Een nieuwe zijstraat erbij. Het grote voordeel van Sibiu is, dat je ook andere keukens kunt genieten dan de Roemeense. Niks mis met de Roemeense keuken, maar als het de presentatie aan fantasie ontbreekt en blijft steken in de standaard gerechten, is het niet alleen zonde, maar ook een beetje saai naar verloop van tijd. Agnita's menukaarten kan ik inmiddels met mijn ogen dicht citeren. Gradina, La Prut, Ice, Elisabeth en Calzone het maakt niet uit. De soepen zijn hetzelfde maar wisselen qua beschikbaarheid. Het is kip en varken wat de klok slaat, gepaneerd of van de grill, simpel of met uitgebreide garnering, een enkele forel, aardappel in diverse vormen, wisselende combinaties van tomaten, komkommer en kool als salade, vers of uit het zuur, een tweetal pasta schotels en een serie pizza's. Ben ik iets vergeten? Ja, de entree's maar dat is hier meestal kaas en dat slaat de plank mis.
Na het in ontvangst nemen van de nieuwe nummerborden voor de Peugeot verder het centrum in gereden met een restaurant voor ogen, maar onderweg gestopt bij iets waar we nog niet aan tafel geschoven waren. "Old Lissabon". Het klinkt als een oudbollige bar, maar het was een heus restaurant met Portugese keuken en deels ook wijnkaart. Voor het eerst sinds eeuwen weer een 'Vino verde' gedronken. Ik moest ff wat AH herinneringen uit de jaren tachtig van de vorig eeuw wegdrukken (blijft lachen om dat zo op te schrijven), maar daarna was het goed te doen. Jammergenoeg kwamen ze qua rosé niet verder dan "Mattheus". Dat was me echt te fout.
De maaltijd was niet verkeerd. Het zou voor mijn gevoel beter, subtieler kunnen. Voorgerecht met schelpdieren was bijzonder, de soep zeer de moeite waarde, het hoofdgerecht ok maar miste flair en het nagerecht qua presentatie minnetjes. Bediening voorkomend maar houterig. We komen zeker een keer terug.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten