Het kostte wat moeite. De pitstops waren verre van perfect. De eindstreep is gehaald, dat is wat telt. Heerlijke vermicelli-soep of eigenlijk vermicelli met soep gegeten. Het is altijd weer overdaad, wat hier de klok slaat. Wat dat betreft zou een gemiddelde Nederlander zich in deze contreien goed verzorgd moeten voelen. Bij mij werkt dat anders, zo gemiddeld ben ik niet en of ik behalve het staatsburgerschap nog meer Nederlandse trekjes en orgines herberg, vraag ik me af. Maar laat ik het niet van de hoeveelheid vermicelli afhangen. De volgende keer mag het best minder.
Maar in z'n algemeenheid krijg je hier voor weinig geld een hoop eten. Goed gegaard, dus de volgende ochtend geen verrassingen. Op de avond zelf ook geen culinaire verrassingen of bijzonder smaakbelevingen, dat zou een beetje teveel gevraagd zijn. Gelukkig weten we inmiddels bij behoefte de betere plekken te vinden met, consequenter wijze een ander prijskaartje voor de aangeboden gerechten. Nog steeds zeer betaalbaar, maar niet meer van de orde "daar kan ik zelf niet voor koken", wat natuurlijk onzin is, als je je inkoop afstemt op wat je in de diverse restaurants voor je neus gezet krijgt.
Waar je vanwege wat teveel vermicelli niet verzeild kunt raken. Meer zelf koken zou in iedere betekenis beter zijn en niet in de laatste plaats vanwege de aanvoer van eieren, kippen, lammeren, varkens, aardappelen, augurken, paprika's en nog veel meer groentes, kaas, etc. Nu we het over kaas hebben. Net een kaas aangesneden, die bijna een jaar heeft liggen rijpen. Eindelijk heeft ie een beetje een aantrekkelijke smaak. Maar één jaar.... Hoeveel koelkasten, diepvriezers en kelderruimte gaat dat kosten? Nog afgezien van de mentaliteitsomslag bij mijn persoontje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten