Het kostte wat duwen en trekken maar het misplaatst gevoel is naar de achtergrond verdwenen. Ik schakel stroever dan een van vet vergeven lichtschakelaar in een 50 jaar oude keuken. Mocht ik ooit al tot fris en vrolijk geswitch in staat zijn geweest, is daar de laatste 10 jaar geen sprake meer van. Dat weet ik al wat langer dan vandaag. Maar dat het zelfs bij het doen van gewenste en leuke activiteiten, die trap onder de kont nodig heeft om de smaak te vatten, is knap beroerd. Het omgekeerd effect van terugkomen van een vakantie. Moeilijker kan ik het me nauwelijks nog maken.
De smaak ook niet echt te pakken gekregen. Geen "Ha, leuk, hop, doen!" maar een soort gewennings- en onderhandelingstraject, waarin de mogelijkheden waar en werkelijk bevonden moeten worden, alvorens van enig genot sprake kan zijn, als de mogelijkheid daartoe niet al in de kiem is gesmoord. Zaaien en oogsten gaat sneller. Gelukkig 'moest' ik iets en heb daarvoor de tijd genomen.
Na nauwelijks twee uur, een auto vol zakken met tuinaarde en wat bloemen in alle mogelijke kleuren ging het alweer retour het dorpse bestaan. Ook de Peugeot deed vreemd bij bepaalde stuurbewegingen. Steken auto's elkaar aan?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten