Zó, dat was juli. De helft van het jaar ruim gepasseerd en op het glijde vlak naar de winter terechtgekomen. Ik ben er over het algemeen niet zo mee bezig, maar als je er op let zijn de eerste tekenen al merkbaar. Bij negenen alweer donker, frisse ochtenden en de jonge ooievaars trainen zich voor hun eerste lange afstandsvlucht. In 2 of 3 weken zijn de lepelaars vertrokken.
Verlost van een op onchristelijke tijden om de een of andere onzin onder aan de trap krijsende schoonmoeder, word ik nu al een paar weken op een nog vroeger tijdstip door Sammy het bed uitgeblaft. Binnen of buitengesloten maakt niks uit. Reden is me niet duidelijk en ontgaat hem volgens mij ook. Sinds een week of wat wordt hij ondersteunt door een jong katje dat boordevol energie het bed gebruikt als trampoline. Het beestje heeft ruzie met de matrone van dienst (Juultje) en verdomt het om het huis uit te gaan. Lekker wakker worden is anders. Maar goed. Zes uur naast mijn bed dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten