Zondag. Zonnig. Het weer doet de dag eer aan. Da's mooi zo, hoef ik het niet te doen. Het dorp zit (deels) in de kerk. Mijn stoel is wederom leeg. Het zijn tenminste niet mijn billen, die er op zitten. Moet binnenkort toch eens mijn licht in het gebedshuis opsteken. Wil wel eens zien, hoe ze ruim drie uur gevuld krijgen en hoe dat gaat met het in- en uitlopen van de kerkbezoekers en hoeveel daarvan de hele ruk uitzitten. Maar niet vandaag en dat denk ik eigenlijk iedere week weer.
Zoals bijna iedere dag zat ik vanochtend rond het aanvangsuur van de dienst aan de koffie. Bekijk wat men vermeldingswaardig vind van de dingen, die in de wereld zijn gebeurd en controleer mijn blog. Om negen uur aan de kerkdeur staan betekent, dat ik me dat de avond ervoor moet bedenken, anders rol ik vanuit het bed in de inmiddels bijna vanzelfsprekende ochtendroutine. Honden voeren en aan de wandel. Momenteel ook de vertrekvoorbereidingen van de ooievaars gadeslaan. Ouders en kleintjes verschillen niet zichtbaar meer in grootte. Alleen de kleur van de snavel verschilt. Het grut vliegt inmiddels ook en sinds een paar dagen wordt druk op de thermiek geoefend. Vorig jaar waren ze ergens in de tweede helft van augustus ineens verdwenen. Of was het september?
Nooit bedacht, maar ooievaars vliegen als roofvogels en niet als eenden. Logisch natuurlijk, als je rekening houdt met hun formaat. Dat verklaart ook dat je geen overtrekkende formaties van ooievaars ziet vertrekken naar of terugkeren uit het zuiden. Daarvoor zitten ze dus te hoog. Ik weet ook niet of ze wel in grote getallen gezamelijk de trektocht maken. De hele nestperiode zie je enkel paartjes, wijd verspreidt over de diverse schoorstenen en elektriciteitsmasten. Ook het zoeken naar voedsel gebeurt meestal in hun eentje. Moet een prachtig gezicht zijn als ze wel verzamelen voor vertrek en dan 'en masse' de hoogte in cirkelen. Een vroege winterbode. De kraanvogels in Frankrijk trokken pas mndn later over. Soms tot in december.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten