Nooit te oud om met iets geconfronteerd te worden, wat nog nooit eerder is gebeurd. Ondanks of misschien dankzij een ongebreidelde fantasie zijn er dingen, die ik niet hoeft te zien. Niet eenvoudig met de tegenwoordige videoterreur van werkelijk alles wat mensen doen of overkomt. Gelukkig weet ik het meestal te omzeilen. Geen IS slachtpartijen, geen filmpjes waarin op ellende gehint wordt en anders gewoon gaande de vertoning wegklikken.
Met dat laatste was ik vanochtend te laat. Sterker nog, ipv weg te klikken schoot ik met mijn koffie in de hand achteruit, daarbij de koffie over mij, de grond en Sammy schuddend. Een van mijn ergste nachtmerries zag ik gewoon voor mijn neus gebeuren. Iemand op een fitnessapparaat voor de bovenbeenspieren. Zo'n ding waar je een hoop gewichten schuin omhoog moet duwen met je voeten. In de hoogste stand klap zijn linkerknie door cq buigt naar de verkeerde kant, het rechterbeen houdt het gewicht niet en het gewicht vouwt naar beneden glijend het linkerbeen als een monika in elkaar. Ook zonder geluid hoorde èn voelde ik knie en botten kraken. Vooral die knie. Na jaren blessureleed vanwege te mobiele knieschijven weet ik maar al te goed hoe zoiets in vele malen minder extreme vorm werkt. De rillingen gaan bij het schrijven weer door me heen. Erger dan het idee in de lift naar de top van de Eiffeltoren te zitten. Akelig,
Geen opmerkingen:
Een reactie posten