Het lijkt wel vakantie. Hoppen van de ene vrije wifi naar de andere vrije wifi plek. Stimuleert niet de rust en dat is toch wel een belangrijk onderdeel van de schrijfomstandigheden. Niet de rust om me heen, dat maakt me niet uit. Wel de rust in mezelf en in de directe omgeving van mijn toetsenbord. Kortom de rust om te reflecteren en geen gezeur aan mijn kop. Dat lukt dus niet als je in gezelschap van de ene naar de andere plek gaat.
Goed, weet ik de aansluiting straks opnieuw op waarde te schatten, als de kabel hersteld is. Het enthousiasme waarmee ik de aansluiting in 13 heb verwelkomd is allang naar de achtergrond verdwenen, gewoonte geworden. Dit soort incidenten duwen je met de neus op het bijzondere van wat gewoon is geworden.
Het zal mijn dood niet worden, om mijn oma in alle vrijheid te citeren. Maar wel een beetje opschieten met het repareren aub. Ik had om zo min mogelijk verstoring gevraagd, als ik het me goed herinner, en daar valt dit absoluut niet onder
Geen opmerkingen:
Een reactie posten