Ramen gelapt. Eieren geverfd. Ik word zowaar volgzaam, als ik niet uitkijk. 150 eieren verven is niet echt het werk. Wachten tot 150 eieren aan de kook zijn, dat was een stuk vervelender. En nee, die eieren gaan wij met de Pasen niet met ons tweetjes veroberen. Die eieren zijn voor het grootste deel bedoeld om uit te delen aan de kinderen, die net als met Kerst van deur naar deur gaan. Als je kinderen hebt, bespaart je dat dus een paar jaar de verfzooi. Of ze deze keer ook zingen, zou ik niet weten. Pasen hebben we op deze plek nog niet beleefd.
Nu de keuken weer op hoogglans brengen, voordat ik me tegen lam, kip en ander spul ga aan bemoeien. Dat gaat niet meer vandaag worden, heb ik zo het idee. Heb het een beetje gehad. Het was prettig om vanmiddag te merken, dat bezig zijn de beste remedie is tegen al mijn humeurbetrokken gezeur, maar alles heeft z'n grenzen. Misschien vanavond nog. Je weet het maar nooit.
Morgen zijn we uitgenodigd. Dat ontslaat me van de directe noodzaak tot enige activiteit. Het laat de lamsbout echter niet verdwijnen. De bout zou ik graag in de slowcooker willen garen, dat betekent, dat ik niet een halfuur voor het aanschuiven aan tafel aan de slag kan gaan. Dat geslowcook vraagt gauw 4-5-6 uur afhankelijk van gewicht en wensen. Vroeg op dus op tweede Paasdag. Niet praktisch. Zou dat niet ook in de oven kunnen en dan de avond ervoor d'rin en ergens in de loop van de volgende ochtend er weer uit? Of wil ik nu te slow?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten