Nog niet half zo gesloopt als gisteren, maar wel driemaal zolang bezig geweest en ruim twee keer zoveel gedaan. Over vooruitgang gesproken.
En niet alleen de kale getallen, ook het bezig zijn zelf was ouderwets aangenaam. Spitten is geen kattenpis, maar ik heb er ook geen hekel aan. Een beetje als de afwas. Het is niet iets, wat ik 8 uur per dag zou willen doen, maar het past in een gewenst kader. Het maakt prettiger vervolgbezigheden mogelijk. Eigenlijk is spitten zelf nog prettiger dan soppen aan een aanrecht. Lekker met de handen in de grond. Buiten. Een beetje om me heen kijken tussen het spitten door. Wat ontbreekt is de muziek. Nu zou ik ook niet direct weten welke muziek bij tuinwerkzaamheden zou passen. Pop is te frivool, Blues te zwaar, Klassiek word ik ziek van, dus? Ik denk Reggae, als ik zou moeten kiezen. Dat relaxte heeft wel wat.
Bijna aan mijn bed toe en alweer zin hebben in het volgende stuk spitten. Dat is iets, wat ik van een hoop bezigheden niet kan zeggen. Een met onkruid overwoekerde tuin opschonen, heeft wel wat. Dankbaar werk. Een vorm van voldoening, die ik in meer bezigheden zou willen terug zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten