Genoeg gezeur over anderen, laat ik mezelf bij de neus pakken. Meer dan genoeg te bekritiseren. Daar heb ik echt de rest van de wereld niet voor nodig. Alhoewel .... zonder die rest zou ik ws een stuk beter met mezelf kunnen opschieten. Neemt niet weg, dat het uiteindelijk altijd weer voor en door jezelf op je eigen bordje terecht komt. Lang niet altijd terecht. Maar daarover verschillen dan meestal de meningen.
Rust is al, wat ik wil. En een beetje mijn gang kunnen gaan. In een setting als die waarin ik nu verkeer, kost dat iets meer geregel, dan dat in Frankrijk het geval was. Daar was de boer af en toe de boosdoener. Verder liet ik de wereld achter me, als ik de onverharde oprijlaan indraaide. Een kleine kilometer ontmoediging voor iemand die iets met me wilde.
Verlang ik terug naar de plek? Nee, wel naar een soortgelijke setting maar dan zonder oprijlaan. Of wel met oprijlaan, maar met een klein huisje ipv een batterij aan gebouwen. Dan was ik er ws nooit vertrokken. In een dorp werkt dat anders. Dat heb ik me vooraf terdege gerealiseerd en is ook niet het probleem. Het probleem is, dat mensen altijd weer anders zijn en je daar zelden of nooit vooraf iets aan kunt doen. Yoland wilde naar Frankrijk, maar kon het leven op het platteland (en weg uit Nederland) niet aan. Mij lukt het momenteel niet om op het Roemeense platteland de dorpse alledaagsheid te ontstijgen. Het is prachtig wonen, 's zomers heerlijk toeven maar koeien kijken is niet de meerwaarde in mijn leven, waar ik naar zoek. Een meerwaarde die bovendien veel meer ruimte behoeft dan voorheen het geval was. En dan bedoel ik geen hectare.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten