Het nieuwe leven in z'n grip krijgen kost meer moeite dan gedacht en dan is het nog niet eens wat het zou moeten zijn, maar misschien overlapt dat elkaar danig. Het is een beetje als met de tuin. Ik kan me enige ervaring op dat gebied niet ontzeggen. Desalniettemin loop ik tegen de klippen op te werken om het deel, wat ik dit jaar bruikbaar heb gemaakt, schoon te houden van onkruid. Je zou het verloren routine kunnen noemen. Heb ik ook een tijdje gedacht. In al mijn voorafgaande tuinen stond het onkruid echter, zeker in de zomer, niet in minder dan drie weken weer tapijtdicht en een halve meter hoog. Dingen zijn cq werken hier echt anders. En niet alleen bij het tuinieren, dus.
De veranderingen zijn ingrijpender, dan ik vooraf had ingeschat en nee, dat is niet allemaal in de schoenen van de Roemenen te schuiven. Daar zit een stevig brok verkeerde inschattingen bij. De duur van het bouwen onderschat, het effect van het bouwen onderschat, de inspanningen van het mantelzorgen onderschat, het dorpse leven is soms slikken en families en families kunnen breder dan de hemel verschillen. En dat zijn maar een paar van de meest voor de handliggende zaken, die me nu te binnen schieten.
Goed om me dat te realiseren. Dat relativeert weer, maakt bestaande situaties beter (be)grijpbaar. Als het een beetje meezit, hoef ik me dus over minder zaken druk te maken, dan ik heb gedaan. Dat is sowieso zo, maar nu met bijpassende verklaring. Maakt toch net een beetje overtuigender minder druk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten