Iets meer leven voelbaar in het systeem. Aan de dag kan het niet liggen. Voornameljk van hot naar haar gesjeesd zonder met leuke dingen bezig geweest te zijn. Als klap op de vuurpijl nog tegen een parkeerbon aangelopen, maar daar een andere keer meer over. Voornaamste feit was de zoveelste ervaring binnen het Roemeense gezondheidssysteem.
Mariana moest op controle met haar mogelijk wel of niet gebroken arm. Afspraak maken was niet nodig, want ze had papieren van de Eerste hulp. Dat was al direct de eerst desillusie. Niemand had een afspraak waar we vanochtend terecht kwamen. Iedereeen stond gewoon op goed Roemeense wijze voor een deur te dringen. Orthopedie. Dus ook krukken en ander ongemakken, die niet echt uitnodigen om een beetje in de rij te gaan staan soebatten, wie er nou wel of niet eerst was.
Het ging een beetje als bij een opheffingsuitverkoop. 'Uitsmijter' aan de deur en als een paar mensen naar buiten gingen, mocht weer een zwikkie naar binnen. Binnen werd dan ff iedereen gezegd wat ze (nog) te doen hadden, voor ze weer buiten in de rij konden gaan staan om naar binnen te mogen.
Iedereen loopt dus ongevraagd overal naar binnen. Ook in de röntgenkamer, ondanks de waarschuwing voor gevaar. Je kunt het de mensen niet kwalijk nemen. Die passen zich aan en gaan vooral hun gang als het hele circus niet in banen wordt geleid. Het systeem is onmogelijk. Dat zal vast zo z'n oorzaken hebben, maar zou ook best anders kunnen.
En dan volgende week terug? Nou, ik dacht het niet. Het was ws al niet gebroken. Nu is het definitief niet gebroken, maar wel weer ingepakt. Volgende week weer uitpakken, dezelfde conclusie nog een keer concluderen en dan na twee weken immobiliteit een paar mndn naar de fysiotherapeut? Je hoeft geen flappen meer onder de tafel te schuiven. Ze schuiven ze elkaar wel toe. Doooeiiiii.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten