Leeg. Gebeurd altijd wel weer ergens in de maand. Voor mijn gevoel vaker aan het begin dan zoals nu aan het eind. Ff het idee dat niks te vertellen valt. Onzin, natuurlijk. Eerder een kwestie van een tekort schietende fantasie. Hoewel, als het goed is, hoef ik niks te verzinnen. Het schort aan creativiteit om de min of meer dagelijkse saaiheden in een wolk aan woorden te vatten. Kaalheid wollig verpakken. Neem een gebeurtenis, handeling, maakt niet uit welke aanleiding en begin te spinnen.
Op ogenblikken als deze, blijf ik steken in opsommingen en 'en toen's'. Het aanslaan van de honden ergens bij vijven, een drukte-moment van de jonge kat een uur of wat later, de ontbrekende zin om me door de beesten het bed uit te laten jagen, de weigering van de ochtendwandeling door Katrien, de koffie met een blik op de gebeurtenissen in de wereld, overleg over de vloerverwarming in de tuinkamer, de drukte in het stadje op de vroege maandagochtend, een koffie op het enige 'echte' terras maar met gebrek aan uitzicht, de reparaties aan de peugeot gecontroleerd en me nu afvragen of ik tevreden moet zijn met het naar mijn idee slordige werk aan het dak.
Het rijtje langslopend is er niks wat meer teweeg brengt dan de benoeming van de feiten. Geen verwondering, geen ergernis, geen opborrelende extra's, geen vergelijking, niks van dat alles. Je zou bijna moedeloos worden. Ach, laat ik dat 'ns zijn voor het moment, kan het straks bijtrekken en ik me ondertussen met nuttigere zaken bezighouden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten