Dat was Limoges. Ga ik hier ooit nog een keer terugkomen? Ik acht die kans niet zo groot. Wat zou ik hier moeten? LpM is op wat centen en de overdracht van een digitale domeinnaam na afgehandeld. Daar heb ik niks meer te zoeken. René en ook Inez zijn meer dan zomaar aardige mensen, maar niet voldoende interessant cq belangrijk om er apart een reis voor te plannen. Leuk voor een omweg als je in de buurt bent. Hetzelfde geldt voor plekken als Limoges zelf, Perigueux, etc. Nee, dus, zonder speciale reden zal ik hier niet zo snel terugkeren.
Dat ging door mijn hoofd, toen ik van de autoverhuurder terug omhoog naar het station liep, onwillekeurig bleef staan en omkeek: een laatste blik over 15 jaar van mijn leven. De sporen richting gare Bénédictine, de toren van de cathedraal, de bruggen over de Vienne en ergens 45 km verder zuidelijk de plek, die nooit geworden is, wat het nu makkelijk had kunnen zijn.
Liep het lichter het laatste stuk richting de stationsrestauratie? Niet dat me dat opgevallen is. Misschien net niet, omdat een scheidslijn werd getrokken, een grens tussen verleden en heden. Er een hoop punten werden gezet. Lopers doorgerold werden. Deuren gesloten. Geen ongewenste afleiding meer. Alle aandacht voor het huidige hoofdstuk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten