Je wordt hier met een regelmaat van eens in de paar weken met de neus op het feit gedrukt, dat in een leven zonder elektriciteit het nodige niet kan en een hoop anders moet. Koelkasten uit, geen opwarmende keukenboiler, geen muziek, geen warm water in de douche, geen licht natuurlijk, lucifers nodig om het gas aan te steken en nog wat van die minder zwaarwegende feitjes, maar vooral ook het internet offline. Nu kan ik wel in de auto stappen. Maar wie zegt me dat de zooi in Agnita wel werkt? Er is trouwens geen enkel urgentie om dat te gaan uitproberen.
Gewoon het automatisme om de laptop aan te zwengelen en direct het besef "O ja, werkt niet.". Dan maar een muziekje. "O shit, ook niet." Wat dan? 1001 andere mogelijkheden natuurlijk, maar wat niet kan, trekt het meest. In de tuin is geen electriciteit maar ook niks waar je je ff voor vijf minuten mee kunt bezighouden, afgezien van wat blikken werpen op het welig tierende onkruid.
Gisteren maar een borrel genomen en me verbaasd over het geklets van de houthakmeneer. Er was inmiddels iemand aangeschoven op een houtblok en samen verwikkeld in een levendig relaas over het een of ander. Ja, ja, dat onthaastte leven werkt anders, als het werk voor jezelf betreft en het van jouw centen gebeurd. Neemt niet weg, dat het één dag werk voor twee man was geweest en dan had ik de grootste brokken nog een maatje kleiner moeten slaan en het hout naar binnen rijden. Zeg dus, nog een dag voor mezelf. Maar die dag zit er nu ook al in, maar dan hakkend en inmiddels nog twee dagen waarvan eentje solo en een twee met z'n tweeën. Vandaag dag drie en ik vraag me af of het hem gaat lukken om de focus op de juiste, sorry bedoelde bezigheid te houden. En dan moet ie nog doorwerken wil ie de klus vandaag klaren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten