Het was niet perfect, maar het was dicht in de buurt. Ik ben niet weggestuurd met de mededeling terug te komen, als ik de gewenste kopieën en/of betalingen had gemaakt cq gedaan. Er was een smetje met een betaling, die de vorige keer bij de CEC-bank moest gebeuren en nu naar ik begrepen had bij de politie. Of ik had er iets anders gemoeten, als ik de betaling elders had gedaan. Het was mij niet duidelijk. De politie snapte er ook niets van. En ik kon me niet aan de indruk onttrekken, dat de dame van de plek, waar dit scenario vandaan kwam, het eigenlijk ook niet wist. Ik kon het 'aan de overkant' doen, wijzend naar de prefectuur waar ik uiteindelijk in de rij moest staan met alle vereiste papieren voor de Roemeense platen.
Leek me wonderbaarlijk praktisch, maar daar had ik toch ff buiten de waard gerekend. De prefectuur kent aan die kant van het gebouw twee deuren. Een voor de nummerbordgerelateerde ellende en bijbehorende wachtrijen en eentje voor paspoorten en aanverwant spul. In dat niet-nummerbordenbetrokken deel moest dus de laatste betaling voor de aanvraag van een Roemeense plaat worden verricht. Gelukkig deed dat mijn aanvraag niet in de herkansing belanden. De kwitantie voor 13:00 overleggen en alles was oké.
Voor eenen liep het mannetje naar zijn volledig fout, zeg op z'n Roemeens geparkeede auto, en had geregeld wat geregeld moest worden. In één aanloop. Ik liep vederlicht neuriënd, alsof ik het goud niet net gemist had.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten