Een onverwacht rustige start van de dag. Dat er vandaag geen werklui zouden zijn, wist ik. Dat het katje het bed niet als trampoline gebruikte was erg aangenaam. Dat de honden zelfs om half negen nog geen kick hadden geven was het betere genieten. Genieten met een bijsmaakje, want ik kon het niet nalaten te denken, dat ze vannacht waarschijnlijk gezamelijk naar de eeuwige jachtvelden waren vertrokken. Ja, ik beperk het doodsdenken niet enkel tot mezelf. Ben ik toch ergens niet egoïstisch in!
Heerlijk kunnen rekken en strekken, me nog eens om kunnen draaien en weer terug, indutten en ontspannen. Lang geleden zo'n aangenaam begin van de dag. Opgestaan omdat ik wilde en niet omdat ik gek werd van het geblaf of eruit wilde zijn voor de bouwvakkers.
Vanuit de slaapkamer, de kamer die momenteel het meest op orde is, loop je dan de andere ruimtes in. Van het heerlijk ontspannen ontwaken stap voor stap de chaos van de dagelijkse werkelijkheid in. Ik voelde me ff een strijder, die vanuit de relatieve veiligheid van het nachtkamp de onbekende jungle in trekt, niet wetende wat hem te wachten staat.
Zoals gister bedacht, ga ik de dagen ff niet meer sturen. Er is meer te doen, dan er tijd is en, laat ik het weer ff op mezelf betrekken, als ik er morgen niet meer ben, is het wel er stom als ik me vandaag mijn dag verzuur met allerlei geërger over wat niet gaat, zoals ik het graag gehad had. Ik rek mijn leven op van 'moeten' naar 'willen' en dan zie ik wel wat kan. Hoe was het ook weer? Elke dag iets, maar nu valt daar het lezen van de krant ook onder. Mooi zo!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten