De dag, niet ik. Een zondagmiddagse zaterdag. Een beetje gelopen, wat geschreven en een hoop gestaard. Energie gespaard. Mag je hopen. Morgen sociaal bezig zijn. Lunch uitnodiging (en Mariana voeren). Hoe dat de rest van de week gaat lopen, mag Joost weten. D'r is vanalles wat moet en een hoop wat niet mag. Het leven wordt weer ff gedicteerd door de kerk.
Afgelopen weken mocht al geen vlees gegeten worden en voor de zwakke broeders in elk geval niet op woensdag en vrijdag. De graven moesten voor morgen in tip-top conditie worden gebracht. Biechten moet. Trouwen kon al niet in de vastenperiode en dat blijft zo tot 14 dagen na de Pasen. Ivm met hemelrit ed. Zo is het dus ook onmogelijk om de zeswekendienst voor Mariana's moeder op het feitelijke moment (15/4) te houden en moet dat maar eerder of later geregeld worden. Gaat later worden.
Door de omstandigheden gedwongen zal Mariana in deze voor mij onbekende regelwereld, minder op eigen houtje kunnen ondernemen. Ik ben benieuwd wat dat voor consequenties/veranderingen tot gevolg heeft. Nee, dat is geen behoefte aan controle. Dat is tegenwicht tegen al die vragen, als ik 'ns ff alleen wil zijn en erop uit ga. Terwijl "Ff naar 24 gaan", "Iancu voeren" of "Eieren zoeken" rustig uren kan duren. Altijd verklaarbaar. Achteraf. En eigenlijk zal het me een worst wezen, maar kloppen doet het niet. Het welbekende "Wat gij .... etc.".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten