Grenswerk

 Mijn leven lang loop ik al tegen grenzen op. Daar moet je iets mee, het kan niet anders. Gelukkig heb ik dat geleerd. Als mijn ouders me iets bijgebracht hebben zijn het grenzen. En natuurlijk zoek je die op en leert op die manier, waar je eigen grenzen liggen. Hoe moeilijk moet het zijn om in deze wereld te functioneren, als je dat nooit geleerd hebt of er een algemene instelling bestaat, dat voor alles wel een oplossing bestaat als je maar genoeg aandringt?

 Het klopt nog niet helemaal, maar ik kom dichterbij. Als ik aan de slag ga met iets, wat ik wil, heb ik mijn zaakjes geregeld en weet met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid, dat ik na afloop heb, wat ik wilde krijgen. Huis, auto, baan (al iets minder), etc. Als Mariana met iets aan de slag gaat weet ze in 9 van de 10 keer nieteens echt wat ze wil, laat staan wat mogelijk is. Obv dat gebrek wordt contact gezocht met mensen voor de realisatie. Zou je dat in Nederland doen, wordt je een plan gevraagd, wil men weten, wat je hoe wilt. Hier krijg je een x-aantal mogelijkheden voorgeschoteld en mag je kiezen.

 Kan niet. Bestaat niet. Kennen ze hier niet. Dingen zijn hooguit te duur en zitten dus gewoon niet in het aanbod. Voor ieder probleem, wens, opdracht is dus altijd een oplossing, zolang als je maar niet te moeilijk doet over het eindresultaat. Dan heb je dus geen grenzen. 'Alles' kan. Dat 'alles' is alleen slechts een fractie van wat mogelijk is. Ik wil iets en zoek naar mogelijkheden en realisatie, Mariana wil vooral dat het gedaan is en neemt daarvoor een hoop voor lief.