Misschien had ik het gisteren kunnen zien aankomen. D'r is ergens een knop omgegaan. Het sentiment de kelder in gezakt. Vanochtend bij het uitlaten van de honden geen swingende stemming. Het overkomt me niet vaak meer, maar daar was het gevoel terug, dat het voor mij allemaal niet meer hoeft. Het verdere leven nauwelijks levenswaard genoemd kan worden. Geen neiging om te zoeken naar een eind. Meer de behoefte om weg te kruipen in bed. Het is opzien tegen al de zinloosheid, die er nog, weet ik hoelang, aan zal komen zetten. Het is als met de koffie, die op exact dezelfde wijze gezet ineens niet meer smaakt.
Last van een Paasparallel? Dan graag gauw die verrijzenis anders zie ik zwarte weken voor de boeg verschijnen. Niet iets waar ik op zat te wachten. Het verkeerde moment van het jaar om een beetje te gaan zitten tobben en de boel de boel te laten.
En waarom? Geen accute oorzaak herkenbaar. Gedoe rond het laatste stukje Frankrijk zou als druppel gefungeerd kunnen hebben. Maar wat zat dan voor de rest al allemaal in die emmer? 'Controle' is een vies woord, als ik mensen moeten geloven, maar dit ongecontroleerde gedoe is niet bepaald reclame voor het tegendeel. Zien dat we als de sodemieter het sentiment de kelder uitgejaagd krijgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten