Taakje voor vandaag uitgevoerd. Dwars tegen de inwendige stroom in, dus met de nodige moeite maar een deel van de afwas is gedaan. Een deel slechts, maar dus wel iets gedaan. Gaf tenslotte niet wat het was, als het maar bijdroeg aan het nagestreefde eindresultaat. De glazen en het bestek met het handje, de borden en aanverwant spul in de machine. Pannen zijn voor morgen net als het schoonmaken van de koelkasten, het opruimen van het aanrecht en het poetsen van het fornuis. Of anders vrijdag. Ik heb me voorgenomen hierbij een begin te maken met me d'r niet druk over maken. Het is een beetje de kantjes ervan af lopen, maar soms moet je van de aanwezige mogelijkheden gebruik maken. Alles natuurlijk wel in de hoop, dat ik morgen met meer energie verder ga, waar ik er vandaag enigszins dubbel de brui aan heb gegeven.
Het leven is een vreemde toestand. Of eigenlijk, vrees ik, heeft de mens van het leven een vreemde toestand gemaakt. Ik kan me geen ander beest voor de geest halen, die z'n bestaan met eenzelfde soort geëmmer probeert cq. dient te tackelen. Eten, slapen, voortplanten. We hebben er een ingewikkelde zooi van gemaakt. Met religies, staten, belastingen, wetenschap en genderneutrale plees. Meer dan constateren zit er niet in. Jawel, proberen om het niet nog ingewikkelder te maken. Voor mezelf wel te verstaan. Geen slapende honden wakker maken of is het meer een kudde lemmingen van route proberen te laten veranderen? Als computerspelletje was dat wel leuk. Als maatschappelijke stroming, een soort Green Peace maar dan meer op de Homo sapiens gericht dan op de aardkloot, word ik al moe bij het idee. Nooit zo'n barricadentype geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten