genomen om Prada in de auto te zetten en uit de buurt van de reuen uit te laten. Als dank heeft ze de deken in de baggageruimte gezegend.
Is de eerste keer sinds, wat zal het zijn, 6 mndn, dat ze weer in de auto zit. Een frequentie die gewennig zeer onwaarschijnlijk maakt. Wijst me met de neus op het feit, dat ik dat wel wat vaker mag doen. Zolang als in Agnita geen dierenarts zit, waar je naar toe kunt gaan, zal ze toch af en toe mee naar Sibiu moeten. En om dat nou lopend te doen alleen voor je hond, is me teveel gevraagd. Bovendien is een uur heen en weer al veel voor een consult van 5 à 10 minuten, laat staan 2 dagen.
Het is een hele happening zo'n loopse teef in een dorp vol reuen. Gelukkig lopen de meesten daarvan niet los en zullen ze het van de geurbeleving moeten hebben. De vent van Lady ligt daarentegen inmiddels bijna permanent voor de poort. Zal deels vanwege het voer zijn, dat hij zo af en toe krijgt, maar ik denk dat op het ogenblik andere prioriteiten hem dwingen. Vrouwen. Je zult er maar zo vol van zijn.
Is de eerste keer sinds, wat zal het zijn, 6 mndn, dat ze weer in de auto zit. Een frequentie die gewennig zeer onwaarschijnlijk maakt. Wijst me met de neus op het feit, dat ik dat wel wat vaker mag doen. Zolang als in Agnita geen dierenarts zit, waar je naar toe kunt gaan, zal ze toch af en toe mee naar Sibiu moeten. En om dat nou lopend te doen alleen voor je hond, is me teveel gevraagd. Bovendien is een uur heen en weer al veel voor een consult van 5 à 10 minuten, laat staan 2 dagen.
Het is een hele happening zo'n loopse teef in een dorp vol reuen. Gelukkig lopen de meesten daarvan niet los en zullen ze het van de geurbeleving moeten hebben. De vent van Lady ligt daarentegen inmiddels bijna permanent voor de poort. Zal deels vanwege het voer zijn, dat hij zo af en toe krijgt, maar ik denk dat op het ogenblik andere prioriteiten hem dwingen. Vrouwen. Je zult er maar zo vol van zijn.
maandag 25 september 2017
Summummig
Net de mogelijke samenstelling van de nwe Pc vastgesteld. Versie drie. Scheepsrecht dus. Een bevalling! Per onderdeel kan ik het allemaal net volgen. Het totaal is meer Chinees dan het ooit is geweest. DDR-4 geheugen is in dat kader nog simpel Nederlands
Nu zien, dat het klopt wat ik me bedacht heb en, niet onbelangrijk, dat het te krijgen is. Morgen weer een Amazon-sessie er tegen aan gooien en verder met het relatief lokale contact, wat ik hier heb aangeboord. Voordat ik echter naar Cluj ga rijden, leuke plek maar toch, eerst nog het alternatief in Sibiu aan een persoonlijke passage onderwerpen. Online was het het niet, maar dat zegt niet alles.
De volgende fase wordt het touwtrekken met de (mn lokale) leverancier. Hoeveel moeite wil hij (of zij, kleine kans) doen om het gekozene te regelen en niet ipv daarvan iets naar voren te schuiven, dat 'natuurlijk' bijna gelijkwaardig is maar vooral toch op voorraad. Wat ik wil is overdreven, geef ik grif toe, maar het idee op zo'n beest straks simpeltjes te zitten bloggen geeft een onwijs (gedateerd, maar oké) prettig gevoel van decadente overdaad. Pleonasme, maar dat is voor the final touch. En ik ga me dat gunnen, denk ik, schat ik zo in. Het is het drankje in de bar van het Hilton, vochtig als overal en toch anders. Anders aangenomen. Anders vormgegeven. Anders geserveerd. Anders genoten.
Nu zien, dat het klopt wat ik me bedacht heb en, niet onbelangrijk, dat het te krijgen is. Morgen weer een Amazon-sessie er tegen aan gooien en verder met het relatief lokale contact, wat ik hier heb aangeboord. Voordat ik echter naar Cluj ga rijden, leuke plek maar toch, eerst nog het alternatief in Sibiu aan een persoonlijke passage onderwerpen. Online was het het niet, maar dat zegt niet alles.
De volgende fase wordt het touwtrekken met de (mn lokale) leverancier. Hoeveel moeite wil hij (of zij, kleine kans) doen om het gekozene te regelen en niet ipv daarvan iets naar voren te schuiven, dat 'natuurlijk' bijna gelijkwaardig is maar vooral toch op voorraad. Wat ik wil is overdreven, geef ik grif toe, maar het idee op zo'n beest straks simpeltjes te zitten bloggen geeft een onwijs (gedateerd, maar oké) prettig gevoel van decadente overdaad. Pleonasme, maar dat is voor the final touch. En ik ga me dat gunnen, denk ik, schat ik zo in. Het is het drankje in de bar van het Hilton, vochtig als overal en toch anders. Anders aangenomen. Anders vormgegeven. Anders geserveerd. Anders genoten.
Drukdoende
Pffffflll. Dat je het kunt vergeten. Schuren is een tijdslopend karwei. Een hele middag met vier planken en een rugleuning bezig geweest. Notabene met een schuurmachine. Ik sluit niet uit, dat het zonder mechanische ondersteuning sneller was gegaan, maar dan had ik nu wel de blaren op de vingers gehad.
De ellende was de laklaag, die ze er op aangebracht hadden zonder de boel glad te schuren. Dun, zo dun dat het me pas bij het schuren op viel maar daarom niet minder irritant. Schrappen of branden had geen zin, daarentegen werden de ruwe delen er extra door beschermd. Het verstand op nul proberen te zetten. Het kostte een uur of wat om me in de bezigheid te verliezen. Eenmaal die horde genomen, had ik rustig nog een paar uur kunnen doorgaan, maar het was maar één bank.
Ondertussen amuseerden zich de puppies buiten hun hok. Leuk beestjes en al zo vroeg duidelijke verschillen in karakter. De een meer uit op ontdekken, een ander meer teruggetrokken op zichzelf, eentje een beetje aan de luie kant en een ander erg voorzichtig zo niet bang aangelegd. Prada bekeek zich dat een beetje op de momenten, dat de hormonen haar niet dwars zaten. Het beest weet soms niet wat haar overkomt en kan zonder duidelijke reden ineens opvliegen.
Vanmorgen niet meer met haar gelopen. Denk ook niet, dat ik het vanavond of de komende dagen ga doen. Ze is me een beetje te happy, als de vriend van Lady aan komt sneller. Moeder èn dochter .... die schmiegt.
De ellende was de laklaag, die ze er op aangebracht hadden zonder de boel glad te schuren. Dun, zo dun dat het me pas bij het schuren op viel maar daarom niet minder irritant. Schrappen of branden had geen zin, daarentegen werden de ruwe delen er extra door beschermd. Het verstand op nul proberen te zetten. Het kostte een uur of wat om me in de bezigheid te verliezen. Eenmaal die horde genomen, had ik rustig nog een paar uur kunnen doorgaan, maar het was maar één bank.
Ondertussen amuseerden zich de puppies buiten hun hok. Leuk beestjes en al zo vroeg duidelijke verschillen in karakter. De een meer uit op ontdekken, een ander meer teruggetrokken op zichzelf, eentje een beetje aan de luie kant en een ander erg voorzichtig zo niet bang aangelegd. Prada bekeek zich dat een beetje op de momenten, dat de hormonen haar niet dwars zaten. Het beest weet soms niet wat haar overkomt en kan zonder duidelijke reden ineens opvliegen.
Vanmorgen niet meer met haar gelopen. Denk ook niet, dat ik het vanavond of de komende dagen ga doen. Ze is me een beetje te happy, als de vriend van Lady aan komt sneller. Moeder èn dochter .... die schmiegt.
40K
Een beetje alerter zijn kan geen kwaad. Mag ik dan wel druk zijn met normaal doen. Dat het blog deze mnd al door de 40K pageviews (in totaal wel te verstaan) zou schieten, had ik me niet bedacht. Terwijl het gezien het enthousiasme uit Italiaanse hoek niet zo heel gek is, want we zaten in de buurt. Maar bij deze dus! Weer een mijlpaal gezet. Het is de maand van de grote getallen.
Opstomen
De afwas gedaan, voordat het aanrecht aan plaatsgebrek toe was. Nu ff doordouwen en het zou zo een goede, dwz actieve week kunnen worden. Kan natuurlijk met hetzelfde gemak de andere kant op zwiepen. Maar niet mee bezig zijn. Omstandigheden liggen meer dan genoeg dwars, laat ik ze niet uitdagen. Het idee is de houten delen van de nwe bank schuren en gronden waarna ik in 24 een begin kan maken met de beloofde installatie van de electra in de vernieuwde schuur. Straks is het seizoen zo ver voortgeschreden, dat de mensen niks meer zien zonder lamplicht.
Klinkt prachtig. Zo normaal, dat ik er bijna stil van word. Mocht het lukken, kan ik gelijk de wasmachine in 24 opstarten. Er is weer genoeg vuil gemaakt om meerdere machies te draaien.
Innerlijk gaat het ondertussen heftig te keer. Een veldslag tussen zin en zinloosheid waarbij de troepen van de laatste momenteel niet het heft in handen hebben. Er is genoeg aanvoer aan de zinnige kant om de druk in stand te houden en zelfs op te voeren. Pc, vakantie planning .... het is als het stoken van een stoomketel. Hop, nog een lading hout en/of kolen op het vuur en opvoeren die druk.
Klinkt prachtig. Zo normaal, dat ik er bijna stil van word. Mocht het lukken, kan ik gelijk de wasmachine in 24 opstarten. Er is weer genoeg vuil gemaakt om meerdere machies te draaien.
Innerlijk gaat het ondertussen heftig te keer. Een veldslag tussen zin en zinloosheid waarbij de troepen van de laatste momenteel niet het heft in handen hebben. Er is genoeg aanvoer aan de zinnige kant om de druk in stand te houden en zelfs op te voeren. Pc, vakantie planning .... het is als het stoken van een stoomketel. Hop, nog een lading hout en/of kolen op het vuur en opvoeren die druk.
Termijnplanning
Het gaat een mooie nwe topscore worden deze mnd. Niet slechts een paar lullige pagviews extra. Vier jaar over gedaan. De volgende sprong door het plafond in 2021? Schrijf ik dan nog aan dit blog? Leef ik dan nog? Zover vooruit kijken doe ik al jaren niet meer. Het is gelukkig niet meer beperkt tot een aarzelende inschatting van de dag van morgen, maar een jaar vooruitkijken doe ik nog steeds niet of met veel moeite, vooral als dingen vastgelegd moeten worden. Soms is dat vastleggen gewoon beter, omdat anders haast altijd wat tussendoor komt en de plannen de ijskast inschuiven.
Neem de vakantie komend voorjaar. Vakantieperiodes van Mariana zijn bekend. Eind maart - begin april. Het valt vroeg volgend jaar, maar dat komt in feite goed uit. Interfereert nauwelijks met de aanloopperiode in de tuin. Voor het weer zou het dan eigenlijk al niet meer hoeven. Idealer is eind februari-begin mrt, dat is voor over twee jaar als Mariana met pensioen (!) is gegaan. Dan zijn we ook niet meer aan 2 weken of 10 dagen gebonden. Maar dat is nog ver weg. Te ver om mee bezig te zijn.
Maar komend voorjaar dus en dan iets warms, iets met de drie z's. Doen we royaal en snuffelen weer aan de onderkant van de jetset of proberen we iets normalers zonder teveel in te leveren op zon, zand en zee? In beide gevallen moeten we langzamerhand in de benen en afspraken maken. Vliegtickets en slaapplek regelen voor over een mnd of 6. Het is kantje, ik merk het aan mijn terughoudendheid. Deze week eens neuzen op het internet, de vervanger van de vakatiebeurs.
Neem de vakantie komend voorjaar. Vakantieperiodes van Mariana zijn bekend. Eind maart - begin april. Het valt vroeg volgend jaar, maar dat komt in feite goed uit. Interfereert nauwelijks met de aanloopperiode in de tuin. Voor het weer zou het dan eigenlijk al niet meer hoeven. Idealer is eind februari-begin mrt, dat is voor over twee jaar als Mariana met pensioen (!) is gegaan. Dan zijn we ook niet meer aan 2 weken of 10 dagen gebonden. Maar dat is nog ver weg. Te ver om mee bezig te zijn.
Maar komend voorjaar dus en dan iets warms, iets met de drie z's. Doen we royaal en snuffelen weer aan de onderkant van de jetset of proberen we iets normalers zonder teveel in te leveren op zon, zand en zee? In beide gevallen moeten we langzamerhand in de benen en afspraken maken. Vliegtickets en slaapplek regelen voor over een mnd of 6. Het is kantje, ik merk het aan mijn terughoudendheid. Deze week eens neuzen op het internet, de vervanger van de vakatiebeurs.
zondag 24 september 2017
Opgenomen
Als mensen enerzijds met je meeleven en anderzijds eisen gaan stellen, mag je volgens mij concluderen, dat je serieus wordt genomen en deel uitmaakt van de gemeenschap, daar althans een begin mee hebt gemaakt. Dat de bank, die voor ons huis stond en op geen enkele wijze een oude indruk maakte, op klaarlichte dag door een stel oudijzerhandelaren in hun bus is geladen en meegenomen, daar spreekt iedereen schande van. Maar dat gebeurd momenteel ook, maar niet openlijk naar ons toe, over Prada, vanwege het kuiken dat ze heeft verschalkt.
Er is meer wrijving dank de honden en dan mn de meelopers, maar dat laat me tot op zekere hoogte koud. Ik blijf me verbazen over de algemeenheid van honden en het volledige onvermogen dan wel de onwil om fatsoenlijk met die dieren om te gaan. Als je honden het steeds maar zelf laat uitzoeken en hooguit af en toe "țiba" roept en dat voor alle mogelijke commando's gebruikt, moet je je niet verbazen, dat instinct belangrijker is dan de (ontbrekende) opvoeding.
Ik ben nog wel een goed jaar bezig, minstens, voordat Prada werkelijk luistert in de betekenis, dat ze doet wat ik vrg op het moment van de vrg. Dat kost meer tijd dan schelden, slaan en aan de ketting leggen, maar ik krijg wel een handelbare hond (normaal gesproken), die niet in alles automatisch op z'n driften terugvalt. Maar ja, voor mij is een hond meer dan een veredelde deurbel.
Er is meer wrijving dank de honden en dan mn de meelopers, maar dat laat me tot op zekere hoogte koud. Ik blijf me verbazen over de algemeenheid van honden en het volledige onvermogen dan wel de onwil om fatsoenlijk met die dieren om te gaan. Als je honden het steeds maar zelf laat uitzoeken en hooguit af en toe "țiba" roept en dat voor alle mogelijke commando's gebruikt, moet je je niet verbazen, dat instinct belangrijker is dan de (ontbrekende) opvoeding.
Ik ben nog wel een goed jaar bezig, minstens, voordat Prada werkelijk luistert in de betekenis, dat ze doet wat ik vrg op het moment van de vrg. Dat kost meer tijd dan schelden, slaan en aan de ketting leggen, maar ik krijg wel een handelbare hond (normaal gesproken), die niet in alles automatisch op z'n driften terugvalt. Maar ja, voor mij is een hond meer dan een veredelde deurbel.
Moverend
Zondag. Weer een week achter de rug en de nwe in de startblokken. Stemming houdt nog steeds niet over. Redelijk geslapen. Niks te klagen kortom. Weinig te bloggen, dus. Ik ga weer eens het lopen oppakken. Alles kakt iedere keer weer in, als je het niet in het centrum van je aandacht houdt cq weet te houden. Daar is geen Oud en Nieuw voor nodig.
Beweging is belangrijk. Beweging maakt actief. Nee, dit is geen sluikreclame voor Postbus 51 of Sire. Is simpele ervaring, maar met een grote MAAR. Het benodigd enige zelfdiscipline, als het ff kan wat lol erin hebben en het moet niet verworden tot een bezigheid om de bezigheid. Zo zijn er meer. Behalve bewegen (10.000 passen toch?), hebben we daar nog water drinken (minimaal 1,5 ltr), alcohol matigen (max 2 glazen), geheugentraining, 5 stuks groente en fruit per dag, etc.
Allemaal niks mis mee, totdat je ermee bezig bent om het bezig zijn. Lopen om aan je passen-tax te komen, fruit en groente eten tot ze je aan de oren naar buiten komen, de hele tijd dat gesleep met waterflesjes, etc. Ik ben niet vies van bewust bezig zijn, maar iedere dag denken of je wel dit of dat gedaan dan wel in voldoende mate naar binnen hebt gewerkt, gaat me te ver. Ook zonder dat betuttelende overheidsvingertje. Bovendien 5 appels of het equivalent aan ander fruit dan wel groente, ik zou niet weten, waar ik dat laten moet en dat is niet omdat ik er biefstuk, cake, chips of andere ongein voor in de plaats heb genomen. En de mens is geen geen vegetariër, dus straks komt er wel weer een of andere correctie. Je wordt er gek van. En weet je wat goed is tegen gek worden? Lopen. Bye, bye.
Beweging is belangrijk. Beweging maakt actief. Nee, dit is geen sluikreclame voor Postbus 51 of Sire. Is simpele ervaring, maar met een grote MAAR. Het benodigd enige zelfdiscipline, als het ff kan wat lol erin hebben en het moet niet verworden tot een bezigheid om de bezigheid. Zo zijn er meer. Behalve bewegen (10.000 passen toch?), hebben we daar nog water drinken (minimaal 1,5 ltr), alcohol matigen (max 2 glazen), geheugentraining, 5 stuks groente en fruit per dag, etc.
Allemaal niks mis mee, totdat je ermee bezig bent om het bezig zijn. Lopen om aan je passen-tax te komen, fruit en groente eten tot ze je aan de oren naar buiten komen, de hele tijd dat gesleep met waterflesjes, etc. Ik ben niet vies van bewust bezig zijn, maar iedere dag denken of je wel dit of dat gedaan dan wel in voldoende mate naar binnen hebt gewerkt, gaat me te ver. Ook zonder dat betuttelende overheidsvingertje. Bovendien 5 appels of het equivalent aan ander fruit dan wel groente, ik zou niet weten, waar ik dat laten moet en dat is niet omdat ik er biefstuk, cake, chips of andere ongein voor in de plaats heb genomen. En de mens is geen geen vegetariër, dus straks komt er wel weer een of andere correctie. Je wordt er gek van. En weet je wat goed is tegen gek worden? Lopen. Bye, bye.
Versleten
Wat is de meest gebruikte letter in mijn schriftelijke leven? Aan het feit te zien, dat de toets waaronder de letter 'N' zit, inmiddels doorgesleten is, moet het haast wel de 'N' zijn, die ik het meest aansla en dus het meest gebruik in mijn woorden. Zelf zou ik op de 'E' gegokt hebben. De aanduiding op die toets is bijna verdwenen. Alleen die linkerbovenhoekpunt en daarvan alleen het verticale deel is nog herkenbaar als deel van de gewezen opdruk. Maar daar hebben meer letters in meer of mindere mate last van. De 'A', de 'N', de 'O' zijn nauwelijks meer als letter herkenbaar. De 'D' en de 'M' maar ook de 'K' en de 'L' vertonen gebreken. Geen van al die letters behalve de 'N' heeft echter een gat in z'n toetsvlak zitten. Die zoektocht naar een nwe Pc komt niks te vroeg.
Drollig
De vier pups vermaken zich kostelijk. Ik begin me ondertussen een beetje zorgen te maken over het vinden van hun toekomstige baasjes. Momenteel heeft nog niemand interesse getoond. Eind van de mnd zijn ze een week of zes en volgens mij gaan ze hier dan normaal gesproken de deur uit. Een paar weken langer met ze opgescheept zitten, is niet het punt. Kan ik ze bijv. makkelijk laten vaccineren. Maar het idee straks met 4 jonge honden te zitten, die het vertederende stadium voorbij zijn, is absoluut niet aantrekkelijk. Het zijn notabene vnl reuen en hoeft men dus niks met toekomstig jong grut of een bezoekje aan de dierenarts.
Ik zal Mariana 'ns achter de broek aan zitten. Als het aan haar had gelegen hadden er hier nou negen van die bollekes rondgelopen. Het idee alleen al. Hopelijk krijg ik er geen spijt van, dat ik niet nog rigoreuzer heb ingegrepen.
Ondertussen is het aan mij om te voorkomen, dat we straks met een nest van Prada opgescheept zitten. Dame blijft binnen onder toezicht en buiten aan de riem. Vooralsnog blijft het interesse van de heren beperkt tot snuffelen en likken. Zou me toch een zooitje worden als het bij de mens op dezelfde manier zou gaan. Het zou nooit tot stedelijke samenlevingsvormen zijn gekomen en ook zoiets als gelijkelijke vertegenwoordiging op de werkvloer zou weinig bevordelijk zijn voor het produktieresutaat. Al die snuffelende, likkende en onderling kibbelende mannetjes als het ergens weer eierspringtijd was. Zelfs als het maar tweemaal per jaar ipv iedere mnd raak was. Zien hoelang ik de heren hier eenvoudig kan wegwimpelen cq het moment er is, dat Prada er zelf oren naar heeft. Ergens tussen nu en een week volgens 'de boeken'.
Ik zal Mariana 'ns achter de broek aan zitten. Als het aan haar had gelegen hadden er hier nou negen van die bollekes rondgelopen. Het idee alleen al. Hopelijk krijg ik er geen spijt van, dat ik niet nog rigoreuzer heb ingegrepen.
Ondertussen is het aan mij om te voorkomen, dat we straks met een nest van Prada opgescheept zitten. Dame blijft binnen onder toezicht en buiten aan de riem. Vooralsnog blijft het interesse van de heren beperkt tot snuffelen en likken. Zou me toch een zooitje worden als het bij de mens op dezelfde manier zou gaan. Het zou nooit tot stedelijke samenlevingsvormen zijn gekomen en ook zoiets als gelijkelijke vertegenwoordiging op de werkvloer zou weinig bevordelijk zijn voor het produktieresutaat. Al die snuffelende, likkende en onderling kibbelende mannetjes als het ergens weer eierspringtijd was. Zelfs als het maar tweemaal per jaar ipv iedere mnd raak was. Zien hoelang ik de heren hier eenvoudig kan wegwimpelen cq het moment er is, dat Prada er zelf oren naar heeft. Ergens tussen nu en een week volgens 'de boeken'.
zaterdag 23 september 2017
Bijscholen
Pffff. Werken. Stel 'ns een nwe Pc samen en probeer te snappen waarom het ene wel en het andere niet gekozen moet worden. Sommige namen en termen herinner ik me nog van de laatste poging om iets van een ontwikkelingsbestendige Pc samen te stellen. Dat was digitaal gezien ergens in de pré-historie. Baracuda, Seagate, WD, Sata, NVidia, DDR, CPU en veel meer niet. Merken zijn deels gebleven, samenstellende delen veranderd (SSD, USB, geheugen) of gewoon verdwenen (floppy disk). Je koelt niet meer alleen met ventilatoren maar ook met vloeistoffen en de schermen zijn natuurlijk plat, lcd of led, en soms gebogen net als de Tv's. Toetsenborden kun je krijgen met verlichting, Pc-kasten idem. Meer iets voor de gamers als ik het goed heb begrepen.
Vandaag geprobeerd om eerder nageslagen beste configuraties voor 2017 in onderdelen aan te kunnen schaffen. Cpu, moederbord, werkgeheugen, opslag, videokaart, koeling, voeding en natuurlijk ook een nw besturingsprogramma, toetsenbord, muis(mat) en kast waar alles in geschroeft moet worden op een manier, dat het als het ff kan ook werkt. Niet alleen het lichtspektakel maar mn de toegang tot het internet en vervolgens het surfen en werken met alles wat je gewend was en er misschien nu bij kan.
Een goede stap vooruit gemaakt, maar het voelt vooralsnog meer als in de richting van een afgrond dan gemoedelijk bergop. De komende week eens zien hoe en of mensen met commerciële belangen in deze wereld reageren, als ik mijn wensenlijst presenteer. Hebben ze werkelijk verstand van zaken, willen ze meewerken of alleen verkopen? Een V12 past tenslotte niet echt in een VW-Up en een vrachtwagen kan niks met een 1,0 liter driecycinder als aandrijving. Een beetje meedenken kan nooit kwaad en daar mogen ze best iets aan verdienen.
Vandaag geprobeerd om eerder nageslagen beste configuraties voor 2017 in onderdelen aan te kunnen schaffen. Cpu, moederbord, werkgeheugen, opslag, videokaart, koeling, voeding en natuurlijk ook een nw besturingsprogramma, toetsenbord, muis(mat) en kast waar alles in geschroeft moet worden op een manier, dat het als het ff kan ook werkt. Niet alleen het lichtspektakel maar mn de toegang tot het internet en vervolgens het surfen en werken met alles wat je gewend was en er misschien nu bij kan.
Een goede stap vooruit gemaakt, maar het voelt vooralsnog meer als in de richting van een afgrond dan gemoedelijk bergop. De komende week eens zien hoe en of mensen met commerciële belangen in deze wereld reageren, als ik mijn wensenlijst presenteer. Hebben ze werkelijk verstand van zaken, willen ze meewerken of alleen verkopen? Een V12 past tenslotte niet echt in een VW-Up en een vrachtwagen kan niks met een 1,0 liter driecycinder als aandrijving. Een beetje meedenken kan nooit kwaad en daar mogen ze best iets aan verdienen.
Opslag
Middaguur net gepasseerd. Op het vuur staat een pan verse ratatouille te pruttelen naast een pan met vier half-formaat potjes aubergine-kaviaar. Wat een prachtig eufimisme is voor smurrie met knoflook. Maar ja, je moet iets met de aubergines, die je in je maag worden gesplitst. Pardon, die Mariana zich in haar maag heeft laten splitsen. Heb ik het al eens over gehad. Als je een tijd meegemaakt hebt, waarin zoiets een buitenkansje was, dan stap je daar niet ineens overheen.
Heb je die tijd achter je gelaten, voel je je een koningin te rijk, als je in een super-supermarkt dingen in je kar kunt mieteren, waar je zelfs na ruim 25 gewoon geen weet van hebt. Ondertussen blijven al die trouw geconserveerde groenten in potten staan en verpieteren. Zonde. Ik heb, ook al eens benoemd, meer moeite met dingen weg moeten gooien dan Mariana, zelfs nu dat echt in de vuilnisbak gaat ipv naar de varkens.
We hebben zeker nog voor twee of drie jaar ingemaakt augurken, kersen, paprika's, tomatensap, rozenbotteljam, pruimen op alcohol, mixen van diverse groenten en ook de al genoemnde aubergine-pasta. Nodigt mij niet uit om nog meer in potten te stoppen. Beter is het òf het inkoop- en etenspatroon aan te passen òf op te houden met conserveren. Dat laatste zou zonde zijn, want het werk is leuk en het resultaat dankbaar en smaakvol.
Toch nog iets gedaan dit jaar. Twee grote potten augurken (4,5 ltr), 5 ltr potten peren, twee pepers, 5 half-formaat soort van tomatenpuree, 6 flessen tomatensap en nu dus de kaviaar. Niet vergeten wodka te kopen.
Heb je die tijd achter je gelaten, voel je je een koningin te rijk, als je in een super-supermarkt dingen in je kar kunt mieteren, waar je zelfs na ruim 25 gewoon geen weet van hebt. Ondertussen blijven al die trouw geconserveerde groenten in potten staan en verpieteren. Zonde. Ik heb, ook al eens benoemd, meer moeite met dingen weg moeten gooien dan Mariana, zelfs nu dat echt in de vuilnisbak gaat ipv naar de varkens.
We hebben zeker nog voor twee of drie jaar ingemaakt augurken, kersen, paprika's, tomatensap, rozenbotteljam, pruimen op alcohol, mixen van diverse groenten en ook de al genoemnde aubergine-pasta. Nodigt mij niet uit om nog meer in potten te stoppen. Beter is het òf het inkoop- en etenspatroon aan te passen òf op te houden met conserveren. Dat laatste zou zonde zijn, want het werk is leuk en het resultaat dankbaar en smaakvol.
Toch nog iets gedaan dit jaar. Twee grote potten augurken (4,5 ltr), 5 ltr potten peren, twee pepers, 5 half-formaat soort van tomatenpuree, 6 flessen tomatensap en nu dus de kaviaar. Niet vergeten wodka te kopen.
Overhellen
Miezerig weer. Niet de stimulans, die vanochtend wel leuk was geweest. Desalniettemin is het gevoel van iets van beweging niet verdwenen. Ik sta op het randje en neig de goede kant op. Wie of wat geeft het gewenste duwtje in de rug? Wordt het klooien in de keuken, klussen in huis of lanterfanten buiten de deur?
Vooralsnog geen idee. Ik geniet van de rust van het alleen zijn. Mariana nog in bed, Prada gevloerd door de hormonen en Sissi tevreden poetsend na haar dot melkschuim van mijn ochtenddrankje. Gewoon melk met koffie, niks alcoholisch. Moet daar niet aan denken. Kan zo veranderen maar niet voordat ik aan mij koffietax zit.
Hoe goed of slecht is dat koffie in de morgen? Thee is vast beter maar niet aan mij besteed en melk zit al jaren in het verdomhoekje. Eigenlijk is het een Godswonder, dat ik nog leef. Heeft vast te maken met de terughoudendheid waarmee ik me op dingen als 'werk' heb geworpen. Bewijs maar eens dat het niet zo is. Het eerste bewijs dat werken goed is voor je gezondheid en (dus?) levensduur moet nog geleverd worden. Bezig zijn met anderen, is vast van belang voor de mens, maar daar hoef je nou niet bepaald voor te werken, al leek het daar mn bij Sociale wetenschappen wel op. Je zag elkaar soms hele maar vaker halve dagen en ging vervolgens serieuzere zaken doen.
Laat ik vieren, dat ik nog steeds leef. Mijn vader heeft dat de dertig jaar, dat hij zijn vader overleeft heeft voor het grootste deel vergeten te doen. Toen hij er eindelijk toe in staat was, zat ie al in z'n eigen blessuretijd. Laat ik er eerder mee beginnen en dan niet dat halfslachtige. Voel ik iets duwen in mijn rug?
Vooralsnog geen idee. Ik geniet van de rust van het alleen zijn. Mariana nog in bed, Prada gevloerd door de hormonen en Sissi tevreden poetsend na haar dot melkschuim van mijn ochtenddrankje. Gewoon melk met koffie, niks alcoholisch. Moet daar niet aan denken. Kan zo veranderen maar niet voordat ik aan mij koffietax zit.
Hoe goed of slecht is dat koffie in de morgen? Thee is vast beter maar niet aan mij besteed en melk zit al jaren in het verdomhoekje. Eigenlijk is het een Godswonder, dat ik nog leef. Heeft vast te maken met de terughoudendheid waarmee ik me op dingen als 'werk' heb geworpen. Bewijs maar eens dat het niet zo is. Het eerste bewijs dat werken goed is voor je gezondheid en (dus?) levensduur moet nog geleverd worden. Bezig zijn met anderen, is vast van belang voor de mens, maar daar hoef je nou niet bepaald voor te werken, al leek het daar mn bij Sociale wetenschappen wel op. Je zag elkaar soms hele maar vaker halve dagen en ging vervolgens serieuzere zaken doen.
Laat ik vieren, dat ik nog steeds leef. Mijn vader heeft dat de dertig jaar, dat hij zijn vader overleeft heeft voor het grootste deel vergeten te doen. Toen hij er eindelijk toe in staat was, zat ie al in z'n eigen blessuretijd. Laat ik er eerder mee beginnen en dan niet dat halfslachtige. Voel ik iets duwen in mijn rug?
Bemoeizucht
Tsjonge, jonge, is er ergens weer een pot geld opengerukt voor of te verdienen met het verwijderen van de laatste geneugten uit 's mensens leven?? Volkskrant gisteren:
"Biertje bij de kapper, een wijntje bij je boek? Experts, WHO en Gezondheidsraad maken zich zorgen."
Met als zwaar ongenuanceerde uïtspraak: "De gezondheidsrisico's van alcoholconsumptie zijn groot. Met name het risico op tal van vormen van kanker wordt verhoogd, al vanaf de consumptie van een glas per dag."
Volkskrant vandaag:
"Een alarmerend verhaal over onze nationale lievelingsverslaving. Het misverstand drank: gezond drinken bestaat niet."
"Henk van Straten is een leukere vader met wat Duveltjes op. Is dat erg? 'Als ik dat eerste biertje heb gedronken, hebben mijn jongens dat meteen in de gaten.'"
"'Een borreltje op zijn tijd is het beste antidepressivum.' Interview Midas Dekkers"
Niet dat ik het omzeep helpen van het drinken van een glaasje zie lukken, maar het Calvinistische schuldgevoel weten ze, als ze zo blijven doorstampen, wel tussen de deur te krijgen. Alles met mate en op een manier dat derden er geen hinder of schade van ondervinden, lijkt me vanzelfsprekend. Maar mogen we de maat aub zelf bepalen?? Dit is nog erger dan die tenten, die een borrel eerst in een maatbekertje schenken, voor ze 'm je in het glas kieperen.
Druk maken dat mensen hun pillen niet slikken (ook gisteren volgens mij) en dan het voorbeeld van cholesterolverlagers aanhalen, zo ongeveer de meest zinloze pillen die bestaan, nu weer dat 'glaasje' bij de kapper, alsof iedereen ineens aan de drank gaat bij het haren knippen, suiker in het verdomhoekje en ga zo maar door. Ik vind suiker niet lekker, drink geen frisdrank, sla bij de kapper de koffie af en erger me al jaren aan het blindelings verlengen van recepten. Kinderen mogen niet meer ravotten, ouderen moèten sporten, werken is tegenwoordig meer topsport dan bezigheid en van topsport is bekend dat het slecht is voor de mens. Zonder 1,5 ltr water per dag, liefst in handzame overal mee te nemen halve liter flesjes, ga je dood. Etc.
Het is gewoon een onevenwichtig zooitje dat menselijke bestaan. Het is een beetje flauw om dan een stel arbitraire boosdoeners aan te wijzen, die zg je dood veroorzaken, versnellen, de kans erop mogelijk verhogen of nog minder concrete invloed schijnen te hebben. Dood ga je toch. Volgens mij komt er ooit een generatie, die werkelijk denkt, dat je dat kunt voorkomen afhankelijk van wat je eet, drinkt, doet en laat. Leer de mensen de dood accepteren ipv op allerlei manieren denken 'm te kunnen ontlopen. Hoef je je ook niet zo druk te maken over dat glaasje meer.
"Biertje bij de kapper, een wijntje bij je boek? Experts, WHO en Gezondheidsraad maken zich zorgen."
Met als zwaar ongenuanceerde uïtspraak: "De gezondheidsrisico's van alcoholconsumptie zijn groot. Met name het risico op tal van vormen van kanker wordt verhoogd, al vanaf de consumptie van een glas per dag."
Volkskrant vandaag:
"Een alarmerend verhaal over onze nationale lievelingsverslaving. Het misverstand drank: gezond drinken bestaat niet."
"Henk van Straten is een leukere vader met wat Duveltjes op. Is dat erg? 'Als ik dat eerste biertje heb gedronken, hebben mijn jongens dat meteen in de gaten.'"
"'Een borreltje op zijn tijd is het beste antidepressivum.' Interview Midas Dekkers"
Niet dat ik het omzeep helpen van het drinken van een glaasje zie lukken, maar het Calvinistische schuldgevoel weten ze, als ze zo blijven doorstampen, wel tussen de deur te krijgen. Alles met mate en op een manier dat derden er geen hinder of schade van ondervinden, lijkt me vanzelfsprekend. Maar mogen we de maat aub zelf bepalen?? Dit is nog erger dan die tenten, die een borrel eerst in een maatbekertje schenken, voor ze 'm je in het glas kieperen.
Druk maken dat mensen hun pillen niet slikken (ook gisteren volgens mij) en dan het voorbeeld van cholesterolverlagers aanhalen, zo ongeveer de meest zinloze pillen die bestaan, nu weer dat 'glaasje' bij de kapper, alsof iedereen ineens aan de drank gaat bij het haren knippen, suiker in het verdomhoekje en ga zo maar door. Ik vind suiker niet lekker, drink geen frisdrank, sla bij de kapper de koffie af en erger me al jaren aan het blindelings verlengen van recepten. Kinderen mogen niet meer ravotten, ouderen moèten sporten, werken is tegenwoordig meer topsport dan bezigheid en van topsport is bekend dat het slecht is voor de mens. Zonder 1,5 ltr water per dag, liefst in handzame overal mee te nemen halve liter flesjes, ga je dood. Etc.
Het is gewoon een onevenwichtig zooitje dat menselijke bestaan. Het is een beetje flauw om dan een stel arbitraire boosdoeners aan te wijzen, die zg je dood veroorzaken, versnellen, de kans erop mogelijk verhogen of nog minder concrete invloed schijnen te hebben. Dood ga je toch. Volgens mij komt er ooit een generatie, die werkelijk denkt, dat je dat kunt voorkomen afhankelijk van wat je eet, drinkt, doet en laat. Leer de mensen de dood accepteren ipv op allerlei manieren denken 'm te kunnen ontlopen. Hoef je je ook niet zo druk te maken over dat glaasje meer.
vrijdag 22 september 2017
Aarzelend
In de loop van de middag had het er alle schijn van, dat er weer iets van leven terugkeerde in de brouwerij. Vraag me niet waar het aan gelegen heeft en laat ik eerst afwachten wat de dag van morgen brengt. Beetje browsen, gedoe met de honden, beetje boodschappen, beetje koken, muziekje, smakelijk avondmaal. Kies, maak een mix of bedenk iets wat er helemaal buiten staat.
Het enige wat helder is, is dat het mechanisme op- en neerwaarts beweegt, zoals zo ongeveer alles wat met leven te maken heeft. Volstrekt normaal, zou je dus kunnen concluderen. En toch ... Als ik morgen de hele dag houthak, weet ik, dat ik overmorgen minder soepel het bed uitstap, daarvoor ws wel geslapen heb als een baby. Kijk, als het qua voorspelbaarheid een beetje die kant op zou kunnen gaan, dan valt makkelijker met dat gewissel in de stemming te leven. Dan kun je het nog niet plannen maar weet je op een gegeven moment wel wat je wanneer waar vandaan te verwachten hebt.
Wat dat betreft zou het aardig zijn, als het, net als de tropische stormen waar iedereen in het Caribische gebied nu druk mee is, helder is, welke kant het opgaat en met welke kracht. Kun je de ramen dichttimmeren en op tijd in de kelder kruipen. Scheelt niet alles maar maakt toch significant verschil uit, als je het vergelijkt met een overval. Duiden moet je. Leren duiden en dus permanent alert zijn. Ik voel me moe worden ...
Het enige wat helder is, is dat het mechanisme op- en neerwaarts beweegt, zoals zo ongeveer alles wat met leven te maken heeft. Volstrekt normaal, zou je dus kunnen concluderen. En toch ... Als ik morgen de hele dag houthak, weet ik, dat ik overmorgen minder soepel het bed uitstap, daarvoor ws wel geslapen heb als een baby. Kijk, als het qua voorspelbaarheid een beetje die kant op zou kunnen gaan, dan valt makkelijker met dat gewissel in de stemming te leven. Dan kun je het nog niet plannen maar weet je op een gegeven moment wel wat je wanneer waar vandaan te verwachten hebt.
Wat dat betreft zou het aardig zijn, als het, net als de tropische stormen waar iedereen in het Caribische gebied nu druk mee is, helder is, welke kant het opgaat en met welke kracht. Kun je de ramen dichttimmeren en op tijd in de kelder kruipen. Scheelt niet alles maar maakt toch significant verschil uit, als je het vergelijkt met een overval. Duiden moet je. Leren duiden en dus permanent alert zijn. Ik voel me moe worden ...
Overmacht
Het lopen met Prada ga ik niet op deze manier volhouden. Flokkie, Lady's vent, Peppie zo klein als ie is en nou ook nog de Schele erbij. Vier reuen die wel willen en twee daarvan zijn niet direct van het type, dat je ff wegwuift. Vriendelijke honden totdat het instinct het overneemt. Al die driften die zo ineens de kop op kunnen steken, ik vrees, dat ik daar niet altijd tussen kan springen zonder kans op collateral damage aan lijf en leden.
Ook vanmiddag weer. Op de terugweg van de ronde zitten twee honden op het pad, die daar normaal nooit zijn. Niet als wij, en dan bedoel ik mezelf en de rest van het roedel, passeren. Een kleine witte teef, die met regelmaat op haar plek gezet is door Lady en een manke reu met een raar oor, formaat stevige teckel. Op de een of andere manier trekt die laatste dan de verkeerde aandacht van Lady's vent. Laat ik 'm een naam geven: Vent.
Met dat die erop duikt, duikt ook de Schele erop, terwijl die normaal gesproken bij elkaar door de tuin lopen. Peppie springt ertussen en ook Flokkie laat zich niet ongemoeid. Prada wil wel maar kan niks, want ik heb haar aan de lijn. Die kleine die aangevallen wordt, duikt niet weg maar bijt van zich af. De twee grootste honden (Schele en de Vent) trekken ieder aan een andere kant van het beestje en slepen het een paar meter verder. Ik loop inmiddels gericht trappend en minder gericht schreeuwend tussen de meute, waar nu ook Peppie meer de rol van (mede)slachtoffer krijgt dan aanvaller is.
De beide eigenaren, die wat verder naar beneden bezig waren, zijn opgeschrikt en komen mijn kant op. Beide met een zeis in de hand. Dat had aardig uit de hand kunnen lopen, maar de honden hielden net zo abrupt op, als ze waren begonnen en het slachtoffer strompelde als vanouds weg richting huis en haard. Schade viel als zo vaak wel mee. Ogenschijnlijk geen serieuze verwondingen. Als je ze bezig ziet en hoort zou je anders verwachten.
Ook vanmiddag weer. Op de terugweg van de ronde zitten twee honden op het pad, die daar normaal nooit zijn. Niet als wij, en dan bedoel ik mezelf en de rest van het roedel, passeren. Een kleine witte teef, die met regelmaat op haar plek gezet is door Lady en een manke reu met een raar oor, formaat stevige teckel. Op de een of andere manier trekt die laatste dan de verkeerde aandacht van Lady's vent. Laat ik 'm een naam geven: Vent.
Met dat die erop duikt, duikt ook de Schele erop, terwijl die normaal gesproken bij elkaar door de tuin lopen. Peppie springt ertussen en ook Flokkie laat zich niet ongemoeid. Prada wil wel maar kan niks, want ik heb haar aan de lijn. Die kleine die aangevallen wordt, duikt niet weg maar bijt van zich af. De twee grootste honden (Schele en de Vent) trekken ieder aan een andere kant van het beestje en slepen het een paar meter verder. Ik loop inmiddels gericht trappend en minder gericht schreeuwend tussen de meute, waar nu ook Peppie meer de rol van (mede)slachtoffer krijgt dan aanvaller is.
De beide eigenaren, die wat verder naar beneden bezig waren, zijn opgeschrikt en komen mijn kant op. Beide met een zeis in de hand. Dat had aardig uit de hand kunnen lopen, maar de honden hielden net zo abrupt op, als ze waren begonnen en het slachtoffer strompelde als vanouds weg richting huis en haard. Schade viel als zo vaak wel mee. Ogenschijnlijk geen serieuze verwondingen. Als je ze bezig ziet en hoort zou je anders verwachten.
Detronizzato
Het pleit is beslecht, de champagne heeft gevloeid. Tussen de afwas door een blik op het blog geworpen en het is Italië, dat de eer heeft aan zichzelf heeft gehouden: 09:59 door het plafond heen. Wel zo consequent en natuurlijk terecht ook, als je in prestatienormen gaat vertalen. Meer dan de helft van de pageviews deze mnd komen uit het land, waar zelfs schelden nog prachtig klinkt, de vrouwen letterlijk en figuurlijk door een ringetje zijn te halen en kletsen het territorium is van mannen. Più, più simili, per favore!
Lethargie
Nou, daar zitten we dan weer. Zien de dag voorbij trekken. Geen zin om deel te nemen. Geen behoefte te sturen. Als ik anderen zo zou zien, zou de lamlendigheid me irriteren. Doet het nu niet. Wat maakt dat de onafgemaakte wereld om me heen me zo weinig doet en al helemaal niet uitnodigt om handenwrijvend de armen uit de mouwen te steken? Of, als daad van verzet in een fauteuil weg te kruipen en een goed boek open te slaan?
Op dagen als vandaag, een dag die niet uit de lucht komt vallen maar successievelijk vorm heeft gekregen, is het noch het een noch het ander. Niet rechts, niet links, niet terug en blijven dralen. Tussen de wal en het schip. Gelukkig wel op een loopplank.
Ik kom cq krijg me wel in beweging, maar van harte is anders. Het is alsof ik ergens toe veroordeeld ben en uit protest de kont tegen de krib gooi. Maar dat is de grootst mogelijke nonsens. We gooien ons maar weereens op de afwas. Mijn boei in de branding. Nou ja, branding, dat insinueert een dynamiek die momenteel ver te zoeken is, het is meer de eindeloze watervlakte van een windstilte ergens op een oceaan. De Stille lijkt me wel geschikt voor dat beeld.
Op dagen als vandaag, een dag die niet uit de lucht komt vallen maar successievelijk vorm heeft gekregen, is het noch het een noch het ander. Niet rechts, niet links, niet terug en blijven dralen. Tussen de wal en het schip. Gelukkig wel op een loopplank.
Ik kom cq krijg me wel in beweging, maar van harte is anders. Het is alsof ik ergens toe veroordeeld ben en uit protest de kont tegen de krib gooi. Maar dat is de grootst mogelijke nonsens. We gooien ons maar weereens op de afwas. Mijn boei in de branding. Nou ja, branding, dat insinueert een dynamiek die momenteel ver te zoeken is, het is meer de eindeloze watervlakte van een windstilte ergens op een oceaan. De Stille lijkt me wel geschikt voor dat beeld.
Aanstaande
Het gaat een gedenkwaardig dag worden. Statistisch gezien, mn voor de pageviews, verder is het als altijd gewoon afwachten. Nauwelijks plannen voor vandaag, laat staan iets groots. Maar de pageviews mogen de champagne koud leggen. Nog 10 scheiden hen van een nieuw hoogtepunt en dat ruim voor het einde van de mnd. Geen close finish, meer erop en eroverheen. In de afgelopen 2 weken werd eerst mei 2017 (871) ingehaald, vervolgens juni 2015 (980) gepasseerd en nu ligt oktober 2013 (1166) voor het grijpen.
Een bijdrage vanuit de Oekraïne, hetzelfde aantal uit de USA, een kleine Nederlandse ondersteuning, misschien nog een extra Italiaanse duit in het zakje en een paar verdwaalde pagina's op het conto van Frankrijk en het record is gepiept. Ik zal de boeken vast klaar leggen.
En dat alles mogen vastleggen in stukje 999 voor 2017. Geen verkeerde tekenen. Komt vanaf vandaag alles op z'n gewenste pootjes terecht? Geen dwarse omstandigheden meer? Een einde aan de interne vertragingstactieken? Het verdampen van de chronische onwil? De kans dat ik de lotto win is groter, vrees ik, zelfs zonder dat ik meespeel.
Een bijdrage vanuit de Oekraïne, hetzelfde aantal uit de USA, een kleine Nederlandse ondersteuning, misschien nog een extra Italiaanse duit in het zakje en een paar verdwaalde pagina's op het conto van Frankrijk en het record is gepiept. Ik zal de boeken vast klaar leggen.
En dat alles mogen vastleggen in stukje 999 voor 2017. Geen verkeerde tekenen. Komt vanaf vandaag alles op z'n gewenste pootjes terecht? Geen dwarse omstandigheden meer? Een einde aan de interne vertragingstactieken? Het verdampen van de chronische onwil? De kans dat ik de lotto win is groter, vrees ik, zelfs zonder dat ik meespeel.
donderdag 21 september 2017
K
Het duizendtal voor dit jaar komt eraan. Eigenlijk heb ik dan de rest van het jaar vrij. Eind september. Target gerealiseerd. Bedrijf op z'n gat. Zo werkt dat natuurlijk niet. Zelfs bij Sociale Wetenschappen mocht ik geen uur of tig eerder naar huis, als ik mijn taakjes erop had zitten. Laat staan in hèt bedrijfsleven. Je moet ook geen targets stellen. Je moet een nooit eindigende taak opleggen, een band laten lopen zonder begin of einde.
Mensen zijn mieren en mieren doen. Mieren laten scoren is wel erg geniepig. Niet alleen doen wat gedaan moet worden, maar het sneller doen en/of meer doen en dat liefst in een kortere tijd. Stress creëren, een toestand die alleen in een situatie van gevaar zin maakt. Gevaar simuleren waar geen gevaar is. En dat permanent, terwijl gevaar normaal iets uitzonderlijks is. Permanente uitzonderlijkheid. Op de tenen lopen tot gewoonte degraderen. En je dan verbazen over de mensen die afhaken of in moderne bewoordingen afbranden.
Toch ga ik niet op mijn luie reet liggen. Niemand dwingt me tenslotte. Als het al een target was, was het een zelfgekozen lathoogte. Als het al zo was. Het is vooral leuk. Een emotie die mieren volgens mij niet kennen. Maar misschien is dat te menselijk gedacht.
Mensen zijn mieren en mieren doen. Mieren laten scoren is wel erg geniepig. Niet alleen doen wat gedaan moet worden, maar het sneller doen en/of meer doen en dat liefst in een kortere tijd. Stress creëren, een toestand die alleen in een situatie van gevaar zin maakt. Gevaar simuleren waar geen gevaar is. En dat permanent, terwijl gevaar normaal iets uitzonderlijks is. Permanente uitzonderlijkheid. Op de tenen lopen tot gewoonte degraderen. En je dan verbazen over de mensen die afhaken of in moderne bewoordingen afbranden.
Toch ga ik niet op mijn luie reet liggen. Niemand dwingt me tenslotte. Als het al een target was, was het een zelfgekozen lathoogte. Als het al zo was. Het is vooral leuk. Een emotie die mieren volgens mij niet kennen. Maar misschien is dat te menselijk gedacht.
Loops
Bloed. Vanmiddag toen Prada naar Sissy hapte zaten er ineens overal bloedspetteren op de vloer. Dat happen is een kwalijke kant van Prada, iets met jaloezie. Eerst Sissy gecontroleerd, maar die had nergens last van. Prada's neus was ongeschonden. Oren in takt. Ook de tong had geen schade. Toch lagen er bloeddruppels op de vloer waar ze liep. Poten bekeken. Niks.
De boel schoongemaakt en er verder niet bij stilgestaan, totdat vanavond ineens weer bloedvlekken verschenen. En ........ daar viel het dubbeltje. Dame is volwassen geworden. Oppassen geblazen met twee actieve reuen in de buurt. Dat wordt binnenshuis scheiden en daarbuiten aan de lijn. Ze zal dat niet leuk vinden. Niet vanwege de mannelijke aandacht, die maakt geen indruk, maar vanwege haar behoefte om overal achter aan en nergens naar toe te rennen. Ieder geluid krijgt haar volledige aandacht en tussendoor jaagt ze op muizen.
Twee weken de boel in de gaten houden en vervolgens nog 3 mndn wachten, voordat ze 'geholpen' kan worden. Vrouwelijke hormonen, nooit geweten, dat je het ene na het andere nest moet werpen om er geen nadelige gevolgen van te ondervinden. Misschien is dat wel de reden waarom vrouwen zo moeilijk doen sinds ze geen 14+ kinderen meer in de wereld zetten. Eye opener??
De boel schoongemaakt en er verder niet bij stilgestaan, totdat vanavond ineens weer bloedvlekken verschenen. En ........ daar viel het dubbeltje. Dame is volwassen geworden. Oppassen geblazen met twee actieve reuen in de buurt. Dat wordt binnenshuis scheiden en daarbuiten aan de lijn. Ze zal dat niet leuk vinden. Niet vanwege de mannelijke aandacht, die maakt geen indruk, maar vanwege haar behoefte om overal achter aan en nergens naar toe te rennen. Ieder geluid krijgt haar volledige aandacht en tussendoor jaagt ze op muizen.
Twee weken de boel in de gaten houden en vervolgens nog 3 mndn wachten, voordat ze 'geholpen' kan worden. Vrouwelijke hormonen, nooit geweten, dat je het ene na het andere nest moet werpen om er geen nadelige gevolgen van te ondervinden. Misschien is dat wel de reden waarom vrouwen zo moeilijk doen sinds ze geen 14+ kinderen meer in de wereld zetten. Eye opener??
Zoektocht
De onbestemde stemming houdt aan. Wat ik doe is het niet, wat ik bedenk werkt niet, het is gewoon niks. Freewheelen, regelen, aanschaffen, uitlaten. Niks weet het moment iets van kleur te geven. Het is iets willen, ergens trekken in hebben, maar niet weten wat. Zoet, zout, zuur, bitter? Ijs, chips, biefstuk, kaas, zelf het idee van een glaasje champagne laat niks bubbelen.
Het weer kon beter. Maar het weer is wel een erg makkelijk slachtoffer. Wat ontbreekt is beweging, vooruitgang. Je kunt doen wat je wilt, maar zolang je van derden afhankelijk bent, is wachten, wachten en nog eens wachten je deel. Futiliteiten en meer structurele zaken. Het houdt me af van de dingen, die ikzelf wel in de hand heb. Dat is stom natuurlijk, dat besef ik en toch werkt het stagnerend.
Vandaag een poging gedaan om een nwe Pc bijeen te sprokkelen. Dat gaat hier dus niet lukken. Ik kom in de buurt, maar grootwinkelbedrijven heb ik in deze nooit mijn vertrouwen geschonken. Zelfs de 'hobbyïst' in St Yrieix kwam zelden verder dan redelijke alternatieven voor het gewenste. Dat was in Utrecht wel anders. Ik heb nog een zaakje in Sighisoara en anders wordt het onderdelen verzamelen in het internet. Ook weer zo'n alternatief, waar ik niet enthousiast van wordt, maar van de aangeboden configuraties werd ik dat nog minder.
Toen maar naar een Tv gekeken. Mariana wil er een, een grote, in de slaapkamer. Je moet iets als je kippig wordt en toch vanuit bed wilt genieten. Het is nieuw te ontginnen terrein na al die Tv-loze jaren. Plat, gebogen, HD, HD-ultra, 4 HD, Qled, Oled .... Het enige duidelijke was het beeldformaat. Vrees dat het iets van 65" moet worden en dan aan de spanten. Me eerst maar eens op de ophanging geconcentreerd. Dat is stukken overzichtelijker, lekker concreet maar had helaas ook niet het gewenste effect. Huuswaarts. Morgen weer een dag.
Het weer kon beter. Maar het weer is wel een erg makkelijk slachtoffer. Wat ontbreekt is beweging, vooruitgang. Je kunt doen wat je wilt, maar zolang je van derden afhankelijk bent, is wachten, wachten en nog eens wachten je deel. Futiliteiten en meer structurele zaken. Het houdt me af van de dingen, die ikzelf wel in de hand heb. Dat is stom natuurlijk, dat besef ik en toch werkt het stagnerend.
Vandaag een poging gedaan om een nwe Pc bijeen te sprokkelen. Dat gaat hier dus niet lukken. Ik kom in de buurt, maar grootwinkelbedrijven heb ik in deze nooit mijn vertrouwen geschonken. Zelfs de 'hobbyïst' in St Yrieix kwam zelden verder dan redelijke alternatieven voor het gewenste. Dat was in Utrecht wel anders. Ik heb nog een zaakje in Sighisoara en anders wordt het onderdelen verzamelen in het internet. Ook weer zo'n alternatief, waar ik niet enthousiast van wordt, maar van de aangeboden configuraties werd ik dat nog minder.
Toen maar naar een Tv gekeken. Mariana wil er een, een grote, in de slaapkamer. Je moet iets als je kippig wordt en toch vanuit bed wilt genieten. Het is nieuw te ontginnen terrein na al die Tv-loze jaren. Plat, gebogen, HD, HD-ultra, 4 HD, Qled, Oled .... Het enige duidelijke was het beeldformaat. Vrees dat het iets van 65" moet worden en dan aan de spanten. Me eerst maar eens op de ophanging geconcentreerd. Dat is stukken overzichtelijker, lekker concreet maar had helaas ook niet het gewenste effect. Huuswaarts. Morgen weer een dag.
Herfst
Half zeven. Donker. Ochtendschemer, sorry, ochtendgloren. Het is snel gegaan met het krimpen van de dagen. Het aantal lichturen duikt onder de helft van een dag. Hallo winterperiode. Niet lang meer en de verwarming gaat aan en het stoken begint. Nog het nodige te doen voor de koud werkelijk toeslaat. Goeiemorgen.
woensdag 20 september 2017
Hufterig
Vroege start, lange dag. Weer goedgekeurd voor 6 mndn. Dat nam ruim gerekend 15 minuten in beslag. De resterende uren, iets van dik zes uur een kant van Roemenië meegemaakt, die me normaal gesproken bespaard blijft of tot op heden bespaard is gebleven. Op de een of andere manier zat het verkeer overal vast, waar het niet normaal ook al meer stil staat dan vooruit komt. En dat natuurlijk gecombineerd met de nodige mafkezen, die denken, dat de regels er alleen voor anderen zijn.
Je mag het niet denken, maar het schoot me vandaag meermaals door het hoofd, dat ik graag ff iemand door het tegemoet komende verkeer geplet zag worden. Wel door een stevige vrachtauto om het letsel tot de veroorzaker te beperken.
Het zijn altijd weer de anderen, die moeten remmen, de berm in duiken of andere haast onmogelijke manoeuvres moeten uithalen om de potentiële schade door de wegidioot te voorkomen of in het slechtste geval te beperken. 'Bullbar' is dan het eerste wat door mijn hoofd schiet, nog voor de corrigerende tegenligger. Maar dan eentje aan de zijkant, mn links.
Niet goed en ook -natuurlijk- niks mee gedaan vandaag. Me geërgerd en zelfs dat met mate. Het zal leeftijd gebonden berusting zijn, anders kan ik het niet verklaren. Misschien maar goed, dat ik al bijna de veertig aan tikte, voordat ik officieel op vier wielen aan het verkeer mocht deelnemen.
Je mag het niet denken, maar het schoot me vandaag meermaals door het hoofd, dat ik graag ff iemand door het tegemoet komende verkeer geplet zag worden. Wel door een stevige vrachtauto om het letsel tot de veroorzaker te beperken.
Het zijn altijd weer de anderen, die moeten remmen, de berm in duiken of andere haast onmogelijke manoeuvres moeten uithalen om de potentiële schade door de wegidioot te voorkomen of in het slechtste geval te beperken. 'Bullbar' is dan het eerste wat door mijn hoofd schiet, nog voor de corrigerende tegenligger. Maar dan eentje aan de zijkant, mn links.
Niet goed en ook -natuurlijk- niks mee gedaan vandaag. Me geërgerd en zelfs dat met mate. Het zal leeftijd gebonden berusting zijn, anders kan ik het niet verklaren. Misschien maar goed, dat ik al bijna de veertig aan tikte, voordat ik officieel op vier wielen aan het verkeer mocht deelnemen.
Privacy
Als patiënt behoefte aan privacy mbt de medische gegevens? Ga naar een Roemeens ziekehuis. Behalve dat afspraken niet in een centraal systeem staan, en dus niemand weet wie gewaarschuwd moet worden als iets veranderd, wordt (blijkbaar) ook nergens iets op een controleerbare wijze opgeslagen over de voortgang van een behandeling cq regelmatige controle. Aan centrale registratie en mn de wijze van gebruik kleven de nodige bezwaren, maar het heeft ook erg praktische kanten.
Nee, mijn cardiologe zat tot december in Boekarest. Nee, dat hoorde ze pas vorige week, alsof email meer dan een week nodig heeft om ter plekke te komen. "Of ik tenminste de behandelingspapieren bij me had?" Euhh??? Ik had niet meer of minder bij me dan de voorafgaande vijf keren. Me zelf bedacht, dat ze de vorige keer een kopie van mijn ID wilde en daar voor gezorgd. Nee, nee, daar ging het niet om.
Uiteindelijk wel gecontroleerd voor wat het waard is. Niet voor niks 2 uur gereden. Gelukkig lig ik daar niet wakker van. Géén behandelingspapier gekregen en ook geen papieren ingevuld voor de vergoeding aan het ziekenhuis. Nee, dat verwijspapiertje hoefden ze niet en als ik geen fondskaart had, hoefde ze dat papiertje de volgende keer ook niet, terwijl er de voor-vorige keer uitdrukkelijk om gevraagd werd. Ik betaal tenslotte, maar of deze dame dat nou begrepen heeft, waag ik te betwijfelen. Dat ik geen kaartje heb, daar moeten ze voor bij het fonds zijn, niet bij mij. Het zou voor mij prettig zijn, als ze hun eigen systemen eens onder handen nemen.
Een van de grootste problemen in de overheidsinstellingen hier is de onduidelijkheid over zo ongeveer alles en mn waar je zijn moet als je al iets van een afspraak hebt weten te regelen. Geen fatsoenlijke infobalie, geen secretariaten, geen wachtruimtes, geen afroepsysteem. Mensen lopen dus van de ene kamer naar de andere of ploffen net zolang overal binnen, totdat ze zijn waar ze moeten zijn. Laatst in Sibiu bij het ziekenfonds voor het eerst gezien, dat je een nummertje moet trekken om je beurt te weten en nog baggerde een oud mens gewoon direct richting het eerste vrije bureau. Een afsprakensysteempje, begin daar 'ns mee, of, als het al aanwezig is, wat niet onwaarschijnlijk is, gebruik het!
Nee, mijn cardiologe zat tot december in Boekarest. Nee, dat hoorde ze pas vorige week, alsof email meer dan een week nodig heeft om ter plekke te komen. "Of ik tenminste de behandelingspapieren bij me had?" Euhh??? Ik had niet meer of minder bij me dan de voorafgaande vijf keren. Me zelf bedacht, dat ze de vorige keer een kopie van mijn ID wilde en daar voor gezorgd. Nee, nee, daar ging het niet om.
Uiteindelijk wel gecontroleerd voor wat het waard is. Niet voor niks 2 uur gereden. Gelukkig lig ik daar niet wakker van. Géén behandelingspapier gekregen en ook geen papieren ingevuld voor de vergoeding aan het ziekenhuis. Nee, dat verwijspapiertje hoefden ze niet en als ik geen fondskaart had, hoefde ze dat papiertje de volgende keer ook niet, terwijl er de voor-vorige keer uitdrukkelijk om gevraagd werd. Ik betaal tenslotte, maar of deze dame dat nou begrepen heeft, waag ik te betwijfelen. Dat ik geen kaartje heb, daar moeten ze voor bij het fonds zijn, niet bij mij. Het zou voor mij prettig zijn, als ze hun eigen systemen eens onder handen nemen.
Een van de grootste problemen in de overheidsinstellingen hier is de onduidelijkheid over zo ongeveer alles en mn waar je zijn moet als je al iets van een afspraak hebt weten te regelen. Geen fatsoenlijke infobalie, geen secretariaten, geen wachtruimtes, geen afroepsysteem. Mensen lopen dus van de ene kamer naar de andere of ploffen net zolang overal binnen, totdat ze zijn waar ze moeten zijn. Laatst in Sibiu bij het ziekenfonds voor het eerst gezien, dat je een nummertje moet trekken om je beurt te weten en nog baggerde een oud mens gewoon direct richting het eerste vrije bureau. Een afsprakensysteempje, begin daar 'ns mee, of, als het al aanwezig is, wat niet onwaarschijnlijk is, gebruik het!
dinsdag 19 september 2017
Uitgedaagd
De geweckte peren lijken dicht deze keer. Dat is tenminste iets wat vandaag ècht geregeld is. De volgende keer direct eerst koken, voordat ze in de potten terecht komen. Ik wist het, maar herinnerde het me te laat. Dan kun je hopen wat je wilt en misschien zijn gegiste peren ook lekker, maar dat was niet de bedoeling.
Nou we het over gisten en peren hebben, de uitdaging dit jaar is om 1000 kg wilde of verwilderde peren bijeen te krijgen. Daar hebben we het tenminste ff over gehad. Misschien moet ik Mariana er nog eens aan herinneren. Echt een klusje voor Mariana. Ritselen en regelen wat onmogelijk lijkt. Dat is alleen te begrijpen voor mensen, die in omstandigheden hebben moeten leven, waarin de eerste levensbehoeften niet zo vanzelfsprekend waren, als het mijn leven lang altijd geweest is. Als Mariana maar op deuren kan kloppen, mensen aanklampen en van hot naar haar kan rennen om uiteindelijk met het nagestreefde als een soort trofee in de armen uit de stofwolken op te doemen.
Misschien heb ik het haar wel allemaal te gemakkelijk gemaakt? Zou het? Eens over nadenken en misschien zelfs vragen.
Nou we het over gisten en peren hebben, de uitdaging dit jaar is om 1000 kg wilde of verwilderde peren bijeen te krijgen. Daar hebben we het tenminste ff over gehad. Misschien moet ik Mariana er nog eens aan herinneren. Echt een klusje voor Mariana. Ritselen en regelen wat onmogelijk lijkt. Dat is alleen te begrijpen voor mensen, die in omstandigheden hebben moeten leven, waarin de eerste levensbehoeften niet zo vanzelfsprekend waren, als het mijn leven lang altijd geweest is. Als Mariana maar op deuren kan kloppen, mensen aanklampen en van hot naar haar kan rennen om uiteindelijk met het nagestreefde als een soort trofee in de armen uit de stofwolken op te doemen.
Misschien heb ik het haar wel allemaal te gemakkelijk gemaakt? Zou het? Eens over nadenken en misschien zelfs vragen.
Losgeslagen
Vreemd. Vreemde toestand. Een paar slepende zaken terug handen en voeten gegeven en dan achter blijven met een gevoel dat onbestemder is dan het idee van meerdere universa. Kortom alles op de rails en dan in de put zakken. Waar komt het vandaan? Hoe krijg je het voor elkaar?
Op beide vragen moet ik het antwoord schuldig blijven. Een juichstemming zou meer op z'n plek zijn. Eindelijk weer eens doorgepakt, wat het resultaat ook moge zijn, en dan zoiets kraak- en smaakloos's. Enige ergernis was misplaatst maar nog te begrijpen geweest, maar dit? Hop in een gat en neerwaarts, aldoor maar neerwaarts zonder dat het de schijn heeft ooit ergens te landen. Vrije val. Een duik in het niets. Het niets in dank voor concreet constructieve actie. Krijg je het gekker bedacht?
Loop nu al een uur of wat een beetje wezenloos te wezen. Heb ondertussen getracht de boel te kantelen met meer concrete bezigheden, maar het zet geen zoden aan de dijk. Puppies gevoerd, stront geruimd en de peren staan voor de tweede keer in potten te koken, maar ik heb nog steeds het gevoel nergens te zijn, overal tussen te hangen, vertrokken maar niet aangekomen. Zien waar we landen straks.
Op beide vragen moet ik het antwoord schuldig blijven. Een juichstemming zou meer op z'n plek zijn. Eindelijk weer eens doorgepakt, wat het resultaat ook moge zijn, en dan zoiets kraak- en smaakloos's. Enige ergernis was misplaatst maar nog te begrijpen geweest, maar dit? Hop in een gat en neerwaarts, aldoor maar neerwaarts zonder dat het de schijn heeft ooit ergens te landen. Vrije val. Een duik in het niets. Het niets in dank voor concreet constructieve actie. Krijg je het gekker bedacht?
Loop nu al een uur of wat een beetje wezenloos te wezen. Heb ondertussen getracht de boel te kantelen met meer concrete bezigheden, maar het zet geen zoden aan de dijk. Puppies gevoerd, stront geruimd en de peren staan voor de tweede keer in potten te koken, maar ik heb nog steeds het gevoel nergens te zijn, overal tussen te hangen, vertrokken maar niet aangekomen. Zien waar we landen straks.
Doortasten
De mnd is net doorgeschoven naar de tweede plaats allertijden, dwz sinds 2012. Pizza, pasta en pageviews!
maandag 18 september 2017
Puppig
De pups liggen tevreden in hun nwe tijdelijke verblijf. Het is ff wennen aan de herrie, die ze maken. Het is slechts gepiep, maar wel in viervoud en ze hitsen elkaar aardig op. Zonder gepiep en niet veel groter zou het best met vier extra te doen. Wel zindelijk worden en leren luisteren natuurlijk. Het zijn leuke beestjes en twee net iets meer dan het andere duo. Waar dat aan ligt is moeilijk te beschrijven. Iets in de blik? Je smelt bij alle vier, als ze je aankijken. Misschien is het de kleur cq tekening van de vacht? Een iets grotere toegankelijkheid? Net iets ondernemender zijn dan de anderen? Het zal ongetwijfeld een combinatie zijn, ondanks het feit dat de voorkeur al in een van de eerste contactmomenten tot stand komt.
Laat ik trouwens vooral een zekere afstand in acht nemen. Het is niet de bedoeling dat ik hier straks nog een paar ondeugden extra heb rondlopen. Prada begint eindelijk een beetje te luisteren, al kiest ze de momenten om dat te doen voornamelijk zelf. Maar ze komt terug van grote afstand en laat dus de 'groep' in de steek. Dat is niet verkeerd. Nu nog dat geblaf naar passanten, een deel van de passanten onder controle krijgen en dan is de basis gelegd. De rest is meer voor de leuk als Prada er oren naar heeft en ik de moeite van het trainen ervoor over heb.
Laat ik trouwens vooral een zekere afstand in acht nemen. Het is niet de bedoeling dat ik hier straks nog een paar ondeugden extra heb rondlopen. Prada begint eindelijk een beetje te luisteren, al kiest ze de momenten om dat te doen voornamelijk zelf. Maar ze komt terug van grote afstand en laat dus de 'groep' in de steek. Dat is niet verkeerd. Nu nog dat geblaf naar passanten, een deel van de passanten onder controle krijgen en dan is de basis gelegd. De rest is meer voor de leuk als Prada er oren naar heeft en ik de moeite van het trainen ervoor over heb.
Ouderen
"De dagelijkse fles wijn doet hem ongetwijfeld geen goed, maar waarom zouden we daarover nog strijd voeren?" (De huisarts, Joost Zaat 18 september 2017)
"Klaas is 82. Dat hij het drinken van prins Bernhard heeft geleerd zoals hij vertelt, geloof ik niet. Wel dat zijn brein door al die whisky nu al een tijd danig in de war is."
Daar gaan we we, het masseren houdt niet op. De maatschappij heeft zich in een boosdoener vastgebeten en kost wat kost zal geen mogelijkheid ontzien worden om de vooringenomen standpunten van de daken te bazuinen. Ja, roken is niet gezond en via de medemens wordt het gelijk gehaald. Alcohol is geen water, maar het doet, helaas, helaas eigenlijk alleen de gebruiker kwaad. Knap kut, want de eigen verantwoordelijkheid is nog steeds niet onmogelijk gemaakt door de maatschappelijke waan van het ogenblik.
Dat iemand met 82 wat problemen krijgt met zijn/haar verstandelijke vermogens lijkt me eerder regel dan uitzondering. Dat een 82-jarige daar een sloot whiskey voor nodig heeft gehad, lijkt me eerder een teken van een degelijke gezondheid dan het omgekeerde.
Gaat het ooit ophouden, die vreemde hang naar kost wat kost zolang mogelijk in leven blijven en dat op een door de instanties goed gedunkte wijze?? Heb je eindelijk de stress van een werkzaam leven achter de rug, mag je nog niet doen wat je wil. Moet je bezig zijn met bewegen, gezond eten, deelnemen in/aan sociale interacties en als het ff kan nog mantelen ook.
Weet je wat ongezond is? Dwang! Werken! Maar zonder werken geen inkomen, zonder inkomen geen belasting, zonder belastig geen Sinterklaas spelende overheid. Hou eindelijk eens op met die onzin van zo oud mogelijk worden als doel op zich. En als je het eindelijk bent, wat dan? Dan ben je gegarandeerd te seniel om te snappen, dat het je niks extra's heeft opgeleverd.
"Klaas is 82. Dat hij het drinken van prins Bernhard heeft geleerd zoals hij vertelt, geloof ik niet. Wel dat zijn brein door al die whisky nu al een tijd danig in de war is."
Daar gaan we we, het masseren houdt niet op. De maatschappij heeft zich in een boosdoener vastgebeten en kost wat kost zal geen mogelijkheid ontzien worden om de vooringenomen standpunten van de daken te bazuinen. Ja, roken is niet gezond en via de medemens wordt het gelijk gehaald. Alcohol is geen water, maar het doet, helaas, helaas eigenlijk alleen de gebruiker kwaad. Knap kut, want de eigen verantwoordelijkheid is nog steeds niet onmogelijk gemaakt door de maatschappelijke waan van het ogenblik.
Dat iemand met 82 wat problemen krijgt met zijn/haar verstandelijke vermogens lijkt me eerder regel dan uitzondering. Dat een 82-jarige daar een sloot whiskey voor nodig heeft gehad, lijkt me eerder een teken van een degelijke gezondheid dan het omgekeerde.
Gaat het ooit ophouden, die vreemde hang naar kost wat kost zolang mogelijk in leven blijven en dat op een door de instanties goed gedunkte wijze?? Heb je eindelijk de stress van een werkzaam leven achter de rug, mag je nog niet doen wat je wil. Moet je bezig zijn met bewegen, gezond eten, deelnemen in/aan sociale interacties en als het ff kan nog mantelen ook.
Weet je wat ongezond is? Dwang! Werken! Maar zonder werken geen inkomen, zonder inkomen geen belasting, zonder belastig geen Sinterklaas spelende overheid. Hou eindelijk eens op met die onzin van zo oud mogelijk worden als doel op zich. En als je het eindelijk bent, wat dan? Dan ben je gegarandeerd te seniel om te snappen, dat het je niks extra's heeft opgeleverd.
Spontaniteiten
De onvoorspelbaarheid van de dagen. Leuk, maar handig is anders. Werk zou hoe dan ook moeten gebeuren. Morgen was minder verstorend geweest. Helaas. Vier van die pups in de berm zien struinen van de entree van Coves is het noodlot als een muis op de kaas binden en zeggen "waag het niet een hap te nemen!". Dat gelooft niemand. Misschien is er een die het overleefd, maar het gaat zinloze doden kosten. Daar heb ik ze niet voor in het leven gelaten. Dus gestopt en ingeladen. Dan maar eerst de pups en dan het provisorische hok ipv omgekeerd. De omstandigheden zitten weer aan het stuur. Niet mijn favoriete setting.
Dus hout halen, passen, meten, zagen, schroeven en een tijdelijk verblijf in elkaar knutselen. Stiekem maar wat leuk om te doen. Zoiets als de trap van keuken naar begane grond aan de Oudegracht, die nog in de middag voor het afscheidsfeest in elkaar geschroeft moest worden. Volgens mij heb ik het al eerder benoemd. Zo ren je van het een gedwongen naar het ander en moet je maar zien hoe je je voornemens daarin niet uit het oog verliest. Eigenlijk heb ik die tijd wel een beetje gehad. Dat heet oud(er) worden.
Dus hout halen, passen, meten, zagen, schroeven en een tijdelijk verblijf in elkaar knutselen. Stiekem maar wat leuk om te doen. Zoiets als de trap van keuken naar begane grond aan de Oudegracht, die nog in de middag voor het afscheidsfeest in elkaar geschroeft moest worden. Volgens mij heb ik het al eerder benoemd. Zo ren je van het een gedwongen naar het ander en moet je maar zien hoe je je voornemens daarin niet uit het oog verliest. Eigenlijk heb ik die tijd wel een beetje gehad. Dat heet oud(er) worden.
Coachen
De week al eens enthousiaster begonnen. Teveel 'moeten', te weinig uit eigen koker. Ik kan er tegen aan blijven hikken en me mijn week bederven en ik kan het vandaag zoveel mogelijk proberen af te handelen en me de handen vrij maken voor het eigen initiatief in de rest van de week. Klinkt bijna te vanzelfsprekend voor woorden ware de realiteit niet zo bewezen weerbarstig.
Stap voor stap. Handeling na handeling. Het ene losse draadje na het andere. En welke vrijheid krijg ik dan? De vrijheid om te doen, wat zich met de naderende winter aandient. Van het ene 'moeten' in het andere. Enige, maar niet onbelangrijke verschil is dat de rest voor en door mij is en niets met derden uit heeft te staan. Dat maakt dat wat gedaan moet worden direct een stuk minder afkeer opwekt. Niets meer met anderen te maken hebben zal wel nooit lukken, maar het kan voorlopig nog steeds minder dan het is.
Allez afronden van de Franse toestanden waar ik vorig week weer een draai aan heb weten te geven. Het zou teruggebracht moeten kunnen worden tot Boussac en dat laatste restje in beweging weten te houden. Zonder eigen bemoeienis gaat het nooit iets worden, vrees ik. Dan de honden, de tuin, het zwembad, de trap, het gastenhuis, het hout, de electra en laat ik de rest in een 'etc.' vangen. Wat kan verveling een aantrekkelijk vooruitzicht zijn.
Stap voor stap. Handeling na handeling. Het ene losse draadje na het andere. En welke vrijheid krijg ik dan? De vrijheid om te doen, wat zich met de naderende winter aandient. Van het ene 'moeten' in het andere. Enige, maar niet onbelangrijke verschil is dat de rest voor en door mij is en niets met derden uit heeft te staan. Dat maakt dat wat gedaan moet worden direct een stuk minder afkeer opwekt. Niets meer met anderen te maken hebben zal wel nooit lukken, maar het kan voorlopig nog steeds minder dan het is.
Allez afronden van de Franse toestanden waar ik vorig week weer een draai aan heb weten te geven. Het zou teruggebracht moeten kunnen worden tot Boussac en dat laatste restje in beweging weten te houden. Zonder eigen bemoeienis gaat het nooit iets worden, vrees ik. Dan de honden, de tuin, het zwembad, de trap, het gastenhuis, het hout, de electra en laat ik de rest in een 'etc.' vangen. Wat kan verveling een aantrekkelijk vooruitzicht zijn.
zondag 17 september 2017
Speedy
Ha, wat een sport. als het al sport mag heten. Twee weken voorbereidingen, kwalificatierondes en dan in de eerste 100 of 200 meter eruit liggen, tig duizenden, tienduizenden of misschien wel meer schade en dan wat bla bla voor de verzamelde pers. Het lijkt me prachtig om met zulk soort karren te scheuren. Het hoeft niet gelijk met 300+ km/u en liever op mijn Pc of als het ff kan in een levensechte simulator, maar het lukt me niet om de werkelijke uitvoering serieus te nemen. Teveel kleinburgerlijke haat en nijd tussen de pionnen achter het stuur in een constructie, die veel weg heeft van de elektrische renbaan, die ik me ooit zelf gekocht heb, omdat ik 'm nooit cadeau heb gekregen.
Het is leuk, dat er een Nederlander tussen zit. Een jonkie nog, maar veel voegt dat voor mij niet toe. Ik moet dan gelijk denken aan Schumacher, tig jaren zijn leven in dit soort bolides gewaagd en dan het leven laten bij een schuiver op de ski's. Nou ja, in principe leeft ie nog, als je de ontbrekende berichten mag geloven,. Ik geloof al een tijdje dat daar meer achter steekt dan de behoefte om iemand nog een kans op (hernieuwd) leven te gunnen. Hij zit zich òf een breuk te lachen en kan eindelijk buiten de schijnwerpers zijn gang gaan òf wordt in een niet-dode toestand bewaard, omdat er grote financiële toestanden mee zijn gemoeid.
Het kan natuurlijk ook gewoon het menselijke onvermogen zijn om iemands einde te accepteren als kop niet van romp is gescheiden. Zoiets als bij een van de Nederlandse troonpretendenten een paar jaar geleden na bedolven te zijn geweest door een lawine. Wat het ook moge weze, doe mij maar het kampioenschap ballroomdansen of zoiets. Dat kan ik volgen. Het geluid is aangenamer voor de oren en het zwieren en draaien is best aardig, als je niet teveel naar de instant koppen kijkt.
Het is leuk, dat er een Nederlander tussen zit. Een jonkie nog, maar veel voegt dat voor mij niet toe. Ik moet dan gelijk denken aan Schumacher, tig jaren zijn leven in dit soort bolides gewaagd en dan het leven laten bij een schuiver op de ski's. Nou ja, in principe leeft ie nog, als je de ontbrekende berichten mag geloven,. Ik geloof al een tijdje dat daar meer achter steekt dan de behoefte om iemand nog een kans op (hernieuwd) leven te gunnen. Hij zit zich òf een breuk te lachen en kan eindelijk buiten de schijnwerpers zijn gang gaan òf wordt in een niet-dode toestand bewaard, omdat er grote financiële toestanden mee zijn gemoeid.
Het kan natuurlijk ook gewoon het menselijke onvermogen zijn om iemands einde te accepteren als kop niet van romp is gescheiden. Zoiets als bij een van de Nederlandse troonpretendenten een paar jaar geleden na bedolven te zijn geweest door een lawine. Wat het ook moge weze, doe mij maar het kampioenschap ballroomdansen of zoiets. Dat kan ik volgen. Het geluid is aangenamer voor de oren en het zwieren en draaien is best aardig, als je niet teveel naar de instant koppen kijkt.
Dubbieus
Uit het veld geslagen worden in een situatie, waarin je blij bent met enige regelmaat het fragile evenwicht, waarin je door de wereld wankelt, niet al te zeer te verstoren, is geen goed idee. Het tekent maar weer een keer, dat aangeschoten wild nooit meer met de originele snel- en lenigheid aan dreigende gevaren weet te ontkomen. Noch door te vluchen noch door te vechten. Maakt niet uit.
Hallo, nee, dank je, spaar je het medelijden. Constateringen zijn simpele feiten. Leeftijd is ook zoiets. Kun je nog zo veel begrip voor willen hebben, jonger wordt je er niet door. Het is dat krimpende venster, waar je steeds moeizamer door heem weet te kruipen. En op een gegeven moment ben je òf te stijf òf is de doorgang gewoon te klein, alle overgebleven lenigheid ten spijt.
Het is weer zo'n moment, waarop ik gedwongen de steeds kleiner wordende stock kaarten opnieuw mag/moet schudden en zien wat de verdeling aan kansen oplevert. Verzet heeft geen zin, acceptatie niks aantrekkelijks. Kauwen op wat je voor je kiezen krijgt en er de gewenste smaken uit proberen te halen.
Pups? Waarom bijt ik me vast in pups? De mensheid is niet het probleem, die heb ik al afgeschreven. Die gaan op eigen initiatief ten gronde. Misschien aardig om de trouwe viervoeters daarin niet mee te slepen??
Hallo, nee, dank je, spaar je het medelijden. Constateringen zijn simpele feiten. Leeftijd is ook zoiets. Kun je nog zo veel begrip voor willen hebben, jonger wordt je er niet door. Het is dat krimpende venster, waar je steeds moeizamer door heem weet te kruipen. En op een gegeven moment ben je òf te stijf òf is de doorgang gewoon te klein, alle overgebleven lenigheid ten spijt.
Het is weer zo'n moment, waarop ik gedwongen de steeds kleiner wordende stock kaarten opnieuw mag/moet schudden en zien wat de verdeling aan kansen oplevert. Verzet heeft geen zin, acceptatie niks aantrekkelijks. Kauwen op wat je voor je kiezen krijgt en er de gewenste smaken uit proberen te halen.
Pups? Waarom bijt ik me vast in pups? De mensheid is niet het probleem, die heb ik al afgeschreven. Die gaan op eigen initiatief ten gronde. Misschien aardig om de trouwe viervoeters daarin niet mee te slepen??
Stuiteren
Mijn wereld is nog steeds niet terug in z'n hengsels. Dat mensen honden doden ontstijgt mijn pet. Het gebeurt natuurlijk en niet alleen in Roemeense steden bij zwerfhonden of in China op het welbekende gruwelijke hondenvlees-eet-feest. Cultuur. Gewoonte. Noodzaak. Gore geldklopperij. Maar dit is geen meta-kwestie, dit ligt voor mijn neus. Het is aan mij daar iets mee te doen of niet. Mijn verantwoordelijkheid, genomen toen ik me over het tweede nest van Lady heb ontfermt en besloten heb 4 van de 9 pups te laten leven. Onvermoede reikwijdten van genomen beslissingen.
Voor de pups ga ik morgen aan de slag. Ook zo'n beslissing waarvan je niet weet waar je uitkomt. In dit geval is me dat echter bijvoorbaat bekend. De hoop is op Mariana's 'verkoop'-techieken gebaseerd. Probleem is en blijft de volwassen dieren. Lady leek vanochtend op de hoogte van de situatie en had geen zin om na haar ontbijt bij ons weer te vertrekken. Op zich is het een rustige hond. Ik kan haar zonder problemen aanhalen. Maar ze sloopt ook zonder pardon de onderkant van de poort, als ik haar niet optijd weer de straat op laat.
Haar 'vent' ken ik nauwelijks. Gromt veel, is desondanks toegankelijk, maar ik heb hem ook een stevig robbertje zien vechten met de Schele, toen die -onbedoeld- te dicht bij Lady's nest kwam. Sindsdien kiest de Schele voor afstand, als wij voor de hondenronde passeren. Ik weet het nog niet. Vraag me af of er veel keuze is. Het is ontfermen over of ogen sluiten, vrees ik.
Voor de pups ga ik morgen aan de slag. Ook zo'n beslissing waarvan je niet weet waar je uitkomt. In dit geval is me dat echter bijvoorbaat bekend. De hoop is op Mariana's 'verkoop'-techieken gebaseerd. Probleem is en blijft de volwassen dieren. Lady leek vanochtend op de hoogte van de situatie en had geen zin om na haar ontbijt bij ons weer te vertrekken. Op zich is het een rustige hond. Ik kan haar zonder problemen aanhalen. Maar ze sloopt ook zonder pardon de onderkant van de poort, als ik haar niet optijd weer de straat op laat.
Haar 'vent' ken ik nauwelijks. Gromt veel, is desondanks toegankelijk, maar ik heb hem ook een stevig robbertje zien vechten met de Schele, toen die -onbedoeld- te dicht bij Lady's nest kwam. Sindsdien kiest de Schele voor afstand, als wij voor de hondenronde passeren. Ik weet het nog niet. Vraag me af of er veel keuze is. Het is ontfermen over of ogen sluiten, vrees ik.
Verbijsterd
Het doodvonnis voor pups, Lady en vriend heeft me gisteren danig van stuk gebracht. Als je dat had gewild, had je het beter direct kunnen doen. Met de pups tenminste. Niet nu na iets van 4 weken. En het doden van volwassen honden zonder speciale reden gaat er bij mij al helemaal niet in. Moet ook niet bedenken hoe dat zou kunnen gebeuren. Vast niet met een spuitje van de dierenarts.
Wat te doen? In een land als Nederland is de zorg voor huisdieren een beetje doorgeschoten maar hier laat het aardig te wensen over. Een hond is geen produktiedier èn in overvloed aanwezig. Nederland kent bovendien het probleem van zwerfhonden niet. Maar je hebt zwerfhonden en zwerfhonden. Lady doe niemand kwaad, de reu bij haar nog minder ..... als mensen de beesten gewoon met rust laten cq negeren. Geeft ze wat te eten en je heb er geen last van. Maar dat is de blik van een buitenstaander.
Die pups kan ik nog onder mij hoede nemen en hopen, dat ik een goed tehuis voor ze vind. Twee volwassen dieren exta opnemen, zie ik niet zitten. Ze zijn het buitenleven gewend, de complete vrijheid. Om die een basis hoeveelheid gehoorzaamheid en manieren te leren kost een hoop aandacht en geduld. Dat gaat gauw een jaar of twee duren. Daar heb ik noch de tijd voor noch de zin in. En dan zit ik met zes honden, weer met zes honden ..... als we alle jonkies krijgen geplaatst. Nee, dank je. Wat is het alternatief?
Wat te doen? In een land als Nederland is de zorg voor huisdieren een beetje doorgeschoten maar hier laat het aardig te wensen over. Een hond is geen produktiedier èn in overvloed aanwezig. Nederland kent bovendien het probleem van zwerfhonden niet. Maar je hebt zwerfhonden en zwerfhonden. Lady doe niemand kwaad, de reu bij haar nog minder ..... als mensen de beesten gewoon met rust laten cq negeren. Geeft ze wat te eten en je heb er geen last van. Maar dat is de blik van een buitenstaander.
Die pups kan ik nog onder mij hoede nemen en hopen, dat ik een goed tehuis voor ze vind. Twee volwassen dieren exta opnemen, zie ik niet zitten. Ze zijn het buitenleven gewend, de complete vrijheid. Om die een basis hoeveelheid gehoorzaamheid en manieren te leren kost een hoop aandacht en geduld. Dat gaat gauw een jaar of twee duren. Daar heb ik noch de tijd voor noch de zin in. En dan zit ik met zes honden, weer met zes honden ..... als we alle jonkies krijgen geplaatst. Nee, dank je. Wat is het alternatief?
Maskerade
Gisteren en vanochtend van meerdere mensen de verborgen kant van hun naar buiten toe zorgvuldig tentoongespreid vriendelijkheid mogen meemaken. Wist al dat op een hoop terreinen het in stand houden van een sociaal gewenste toestand meer pretentie dan een streven vanuit de mens zelf is. Dan heb je het over stoepje vegen in de winter, onkruid tussen de tegels verwijderen in de zomer, één kamer hebben die altijd pico bello in orde is, ramen lappen, naar veel bruiloften gaan, omdat je anders te weinig betalende gasten hebt, als je er zelf een moet geven, etc.
Maar dat mechanisme reikt dieper. Er zijn 'heilige' en 'waardeloze' kanten aan dit dorpse bestaan en blijkbaar dring ik daar inmiddels in door. De eigenaar van de grasvelden, waar ik nu ruim een jaar mijn ochtendwandeling begin, heeft me gevraagd om niet meer over zijn veld te lopen. Een blabla-verhaal over uitwerpselen en voer voor zijn dieren. Paardenvijgen, koeienvlaaien, varkensdiarree, geitenkeutels, kippestront ... het maakt allemaal niet uit, maar die verdwaalde hondendrol is een stuitend idee. Soit, het is zijn veld, dat me de toegang blokkeerd tot de rest van de wandeling ook zonder omheining.
Niet veel later laat in een gesprekje over de pups de nooit aanwezige eigenaar, vriendelijke en joviaal overkomende man, van het huis waarin Lady haar jonkies heeft geworpen ff tussen neus en lippen weten, dat hij de pups èn de volwassen dieren om zeep gaat helpen. Het is maar niks, mensen klagen, etc. Ik was ff te perplex om te reageren. Toch weten te vragen of ie daar aub een paar dagen mee wilde wachten.
Vanaochtend glipte Prada de straat op in een onbewaakt ogenblik. De man van de bus Rusa-Agita-Coves (een wereldverbinding!!) staat bij zijn zus iets in z'n auto te klooien, zwaait vriendelijk en wenst als altijd de tijd van de dag. Niks aan het handje. Prada luistert voor geen meter en heeft ineens iets in haar bek. Voor ik gezien heb wat het is, komt een woedende kreet van de kant van de buschauffeur. Behalve 'pui' versta ik niks. De dame heeft een kuiken gegrepen en gezien de reactie moet dat wel en doodzonde zijn hier in het dorp. Het is nieteens iets van hem of zijn zus. Meer dan "Moeten ze ze maar binnen houden." kan ik me niet bedenken, trek mijn schouders op en loop pro forma achter Prada aan. Die dame gaat mij echt dat kuiken niet geven.
Zo leer je de (meer) ware aard van de mensen kennen. Onze zeikerige buurman met zijn konkelende vrouw, beide dik in de zeventig, hebben voor het moment hun vriendelijkste masker te voorschijn getoverd. We hebben ze op ons terrein hun huisfundament laten bewerken ivm grondwateroverlast. Zien voor hoelang dat duurt.
Maar dat mechanisme reikt dieper. Er zijn 'heilige' en 'waardeloze' kanten aan dit dorpse bestaan en blijkbaar dring ik daar inmiddels in door. De eigenaar van de grasvelden, waar ik nu ruim een jaar mijn ochtendwandeling begin, heeft me gevraagd om niet meer over zijn veld te lopen. Een blabla-verhaal over uitwerpselen en voer voor zijn dieren. Paardenvijgen, koeienvlaaien, varkensdiarree, geitenkeutels, kippestront ... het maakt allemaal niet uit, maar die verdwaalde hondendrol is een stuitend idee. Soit, het is zijn veld, dat me de toegang blokkeerd tot de rest van de wandeling ook zonder omheining.
Niet veel later laat in een gesprekje over de pups de nooit aanwezige eigenaar, vriendelijke en joviaal overkomende man, van het huis waarin Lady haar jonkies heeft geworpen ff tussen neus en lippen weten, dat hij de pups èn de volwassen dieren om zeep gaat helpen. Het is maar niks, mensen klagen, etc. Ik was ff te perplex om te reageren. Toch weten te vragen of ie daar aub een paar dagen mee wilde wachten.
Vanaochtend glipte Prada de straat op in een onbewaakt ogenblik. De man van de bus Rusa-Agita-Coves (een wereldverbinding!!) staat bij zijn zus iets in z'n auto te klooien, zwaait vriendelijk en wenst als altijd de tijd van de dag. Niks aan het handje. Prada luistert voor geen meter en heeft ineens iets in haar bek. Voor ik gezien heb wat het is, komt een woedende kreet van de kant van de buschauffeur. Behalve 'pui' versta ik niks. De dame heeft een kuiken gegrepen en gezien de reactie moet dat wel en doodzonde zijn hier in het dorp. Het is nieteens iets van hem of zijn zus. Meer dan "Moeten ze ze maar binnen houden." kan ik me niet bedenken, trek mijn schouders op en loop pro forma achter Prada aan. Die dame gaat mij echt dat kuiken niet geven.
Zo leer je de (meer) ware aard van de mensen kennen. Onze zeikerige buurman met zijn konkelende vrouw, beide dik in de zeventig, hebben voor het moment hun vriendelijkste masker te voorschijn getoverd. We hebben ze op ons terrein hun huisfundament laten bewerken ivm grondwateroverlast. Zien voor hoelang dat duurt.
zaterdag 16 september 2017
Onbegrijpelijk
Hoeveel dode pups ga ik nog meemaken dank menselijk desinteresse, domheid of curieuze prioriteiten? Een paar dagen geleden de eerste van de twee pups, die de broer van Mariana wel een leuk idee vond in 24. Klein, teckelformaat. leuke beestjes. Maar behalve dat hij na de vakantie nauwelijk meer dan een uurtje per dag in 24 zal zijn en dus tijd noch aandacht voor de beesten zal hebben, de beesten niet van het formaat zijn, dat je vreemde indringers afschrikt, heeft hij er natuurlijk ook geen cent voor over.
Doortrapt als hij is cq gebruik makend van Mariana's onvermogen om op haar strepen te gaan staan, eten de dieren van het voer dat wij voor Ianca, de echte bewaker verzorgen en er mee naar een dierenarts gaan ... het zal geen seconde in 'm opgekomen zijn. Nu weet ik inmiddels dat ook vaccineren geen 100% garantie biedt, maar het verminderd weldegelijk de bekende risico's. Nee, hij drukt de dieren naar goed zigeunergebruik een gloeiende spijker op hun neus. Helaas was het voor een van beide al te laat. Wederom de leukste. Wat maakt dat ik altijd val voor hen die het eerste het loodje leggen?
Nummer twee zie ik het ook niet overleven. Is compleet ander diertje geworden, mager, timide en angstig. Geen goede tekenen op deze leeftijd.
Lady's pups gaan straks weer naar de dierenarts, maar tot die tijd is het zaak ze niet platgereden van de weg te moeten krabben. Daarvoor gisteren een plaat voor het deel van het hekwerk geschroefd waar de moeder door in en uitloopt en de kleintjes dus ook. Moeder kan springen. Vanochtend was de plaat verwijderd. Het onttrekt nl. een kruisbeeld gedeeltelijk aan het zicht en dat is schijnbaar onacceptabel. Geplette pups bijkbaar niet....
Doortrapt als hij is cq gebruik makend van Mariana's onvermogen om op haar strepen te gaan staan, eten de dieren van het voer dat wij voor Ianca, de echte bewaker verzorgen en er mee naar een dierenarts gaan ... het zal geen seconde in 'm opgekomen zijn. Nu weet ik inmiddels dat ook vaccineren geen 100% garantie biedt, maar het verminderd weldegelijk de bekende risico's. Nee, hij drukt de dieren naar goed zigeunergebruik een gloeiende spijker op hun neus. Helaas was het voor een van beide al te laat. Wederom de leukste. Wat maakt dat ik altijd val voor hen die het eerste het loodje leggen?
Nummer twee zie ik het ook niet overleven. Is compleet ander diertje geworden, mager, timide en angstig. Geen goede tekenen op deze leeftijd.
Lady's pups gaan straks weer naar de dierenarts, maar tot die tijd is het zaak ze niet platgereden van de weg te moeten krabben. Daarvoor gisteren een plaat voor het deel van het hekwerk geschroefd waar de moeder door in en uitloopt en de kleintjes dus ook. Moeder kan springen. Vanochtend was de plaat verwijderd. Het onttrekt nl. een kruisbeeld gedeeltelijk aan het zicht en dat is schijnbaar onacceptabel. Geplette pups bijkbaar niet....
Wegen
De dag van vandaag. Weekend. Prachtige dag wederom. Gaat ik wat 'moet' maar ff vergeten of recht in mijn rug, zucht en doe wat gedaan moet worden? Ik denk, dat ik wel weet welke kant het opgaat.
Deelgenote
Dat ik het ooit nog mee zou maken ... Renate Dorrestein zegt iets, waar ik me in kan vinden. Vandaag (16/9) in de VK: 'Het is zó moeilijk voor te stellen, dat ik er straks niet meer ben'. De kop van een artikel dat achter de betaalmuur zit. Nu ga ik niet direct zover, dat ik het hele artikel zou willen lezen. Eén gemeenschappelijke gedachte is daar wel een erg wankele basis voor. Heb, zover ik me kan herinneren, nooit een boek van haar gelezen, maar steek daar geen handen voor in het vuur. Wel artikelen in feministische sfeer (Opzij mn) die me de haren te berge deden rijzen. Die indruk overheerst ook nu nog. Doe haar vast onrecht, maar je kunt niet bij alles en iedereen permanent genuanceerd zijn.
Wil ook niet met haar ruilen. ME, maakt het levenseinde nog net ietsje zekerder dan het anders al is. Leeftijd van mijn oudste zus. Dat ze dan in God gelooft en zeker denkt te weten, dat ze in de hemel komt, valt me dan weer een beetje van ze tegen. Hoe kan iemand, opgegroeid in de zelfde tijd als ik, met al z'n demasqués en dan ook nog haar barricade-gedrag serieus in zoiets als God geloven. Leuk idee natuurlijk om als engeltje verder te fladderen, maar in alle redelijkheid toch helemaal nergens op gebaseerd.
Eerst zoiets volkomen toevalligs water op een steenklomp in de oneindige ruimte van het heelal, waar wonder boven wonder een geëvolueerde levensvorm is ontstaan, die boeken kan schrijven en dat tegenwoordig op een computer, en dan ook nog bedenken dat er ergens een hiernamaals schuilt, waar de wereldse levensvorm 'mens' in niet tastbare vorm voortbestaat. Misschien een beetje veel van het goede, niet?
Wil ook niet met haar ruilen. ME, maakt het levenseinde nog net ietsje zekerder dan het anders al is. Leeftijd van mijn oudste zus. Dat ze dan in God gelooft en zeker denkt te weten, dat ze in de hemel komt, valt me dan weer een beetje van ze tegen. Hoe kan iemand, opgegroeid in de zelfde tijd als ik, met al z'n demasqués en dan ook nog haar barricade-gedrag serieus in zoiets als God geloven. Leuk idee natuurlijk om als engeltje verder te fladderen, maar in alle redelijkheid toch helemaal nergens op gebaseerd.
Eerst zoiets volkomen toevalligs water op een steenklomp in de oneindige ruimte van het heelal, waar wonder boven wonder een geëvolueerde levensvorm is ontstaan, die boeken kan schrijven en dat tegenwoordig op een computer, en dan ook nog bedenken dat er ergens een hiernamaals schuilt, waar de wereldse levensvorm 'mens' in niet tastbare vorm voortbestaat. Misschien een beetje veel van het goede, niet?
vrijdag 15 september 2017
Seizoenswissel
Genietend van de laatste mooie avond? De onderdelen voor de avondmaaltijd naar buiten gedragen en de maaltijd genoten bij het vallen van de avond. Letterlijk. Het was donker toen we de resten naar binnen droegen en dat was geen uren later. Het gaat rap met het uitdijen van de nachtelijke uren. Volgende week begint de herfst. Je zou het overdag niet zeggen. Het is geen bijna 40º meer maar het is nog steeds vnl zon met strak blauwe lucht.
De temperaturen in de ochtend herinneren je er aan dat ondanks alles de seizoenen niet stilstaan. Het is fris en stukker prettiger lopen dan een mnd of wat geleden. Weer heuvel op zonder dat kleffe zweterige gedoe en geen neiging direct weer onder de douche te willen, als ik thuis ben. Daarvoor kom ik minder vlot onder mijn dekbed vandaan. De aanloop naar de heerlijk lange winternachten is begonnen. Hangen me voor de Kerst ws alweer de neus uit, maar nu is het er wel.
Mag hopen, dat we net als vorig jaar nog weken aan de goede kant van het scheidsvlak weten te verwijlen. Het gaat dan wel langzaam naar beneden met de temperatuur, maar het regenseizoen hebben we met de zomer gehad. Dat is meer dan aangenaam nu de zomer voorbij is en de winterslaapbehoefte nog ff op zich laat wachten.
De temperaturen in de ochtend herinneren je er aan dat ondanks alles de seizoenen niet stilstaan. Het is fris en stukker prettiger lopen dan een mnd of wat geleden. Weer heuvel op zonder dat kleffe zweterige gedoe en geen neiging direct weer onder de douche te willen, als ik thuis ben. Daarvoor kom ik minder vlot onder mijn dekbed vandaan. De aanloop naar de heerlijk lange winternachten is begonnen. Hangen me voor de Kerst ws alweer de neus uit, maar nu is het er wel.
Mag hopen, dat we net als vorig jaar nog weken aan de goede kant van het scheidsvlak weten te verwijlen. Het gaat dan wel langzaam naar beneden met de temperatuur, maar het regenseizoen hebben we met de zomer gehad. Dat is meer dan aangenaam nu de zomer voorbij is en de winterslaapbehoefte nog ff op zich laat wachten.
Alsnog!
Voel me nu wel een beetje betrapt. Ik ga me (nog) minder met de activiteiten van bezoekers bezighouden. In de stukjes dan, bedoel ik natuurlijk.
Kruidig
Het is niets van recente datum maar een proces, dat al jaren bezig is. Punt is alleen, dat het steeds zeldzamer wordt om kruiden in een navulverpakking te kunnen kopen. Om te beginnen zit alles in potjes, die je niet hoeft, want thuis hebt en nog leeg ook. Maar simpele, enkelvoudige kruiden zijn ook niet meer zo vanzelfsprekend als ze ooit waren. Ipv peper, laurier, origano, thijm ed. heb je tegenwoordig kip-, varkensvlees-, goulash-, grill-, bami-, couscouskruiden en andersoortige kruidenmixen. Koop je het eten niet kant en klaar mieter je wel de instantsmaak in je eigen prutje. Wat is dat toch?
En ja, eigenlijk is het van alle tijden want ook kerry is een mix en zo zijn er van oudsher meer combi's opsombaar mn vanuit de Aziatische keuken. Maar daar is olievlekwerking opgetreden en nu heb je de Italiaanse of Spaanse smaak gewoon in één zakje zitten. Dat mensen dat geloven?
Je zou eens uit moeten pluizen wat werkelijk aan kruiden in die zakjes zit naast zout, kleurstoffen, synthetische smaken, smaakversterkers, emulgeermiddelen etc. Zal vast al een keer gebeurd zijn. De volgende keer direct naar het speciaalzaakje cq standje, waar je wel nog de losse kruiden puur kunt krijgen. Ik ben duidelijk en gelukkig niet de enige, die geen behoeft voelt om zijn smaak fabrieksmatig samen te laten stellen.
Update: Bedoeld zijn natuurlijk kruiden èn specerijen. Ai, ai, ai. Foei. Sorry .
En ja, eigenlijk is het van alle tijden want ook kerry is een mix en zo zijn er van oudsher meer combi's opsombaar mn vanuit de Aziatische keuken. Maar daar is olievlekwerking opgetreden en nu heb je de Italiaanse of Spaanse smaak gewoon in één zakje zitten. Dat mensen dat geloven?
Je zou eens uit moeten pluizen wat werkelijk aan kruiden in die zakjes zit naast zout, kleurstoffen, synthetische smaken, smaakversterkers, emulgeermiddelen etc. Zal vast al een keer gebeurd zijn. De volgende keer direct naar het speciaalzaakje cq standje, waar je wel nog de losse kruiden puur kunt krijgen. Ik ben duidelijk en gelukkig niet de enige, die geen behoeft voelt om zijn smaak fabrieksmatig samen te laten stellen.
Update: Bedoeld zijn natuurlijk kruiden èn specerijen. Ai, ai, ai. Foei. Sorry .
Relaxt
Gezien de aard van het nachtelijke intermezzo had ik een moeizaam start verwacht vanochtend. Het tegendeel bleek het geval. Ongekend rustig wakker geworden en netjes op tijd. Momenten die ik pleeg te rekken, als ze me overkomen. Half uurtje in bed gebleven en van een uitdijende rust genoten, die ik anders alleen ken van massa-sessies.
Ik dacht dan wel niet "O, wat is het leven heerlijk." maar het is toch beweging van het ene uiterste in het andere in een paar uur tijd. Tijd waarin ik niet bewust bezig ben geweest om van richting te veranderen. Ongestuurde spontaniteit. Waar haal ik het vandaan? Waar heb ik het aan verdiend?
Ergens gaat dan ook weer een knop de andere kant op en loop ik niet als een zombie door het huis. Desondanks leek het me wel aardig om een beetje in Sibiu rond te struinen. Zonder enige verplichting dan het feit dat er altijd wel wat te winkelen valt in de minder basale produktgroepen. Wijn, bier, kaas, badingrediënten, koffie en kruiden. Verder is het vooral een lekker stuk rijden, genieten van door en door bekende muziek, een voortgezet ontbijt bij aankomst, krant en een beetje slenteren. Het zou zo een dagelijkse bezigheid kunnen zijn. Vraag is alleen wat ik daarvoor in de plaats laat vervallen.
Ik dacht dan wel niet "O, wat is het leven heerlijk." maar het is toch beweging van het ene uiterste in het andere in een paar uur tijd. Tijd waarin ik niet bewust bezig ben geweest om van richting te veranderen. Ongestuurde spontaniteit. Waar haal ik het vandaan? Waar heb ik het aan verdiend?
Ergens gaat dan ook weer een knop de andere kant op en loop ik niet als een zombie door het huis. Desondanks leek het me wel aardig om een beetje in Sibiu rond te struinen. Zonder enige verplichting dan het feit dat er altijd wel wat te winkelen valt in de minder basale produktgroepen. Wijn, bier, kaas, badingrediënten, koffie en kruiden. Verder is het vooral een lekker stuk rijden, genieten van door en door bekende muziek, een voortgezet ontbijt bij aankomst, krant en een beetje slenteren. Het zou zo een dagelijkse bezigheid kunnen zijn. Vraag is alleen wat ik daarvoor in de plaats laat vervallen.
Overval
Drie uur was het vannacht, dat ik wakker werd uit een verder vergeten droom, maar dat zal weinig feestelijks geweest zijn. Meer wakker dan me lief was, gingen de gedachten er vandoor. Gebeurd wel vaker en levert meestal een neiging tot paniek op of een benauwd gevoel vanwege alles wat nog gedaan moet worden en wat dat allang had kunnen/moeten zijn. Die afslagen werden vannacht niet genomen. Ditmaal ging het in een zeldzamere richting. Niet eenvoudig te verwoorden bovendien.
De complete zinloosheid van het leven komt als omschrijving nog het dichts in de buurt. Een beetje vraagtekens bij de zin van het leven komt wel vaker voor, maar dat was het niet. Geen vrgtkns, meer bevestigend en dat op zo'n plompverloren definitieve wijze dat tegendenken nieteens in me opkwam. Als een bulldozer of tank die dwars door en over alles heen gaat wat op zijn weg staat. Dat was geen relativeren meer maar alles met de grond gelijk maken, afbranden, verpulveren, in het niets laten verdwijnen.
Ik lag erbij en verwonderde me over de kracht waarmee iedere neiging tot weerwoord werd platgewalst. Zwembad belachelijk, vakantieplannig onzin, verbouwen slaat nergens op, druk maken over kosten te gek voor woorden, wensen ... for get it, auto, inrichting, politiek, maatschappij, voortbestaan van de soort, aarde, heelal alles fake. Ergens kalmeerde de eruptie en liet me verbrouwereerd achter. Nou niet echt die riem onder het hart, als je al enigszins twijfelt.
De complete zinloosheid van het leven komt als omschrijving nog het dichts in de buurt. Een beetje vraagtekens bij de zin van het leven komt wel vaker voor, maar dat was het niet. Geen vrgtkns, meer bevestigend en dat op zo'n plompverloren definitieve wijze dat tegendenken nieteens in me opkwam. Als een bulldozer of tank die dwars door en over alles heen gaat wat op zijn weg staat. Dat was geen relativeren meer maar alles met de grond gelijk maken, afbranden, verpulveren, in het niets laten verdwijnen.
Ik lag erbij en verwonderde me over de kracht waarmee iedere neiging tot weerwoord werd platgewalst. Zwembad belachelijk, vakantieplannig onzin, verbouwen slaat nergens op, druk maken over kosten te gek voor woorden, wensen ... for get it, auto, inrichting, politiek, maatschappij, voortbestaan van de soort, aarde, heelal alles fake. Ergens kalmeerde de eruptie en liet me verbrouwereerd achter. Nou niet echt die riem onder het hart, als je al enigszins twijfelt.
Aantallig
Het twee-dagen verschijningsritme is van Italiaanse zijde niet ingehouden. Na 6, 8, 10 en 12 gisteren geen hernieuwde pageview-injectie uit die hoek. Als er een ritme ontstaat, ga je, ik tenminste, onwillekeurig aan iets machinaals denken. Zoals bij het Russisch interesse van steeds weer exact 21 pages of veelvouden daarvan. Aan het Italiaanse bezoek zaten meer opvallende kantjes, maar ik wil niet de indruk wekken, dat ik bezoekers loop na te trekken. Dat kan en wil ik niet. Soms vallen dingen gewoon op.
Terug naar de 15 à 25 pagina's per dag. Het vervelende van een record is dat je het weer wil verbeteren en jezelf ongemerkt in een prestatiecurve dwingt. Lijkt me de verkeerde invalshoek bij een blog. Van 1 naar gemiddeld 4 stukjes op een dag is voldoende prestatie, nooit een bewust streven geweest, bovendien een puur persoonlijke kwestie en verre van een verplichting. Kans is groot, dat dat weer minder wordt. De andere kant op is minder waarschijnlijk op een enkele uitschieter na.
Het is leuk wat ik doe, soms zowaar nuttig, maar ik heb er toch bovenal lol aan. Het zou iets meer losgezongen kunnen worden van de realiteit, terug naar de albenoemde verdwenen variatie uit het beginjaar. Wie weet. Ik zie wel
Terug naar de 15 à 25 pagina's per dag. Het vervelende van een record is dat je het weer wil verbeteren en jezelf ongemerkt in een prestatiecurve dwingt. Lijkt me de verkeerde invalshoek bij een blog. Van 1 naar gemiddeld 4 stukjes op een dag is voldoende prestatie, nooit een bewust streven geweest, bovendien een puur persoonlijke kwestie en verre van een verplichting. Kans is groot, dat dat weer minder wordt. De andere kant op is minder waarschijnlijk op een enkele uitschieter na.
Het is leuk wat ik doe, soms zowaar nuttig, maar ik heb er toch bovenal lol aan. Het zou iets meer losgezongen kunnen worden van de realiteit, terug naar de albenoemde verdwenen variatie uit het beginjaar. Wie weet. Ik zie wel
donderdag 14 september 2017
Genoeg!
Avond. Nog een paar uurtjes een beetje aanklooien en dan kan ik de boel de boel laten en in bed kruipen. Zoals al geschreven, geen dag om te onthouden.
Uitbreken
Wat blijft over van het beeld van het authentieke leven? Beetje met het vuur klooien, dobbeltje leggen en een drankje drinken. Vrouw rent achter de volgende generatie aan, zorgt ondertussen dat iets eetbaars op tafel komt en lucht vervolgens ff leker het bed om aansluitend je rug te schrobben. Een helder beeld, zelfs als je het als overdrachtelijk moet beschouwen. Ergens is dat echter mis gegaan. Goed mis.
Het maakt me niet uit, dat ik zelf kook en handig genoeg ben om mij eigen rug te wassen. Ben zelfs blij dat die nakomende generatie niet onze zorg is. Maar wat wel een beetje dom is en blijft, is de gelegenheid hebben om een beetje te dobbelen bij een vuurtje onder het genot van een drankje en daar geen goed gevoel aan over te houden. Wie-o-wie of wat heeft dat in mij weten te bederven?
Heb ik het verplicht werken al tot het minimum weten te beperken, heeft dat mechanisme toch ergens de bakens op een manier weten te verzetten, die niksdoen iets schuldigs geeft. Je hebt geen 1984 nodig om een individu tot een radertje te devalueren en het daar nog een goed gevoel aan over te laten houden ook.
Werk aan de winkel. Op naar de eerste compleet 'verklooide' dag zonder dat ik me daarbij zelf opzadel met onvrede- of zelfs schuldgevoelens. De vrijheid van vrijheid!! Je krijgt het niet bedacht.
Het maakt me niet uit, dat ik zelf kook en handig genoeg ben om mij eigen rug te wassen. Ben zelfs blij dat die nakomende generatie niet onze zorg is. Maar wat wel een beetje dom is en blijft, is de gelegenheid hebben om een beetje te dobbelen bij een vuurtje onder het genot van een drankje en daar geen goed gevoel aan over te houden. Wie-o-wie of wat heeft dat in mij weten te bederven?
Heb ik het verplicht werken al tot het minimum weten te beperken, heeft dat mechanisme toch ergens de bakens op een manier weten te verzetten, die niksdoen iets schuldigs geeft. Je hebt geen 1984 nodig om een individu tot een radertje te devalueren en het daar nog een goed gevoel aan over te laten houden ook.
Werk aan de winkel. Op naar de eerste compleet 'verklooide' dag zonder dat ik me daarbij zelf opzadel met onvrede- of zelfs schuldgevoelens. De vrijheid van vrijheid!! Je krijgt het niet bedacht.
Omslag
Mmwa. Wil niet zo vandaag. Met trekken en duwen het grootste deel van de afwas gedaan, maar zo tegen het eind gaat het nog steeds verre van harte. Reden? Geen idee. Ergens in de loop van de ochtend heeft het enthousiasme het voor gezien gehouden. Bekijk het maar! Tabee. Niet dat alles met enthousiasme gedaan hoeft te worden. Zeker zoiets als de afwas is meer voor de automatische piloot dan voor een kleine feestje. Dat is dan ook (bijna) gelukt maar niet op de vlotte voldoening gevende manier, zoals het vaak wel gaat.
Het weer is prachtig, daar kan het niet aan liggen. Ook dat weer eens iets niet te vinden is, omdat Mariana bij God niet weet waar ze het gelaten heeft ipv het daar te zetten waar het 'hoort'. Ja, vies woord, maar o-zo-makkelijk als je iets wilt gebruiken of gewoon bij elkaar wilt houden. Dat vinden straks, over weken of misschien wel mndn ergens in een verloren hoekje terug of het is voor het huis achtergebleven en er heeft zich een ander over ontfermt. Slordig zijn, ik haat het en het zal mijn stemming niet geholpen hebben, maar van slag was ie al ervoor.
Zo'n dag, die je al voordat ie voorbij is met een gerust hart uit de boeken kunt schrappen. Niks aan. Was niks, is niks, wordt niks. Uitzingen en de weg vrijmaken voor morgen.
Het weer is prachtig, daar kan het niet aan liggen. Ook dat weer eens iets niet te vinden is, omdat Mariana bij God niet weet waar ze het gelaten heeft ipv het daar te zetten waar het 'hoort'. Ja, vies woord, maar o-zo-makkelijk als je iets wilt gebruiken of gewoon bij elkaar wilt houden. Dat vinden straks, over weken of misschien wel mndn ergens in een verloren hoekje terug of het is voor het huis achtergebleven en er heeft zich een ander over ontfermt. Slordig zijn, ik haat het en het zal mijn stemming niet geholpen hebben, maar van slag was ie al ervoor.
Zo'n dag, die je al voordat ie voorbij is met een gerust hart uit de boeken kunt schrappen. Niks aan. Was niks, is niks, wordt niks. Uitzingen en de weg vrijmaken voor morgen.
Nachtverloop
Gedroomd dat ik op mijn buik gelegen een auto bestuurde. Pedalen achter bij mijn voeten, voorruit op de bodemplaat, bijrijdster ook op de buik maar de passagiers achterin gewoon ouderwets rechtop zittend. De weg ging door een natuurlijk landschap, werd naarmate we vorderde steeds slechter begaanbaar en uiteindelijk maakten grote keien verder rijden onmogelijk. Uitgestapt. Verder gelopen. Via een draaideur een bos gepasseerd en een paar balspelende mensen (kinderen?) aangetroffen. Die wilden ons wel verder brengen. Keien, stenen en rotsen overal waar je heen keek, alles kaal en zover het oog reikte. Een dag zou de tocht duren maar in 3/4 dag zouden we terug zijn.....
Waar dat heen moest gaan en waarom ben ik niet te weten gekomen. De honden sloegen op dat moment aan en ik werd wakker. Middernacht. De standaard stop als ik voor twaalven in bed lig. Volgende halte is half vier, vier uur en dan weer bijna akelig precies om half acht. Zonder ongewenste bijkomstigheden is dat goed te doen.
Om half acht niet opgestaan. Mariana moest naar school en voor mij lonkte de luxe om in alle rust en volledig ongestoord mijn dag te kunnen beginnen. Daar wil ik wel een uurtje voor in bed blijven liggen.
Waar dat heen moest gaan en waarom ben ik niet te weten gekomen. De honden sloegen op dat moment aan en ik werd wakker. Middernacht. De standaard stop als ik voor twaalven in bed lig. Volgende halte is half vier, vier uur en dan weer bijna akelig precies om half acht. Zonder ongewenste bijkomstigheden is dat goed te doen.
Om half acht niet opgestaan. Mariana moest naar school en voor mij lonkte de luxe om in alle rust en volledig ongestoord mijn dag te kunnen beginnen. Daar wil ik wel een uurtje voor in bed blijven liggen.
Afkappen
Frank Vincent. Nooit van gehooord. Sopranos nooit gekeken. 'Death collector' net voor mijn bewuste filmperiode, 'Raging Bull' niet mijn gengre en 'Goodfellas' alweer in mijn nadagen en dus gemist. Maar dood dus die meneer. Normaal gesproken niet iets om mee bezig te zijn. Als ik me over dat soort krantenberichten moet buigen heb ik een dagtaak.
Meestal staat er dan iets bij à la 'na langdurig ziekbed' of 'vreedzaam in de slaap' of' 'omringd door familie en vrienden'. Ditmaal waren het echter complicaties bij een openhartoperatie. Nu komt iets met het hart toch al heftiger binnen dan andere doodsoorzaken, maar daar zat het deze keer niet in. Meer het moment. Om je op je 78ste nog een openhartoperartie aan te doen, moet iedereen zelf weten. Dat je daarvoor kiest, betekent, lijkt me, dat je nog de nodige jaren denkt te gaan te hebben. Alleen al de revalidatie doe je niet in een paar weken. Dan dus onder zeil gaan ..... en daar niet meer uitkomen. Dat is toch lullig, niet?
Zou de man het bedacht hebben? Afscheid genomen hebben voor het geval dat? Zaken geregeld? Adviezen uitgedeeld? Of was het "Zet de bourbon maar koud."?
Het lulligste aan de de dood blijft natuurlijk, dat je van alles naar werkelijk helemaal niets meer gaat. Daar een voorstelling van maken lukt nauwelijks. Referentiepunten ontbreken. Ooggetuigenverslagen idem. D'r is nog nooit iemand teruggekomen na weken of jaren. Je mag je zelfs afvragen of het zin maakt je een beeld van 'niets' te vormen. Mocht het al lukken verdwijnt het tenslotte ...... precies: in het niets.
Meestal staat er dan iets bij à la 'na langdurig ziekbed' of 'vreedzaam in de slaap' of' 'omringd door familie en vrienden'. Ditmaal waren het echter complicaties bij een openhartoperatie. Nu komt iets met het hart toch al heftiger binnen dan andere doodsoorzaken, maar daar zat het deze keer niet in. Meer het moment. Om je op je 78ste nog een openhartoperartie aan te doen, moet iedereen zelf weten. Dat je daarvoor kiest, betekent, lijkt me, dat je nog de nodige jaren denkt te gaan te hebben. Alleen al de revalidatie doe je niet in een paar weken. Dan dus onder zeil gaan ..... en daar niet meer uitkomen. Dat is toch lullig, niet?
Zou de man het bedacht hebben? Afscheid genomen hebben voor het geval dat? Zaken geregeld? Adviezen uitgedeeld? Of was het "Zet de bourbon maar koud."?
Het lulligste aan de de dood blijft natuurlijk, dat je van alles naar werkelijk helemaal niets meer gaat. Daar een voorstelling van maken lukt nauwelijks. Referentiepunten ontbreken. Ooggetuigenverslagen idem. D'r is nog nooit iemand teruggekomen na weken of jaren. Je mag je zelfs afvragen of het zin maakt je een beeld van 'niets' te vormen. Mocht het al lukken verdwijnt het tenslotte ...... precies: in het niets.
woensdag 13 september 2017
Terugschakelen
Na gisteren een beetje rust verdiend. Rust in de betekenis van freewheelen, ff niks moeten behalve de afwas dan, maar dat is en blijft een verhaal apart. Gisteren ergens in de middag was er ineens weer water. Dus de keuken kan lekker opgefrist, maar er kan zoveel meer. Het wordt sowieso kiezen. Niets om nu mee bezig te zijn. Dat is iets voor na de koffie. De ingeving van het moment.
Moet ook iets met een boete voor het niet hebben van een tolticket, dat je nodig hebt op de doorgaande, zg, Europese wegen. Ding was verlopen, dacht dat het nog gold tot januari, maar het was april. Kon het ticket nog maar met de grootste moeite ontcijferen. Waarom jaartickets verstrekken als de drukinkt het geen 12 mndn uithoudt. Zat notabene achter de zonneklep, dus uit de zon. Een overtreding van dik drie maanden geleden. Betalen binnen 14 dagen na dagtekening en de brief daar ruim een week te laat voor ontvangen.... Zien wat dat weer voor gezeik oplevert. Eerst vinden waar ik moet betalen.
Maar ik loop vooruit. Nog steeds zonder koffie. First things first. Een niet-gestresste dag beginnen zonder koffie is een slecht idee.
Moet ook iets met een boete voor het niet hebben van een tolticket, dat je nodig hebt op de doorgaande, zg, Europese wegen. Ding was verlopen, dacht dat het nog gold tot januari, maar het was april. Kon het ticket nog maar met de grootste moeite ontcijferen. Waarom jaartickets verstrekken als de drukinkt het geen 12 mndn uithoudt. Zat notabene achter de zonneklep, dus uit de zon. Een overtreding van dik drie maanden geleden. Betalen binnen 14 dagen na dagtekening en de brief daar ruim een week te laat voor ontvangen.... Zien wat dat weer voor gezeik oplevert. Eerst vinden waar ik moet betalen.
Maar ik loop vooruit. Nog steeds zonder koffie. First things first. Een niet-gestresste dag beginnen zonder koffie is een slecht idee.
dinsdag 12 september 2017
Einzelgänger
Nee, niks meer voor mij. Blij dat ik uit die mallemolen ben ontsnapt. Vaak is niks mis met een mallemolen, zolang je erin zit. Nooit de fout maken en afstand nemen om te zien of dat wat je doet, eigenlijk wel is, wat je wenst. Gewoon lekker doorhollen en pas achteraf denken "Stom, ik had er eerder mee moeten kappen."
Frankrijk. Toeristische verhuur. Kon het natuurlijk niet laten om al doende wat bekenden te checken. Je moet er het beste van maken en dat had heel makkelijk gekund. Er zijn voldoende voorbeelden te vinden, al laat niemand zo snel het achterste van zijn/haar tong zien. Ik heb meerdere stellen zien switchen alvorens ze de goede combinatie van mogelijkheden, plek en wensen hadden gevonden. Maar dan nog. De hele bijkomende toestanden in het midden gelaten ,,, al dat geëmmer met die vakantiegangers. Die mensen die 'alles' uit die 1, 2 of maximaal drie weken willen halen, aandacht opeisen, het zonder ervaring atlijd beter weten, het meestal te duur vinden en bovendien het idee hebben dat jij 12 mndn op je luie gat zit. Ik ben blij die mensen naar eigen inzicht op afstand te kunnen houden.
En die afstand geldt niet alleen voor toeristen in Frankrijk maar ook voor studenten en ondersteunend personeel bij Sociale wetenschappen, de klandizie in de enige echt gezellige kroeg van Utrecht, mensen in het algemeen en Nederlanders in het bijzonder. Ik zou me dan ook niet als Richard Branson omgeven met een massa mensen, als ik het eindelijk tot een eigen eiland had geschopt. Wat dat betreft was LpM zo gek nog niet, maar dan als pure privé-plek.
Frankrijk. Toeristische verhuur. Kon het natuurlijk niet laten om al doende wat bekenden te checken. Je moet er het beste van maken en dat had heel makkelijk gekund. Er zijn voldoende voorbeelden te vinden, al laat niemand zo snel het achterste van zijn/haar tong zien. Ik heb meerdere stellen zien switchen alvorens ze de goede combinatie van mogelijkheden, plek en wensen hadden gevonden. Maar dan nog. De hele bijkomende toestanden in het midden gelaten ,,, al dat geëmmer met die vakantiegangers. Die mensen die 'alles' uit die 1, 2 of maximaal drie weken willen halen, aandacht opeisen, het zonder ervaring atlijd beter weten, het meestal te duur vinden en bovendien het idee hebben dat jij 12 mndn op je luie gat zit. Ik ben blij die mensen naar eigen inzicht op afstand te kunnen houden.
En die afstand geldt niet alleen voor toeristen in Frankrijk maar ook voor studenten en ondersteunend personeel bij Sociale wetenschappen, de klandizie in de enige echt gezellige kroeg van Utrecht, mensen in het algemeen en Nederlanders in het bijzonder. Ik zou me dan ook niet als Richard Branson omgeven met een massa mensen, als ik het eindelijk tot een eigen eiland had geschopt. Wat dat betreft was LpM zo gek nog niet, maar dan als pure privé-plek.
Abonneren op:
Posts (Atom)