Weer uren gehad om onbegrijpelijke menselijke activiteit gade te slaan in de setting van een Eerste Hulp. Het begint al met de massale opkomst van familie of anders geassocieerde lieden, als iemand met de ambulance ingeleverd wordt op de EH. Een enkeling werd bovendien slechts op bed naar binnen gereden. De meesten werden in een rolstoel gezet of liepen gearmd met een hulpverlener naar binnen. Maar niet veel later valt het gevolg binnen. Mannen, vrouwen, mn vrouwen en kinderen. Van overstuurd tot ongeïnteresseerd.
Naar goed Roemeens gebruik stort iedereen zich direct op alle voorbijkomende mensen in ziekenhuistenue. Wat, waar, hoe en vooral wanneer. In Sibiu liep in beveiliger rond om de begeleiding na de eerste administratieve handelingen met zachte hand naar buiten te werken. Niet echt naar buiten maar naar de hal tussen de ingang van het gebouw en de ooit afgesloten ingangsdeur van de EH. Niet dat zijn verwijzingen zoveel zoden aan de dijk zetten. Het bleef een komen en gaan van mensen, die wachten op mensen die voor een of andere reden naar de EH zijn gekomen of gebracht.
Het minder actieve deel van de meekomers gaat op een van de stoelen in de hal zitten of loopt rond, rookt en/of belt buiten, overlegt met de boodschappers die steeds weer de EH in en uit lopen, neemt een koffie of iets te eten uit een van de automaten, bezoekt het toilet en begint soms een gesprek met een andere wachtende. Ondertussen kruipen de uren voorbij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten