In het begin van de avond de muggen getrotseerd en vlierbessen geplukt. Heb ik die ontsapper tenminste niet voor niks te voorschijn gehaald. Weinig egaal rijpende bessen zijn het. Aan dezelfde struiken hangen uitgedroogde, rijpe en nog groene exemplaren. De struik op zich maakt het plukken ook niet gemakkelijk. Met een hoogte van 4-5 meter, hout dat bijna breekt als je er naar kijkt, zet je er niet ff een ladder tegen aan. De mooiste bessen hangen tenslotte altijd bovenin, toch?
Niet dat ik nu de smaak van het sap maken te pakken heb gekregen. Dit is simpelweg de natuur die dicteert. Vorig jaar al willen doen maar toen is het er niet van gekomen. Het schijnt oergezond sap te zijn, al is men niet enthousiast over de smaak. Dat zeggen ze van levertraan ook, maar dat kan ik niet beamen, want dat is me nooit gevoerd. We gaan het zien, ik bedoel proeven.
Iets van 15 ltr bessen met tros en al die geript of geknipt moeten worden. Op het internet kreeg ik de indruk dat knippen sneller is dan rippen. Dat lijkt me stug. Je moet natuurlijk wel iets hebben wat er voor te gebruiken is. Minimaal een schone kam, liefst van metaal of anders met de hand, maar dat geeft zooi en wil men natuurlijk niet. Maar schoner is iets anders dan sneller. Geen idee hoeveel liter het is als de bessen geript zijn en de groene bessen eruit zijn gehaald. De helft? En dan het sap. Weer de helft? Voor 3,5 ltr loont het werk de moeite. Eerst zien, dan geloven.
maandag 31 augustus 2020
Consistentie
Nou, ik zou het geen sap durven noemen. Komt meer in de buurt van vloeibare puree. Zoiets als Olvarite 6+ maar dan minder glad. Een aardige basis voor wortelsoep zal ik maar zeggen. Na al de gedane moeite het spul wel in flessen gestopt voor de winter. Bij een volgende poging een combi met tomaat proberen? Misschien eerst eens zien of de wortel niet al smeuïger uit de blender kan komen. Nu lopen hannessen met blender en na het koken met de staafmixer, die deze hoeveelheden helemaal niet leuk vond. Wat nu uit de blender kwam was een soort couscous maar dan oranje.
Er zijn nog de nodige kilo's te gaan. Misschien vind ik de juiste methode voordat alles is verwerkt. Zo niet, zien we volgend jaar verder.
Er zijn nog de nodige kilo's te gaan. Misschien vind ik de juiste methode voordat alles is verwerkt. Zo niet, zien we volgend jaar verder.
Herhaling
Traag en taai maar niet onprettig. Wortels schrobben. Je kunt je er met een beetje goede wil zó in verliezen. Nog 3kg extra en we gaan de tweede poging voor sap met 5kg doen. Ook de tweede portie door de blender, water erbij, koken, staafmixer erin en dan zou het moeten lukken. Waar ik nog over twijfel is of ik voor zoet of voor zout/pittig ga. Vruchtensap of bouillon.
Gisteren niet verder gekeken dan het gemiddelde recept. Ze kwakken er vanalles bij. Gember, citroen, sinasappelsap, munt maar zout ben ik niet tegen gekomen. Eerlijk gezegd trekt me dat idee meer dan de zoetigheid. Ik wacht de smaak af als het zooitje staat te koken.
Gisteren niet verder gekeken dan het gemiddelde recept. Ze kwakken er vanalles bij. Gember, citroen, sinasappelsap, munt maar zout ben ik niet tegen gekomen. Eerlijk gezegd trekt me dat idee meer dan de zoetigheid. Ik wacht de smaak af als het zooitje staat te koken.
Rekken
31 augustus. Het voelt een beetje als blessuretijd. Nog even doorgaan voordat het afgelopen is. Alsof de 'wedstrijd' vervolgens ten einde is. Nonsens. Het gaat gewoon door. Heet dan september en verder blijft alles bij hetzelfde. En toch, toch dat gevoel van een extraatje. Opgedrongen zelfs. Van mij zou het al september mogen zijn. Niet dat mijn verlangen naar de Kerst zo groot is, ik heb augustus gehad. Augustus was uitputtend. Ik hoop op wat meer ruimte en regelmaat in stimulerende zin en zie dat augustus niet meer doen. Dus toch een herschikking? Zoiets.
Het voelt bijna als een vertrek voor vakantie en de neiging om het huis aan de kant te hebben om niet in een vuile chaos terug te keren. Wordt hard aanpoten als ik september met een schone lei wil laten beginnen. Geloof niet dat dat gaat lukken. Zo strikt in de leer ben ik bovendien niet. Je begint aan wat haalbaar lijkt en laat zitten waar je niet aan toekomt. Niet verder druk over maken. Je hebt je best gedaan en daar houdt het mee op.
Mag blij zijn dat dit niet de algemene manier van doen is, werkt enkel bij deadlines, zou anders een mooie boel worden. Een verzameling losse eindjes zou het zijn zonder kop of staart. Daar lijkt het nu al veel te vaak op, maar gelukkig stoor ik me daaraan.
Het voelt bijna als een vertrek voor vakantie en de neiging om het huis aan de kant te hebben om niet in een vuile chaos terug te keren. Wordt hard aanpoten als ik september met een schone lei wil laten beginnen. Geloof niet dat dat gaat lukken. Zo strikt in de leer ben ik bovendien niet. Je begint aan wat haalbaar lijkt en laat zitten waar je niet aan toekomt. Niet verder druk over maken. Je hebt je best gedaan en daar houdt het mee op.
Mag blij zijn dat dit niet de algemene manier van doen is, werkt enkel bij deadlines, zou anders een mooie boel worden. Een verzameling losse eindjes zou het zijn zonder kop of staart. Daar lijkt het nu al veel te vaak op, maar gelukkig stoor ik me daaraan.
zondag 30 augustus 2020
Ondergang
Heerlijk! Zeer de moeite van het lezen waard (cookies weggooien om de betaalmuur te omzeilen) het artikel "Ik verheug me op het einde van de mens" in de VK van vandaag. Een artikel van de hand van Fokke Obdema, die maar niet genoeg kan krijgen van het lastig vallen van mensen met de vrg wat de zin van het leven is. Daar is deze meneer (John de Vos) paleontoloog in ruste heel duidelijk in: Voortplanting, de voortzetting van het leven. De rest is amusement! Drie miljard jaar draait het alleen om voortplanting, dat wordt niet door de mens zo ff aan de kant gezet.
De goeie man geeft de mensheid nog 22.000 jaar en dan is het met de mens afgelopen. Volgens hem is het misgegaan bij de overgang van jager/verzamelaar naar landbouw en veeteelt. Sindsdien komt de mens energie tekort en is het slopen van de aarde begonnen. Hij hoopt dat de digitale revolutie de ondergang van de mens bespoedigt. "Omdat de aarde een zucht van verlichting zal slaken – de natuur kan dan weer groeien en bloeien." Hij verheugt zich op het einde van de mens, omdat dat voor de aarde een zegen zal blijken. Hij vindt het jammer dat hij het einde niet zal meemaken. Ik kan me d'r iets bij voorstellen. Een man naar mijn hart.
De goeie man geeft de mensheid nog 22.000 jaar en dan is het met de mens afgelopen. Volgens hem is het misgegaan bij de overgang van jager/verzamelaar naar landbouw en veeteelt. Sindsdien komt de mens energie tekort en is het slopen van de aarde begonnen. Hij hoopt dat de digitale revolutie de ondergang van de mens bespoedigt. "Omdat de aarde een zucht van verlichting zal slaken – de natuur kan dan weer groeien en bloeien." Hij verheugt zich op het einde van de mens, omdat dat voor de aarde een zegen zal blijken. Hij vindt het jammer dat hij het einde niet zal meemaken. Ik kan me d'r iets bij voorstellen. Een man naar mijn hart.
Mislukt
De eerst poging om op grotere schaal, dan een glaasje wortelsap te maken, gaf niet het gewenste resultaat. Gaf eigenlijk helemaal geen resultaat. De ontsapper is het dus niet. Misschien straks voor de vlierbessen, maar hier is het niet de goede methode. Ik had al meer vocht verwacht na het verkleineren in de keukenmachine. Droog wil ik het niet noemen maar verder dan een beetje vochtig kwam het mengsel niet wat in de ontsapper ging.
Morgen een tweede poging. De pulp uit de blender opkoken met water, beetje suiker en ik denk het sap van een citroen toevoegen. Dan moet het wortelsap qua uiterlijk meer in de richting van het gewenste resultaat komen. Mooi, dik en oranje, geen urine-achtige vloeistof (na een avond doorzakken op bier!), die qua hoeveelheid de moeite van het aftappen niet waard was. Zo leer je, zullen we maar zeggen.
Blijft je wens steken bij een vers glaasje in de ochtend moet je schijnbaar een slow-juicer hebben van het merk Angel en dan de 8500 S variant. Met een rvs-kwaliteit waar ook chirugische instrumenten van gemaakt worden. Nou, poe poe, dat kan natuurlijk alleen maar goed zijn. Kost zo'n 1600 euro. Ff snel gerekend, dat, als ik daardoor de sapjes in de supermarkt kan laten staan, ik het apparaat in 4-5 jaar terugverdien. Het werk, de tijd en de grondstoffen niet meegerekend. Maak er maar 10 van. Hoelang is de garantie op zo'n ding??
Morgen een tweede poging. De pulp uit de blender opkoken met water, beetje suiker en ik denk het sap van een citroen toevoegen. Dan moet het wortelsap qua uiterlijk meer in de richting van het gewenste resultaat komen. Mooi, dik en oranje, geen urine-achtige vloeistof (na een avond doorzakken op bier!), die qua hoeveelheid de moeite van het aftappen niet waard was. Zo leer je, zullen we maar zeggen.
Blijft je wens steken bij een vers glaasje in de ochtend moet je schijnbaar een slow-juicer hebben van het merk Angel en dan de 8500 S variant. Met een rvs-kwaliteit waar ook chirugische instrumenten van gemaakt worden. Nou, poe poe, dat kan natuurlijk alleen maar goed zijn. Kost zo'n 1600 euro. Ff snel gerekend, dat, als ik daardoor de sapjes in de supermarkt kan laten staan, ik het apparaat in 4-5 jaar terugverdien. Het werk, de tijd en de grondstoffen niet meegerekend. Maak er maar 10 van. Hoelang is de garantie op zo'n ding??
Oerwoud
Mijn mini-wijngaard terugveroverd op de sierkalebassen. Aardige dingen om ergens neer te leggen. Diverse kleuren. Diverse vormen. Maar wat een hopeloze planten zijn het. 4, 5, 6, 7 mtr zonder problemen en dan nog de nodige zijvertakkingen. Het stelt qua stevigheid niet veel voor. Het is lucht met een laagje er omheen. Goed vergelijkbaar met een tuinslang maar dan met enorme bladeren.
Ik heb me dat een tijd aangekeken. Het was overjarig zaad van diverse kruiden, groenten en bloemen. Alleen die siergevallen en dille is opgekomen voor de verdere rest niks gezien wat niet als onkruid herkenbaar was. Dille is een plant die zichzelf goed uitzaait. Die gaat de komende jaren op willekeurige plekken in de tuin terugkeren.
Vandaag was ik het gewoeker beu en ben op een willekeurige plek er aan begonnen te trekken. Een beetje vergelijkbaar met van die pluimenzooi in een vijver. Je trekt links en je ziet helemaal rechts een paar planten onder water verdwijnen. Het spul prikt bovendien, voelt aan als een ongeschoren kin van 1 à 2 dagen. Het was ff trekken, maar nu zijn de druivenstruikjes weer zichtbaar. Morgen rondom maaien, onkruid verwijderen en perceeltje is klaar voor het plaatsen van geleidedraden. Volgend jaar opbinden en een snoeimethode uitkiezen. Leuk!
Ik heb me dat een tijd aangekeken. Het was overjarig zaad van diverse kruiden, groenten en bloemen. Alleen die siergevallen en dille is opgekomen voor de verdere rest niks gezien wat niet als onkruid herkenbaar was. Dille is een plant die zichzelf goed uitzaait. Die gaat de komende jaren op willekeurige plekken in de tuin terugkeren.
Vandaag was ik het gewoeker beu en ben op een willekeurige plek er aan begonnen te trekken. Een beetje vergelijkbaar met van die pluimenzooi in een vijver. Je trekt links en je ziet helemaal rechts een paar planten onder water verdwijnen. Het spul prikt bovendien, voelt aan als een ongeschoren kin van 1 à 2 dagen. Het was ff trekken, maar nu zijn de druivenstruikjes weer zichtbaar. Morgen rondom maaien, onkruid verwijderen en perceeltje is klaar voor het plaatsen van geleidedraden. Volgend jaar opbinden en een snoeimethode uitkiezen. Leuk!
Perfectie
Weeronline heeft er aan vastgehouden. Vandaag is/wordt een dag die weerkundig een 10 verdient. De regenverwachting bij 0,0 mm is bijgesteld van 5 naar 0 procent. Dat past al beter in het plaatje. De windverwachting blijft met een 4 wat mij betreft aan de hoge kant. Geen extreme frisheid vanochtend die je aan het naderen najaar herinnert.
Lucht is strak blauw en vooralsnog niet doortrokken met de condensstrepen van vliegtuigen. Die zijn sinds het hele coronagedoe sowieso vrijwel compleet afwezig. Kon je voordien mn aan het eind van de middag soms 10 of 12 lijnen tellen, zijn ze inmiddels zo zeldzaam dat ze in het oog springen, als ze er weer een keertje zijn.
Het gras is nat. Het hooi moet weer drogen. Mag geen probleem zijn bij de voorspelde 33º voor vandaag. Jagers waren druk op de heuvel tijdens de hondenronde. Gelukkig had ik de dames nog aan de lijn. Klonk naar wildwest, het afslaan van een indianenaanval. Slechte schutters of d'r werd een hele kudde zwijnen omgelegd.
Zometeen de tuin in. Zin in. Mooie, strakke, onkruidvrije veldjes in afwachtig van hun winterbehandeling is het doel. Ik ben niet zo van de wilde tuinen of de nieuwste trend het voedselbos. Ik ben meer voor strak in het gelid, gecombineerd maar gescheiden, herkenbaar en roulerend. Dat alles wel zonder chemische toestanden. Wat me doet denken, dat ik dit jaar op een aantal percelen mest moet opbrengen. Tijd voor een bemestings- annex beplantingsschema dat verder kijkt dan het komende seizoen.
Lucht is strak blauw en vooralsnog niet doortrokken met de condensstrepen van vliegtuigen. Die zijn sinds het hele coronagedoe sowieso vrijwel compleet afwezig. Kon je voordien mn aan het eind van de middag soms 10 of 12 lijnen tellen, zijn ze inmiddels zo zeldzaam dat ze in het oog springen, als ze er weer een keertje zijn.
Het gras is nat. Het hooi moet weer drogen. Mag geen probleem zijn bij de voorspelde 33º voor vandaag. Jagers waren druk op de heuvel tijdens de hondenronde. Gelukkig had ik de dames nog aan de lijn. Klonk naar wildwest, het afslaan van een indianenaanval. Slechte schutters of d'r werd een hele kudde zwijnen omgelegd.
Zometeen de tuin in. Zin in. Mooie, strakke, onkruidvrije veldjes in afwachtig van hun winterbehandeling is het doel. Ik ben niet zo van de wilde tuinen of de nieuwste trend het voedselbos. Ik ben meer voor strak in het gelid, gecombineerd maar gescheiden, herkenbaar en roulerend. Dat alles wel zonder chemische toestanden. Wat me doet denken, dat ik dit jaar op een aantal percelen mest moet opbrengen. Tijd voor een bemestings- annex beplantingsschema dat verder kijkt dan het komende seizoen.
Drakerig?
Een nacht in het circus. Wat ik daarvan moet denken ... Volgens mij niet de eerste keer als setting voor mijn droomescapades. Iets met acrobtiek en levensgrote speklappen. Ja, krijg het maar bedacht. Zo'n act bestaat volgens mij nog niet. Misschien mee de boer op?
Dames en heren, let op. Ik heb de eer u te mogen presenteren: de wereldberoemde, ongelooflijke spectaculaire acrobatiek voor mens en speklap.
Ladies and gentlemen, pay attention. I have the honor to present to you: the world famous, unbelievably spectacular acrobatics for humans and bacon.
Mesdames et Messieurs, faites attention. J'ai l'honneur de vous présenter: les acrobaties mondialement connues et incroyablement spectaculaires pour les humains et le bacon.
Signore e signori, fate attenzione. Ho l'onore di presentarvi: le acrobazie per umani e pancetta famose in tutto il mondo, incredibilmente spettacolari.
Licht uit. Trommelgeroffel. Spot aan. En daar glijdt de eerste oversized speklap de arena in. Men twijfelt tussen applaus en in de lach schieten.
Dames en heren, let op. Ik heb de eer u te mogen presenteren: de wereldberoemde, ongelooflijke spectaculaire acrobatiek voor mens en speklap.
Ladies and gentlemen, pay attention. I have the honor to present to you: the world famous, unbelievably spectacular acrobatics for humans and bacon.
Mesdames et Messieurs, faites attention. J'ai l'honneur de vous présenter: les acrobaties mondialement connues et incroyablement spectaculaires pour les humains et le bacon.
Signore e signori, fate attenzione. Ho l'onore di presentarvi: le acrobazie per umani e pancetta famose in tutto il mondo, incredibilmente spettacolari.
Licht uit. Trommelgeroffel. Spot aan. En daar glijdt de eerste oversized speklap de arena in. Men twijfelt tussen applaus en in de lach schieten.
zaterdag 29 augustus 2020
Inlossen
Aardig bezig geweest t/m een relaxt kampvuurtje in de avond. Kan vroeg tegenwoordig. Krijg weer iets van een opruimsmaak te pakken. Onkruid. Sloophout. Pallets. Alles moet weg. Composthoop of kampvuur. Ruimte! Eindelijk een tuin van één geheel. Wie weet gaat het volgend jaar lukken. Nu blijft het beperkt tot voorbereidende werkzaamheden. Verwijderen, verslepen, verbranden. Klaar voor aanpassingen en uitbreiding.
Morgen achter de lui van de kas aan. Ze zouden snel bij me terug komen. Dat is inmiddels twee weken geleden. Zoiets als een Roemeen zegt 'Twee minuten' en jij in alle rust ff boodschappen kunt gaan doen. Vrg me af wat de reden voor deze tijdsduur is. Mijn vrg lijkt me een mail naar het hoofdkantoor van de leverancier, waar zij weer een dealer van zijn, en daar schudden ze het antwoord zo uit hun mouw. Het is allemaal uitgetekend, afgemeten, bekend, bepaald, etc. Ze gaan een bouwpakket echt niet iedere keer opnieuw uitvinden. Die profielen hebben gewoon standaardmaten.
Misschien ging de verkoper wel op vakantie. Maakt mij niet uit, maar zeg dan dat het 2 of voor mijn part drie weken gaat duren. Twee weken is verre van snel. Sterker nog, het brengt mijn planning in gevaar. Ik had al een slag om de arm gehouden, maar als het niet voor eind november gaat lukken, verschuift het hele zooitje door naar het voorjaar. Geen geklooi bij temperaturen onder nul. Niet met beton, niet met aluminium en niet met glas.
Morgen achter de lui van de kas aan. Ze zouden snel bij me terug komen. Dat is inmiddels twee weken geleden. Zoiets als een Roemeen zegt 'Twee minuten' en jij in alle rust ff boodschappen kunt gaan doen. Vrg me af wat de reden voor deze tijdsduur is. Mijn vrg lijkt me een mail naar het hoofdkantoor van de leverancier, waar zij weer een dealer van zijn, en daar schudden ze het antwoord zo uit hun mouw. Het is allemaal uitgetekend, afgemeten, bekend, bepaald, etc. Ze gaan een bouwpakket echt niet iedere keer opnieuw uitvinden. Die profielen hebben gewoon standaardmaten.
Misschien ging de verkoper wel op vakantie. Maakt mij niet uit, maar zeg dan dat het 2 of voor mijn part drie weken gaat duren. Twee weken is verre van snel. Sterker nog, het brengt mijn planning in gevaar. Ik had al een slag om de arm gehouden, maar als het niet voor eind november gaat lukken, verschuift het hele zooitje door naar het voorjaar. Geen geklooi bij temperaturen onder nul. Niet met beton, niet met aluminium en niet met glas.
Positioneren
Ik heb geen mid-life crisis, nooit gehad, maar een end-life crisis. Dit is geen 'is dit alles' naar een 'zit er nog wat in het vat of heb ik het gehad?'. Voordat ik in deze bespiegeling kopje onder ben gegaan de benen naar de tuin genomen. Ik zou het niet als 'in het vat' willen zien, maar er stond èn staat genoeg onkruid om me uren bezig te houden en niet in zware gedachten te verzinken.
In het kader van ruimen ietsje meer dan de helft van de wortels gerooid. Het gaat, vrees ik, 6-8 weken wortels verstouwen worden. Bij het ontbijt, de lunch en het avondeten. Ik had al zo mijn voorbehoud, maar het resultaat gaat daar een eind overheen. Zelfs met een fatsoenlijke diepvries zou het meer dan een jaar gaan kosten om het op een beetje acceptabele wijze in de catering mee te nemen. Misschien zijn een paar buren bereid om me van de overdaad af te helpen.
Hoe het ook zij, de wintervoorbereidingen zijn begonnen. Het is nog te vroeg om perceeltjes te gaan tellen, maar ik heb zo het idee, dat ik met meer dan drie leeg, schoon en omgewerkt de winter in ga. De tuin is mijn vat of één van mijn vaten. Het blog mag ik ook wel als zodanig beschouwen. Meer nog? Daar ga ik eens diep over nadenken.
In het kader van ruimen ietsje meer dan de helft van de wortels gerooid. Het gaat, vrees ik, 6-8 weken wortels verstouwen worden. Bij het ontbijt, de lunch en het avondeten. Ik had al zo mijn voorbehoud, maar het resultaat gaat daar een eind overheen. Zelfs met een fatsoenlijke diepvries zou het meer dan een jaar gaan kosten om het op een beetje acceptabele wijze in de catering mee te nemen. Misschien zijn een paar buren bereid om me van de overdaad af te helpen.
Hoe het ook zij, de wintervoorbereidingen zijn begonnen. Het is nog te vroeg om perceeltjes te gaan tellen, maar ik heb zo het idee, dat ik met meer dan drie leeg, schoon en omgewerkt de winter in ga. De tuin is mijn vat of één van mijn vaten. Het blog mag ik ook wel als zodanig beschouwen. Meer nog? Daar ga ik eens diep over nadenken.
Stimulans
Gisteren was een dag met vakantie-allure, wat maakt, dat ik vandaag met
een zekere tegenzin tegen de invulling van het leven aan kijk. Niet zo'n zin om wat te
doen. Zou wel moeten. Gaat ws ook gebeuren. Maar toch, het is erwtensoep
voor je neus hebben staan, terwijl je daar een hekel aan hebt. Alleen de
reuk is al voldoende om de peristaltiek te keren. Dat wordt met
handschoenen aanpakken. Beetje snuffelen. Beetje proeven. De zachte hand. En als het dan nog niet wil, de zweep erover. Ook de al aangehaalde vermindering van de aandacht voor de tuin mag strak getrokken worden.
Nog maar een koffie en me dan over de drempel duwen.
Allez hop, het diepe in.
Ik wil niet.
Niks mee te maken. Spring!
Neeee!
(Duw) Plons.
Nog maar een koffie en me dan over de drempel duwen.
Allez hop, het diepe in.
Ik wil niet.
Niks mee te maken. Spring!
Neeee!
(Duw) Plons.
Misser?
Het blog voelt weer ff als een uitgeknepen citroen. Een druppeltje extra kost de nodige inspanning. Ik kan het nog over mijn ingegroeide teennagel hebben, die ik niet niet rijk ben, maar dan heb ik het volgens mij ook gehad. Me vaker verbaasd over het vrijwel ontbreken van herhaling maar de laatste tijd voelt het aan, alsof ik weinig anders doe. Niet vreemd. Het dagelijkse getut verschilt niet hemelsbreed van de ene naar de andere dag. Afwas is afwas. Tuin is tuin. Achterstand is achterstand. Honden zijn geen katten en het dorp is geen stad. Ik mis input, variatie, onduidelijkheid, onrust en meer van die haat/liefde gegevens
Kan ik corona de schuld geven? Het heeft het leven niet swingender gemaakt, da's een feit, maar verder? Na iets van bijna 2 miljoen woorden is het misschien niet zo raar, dat ze niet meer zo opborrelen als ooit. Maar waar laat ik dat ooit dan z'n plek vinden? In feite is het steeds meer, meer, meer ipv minder, minder geweest. Ook dit jaar is het niet de kwantiteit waar ik over zou kunnen klagen. Ik weet ook niet of het de kwaliteit is. Daar hou ik me nauwelijks mee bezig. Het is de herhaling, de neiging tot herhaling, de onvermijdelijkheid van herhaling, het idee van herhaling, misschien wel de angst voor herhaling, waar ik moeite mee heb. En dan moeite met het idee, dat het zou kunnen (gaan) voorkomen. Eigenlijk drukte om niets als je het mij vrgt.
Kan ik corona de schuld geven? Het heeft het leven niet swingender gemaakt, da's een feit, maar verder? Na iets van bijna 2 miljoen woorden is het misschien niet zo raar, dat ze niet meer zo opborrelen als ooit. Maar waar laat ik dat ooit dan z'n plek vinden? In feite is het steeds meer, meer, meer ipv minder, minder geweest. Ook dit jaar is het niet de kwantiteit waar ik over zou kunnen klagen. Ik weet ook niet of het de kwaliteit is. Daar hou ik me nauwelijks mee bezig. Het is de herhaling, de neiging tot herhaling, de onvermijdelijkheid van herhaling, het idee van herhaling, misschien wel de angst voor herhaling, waar ik moeite mee heb. En dan moeite met het idee, dat het zou kunnen (gaan) voorkomen. Eigenlijk drukte om niets als je het mij vrgt.
vrijdag 28 augustus 2020
Alternatief
Kanker en natuurgeneeswijzen. Naar mijn idee een dubieuze combi. Het zal ongetwijfeld soms effect hebben en misschien zelfs resultaat, maar de successen kennen geen controleerbaar herhalingseffect bij derden. En als Nederlander staat je dan natuurlijk het rampverhaal van Sylvia Millencam voor de geest. Is alweer bijna twintig jaar geleden (2001) en ook in de terugblik blijft het onbegrijpelijk. Dat je niet direct voor de medische weg gaat, kan ik me nog iets bij voorstellen. Het lijkt me echter verstandig om de hele tijd een vinger aan de pols te houden en als de gekozen weg niet binnen de gestelde termijn resultaat oplevert alsnog terugkeren in het reguliere circuit.
De vrouw van de aannemer met haar tumoren in de longen, de linker, kiest dus voor de alternatieve weg. Blijkbaar reageren haar tumoren goed (=slinken) op de gekozen behandeling, maar ergens zegt me dat niet zoveel. Veel kankerbehandelingen, ook de reguliere hebben in eerste instantie effect om vervolgens alsnog het nakijken te hebben.
Chemo en/of bestralen en tot slot immunotherapie is ook niet alles. Ik zou niet weten of ik in een betreffende geval daar automatisch voor zou kiezen, maar bidden en vruchtensapjes kunnen ook niet op mijn instemming rekenen.
De vrouw van de aannemer met haar tumoren in de longen, de linker, kiest dus voor de alternatieve weg. Blijkbaar reageren haar tumoren goed (=slinken) op de gekozen behandeling, maar ergens zegt me dat niet zoveel. Veel kankerbehandelingen, ook de reguliere hebben in eerste instantie effect om vervolgens alsnog het nakijken te hebben.
Chemo en/of bestralen en tot slot immunotherapie is ook niet alles. Ik zou niet weten of ik in een betreffende geval daar automatisch voor zou kiezen, maar bidden en vruchtensapjes kunnen ook niet op mijn instemming rekenen.
Partyloos
Volgens mij hebben we de feestjes nu gehad. Het eerstvolgende feestmoment is Kerstmis. Bijna vijf mndn onverstoord mijn dagen kunnen invullen. Orthodoxe kerkfeestdagen even buiten beschouwing gelaten. Die zitten er bij mij nog niet ingeprent. Hoe moet ik trouwens sterfdagen vercalculeren? Daar heb ik er nog een paar van te gaan. Het rare is, dat ik nu vele malen datumgevoeliger ben dan tig jaren geleden. Kon ik ooit de verjaardagen met moeite op een rij houden, rijg ik de sterfdagen inmiddels moeiteloos aaneen.
Lijkt me, dat verjaardagen van levenden zielen belangrijker zijn dan de dagen waarop mensen het leven hebben gelaten. Iets maakt, dat het omgekeerd werkt. Bijkomend voordeel of 'collateral damage', zo je wilt, is dat er steeds minder verjaardagen van levenden te onthouden zijn, wat dat een stuk eenvoudiger maakt. De een helpt de ander een handje. Dat meer dan de helft van de familie aan de kant is geschoven scheelt natuurlijk ook.
Eigenlijk heb ik de komende mndn mijn handen vrij en kan ik me van de ene klus op de andere gooien. Net als in de afgelopen mndn ..... Maar, laat ik niet zo negatief zijn. Augustus is een soort peilmnd en hoewel het allemaal beter had gekund, zoals alles altijd beter kan, is er best wat gebeurd èn is er nog aardig wat ruimte om meer te doen. Rug en minder concreet fysiek ongemak dienende zou het buitenwerk tot half november kunnen doorlopen. Dat geeft zoveel ruimte, dat ik me bijna afvraag wat ik dan allemaal denk te doen.
Lijkt me, dat verjaardagen van levenden zielen belangrijker zijn dan de dagen waarop mensen het leven hebben gelaten. Iets maakt, dat het omgekeerd werkt. Bijkomend voordeel of 'collateral damage', zo je wilt, is dat er steeds minder verjaardagen van levenden te onthouden zijn, wat dat een stuk eenvoudiger maakt. De een helpt de ander een handje. Dat meer dan de helft van de familie aan de kant is geschoven scheelt natuurlijk ook.
Eigenlijk heb ik de komende mndn mijn handen vrij en kan ik me van de ene klus op de andere gooien. Net als in de afgelopen mndn ..... Maar, laat ik niet zo negatief zijn. Augustus is een soort peilmnd en hoewel het allemaal beter had gekund, zoals alles altijd beter kan, is er best wat gebeurd èn is er nog aardig wat ruimte om meer te doen. Rug en minder concreet fysiek ongemak dienende zou het buitenwerk tot half november kunnen doorlopen. Dat geeft zoveel ruimte, dat ik me bijna afvraag wat ik dan allemaal denk te doen.
Viraal_54
Dagje de deur uit. Lanterfanten. Slenteren. Leuteren. Terras hangen en ergens op een plek gegeten, die de afgelopen jaren steeds gesloten was, als we er langs kwamen. Goeie wijnkaart, geen verkeerde gerechten, prettige bediening. Nu een keer binnen en aub zonder dat mondkapjesgedoe. In de winkels is het onvermijdelijk, zelfs voor het afrekenmoment bij het tankstation. Ridicuul! In de restaurants met terras moet het geizchtsmasker op als je naar de toilet wilt. Het slaat werkelijk nergens op.
Op straat is het 50/50 of missschien net 60/40 wat de lap voor de kop betreft en dat is dus helemaal van de pot gerukt. Ik vrg me af wat de mensen denken, die in de buitenlucht hun mond en neus bedekken met iets waarvan bekend is, dat de bescherming nihil is. Het aantal besmettingen blijft toenemen. Van een neergaande lijn is absoluut geen sprake. Maar, maar, maar hoe erg zijn die besmettingen? Net als in Nederland, heb ik niet het idee dat het hier stormloopt in de ziekenhuizen en de IC verre van overbelast dreigt te worden.
Er is iets veranderd en daar is blijkbaar niet op een eenduidige manier op te reageren.. Over twee weken gaan de scholen hier weer aan de slag en van de directeur die het kinderfeestje gaat vieren met 70+ personen, waar we voor bedankt hebben, begreep ik, dat de man absoluut nog geen zicht heeft op wat de consequenties voor het geven van onderwijs gaan worden. Het is maar een beetje hap/snap en zo'n Nederlandse minister van Justitie en nog wat heeft het blijkbaar ook niet gesnapt, als hij een trouwfeest organiseert of heeft gedacht dat hij voor zichzelf andere regels kon laten gelden, dan die hij de rest van Nederland op heeft gelegd.
Op straat is het 50/50 of missschien net 60/40 wat de lap voor de kop betreft en dat is dus helemaal van de pot gerukt. Ik vrg me af wat de mensen denken, die in de buitenlucht hun mond en neus bedekken met iets waarvan bekend is, dat de bescherming nihil is. Het aantal besmettingen blijft toenemen. Van een neergaande lijn is absoluut geen sprake. Maar, maar, maar hoe erg zijn die besmettingen? Net als in Nederland, heb ik niet het idee dat het hier stormloopt in de ziekenhuizen en de IC verre van overbelast dreigt te worden.
Er is iets veranderd en daar is blijkbaar niet op een eenduidige manier op te reageren.. Over twee weken gaan de scholen hier weer aan de slag en van de directeur die het kinderfeestje gaat vieren met 70+ personen, waar we voor bedankt hebben, begreep ik, dat de man absoluut nog geen zicht heeft op wat de consequenties voor het geven van onderwijs gaan worden. Het is maar een beetje hap/snap en zo'n Nederlandse minister van Justitie en nog wat heeft het blijkbaar ook niet gesnapt, als hij een trouwfeest organiseert of heeft gedacht dat hij voor zichzelf andere regels kon laten gelden, dan die hij de rest van Nederland op heeft gelegd.
Klimmen
De tijd, dat op een dag als deze de vlag uitging, is alweer tijden geleden. Wat ooit Verwegistan leek is inmiddels een gepasseerd station. Van de eindeloze ruimte is een benepen, bochtig steegje overgebleven, waarin je met gepaste reserve iedere hoek omslaat. De wijdse vergezichten verworden tot kippig geknipper, als de oogleden al open wensen te zijn. Het kratje Duvel laat ik in alle bescheidenheid maar voor wat het is en neem nog een koffie. Gooi ik er nog een paar tegen aan of ga ik mijn rechten verspelen voor ik ze heb kunnen genieten?
De feestdag, die geen naam meer mag hebben, gaan we wel vieren. Geen gelegenheid tot 'uitspatten' laten ontglippen tenslotte. Het aantal keer dat het nog kan is veruit in de minderheid tov die keren dat het kon en meestal ook tot op de bodem is genoten. Zover laat ik het vandaag niet komen. Dat noemen ze wijsheid. Een eufemisme voor verminderde conditie en incasseringsvermogen.
De feestdag, die geen naam meer mag hebben, gaan we wel vieren. Geen gelegenheid tot 'uitspatten' laten ontglippen tenslotte. Het aantal keer dat het nog kan is veruit in de minderheid tov die keren dat het kon en meestal ook tot op de bodem is genoten. Zover laat ik het vandaag niet komen. Dat noemen ze wijsheid. Een eufemisme voor verminderde conditie en incasseringsvermogen.
donderdag 27 augustus 2020
Stagnatie
Waar zal ik me eens over buigen? Het is al eens drukker in mijn hoofd geweest. Volgens mij kun je er een kanon afschieten zonder een gedachte te raken. Alles overdrachtelijk anders blijft er van het hoofd weinig over en behoren gedachten definitie tot het verleden. Bovendien is het moeilijk mikken op 'elektrische' signalen die zich langs zenuwbanen van zenuwcel naar zenuwcel verplaatsen. Het is nu niet het moment van de dag om me visueel in dit fenomeen te verdiepen. Maar volgens mij is een gedachte geen analoge, rechttoe-rechtaan verplaatsing van één signaal. Het is een ogenschijnlijke chaos die gelukkig voor het grootste deel onbewust in goede banen wordt geleid. Vanuit dat perspectief gezien gaat het er onder mijn schedeldak al enige dagen erg relaxt aan toe.
Een beetje ping-pongen met een signaal wat nergens naartoe kan of in de ruststand geschoten met de vrg gewekt te worden als er weer wat te doen valt. Dooie boel. Ik gun het het zwikkie wel, ze hebben hard moeten werken het laatste anderhalve decennium. Maar het kan zo omslaan. Topdrukte zal het niet direct worden, maar er liggen wat lijntjes uit waar ik op antwoord zit te wachten en afhankelijk van de reactie of het uitblijven daarvan zal de grijze massa in benen moeten. Ik zie dat voor het weekeinde niet meer gebeuren. Dus nog zeker drie dagen rust in de bovenkamer.
Een beetje ping-pongen met een signaal wat nergens naartoe kan of in de ruststand geschoten met de vrg gewekt te worden als er weer wat te doen valt. Dooie boel. Ik gun het het zwikkie wel, ze hebben hard moeten werken het laatste anderhalve decennium. Maar het kan zo omslaan. Topdrukte zal het niet direct worden, maar er liggen wat lijntjes uit waar ik op antwoord zit te wachten en afhankelijk van de reactie of het uitblijven daarvan zal de grijze massa in benen moeten. Ik zie dat voor het weekeinde niet meer gebeuren. Dus nog zeker drie dagen rust in de bovenkamer.
Oprisping
Als nou alles eens uit zichzelf een plekje zou weten te regelen, dan zou het leven er heel anders uitzien. Kon ik me bezighouden met bezig zijn zonder dat dat persé iets zou moeten opleveren, omdat het resultaat nog ontbrak in het geheel. Gewoon ff alles af met een knip van duim en middelvinger. De zomer is dan wel nog niet voorbij, maar ik mag nu al wel constateren, dat, ondanks de bergen die verzet zijn, het nauwelijks aan de bergen te zien is, dat er iets is veranderd. De hoop 'Te doen' is niet zichtbaar geslonken.
Niet dat ik vrij zicht had verwacht maar een doorkijkje, als ik op het puntje van mijn tenen zou staan, had ik niet raar gevonden. Nu hebben we volgend jaar een hoop morgens, maar een jaar vooruit kijken en dat in vol vertrouwen gaat me nog steeds niet makkelijk af. Itt de afgelopen twee jaar is er in elke geval het nodige in eigen beheer gebeurd. Een troost? Ja, een schrale. Ik had meer gewild èn er had meer gekund. Met een hoop gestress zou het merendeel alsnog kunnen, maar stress was net niet de bedoeling. Dat heeft zo z'n consequenties, waar ik maar moeilijk aan kan wennen. Momenten als deze zullen nog wel langs blijven komen.
Niet dat ik vrij zicht had verwacht maar een doorkijkje, als ik op het puntje van mijn tenen zou staan, had ik niet raar gevonden. Nu hebben we volgend jaar een hoop morgens, maar een jaar vooruit kijken en dat in vol vertrouwen gaat me nog steeds niet makkelijk af. Itt de afgelopen twee jaar is er in elke geval het nodige in eigen beheer gebeurd. Een troost? Ja, een schrale. Ik had meer gewild èn er had meer gekund. Met een hoop gestress zou het merendeel alsnog kunnen, maar stress was net niet de bedoeling. Dat heeft zo z'n consequenties, waar ik maar moeilijk aan kan wennen. Momenten als deze zullen nog wel langs blijven komen.
Vooruitblikje
Een punt achter het maaien. Een punt achter de dag. Op wat randjes en kantjes na is de tuin weer het aanzien waard. Blij dat ik zit, al vrg ik me af of zitten zo'n goed idee is. De oogleden kruipen in de startblokken voor een wedstrijdje vallen. Ik zal ze voor zijn en een/het rondje met de dames maken. Dan is het voor vandaag zo goed als bekeken. D'r rest nog een uitgebreide douche en iets voor de innerlijke mens. Morgen feest. Zaterdag zien we verder.
Zondag moet een bijzondere dag worden. Weeronline.nl geeft die dag al dagen een '10' als waardering. Kan me niet herinneren die score eerder gezien te hebben. Hoe ziet een dag uit die qua weer met een '10' gekwalificeerd wordt? Dat impliceert perfectie. Wat is perfectie als we het over het weer hebben van een zomerse dag? Onbewolkt. Oké. 33º is enigszins aan de magere kant, maar temperatuur alleen is niet alles. 5% regenkans bij een neerslag hoeveelheid van 0,0 mm is een enigszins cryptische waarde. En met een '4' voor de wind waait het vrij stevig en dat bij de Zwarte Zee vandaan. Ik geloof, dat ik niet tot die '10' zou zijn gekomen.
Zondag moet een bijzondere dag worden. Weeronline.nl geeft die dag al dagen een '10' als waardering. Kan me niet herinneren die score eerder gezien te hebben. Hoe ziet een dag uit die qua weer met een '10' gekwalificeerd wordt? Dat impliceert perfectie. Wat is perfectie als we het over het weer hebben van een zomerse dag? Onbewolkt. Oké. 33º is enigszins aan de magere kant, maar temperatuur alleen is niet alles. 5% regenkans bij een neerslag hoeveelheid van 0,0 mm is een enigszins cryptische waarde. En met een '4' voor de wind waait het vrij stevig en dat bij de Zwarte Zee vandaan. Ik geloof, dat ik niet tot die '10' zou zijn gekomen.
Ochtendgeneuzel
Prachtige dag. Redelijk op tijd uit de veren. Voor het eerst sinds weken uitgebreid gewandeld en de honden vrijgelaten. Helaas voelde geen van de dames zich geroepen om ook weer met mij terug te keren. Blijkbaar doen de dames aan de lijn en slaan het ontbijt vrijwillig over. Mn van Rosa verbaast het me. Maar oké, scheelt een rondje ontbijtverzorging. De trutten bekijken het ook maar ff. Dat wordt de volgende keer weer aan de lijn op de terugweg.
Weinig creatieve of op ergernis gebaseerde woordentoevloed. Lekker vroeg de tuin in. Er is nog steeds de neiging om een partijtje te sluipen en hoofden van rompen te scheiden, maar helaas. Het weinig triomfantelijke eind maakt dat ook een herhaling niet, nog niet tot de mogelijkheden behoort. Waarom al die moeite doen als het eind een ingezakte soufflé nog het gevoel weet te geven bijzonder te zijn?
Gisteren weer achter het stuur gekropen. De snelheid was wennen. De 75 km/u op de cruisecontrol leek wel racen. Je ontwent beeldsnelheden blijkbaar vrij rap. Sluipen of autorijden is een groot verschil natuurlijk, maar dat ik weer de neiging zou hebben om gas terug te nemen of zelfs te remmen, had ik niet verwacht. De rest van de chauffeurs was ook blij dat ze weer in beweging kwamen. Het nietsdoen hing hen behoorlijk de neus uit.
Weinig creatieve of op ergernis gebaseerde woordentoevloed. Lekker vroeg de tuin in. Er is nog steeds de neiging om een partijtje te sluipen en hoofden van rompen te scheiden, maar helaas. Het weinig triomfantelijke eind maakt dat ook een herhaling niet, nog niet tot de mogelijkheden behoort. Waarom al die moeite doen als het eind een ingezakte soufflé nog het gevoel weet te geven bijzonder te zijn?
Gisteren weer achter het stuur gekropen. De snelheid was wennen. De 75 km/u op de cruisecontrol leek wel racen. Je ontwent beeldsnelheden blijkbaar vrij rap. Sluipen of autorijden is een groot verschil natuurlijk, maar dat ik weer de neiging zou hebben om gas terug te nemen of zelfs te remmen, had ik niet verwacht. De rest van de chauffeurs was ook blij dat ze weer in beweging kwamen. Het nietsdoen hing hen behoorlijk de neus uit.
woensdag 26 augustus 2020
Doordraaien
Half negen en kun je dit al schemer noemen of is het de overgang er naar toe? Het verschil zal niet meer dan minuten zijn. Hoe dan ook, duidelijk niet meer de bedoeling om nog iets te doen buiten. Eind augustus. Laatste jaren nauwelijks mee bezig geweest volgens mij. Had toen niet zo de neiging om na het avondeten nog actief te zijn buiten als ik het ervoor überhaupt al was geweest.
Het is een rare tijd nu. 's Morgens te nat. 's Middags te warm. 's Avonds te donker. Valt in praktijk wel mee, maar zo op het eerste oog weinig uren waarin bezig zijn loont en/of lekker is. Benieuwd wat en hoe het morgen gaat worden. Iets waar ik inmiddels een beetje mee in mijn maag zit, zijn de de wortels. Wortelsoep. Wortelsalade. Wortelsap. Wortelpuree. Gekookte wortels. Geraspte wortels. Ingemaakte wortels. Wortels in het zuur. Een chutney staat nog op het programma. Ze komen me inmiddels neus en oren uit en er staan nog een meter of vier in de tuin.
Had me bedacht om het naar het voorbeeld van de tomaten als sap te conserveren maar zonder speciale apparatuur lijkt het me een bewerkelijke toestand. Ik had aan de ontsapper gedacht en in feite is het volgens mij de enige werkbare methode, als je meer dan een glaasje voor bij het ontbijt of als tussendoortje wilt. Maar dan nog. Schoonmaken. Raspen. Ontsappen. Aftappen. Opkoken. Flessen vullen en warm wegzetten in de hoop, dat ze zich langzaam afkoelend vacuüm trekken. Daar gaat toch gauw een dag in zitten. Na het weekeinde als het weer een pas op de plaats maakt?
Het is een rare tijd nu. 's Morgens te nat. 's Middags te warm. 's Avonds te donker. Valt in praktijk wel mee, maar zo op het eerste oog weinig uren waarin bezig zijn loont en/of lekker is. Benieuwd wat en hoe het morgen gaat worden. Iets waar ik inmiddels een beetje mee in mijn maag zit, zijn de de wortels. Wortelsoep. Wortelsalade. Wortelsap. Wortelpuree. Gekookte wortels. Geraspte wortels. Ingemaakte wortels. Wortels in het zuur. Een chutney staat nog op het programma. Ze komen me inmiddels neus en oren uit en er staan nog een meter of vier in de tuin.
Had me bedacht om het naar het voorbeeld van de tomaten als sap te conserveren maar zonder speciale apparatuur lijkt het me een bewerkelijke toestand. Ik had aan de ontsapper gedacht en in feite is het volgens mij de enige werkbare methode, als je meer dan een glaasje voor bij het ontbijt of als tussendoortje wilt. Maar dan nog. Schoonmaken. Raspen. Ontsappen. Aftappen. Opkoken. Flessen vullen en warm wegzetten in de hoop, dat ze zich langzaam afkoelend vacuüm trekken. Daar gaat toch gauw een dag in zitten. Na het weekeinde als het weer een pas op de plaats maakt?
Afzetten
De kop is eraf. Een groot deel van de tuin is weer als tuin herkenbaar. Ongeveer de helft van het maaiwerk was gedaan toen het tankje leeg was. Niet van mij maar van de maaier. Het daar voor vandaag bij gelaten. Niet te hard van stapel lopen, leek me zo. Het uitzicht nodigt direct uit om me op het schonen van de perceeeltjes en looppaden te storten, maar ook daar ben ik niet op in gegaan. Leuk idee, maar andere keer graag. Dit was het voor vandaag. Voor het vervolg gaat de eer naar morgen.
Nou zou ik niet vies zijn van een partijtje dood en verderf zaaien onder het mom van een digitale zoektocht. Maar om nou het spel van de afgelopen week weer ter hand te nemen .... Ik ga het vast nog een keer spelen. Ik heb me nauwelijks bezig gehouden met het verzamelen van wat er zoal verzameld kon worden. Bovendien kan ik me niet voorstellen, dat ik overal ben geweest waar ik had kunnen komen. En dan op het einde geen gelul maar hoppa het dubbele zwaard tussen z'n ribben. Misschien een uitgelezen moment om in de cabine van mijn truck te stappen. Terug met beide benen in een schijnwereld die dichterbij mijn werkelijkheid ligt. Die lui in Odense wachten nog steeds op hun computerprocessoren. Die dingen zijn straks toe aan een upgrate voordat ik ze heb afgeleverd.
Nou zou ik niet vies zijn van een partijtje dood en verderf zaaien onder het mom van een digitale zoektocht. Maar om nou het spel van de afgelopen week weer ter hand te nemen .... Ik ga het vast nog een keer spelen. Ik heb me nauwelijks bezig gehouden met het verzamelen van wat er zoal verzameld kon worden. Bovendien kan ik me niet voorstellen, dat ik overal ben geweest waar ik had kunnen komen. En dan op het einde geen gelul maar hoppa het dubbele zwaard tussen z'n ribben. Misschien een uitgelezen moment om in de cabine van mijn truck te stappen. Terug met beide benen in een schijnwereld die dichterbij mijn werkelijkheid ligt. Die lui in Odense wachten nog steeds op hun computerprocessoren. Die dingen zijn straks toe aan een upgrate voordat ik ze heb afgeleverd.
Actie?
Het tempo wil nog niet zo, maar de machinerie loopt. Een verlate lunch zometeen en daarna zou de tuin aan de beurt moeten/kunnen zijn. Ben alvast begonnen met het nat maken van mijn borst.
Warmlopen
Later dan gisteren, maar een wekker zetten gaat me te ver. Half vier had gekund, maar was me ietsje aan de vroege kant. Zin om bezig te zijn, een uurtje meer of minder gaat het verschil niet maken. Het is allang goed dat het weer kan en wil. Bovendien gaat in deze tijd van het jaar de ochtend vaak verloren aan mistige nattigheid.
Mijn handen jeukten vanochtend toen ik met de honden door de tuin richting de beek liep. Het is weer een wildernis, een nazomerwildernis of eindeseizoenswildernis. Zien dat ik weer greep op het geheel krijg. Orde en netheid. Nooit mijn sterkste punt geweest op de rapporten van de lagere school en er desondanks al jaren druk mee in huishouden, klusruimte en tuinprobeersels. Een 'never ending story'. Wat je aan de ene kant opruimt, ruk je aan de andere kant er weer uit voor gebruik. In de tuin doe je het tenminste niet zelf. Daar hou je met verwijderen maar met de grootste moeite bij wat er als vanzelf weer uit de grond vandaan komt.
Maar niet verder op deze weg. De verkeerde insteek voor een actieve dag. Straks ergens beginnen en me op het doen en niet op het resultaat richten. De bal moet weer rollen dan ziet de wereld anders uit.
Mijn handen jeukten vanochtend toen ik met de honden door de tuin richting de beek liep. Het is weer een wildernis, een nazomerwildernis of eindeseizoenswildernis. Zien dat ik weer greep op het geheel krijg. Orde en netheid. Nooit mijn sterkste punt geweest op de rapporten van de lagere school en er desondanks al jaren druk mee in huishouden, klusruimte en tuinprobeersels. Een 'never ending story'. Wat je aan de ene kant opruimt, ruk je aan de andere kant er weer uit voor gebruik. In de tuin doe je het tenminste niet zelf. Daar hou je met verwijderen maar met de grootste moeite bij wat er als vanzelf weer uit de grond vandaan komt.
Maar niet verder op deze weg. De verkeerde insteek voor een actieve dag. Straks ergens beginnen en me op het doen en niet op het resultaat richten. De bal moet weer rollen dan ziet de wereld anders uit.
dinsdag 25 augustus 2020
Mijmering
Ineens is ie er weer, de rust. Net zo plompverloren terug als vertrokken. Of verwar ik het met het zwarte gat na de drukte van DotO? Nou, als dit een verblijf in een zwart gat is, dan teken ik voor een longstay. Een beetje om me heen kijken. Nog geen zin om aan de nachtrust te beginnen. Geen enkele gedrevenheid van welke aard in wat voor richting dan ook. Arm op de rugleuning van de stoel, lijf een kwart slag gedraaid, blik deels op het computerscherm gericht en voor de rest zwerft die wat door de kamer en langs de muren. Ik hoef niks. Ik moet niks. Ik wil niks. Net als die drie roemruchte aapjes, maar dan anders.
Ik zal de tekenen niet gaan duiden. Omstandigheden moet je net als honden rustig laten slapen. Maar veel kwaads kan ik er niet in ontdekken. De komende 5 dagen prachtig weer. Een laatste keer door de dertig heen? Dat spreekt voor matineuze dagen op het moment dat de ooievaars de koffers hebben gepakt en zuidwaarts zijn getogen. Een mooi begin van de nazomer met voorspelbaar steeds frissere ochtenden tot aan die ene ochtend ergens in september dat de temperatuur even door de min schiet en tomatenplanten, pepers en dahlia's het voor gezien houden.
Nog te vroeg om de rekening op te maken voor deze zomer maar zo heel veel zal er niet meer bijkomen. De wijn nog. Een winterklare tuin. De Kas. Een winterwerkplek voor het oude meubilair. Leegpompen van het zwembad, waar deze zomer dankbaar gebruik van is gemaakt. Deze gedachten geven me geen opgejaagd gevoel. En ongetwijfeld wacht me meer. Houen zo!
Ik zal de tekenen niet gaan duiden. Omstandigheden moet je net als honden rustig laten slapen. Maar veel kwaads kan ik er niet in ontdekken. De komende 5 dagen prachtig weer. Een laatste keer door de dertig heen? Dat spreekt voor matineuze dagen op het moment dat de ooievaars de koffers hebben gepakt en zuidwaarts zijn getogen. Een mooi begin van de nazomer met voorspelbaar steeds frissere ochtenden tot aan die ene ochtend ergens in september dat de temperatuur even door de min schiet en tomatenplanten, pepers en dahlia's het voor gezien houden.
Nog te vroeg om de rekening op te maken voor deze zomer maar zo heel veel zal er niet meer bijkomen. De wijn nog. Een winterklare tuin. De Kas. Een winterwerkplek voor het oude meubilair. Leegpompen van het zwembad, waar deze zomer dankbaar gebruik van is gemaakt. Deze gedachten geven me geen opgejaagd gevoel. En ongetwijfeld wacht me meer. Houen zo!
Viraal_53
Bruiloftsfeesten van 250-300 gasten zijn de gelegenheden waar hier de meeste horecabedrijven van enig formaat op draaien. De hele verdere rest is vaak slechts bijzaak. Hele semi-permanente partytentsystemen worden daarvoor neergezet, soms op verder compleet verlaten plekken. Die tak van sport ligt al mndn stil. Alle geplande bruiloften, dat doe je ruim een jaar vooruit, schijnen doorgeschoven te zijn naar 2021.
Het zijn broeierige, zweterige en plakkerige (letterlijk en figuurlijk) feesten met 12-14 personen aan ronde tafels voor max. 8 personen en een hoop gedans in de standaard kringen waarbij ieder de ander of bij de hand of om de schouder vast heeft. Ik snap wel, dat als je zelfs binnen zitten in een restaurant te gevaarlijk vindt, je dit ook niet kunt toelaten. Maar, tell me, wat is het verschil met een feest van 70 personen ter gelegenheid van een nieuwgeborene aan dezelfde tafels, misschien niet met 12 maar vast ook niet met 4 personen, dezelfde muziek en de onveranderlijke dansdrang bij de gemiddelde Roemeen??
Ik loop niet met mondkapje waar dat niet écht verplicht is, ontwijk de mensen niet maar zoek ze ook weer niet op, heb het idee van reizen op de lange baan geschoven en leef nu iets van een half jaar zoveel mogelijk rekening houdend met allerlei nwe voorschriften, regeltjes en zelfs wetten. Als ik dan de trotse vader, een directeur van een scholencomplex hoor zeggen: "Ach, corona is onzin" dan vrg ik me af wie hier de gek is. Misschien toch niet zo'n goed idee van Mariana om daar nog een paar jaar een dag of wat in de week les te gaan geven.
Het zijn broeierige, zweterige en plakkerige (letterlijk en figuurlijk) feesten met 12-14 personen aan ronde tafels voor max. 8 personen en een hoop gedans in de standaard kringen waarbij ieder de ander of bij de hand of om de schouder vast heeft. Ik snap wel, dat als je zelfs binnen zitten in een restaurant te gevaarlijk vindt, je dit ook niet kunt toelaten. Maar, tell me, wat is het verschil met een feest van 70 personen ter gelegenheid van een nieuwgeborene aan dezelfde tafels, misschien niet met 12 maar vast ook niet met 4 personen, dezelfde muziek en de onveranderlijke dansdrang bij de gemiddelde Roemeen??
Ik loop niet met mondkapje waar dat niet écht verplicht is, ontwijk de mensen niet maar zoek ze ook weer niet op, heb het idee van reizen op de lange baan geschoven en leef nu iets van een half jaar zoveel mogelijk rekening houdend met allerlei nwe voorschriften, regeltjes en zelfs wetten. Als ik dan de trotse vader, een directeur van een scholencomplex hoor zeggen: "Ach, corona is onzin" dan vrg ik me af wie hier de gek is. Misschien toch niet zo'n goed idee van Mariana om daar nog een paar jaar een dag of wat in de week les te gaan geven.
Zwaar
De zes uur van vanochtend beginnen gewicht in de schaal te leggen. Maar niet te lang over nadenken en plat. Ik mis er niks door en er blijft niks door liggen. Gestrekt tot aan hondentijd. Mag hopen dat tegen die tijd de regen ff een pauze inlast. Niet alleen voor mij en de honden maar ook om de oude plastic zeilen, die deels over en deels onder de postzegel gelegen hebben, hanteerbaar op te vouwen voor het recycle-vuilnis van morgenochtend.
De 'postzegel', één van de klussen waar dank het gehannes met mezelf de klad in is gekomen. Maar niet bij stilstaan. Iets voor de komende dagen, net als de tuin in de ruimste zin van het woord.
De 'postzegel', één van de klussen waar dank het gehannes met mezelf de klad in is gekomen. Maar niet bij stilstaan. Iets voor de komende dagen, net als de tuin in de ruimste zin van het woord.
Onevenwichtig
Een middag met onweer en regen. Dat had ik anders gewild. Maar goed, bij gebrek aan beter maar weer in de digitale avonturen gestort èn afgerond. Ik moet zeggen, leuk als tussendoortje maar 'im Großen und Ganzen' gezien, doe mij maar ETS2. Daar vertrek je ergens en afgezien van een ongeplande wegafzetting door de politie kom je onderweg niks raars tegen. Gewoon van A naar B in alle rust. Nu was het 'avontuur', het onbekende wat het voortouw nam en het tegen het einde aardig liet afweten. Hoe noem je zoiets ook weer? Een anti-climax en niet zo'n kleine ook.
Moet je eerst (oa) 53 mannen en vrouwen over de kling jagen om een lullig opdrachtje te vervullen, lopen ze aan het eind te zeuren over het wel of niet doden van één persoon. Beetje heel erg hypocriet, als je het mij vraagt. Ik had een apocalyptischer einde meer op z'n plek gevonden. Eentje waarbij bijv. alle tegenstanders, die mijn voorbijgaan hadden overleefd, alsnog op me af kwamen met weinig goede bedoelingen. Nee, ben je gek, na al het gehak en geknal moest er zowaar geluld worden op het eind. Mijn broek zakte af. Niet te ver, want ik zat, maar toch.
Moet je eerst (oa) 53 mannen en vrouwen over de kling jagen om een lullig opdrachtje te vervullen, lopen ze aan het eind te zeuren over het wel of niet doden van één persoon. Beetje heel erg hypocriet, als je het mij vraagt. Ik had een apocalyptischer einde meer op z'n plek gevonden. Eentje waarbij bijv. alle tegenstanders, die mijn voorbijgaan hadden overleefd, alsnog op me af kwamen met weinig goede bedoelingen. Nee, ben je gek, na al het gehak en geknal moest er zowaar geluld worden op het eind. Mijn broek zakte af. Niet te ver, want ik zat, maar toch.
Handhaven
"Boeren die de boel op stellen zetten en rellende 'viruswaanzinnigen' komen de ontkenners van multiculturele spanningen goed van pas. Als de vlam in de pan slaat in achterstandswijken vol inwoners van Marokkaanse komaf, kunnen ze relativerend roepen dat er niks bijzonders gaande is. Want er zijn ook autochtone relschoppers. Natuurlijk, vandalisme en rellen komen in alle culturen voor. Maar die open deur intrappen maakt de culturele component van de huidige straatterreur niet minder belangrijk.
Het was flink raak in Den Haag, Utrecht en Amersfoort. De onlusten en vernielingen waren nog gaande toen aan de talkshowtafels al de invoelende excuses klonken voor de misdragingen van veelal jonge Marokkanen. Het was de schuld van iedereen, behalve van deze hooligans. Het wangedrag lag niet aan cultuur of etniciteit, maar aan verveling, hitte, corona en natuurlijk aan sociaaleconomische omstandigheden. Die blinkende auto's en scooters van deze vermeende paupers waren de duiders ontgaan. De politie moest meer haar best doen met wijkcontacten, de overheid moest meer vertier en perspectief bieden. De samenleving moest inclusiever. Alsof dat al niet allang gedaan is. Het is deze krankjorume omdraaiing van verantwoordelijkheden die zoveel honderdduizenden Marokkaanse Nederlanders stigmatiseert, die ondanks de hitte, de verveling en de coronabeperkingen hun wijk niét vernielen. Het zijn de linkse excuusprevelaars met hun gammele redeneringen die hele groepen verdacht maken."
Het begin van een artikel/column van de hand Nausicaa Marbe in, ik schat qua druk, De Telegraaf van 19 of 20 augustus. Ze heeft het over mislukte integratie, streng patriarchale cultuur, slappe dialogen, gedoogcultuur, bagatelliseren van criminaliteit en agressie, over "de-escalatie en dialoog, praktijken die bij de doelgroep als capitulatie gelden".
Het zijn van die artikelen waarbij ik me niet meer afvraag of ik rechts ben, of wat daarvoor door moet gaan, maar eerder hoe gek die zogenaamde linkse lui zijn, dat ze zaken als deze niet onder ogenschouw willen nemen. Natuurlijk is het goed dat er genuanceerd wordt, de andere kant moet ook belicht wordt, etc. maar na al die decennia dat soort dingen roeptoeteren en maar niet willen zien dat men de verkeerde kant op kijkt, is toch enigszins bevreemdend. Net zoals politie die door jeugd een wijk wordt uitgejaagd. Dat laat je toch als gezagshandhaver niet over je heen gaan, al heb je tanks nodig om je gezag te herstellen maar laat het vooral niet na, dat geeft een onherstelbare indruk van macht aan de verkeerde kant. En dan nog de tegenwoordige heisa over wat goed en wat fout is en is geweest, de uitwassen van BLM, etc. De column eindigt dan ook weinig hoopvol:
"Maar zelfs als de politie zich harder zal opstellen, dan nog weet de antiwesterse reljeugd zich verzekerd van de steun van culturele instituties en onderwijsinstellingen. Westerse waarden liggen daar onder vuur. Westerse waarden worden gelijkgesteld aan racisme, kolonialisme, verfoeid kapitalisme en giftige 'witheid', ze zijn verdacht, verderfelijk en rijp voor de sloop. Of het nu om grammaticaregels gaat, individuele vrijheid, liberalisme en rationalisme; het deugt niet, het is niet divers en inclusief genoeg, er moeten alternatieven voor in de plaats komen. Universele waarden hebben hun betekenis en humanistische glans verloren. Onverzoenlijke antiracisme-marxisten bepalen nu wat wel en niet gezegd en gedacht mag worden.
In deze cultuur van vernieling en absurde censuur past het geweeklaag uit de achterstandswijk over (vermeend) slachtofferschap in die boze westerse cultuur uitstekend. De tijdgeest is er rijp voor. En die stinkt naar geweld."
Het was flink raak in Den Haag, Utrecht en Amersfoort. De onlusten en vernielingen waren nog gaande toen aan de talkshowtafels al de invoelende excuses klonken voor de misdragingen van veelal jonge Marokkanen. Het was de schuld van iedereen, behalve van deze hooligans. Het wangedrag lag niet aan cultuur of etniciteit, maar aan verveling, hitte, corona en natuurlijk aan sociaaleconomische omstandigheden. Die blinkende auto's en scooters van deze vermeende paupers waren de duiders ontgaan. De politie moest meer haar best doen met wijkcontacten, de overheid moest meer vertier en perspectief bieden. De samenleving moest inclusiever. Alsof dat al niet allang gedaan is. Het is deze krankjorume omdraaiing van verantwoordelijkheden die zoveel honderdduizenden Marokkaanse Nederlanders stigmatiseert, die ondanks de hitte, de verveling en de coronabeperkingen hun wijk niét vernielen. Het zijn de linkse excuusprevelaars met hun gammele redeneringen die hele groepen verdacht maken."
Het begin van een artikel/column van de hand Nausicaa Marbe in, ik schat qua druk, De Telegraaf van 19 of 20 augustus. Ze heeft het over mislukte integratie, streng patriarchale cultuur, slappe dialogen, gedoogcultuur, bagatelliseren van criminaliteit en agressie, over "de-escalatie en dialoog, praktijken die bij de doelgroep als capitulatie gelden".
Het zijn van die artikelen waarbij ik me niet meer afvraag of ik rechts ben, of wat daarvoor door moet gaan, maar eerder hoe gek die zogenaamde linkse lui zijn, dat ze zaken als deze niet onder ogenschouw willen nemen. Natuurlijk is het goed dat er genuanceerd wordt, de andere kant moet ook belicht wordt, etc. maar na al die decennia dat soort dingen roeptoeteren en maar niet willen zien dat men de verkeerde kant op kijkt, is toch enigszins bevreemdend. Net zoals politie die door jeugd een wijk wordt uitgejaagd. Dat laat je toch als gezagshandhaver niet over je heen gaan, al heb je tanks nodig om je gezag te herstellen maar laat het vooral niet na, dat geeft een onherstelbare indruk van macht aan de verkeerde kant. En dan nog de tegenwoordige heisa over wat goed en wat fout is en is geweest, de uitwassen van BLM, etc. De column eindigt dan ook weinig hoopvol:
"Maar zelfs als de politie zich harder zal opstellen, dan nog weet de antiwesterse reljeugd zich verzekerd van de steun van culturele instituties en onderwijsinstellingen. Westerse waarden liggen daar onder vuur. Westerse waarden worden gelijkgesteld aan racisme, kolonialisme, verfoeid kapitalisme en giftige 'witheid', ze zijn verdacht, verderfelijk en rijp voor de sloop. Of het nu om grammaticaregels gaat, individuele vrijheid, liberalisme en rationalisme; het deugt niet, het is niet divers en inclusief genoeg, er moeten alternatieven voor in de plaats komen. Universele waarden hebben hun betekenis en humanistische glans verloren. Onverzoenlijke antiracisme-marxisten bepalen nu wat wel en niet gezegd en gedacht mag worden.
In deze cultuur van vernieling en absurde censuur past het geweeklaag uit de achterstandswijk over (vermeend) slachtofferschap in die boze westerse cultuur uitstekend. De tijdgeest is er rijp voor. En die stinkt naar geweld."
Analyse
Voor zessen mijn bed uit. Na er eerst iets van 30 uur in gelegen èn vnl geslapen te hebben misschien niet zo vreemd. De toestand van het weekeinde heeft weer gedachtengangen in beweging gebracht, waarvan ik net blij was, dat ze zich rustig en ergens ver op de achtergrond hielden. Tobben in morgen geeft een dag met zorgen. Ik verzin het ter plekke.
Dan mag de medische wereld niet weten wat er aan de hand is, omdat niets concreets gevonden wordt waar een handboekresultaat aan kan worden opgehangen, bekent niet dat er niks aan de hand is. Ik ken mijn lichaam vrij aardig. Heb er tenslotte behoorlijk wat decennia ervaring mee. En iets is niet zoals het zou moeten zijn. Geen idee hoe serieus het is. Eén ding weet ik wel; het is knap hardnekkig en op momenten allesoverheersend in negatieve zin.
Het rare van de situatie is, dat je weinig tot niets kunt doen totdat de medische goegemeente er een etiketje opgeplakt heeft. Een etiketje, waar ik ws niet om zit te springen maar wel nodig heb om 'verder' te kunnen. Wat dat laatste ook moge betekenen.
Dan mag de medische wereld niet weten wat er aan de hand is, omdat niets concreets gevonden wordt waar een handboekresultaat aan kan worden opgehangen, bekent niet dat er niks aan de hand is. Ik ken mijn lichaam vrij aardig. Heb er tenslotte behoorlijk wat decennia ervaring mee. En iets is niet zoals het zou moeten zijn. Geen idee hoe serieus het is. Eén ding weet ik wel; het is knap hardnekkig en op momenten allesoverheersend in negatieve zin.
Het rare van de situatie is, dat je weinig tot niets kunt doen totdat de medische goegemeente er een etiketje opgeplakt heeft. Een etiketje, waar ik ws niet om zit te springen maar wel nodig heb om 'verder' te kunnen. Wat dat laatste ook moge betekenen.
maandag 24 augustus 2020
Ledigheid
Gisteren kon je mij bij elkaar vegen, vandaag kan het met de dag doen. Ik was al weinig van plan maar het is helemaal niks geworden. Minder eigenlijk nog, afgezien van de catering. Daarvoor voelt het geheel wel weer zo goed als 'oud en vertrouwd' aan. Morgen minder vertoeven in de digitale wereld van The Outsider en me weer tegen de realiteit aan bemoeien.
Heerlijk dat onmogelijke of bijna onmogelijke, want als het onmogelijk zou zijn, zou het natuurlijk niet mogelijk zijn. Eén nadeel! Het verleidt tot vastbijten en dan laat ik moeilijker los dan een valse pitbull zonder controle. Net als bij een 3D-puzzel als je het gevoel heb de oplossing te weten, maar het niet lukt die ook voor elkaar te krijgen. En het was gvd 'werken' vandaag, maar daar misschien een andere keer over.
Weer op een normale tijd onder het dekbed en hopelijk wacht me een relaxte nachtrust ipv van de gejaagde en onrustige versie van de afgelopen twee nachten. Ik zou wel willen weten, wat dat nou weer was. Iets nieuws? Iets ouds? Oude wijn in nwe zakken? Zelfs een donderslag bij heldere hemel moet een oorzaak hebben. Misschien moet ik daar mijn puzzeldrift eens op loslaten.
Heerlijk dat onmogelijke of bijna onmogelijke, want als het onmogelijk zou zijn, zou het natuurlijk niet mogelijk zijn. Eén nadeel! Het verleidt tot vastbijten en dan laat ik moeilijker los dan een valse pitbull zonder controle. Net als bij een 3D-puzzel als je het gevoel heb de oplossing te weten, maar het niet lukt die ook voor elkaar te krijgen. En het was gvd 'werken' vandaag, maar daar misschien een andere keer over.
Weer op een normale tijd onder het dekbed en hopelijk wacht me een relaxte nachtrust ipv van de gejaagde en onrustige versie van de afgelopen twee nachten. Ik zou wel willen weten, wat dat nou weer was. Iets nieuws? Iets ouds? Oude wijn in nwe zakken? Zelfs een donderslag bij heldere hemel moet een oorzaak hebben. Misschien moet ik daar mijn puzzeldrift eens op loslaten.
Bijkomen
Langzaam ontdooien. Uit de omkapseling breken van het fysiek ongemak. Met andere dingen bezig houden. De buitenwereld weer tot me toelaten. Je wereldje wordt snel klein als de motor hapert. Nu is het zaak om weer aan de gang te gaan, hoewel het idee me eerder afstoot dan aantrekt. De koffie smaakt niet echt. Dat zegt me genoeg.
Maar niet te hard van stapel willen lopen. Ik had me vandaag gegeven om bij te komen. Het hoeft dus ook nog niet met volle inzet. Jammer dat er nauwelijks afwas op het aanrecht staat. Dat was wel een mooie geweest. Zoiets is moeilijk te plannen. Ik zie al voor me. Een afwas-reserve achter de hand houden voor noodgevallen.
Maar niet te hard van stapel willen lopen. Ik had me vandaag gegeven om bij te komen. Het hoeft dus ook nog niet met volle inzet. Jammer dat er nauwelijks afwas op het aanrecht staat. Dat was wel een mooie geweest. Zoiets is moeilijk te plannen. Ik zie al voor me. Een afwas-reserve achter de hand houden voor noodgevallen.
Herstel?
Gelukkig. Het ziet er naar uit, dat ik niet weer dagen uit de roulatie ben. Vandaag bijkomen en morgen weer gaan? Zou mooi zijn. D'r komen prachtige dagen aan. Het gras maait zich niet vanzelf en dat geldt voor de meeste andere zaken ook. Nu ik me daar sinds nog niet zo lang bij neergelegd heb, zou het prettig zijn als het doen niet steeds gedwarsboomd wordt.
zondag 23 augustus 2020
Gekwakkel
Dit is weer niks. Van de ene lappenmand in de andere met een dagje respijt. Met dit soort flauwekul heb ik dit jaar zeker al 2 mndn verloren. En nu had ik het idee, dat ik na een week er weer tegen aan kon. Mooi niet dus. Hopelijk in de loop vd avond tot meer in staat en anders in elk geval morgenochtend.
zaterdag 22 augustus 2020
Culinair?
Het volgen van culinaire trends is niet iets wat me bezig houdt. Mocht ik het al gedaan hebben, dan ben ik ik daar mee gestopt toen alles ineens in het teken van 'moleculair' stond. Koken had toen meer weg van Dali dan van Bocuse. Na de sluiting van El Bulli is het allemaal wat in de vergetelheid geraakt. Helemaal verdwenen zal het wel niet zijn.
Of het een trend mag heten, weet ik niet, maar tegenwoordig moet alles gegist zijn. Het viel me al op bij het neuzen naar inmaakrecepten. Vorig jaar was daar echt niet of nauwelijks iets bij met vergisten. Nu breek je je er bij wijze van spreken je nek over. Hele websites en natuurlijk allemaal mensen "die dat al jaren doen". Schapen en dan nog leugenachtig ook.
Ik moest er aan denken, toen ik vanochtend een restaurantrecentie van de hand van Hiske Versprille las in de VK van vandaag. Het restaurant is niet zo interessant. Als ik lees, dat je maaltijd uit 18 (!) gangen/gangetjes bestaat, dan haak ik af. En dat alles met ingrediënten "veelal bereid met fermentatie- en andere rijpingstechnieken".
Ik weet ook niet of ik nu trek moet krijgen van een beschrijving als:
"De werklust van .... lijkt zo eindeloos dat we ons afvragen of hij überhaupt tijd heeft om te slapen: niet alleen voorziet hij in tientallen zelfgemaakte smaakmakers als kefirwei en boter, verschillende soorten garum (lang gefermenteerde elixers van dierlijk eiwit; traditioneel was het een vissaus, maar je kunt garums van van alles maken) en miso’s (met de schimmelstarter koji gefermenteerde peulvruchtenpasta’s). Hij verwarmt ingrediënten wekenlang op 60 graden waardoor er een vertraagde maillardreactie optreedt en ze diepzwart en toffeeachtig worden – zijn zwarte koji-ijs heeft ongelooflijke chocolade- koffie- en nootachtige tonen. Hij ent appels met witschimmels zodat ze een camembertkorst krijgen en rijdt naar de Veluwe om citrusachtige zwarte bosmieren – u leest dit goed – te vangen, die hij vervolgens op een met zwartebessentakolie ingesmeerde groene asperge serveert. Een eindeloos complexe, in eiwitgarumbouillon langgegaarde conferencepeer wordt dagenlang elke paar uur liefdevol met miso van gele erwten gelakt en geserveerd met schuimige saus op basis van kefir met gefermenteerde tomaat. Het zijn in aanzicht bescheiden maar in smaak en aroma peilloos diepe gerechten. Perfecte illustraties van wat rijping allemaal kán, alsof je een krakkemikkig deurtje opendoet, een schimmig trappetje afgaat en in de kelder een paleis aantreft."
Ik geloof dat ik er eerder moe van word.
Of het een trend mag heten, weet ik niet, maar tegenwoordig moet alles gegist zijn. Het viel me al op bij het neuzen naar inmaakrecepten. Vorig jaar was daar echt niet of nauwelijks iets bij met vergisten. Nu breek je je er bij wijze van spreken je nek over. Hele websites en natuurlijk allemaal mensen "die dat al jaren doen". Schapen en dan nog leugenachtig ook.
Ik moest er aan denken, toen ik vanochtend een restaurantrecentie van de hand van Hiske Versprille las in de VK van vandaag. Het restaurant is niet zo interessant. Als ik lees, dat je maaltijd uit 18 (!) gangen/gangetjes bestaat, dan haak ik af. En dat alles met ingrediënten "veelal bereid met fermentatie- en andere rijpingstechnieken".
Ik weet ook niet of ik nu trek moet krijgen van een beschrijving als:
"De werklust van .... lijkt zo eindeloos dat we ons afvragen of hij überhaupt tijd heeft om te slapen: niet alleen voorziet hij in tientallen zelfgemaakte smaakmakers als kefirwei en boter, verschillende soorten garum (lang gefermenteerde elixers van dierlijk eiwit; traditioneel was het een vissaus, maar je kunt garums van van alles maken) en miso’s (met de schimmelstarter koji gefermenteerde peulvruchtenpasta’s). Hij verwarmt ingrediënten wekenlang op 60 graden waardoor er een vertraagde maillardreactie optreedt en ze diepzwart en toffeeachtig worden – zijn zwarte koji-ijs heeft ongelooflijke chocolade- koffie- en nootachtige tonen. Hij ent appels met witschimmels zodat ze een camembertkorst krijgen en rijdt naar de Veluwe om citrusachtige zwarte bosmieren – u leest dit goed – te vangen, die hij vervolgens op een met zwartebessentakolie ingesmeerde groene asperge serveert. Een eindeloos complexe, in eiwitgarumbouillon langgegaarde conferencepeer wordt dagenlang elke paar uur liefdevol met miso van gele erwten gelakt en geserveerd met schuimige saus op basis van kefir met gefermenteerde tomaat. Het zijn in aanzicht bescheiden maar in smaak en aroma peilloos diepe gerechten. Perfecte illustraties van wat rijping allemaal kán, alsof je een krakkemikkig deurtje opendoet, een schimmig trappetje afgaat en in de kelder een paleis aantreft."
Ik geloof dat ik er eerder moe van word.
Wonder
Gisteren op de avondronde van de honden was op een bepaald moment duidelijk, dat 'iets' in de maisvelden zat. Bobby snuffelt dan onrustig en gejaagd tussen de metershoge maisplanten door. De dames worden dan weer onrustig van Bobby's onrust. Meestal het teken om de riemen om de polsen te slaan en de hakken in de modder. Voordat ik zover was schoot een meter of twee voor ons uit een jonge kat tussen de mais vandaan en peerde 'm weg over het pad.
Alle drie de dames wilden daar wel achteraan. In een fractie van een seconde was het 'loslaten of op mijn bek gaan'. Ik heb maar losgelaten. Met de riemen gewoon in mijn handen hou ik dat niet en met mijn nog steeds verre van soepele rug leek me een 'gevecht' met de dames verre van wenselijk. Dus schoten ze alledrie als pijlen uit een boog achter het katje aan.
Geen kattengekrijs gehoord. Geen aanhoudend blaffende honden omdat ze het diertje wel zien maar er niet bij kunnen. Dus? Ik hoop het beste voor het diertje, maar ben niet gaan zoeken. Na een paar minuten wachten, fluiten en roepen de weg terug genomen. Hopelijk zou geen van de dames ergens verstrikt raken dank de riem, die ze achter zich aan slepen, en benieuwd of ze terug komen en wie dan wel en wie niet.
Dat Mopke en Rosa redelijk vulg terug waren, verbaasde me niks. Dat vertrouwen heb ik inmiddels wel. Versteld stond ik wel toen even later ook Prada aan kwam scheuren, voorbij schoot, zich bedacht en toen gewoon naar me toe kwam. Hoe is het mogelijk?? Hoewel met een kleine onderbrekeing dus samen uit en weer samen thuis. Mooi zo!!
Alle drie de dames wilden daar wel achteraan. In een fractie van een seconde was het 'loslaten of op mijn bek gaan'. Ik heb maar losgelaten. Met de riemen gewoon in mijn handen hou ik dat niet en met mijn nog steeds verre van soepele rug leek me een 'gevecht' met de dames verre van wenselijk. Dus schoten ze alledrie als pijlen uit een boog achter het katje aan.
Geen kattengekrijs gehoord. Geen aanhoudend blaffende honden omdat ze het diertje wel zien maar er niet bij kunnen. Dus? Ik hoop het beste voor het diertje, maar ben niet gaan zoeken. Na een paar minuten wachten, fluiten en roepen de weg terug genomen. Hopelijk zou geen van de dames ergens verstrikt raken dank de riem, die ze achter zich aan slepen, en benieuwd of ze terug komen en wie dan wel en wie niet.
Dat Mopke en Rosa redelijk vulg terug waren, verbaasde me niks. Dat vertrouwen heb ik inmiddels wel. Versteld stond ik wel toen even later ook Prada aan kwam scheuren, voorbij schoot, zich bedacht en toen gewoon naar me toe kwam. Hoe is het mogelijk?? Hoewel met een kleine onderbrekeing dus samen uit en weer samen thuis. Mooi zo!!
Vertragend
Soms kan ik mijn prachtige koffiemachine uit de grond van mijn hart vervloeken. Zoals vanochtend. Zet je het ding aan, komt het met de eis om het bakje voor de koffiegrond te legen. 'Eis' want het ding doet niks voordat dit gedaan is. En als het nou alleen het leeg kieperen van het bakje was, zou het nog wel vervelend maar niet zo'n punt zijn. Nee, ook een volle lekbak moet geleegd en liefst schoongemaakt worden.
Mok aan de kant, tap omhoog, rooster wegnemen, lade uittrekken, bakje legen, lade voor het bakje wegnemen, lekbak legen en deels drogen en alles terug in omgekeerde volgorde en dan eindelijk .... shit: Water bijvullen. Dan zou ik het apparaat bijna door het raam de straat op willen keilen.
Als dan even later met één druk op de knop de LM begint te stromen is alles weer koek en ei. Bij de twee kop ben ik alweer helemaal in mijn sas met mijn machientje.
Mok aan de kant, tap omhoog, rooster wegnemen, lade uittrekken, bakje legen, lade voor het bakje wegnemen, lekbak legen en deels drogen en alles terug in omgekeerde volgorde en dan eindelijk .... shit: Water bijvullen. Dan zou ik het apparaat bijna door het raam de straat op willen keilen.
Als dan even later met één druk op de knop de LM begint te stromen is alles weer koek en ei. Bij de twee kop ben ik alweer helemaal in mijn sas met mijn machientje.
vrijdag 21 augustus 2020
Bijstellen
'Nauwelijks zichtbaar' is een rekbaar begrip. Blijkbaar heb ik de afstelling van de instelling te strikt genomen. De donkere delen van het spel vond ik wel al vervelend donker maar nu is gebleken, dat ik domweg dingen niet zie, die ik wel verondersteld word te zien. Het bijstellen van de helderheid heeft het spel een stuk hanteerbaarder gemaakt. Ik zou de instelling nu niet, zoals het voorstel is, 'Nauwelijks zichtbaar' willen noemen. Daarvoor zie ik nu wel, dat de vanzelf naar bovengaande schilderslift geen flauw geintje is om een toegang tot de bank af te sluiten. Het ding kan gewoon naar beneden gehaald worden met een hendel, die eerst in duisternis gehuld was.
Niet dat vervolgens alles van een leien dakje ging. De leuke bijkomstigheid van deze missie is, 'was' want afgerond, dat je iedereen in slaap brengt en vervolgens niemand mag wekken. Niks van dik hout en planken maar subtiliteit werd gevraagd. Gelukkig had ik daarmee op vrijwillig basis al de nodige ervaring opgedaan in het originele spel. Behalve een ingewikkeld gebouw waren er ook nog de robotsoldaten, die niet gevoelig bleken voor het slaapmiddel, onder stroom staande vloeren, op afstand te openen deuren, alarminstallaties en door hoogspanning beveiligde doorgangen. Maar ach, een fluitje van een cent, toch? Een beetje vent doet zo'n rondje voor z'n ontbijt!
Niet dat vervolgens alles van een leien dakje ging. De leuke bijkomstigheid van deze missie is, 'was' want afgerond, dat je iedereen in slaap brengt en vervolgens niemand mag wekken. Niks van dik hout en planken maar subtiliteit werd gevraagd. Gelukkig had ik daarmee op vrijwillig basis al de nodige ervaring opgedaan in het originele spel. Behalve een ingewikkeld gebouw waren er ook nog de robotsoldaten, die niet gevoelig bleken voor het slaapmiddel, onder stroom staande vloeren, op afstand te openen deuren, alarminstallaties en door hoogspanning beveiligde doorgangen. Maar ach, een fluitje van een cent, toch? Een beetje vent doet zo'n rondje voor z'n ontbijt!
Koorts?
Ik voelde me vanmiddag ineens niet best. De siësta heeft daar geen verandering in gebracht. De pijn wordt minder specifiek, daarvoor last van een soort algehele malaise. Vrees niet, ik ga niet van nu af aan over al mijn fysieke ongemakken bloggen. Waarom in dit specifieke geval wel? Ten eerste komt het me erg bekend voor en zou het zo de aanloop naar een volgende bibber- en koortsaanval kunnen zijn. Waarvan dat laatste het meest vervelende is. Dan kom je dus nergens meer binnen waar ze aan de deur staan te temperaturen. Dus de thermometer ter hand genomen en die hield het op 37,5. Dat is een grensgeval. Geen idee hoe ze daar bij de Penny mee omgaan.
Maar belachelijk toch, dat je de temperatuur neemt om zeker te weten of je een supermarkt in kunt/mag. Tot voor een paar mndn geleden zou ik gedacht hebben: Beetje warm, misschien wel koorts, en d'r verder geen aandacht aan hebben besteed. Sindsdien werkt dat heel anders. In de laatste paar mndn mijn temperatuur vaker gecheckt dan in de daaraan voorafgaande 40 jaar bij elkaar.
Straks na de honden nog een keer checken en bij twijfel een paar paracetamol in mijn mik stoppen. Geen zin om morgenochtend zonder melk te zitten. Zou zo mijn dag kunnen bederven en die starts van tegenwoordig zijn al danig twijfelachtig.
Maar belachelijk toch, dat je de temperatuur neemt om zeker te weten of je een supermarkt in kunt/mag. Tot voor een paar mndn geleden zou ik gedacht hebben: Beetje warm, misschien wel koorts, en d'r verder geen aandacht aan hebben besteed. Sindsdien werkt dat heel anders. In de laatste paar mndn mijn temperatuur vaker gecheckt dan in de daaraan voorafgaande 40 jaar bij elkaar.
Straks na de honden nog een keer checken en bij twijfel een paar paracetamol in mijn mik stoppen. Geen zin om morgenochtend zonder melk te zitten. Zou zo mijn dag kunnen bederven en die starts van tegenwoordig zijn al danig twijfelachtig.
Ruggengraat
Laatste deel van de afwas gedaan en onderwijl het spelparcour aan mijn geestesoog voorbij laten trekken. Het scenario voor straks is uitgewerkt. Van bordes naar balkon, via standbeeld naar een balkon aan de overkant van het plein, één balkon verder, dan op het wachthuisje van de garde, over het hekwerk, door een onderduiker en dan de trap naar beneden en voorlopig buiten gevaar. Zwarte markt opzoeken, bewapening aanvullen en terug.
Dat ik nu weet waar en hoe, wil niet zeggen dat het in één keer onontdekt en goed gaat. Bovendien heb ik de eerste keer het zoeken naar een moersleutel opgegeven en zal dat nu opnw proberen. Die is nodig voor de derde weg om de bank binnen te kunnen dringen. Niet dat ik dat ga proberen, maar je weet nodig waarvoor het goed is, als ook die ingang openstaat. Zou lullig zijn als dat ook de lift naar boven verplaats, terwijl je het ding eerst niet kon gebruiken, omdat de brandstof ontbrak, die je dan weer moet zoeken.
Mijn beheersing nog een paar uur op de proef stellen. Na de avondronde met de honden mag ik aan de slag. Niet eerder anders kan ik de middag vergeten. Nu alleen eventjes naar de zwarte markt gaan is het ook niet. Dan hou ik mezelf voor de gek. Dan is het nog ff dit proberen of dat zoeken of het gezochte proberen te krijgen en dan tralala, ben je zo een paar uur verder. Straks weer en dan mag het. Bovendien zie je meer in de avondsetting, waarin ik me bevind, als het buiten schemert of donker is. Allez, weg van die Pc!
Dat ik nu weet waar en hoe, wil niet zeggen dat het in één keer onontdekt en goed gaat. Bovendien heb ik de eerste keer het zoeken naar een moersleutel opgegeven en zal dat nu opnw proberen. Die is nodig voor de derde weg om de bank binnen te kunnen dringen. Niet dat ik dat ga proberen, maar je weet nodig waarvoor het goed is, als ook die ingang openstaat. Zou lullig zijn als dat ook de lift naar boven verplaats, terwijl je het ding eerst niet kon gebruiken, omdat de brandstof ontbrak, die je dan weer moet zoeken.
Mijn beheersing nog een paar uur op de proef stellen. Na de avondronde met de honden mag ik aan de slag. Niet eerder anders kan ik de middag vergeten. Nu alleen eventjes naar de zwarte markt gaan is het ook niet. Dan hou ik mezelf voor de gek. Dan is het nog ff dit proberen of dat zoeken of het gezochte proberen te krijgen en dan tralala, ben je zo een paar uur verder. Straks weer en dan mag het. Bovendien zie je meer in de avondsetting, waarin ik me bevind, als het buiten schemert of donker is. Allez, weg van die Pc!
Flauw
Heb je drie mogelijkheden om ergens binnen te komen, gebruik je er één vervallen de andere twee. Daar heeft het tenminste alle schijn van. Denk je op meerdere paarden te kunnen wedden, loop je met je kop tegen de muur. Dat betekent verder terug in je opslaggeschiedenis en hopen, dat je niet alles overnieuw moet doen. Mooi punt om het voorlopig ff te laten zitten. Moeite moet beloond en niet afgestraft worden, stelletje grapjassen.
Versoepelen
Er zit beweging in het ongemak, maar verdwenen is het nog niet. Vier dagen inmiddels dat deze ongein mijn gewenste routines overhoop gooit. Geholpen door het weer. Het spel is niet meer dan de dief, die van de gelegenheid gebruik maakt. Ik denk vandaag niet "Ha, lekker, weer tomaten plukken en verwerken". Dat zijn uren werk en eindigt gegarandeerd in afzien. Ook de wortelchutney die maandag (informeel) op het programma stond ligt nog steed in ingrediënten op de verwerking te wachten. En dat is tweemaal zonde, zeker als de tomaten straks het overrijpe stadium passeren. Maar wie weet waar ik vanmiddag mezelf misschien wel toe in staat zie.
Een fysiotherapeut in het dorp, ik bedoel Agnita zou wel prettig zijn. Soms doen daar mares de ronde over, maar steeds als ik concreet navraag, kijkt iedereen me aan alsof ik het over spoken heb. Maar wie weet is het inmiddels wel werkelijk geworden. Een sadist(e) met helende werking.
Een fysiotherapeut in het dorp, ik bedoel Agnita zou wel prettig zijn. Soms doen daar mares de ronde over, maar steeds als ik concreet navraag, kijkt iedereen me aan alsof ik het over spoken heb. Maar wie weet is het inmiddels wel werkelijk geworden. Een sadist(e) met helende werking.
Aantrekkelijkheid
Gaan we straks de werkelijkheid weer verlaten? Ik hoef maar te denken "Toch ff zien of dat wel kan." en voor je het weet is het lunchtijd voorbij, de afwas niet afgemaakt en heeft Mariana honger of trek. Behalve het puzzelelement 'Waar en vooral hoe' is de aantrekkelijke kant van het spel zeker ook het feit, dat je soms uren van de wereld bent. Niet van je lokale wereld van partner, huis, tuin en beesten maar alles wat daar net voorbij ligt.
Een hele dag niet op Vk.nl of GS kijken is een zeldzaamheid. Maar gelukkig wel de bedtijd in de gaten gehouden. Geen nachtelijke escapades over digitale daken. De verleiding was er mn omdat ik direct werd neergemaaid, toen ik het dak van het bankgebouw betrad, waar ik iets wens te stelen. Dat kan ik dan niet hebben. Dan is er direct de vrg of dat niet anders kan. Die vrg heb ik met moeite voor vandaag gelaten.
Buiten is alles kleddernat. Maaien in de tuin kan ik wel vergeten, da's ergens wel mooi meegenomen maar vooral toch een kleine ramp. De tuin is weer de wildernis, die het niet zou moeten zijn. Met die braakliggende stukken gaat dat nooit iets worden. Het sloophout, de paden en de nog niet in gebruik genomen perceeltjes. Het breekt me iedere keer weer op als de situatie het ideale pad verlaat.
Een hele dag niet op Vk.nl of GS kijken is een zeldzaamheid. Maar gelukkig wel de bedtijd in de gaten gehouden. Geen nachtelijke escapades over digitale daken. De verleiding was er mn omdat ik direct werd neergemaaid, toen ik het dak van het bankgebouw betrad, waar ik iets wens te stelen. Dat kan ik dan niet hebben. Dan is er direct de vrg of dat niet anders kan. Die vrg heb ik met moeite voor vandaag gelaten.
Buiten is alles kleddernat. Maaien in de tuin kan ik wel vergeten, da's ergens wel mooi meegenomen maar vooral toch een kleine ramp. De tuin is weer de wildernis, die het niet zou moeten zijn. Met die braakliggende stukken gaat dat nooit iets worden. Het sloophout, de paden en de nog niet in gebruik genomen perceeltjes. Het breekt me iedere keer weer op als de situatie het ideale pad verlaat.
donderdag 20 augustus 2020
Minderen
Het is geen 'cold turkey' geworden, maar het zijn niet weer ruim 12 uur geworden. Een hoop opstaan (en weer gaan zitten) heeft bovendien goed gedaan. Het is nog verre van soepel maar ook geen stijve ramp meer. Ik gok inmiddels eerder op een zenuwprobleem dan een spier die er geen zin in heeft. Is verder niet echt interessant.
Naast diverse zinnige zaken vandaag toch de nodige uren lopen zoeken naar zaken, die er volgens mij niet waren maar uiteindelijk weldegelijk aanwezig bleken. Het is soms echt domweg zoeken en proberen. Hoe weet je nu bijv. wie van de 7 of 8 rood gekleedde militairen degene is, die een brief bij zich draagt, die jij moet zien te ontfutselen zonder dat de persoon of collega's (rode èn blauwe!) daar iets van merkt/merken. Behalve 'wie' is het ook 'waar' en vervolgens 'hoe'. En dat op een plein waar iedereen loopt te ijsberen als vorm van bewaking. Kun je wel iedereen gaan zakkenrollen, maar zelfs met aan magie grenzende trucjes was dat geen haalbaar idee. De persoon mocht bovendien niet bewusteloos raken en al helemaal niet de pijp uit gaan. Dan heb je echt een uitdaging.
Als je in je leven zoveel 'trial en error' ruimte zou krijgen, zouden menig leven anders uitzien. Hoeveel gaan er door na tweemaal op hun bek gegaan te zijn? En in het spel herrijs je zelfs als het nodig is. Minstens 20 keer vandaag. Kan geen Lazerus tegen op.
Naast diverse zinnige zaken vandaag toch de nodige uren lopen zoeken naar zaken, die er volgens mij niet waren maar uiteindelijk weldegelijk aanwezig bleken. Het is soms echt domweg zoeken en proberen. Hoe weet je nu bijv. wie van de 7 of 8 rood gekleedde militairen degene is, die een brief bij zich draagt, die jij moet zien te ontfutselen zonder dat de persoon of collega's (rode èn blauwe!) daar iets van merkt/merken. Behalve 'wie' is het ook 'waar' en vervolgens 'hoe'. En dat op een plein waar iedereen loopt te ijsberen als vorm van bewaking. Kun je wel iedereen gaan zakkenrollen, maar zelfs met aan magie grenzende trucjes was dat geen haalbaar idee. De persoon mocht bovendien niet bewusteloos raken en al helemaal niet de pijp uit gaan. Dan heb je echt een uitdaging.
Als je in je leven zoveel 'trial en error' ruimte zou krijgen, zouden menig leven anders uitzien. Hoeveel gaan er door na tweemaal op hun bek gegaan te zijn? En in het spel herrijs je zelfs als het nodig is. Minstens 20 keer vandaag. Kan geen Lazerus tegen op.
Spiegelen?
Behalve het directe fysieke ongemak is de onwillige rug ook een motivatiekiller van jewelste. Drie dagen heb ik nu verloren. Als het opstarten tot drie dagen beperkt blijft klap ik in mijn handen.
Bezigheidstherapie
Tja, wat wil je. Druilerige dag. Onwillige rug. Nwe computerspel. Nou? Een kat op het spek binden geeft een minder voorspelbaar resultaat. Nu mag ik behalve mijn rug in beweging houden ipv meer dan 12 uur op een stoel zitten ook nog een beginnend verslavingseffect de kop in drukken. Als iets duidelijk is geworden gisteren, is het dat zitten het niet is. Dat is een steun in de rug voor vandaag. Leuk meegenomen maar onbedoelde woordspeling.
Het weer is niks beter dan gisteren, eerder nog natter. Huppelend de tuin in zit er dus niet in. Zal iets worden tussen aanrecht en Pc. De afwas is helder. De voortgang in de verhaallijn van het spel gaat ook redelijk rechttoe-rechtaan. Dat je daarbij niet op een dode meer of minder of te letten scheelt ook. Maar daarnaast zijn er nog zg contracten. De hoofdpersoon is een gezocht crimineel, die niet vies is van een moord. Daar maken derden dan weer gebruik van, maar met rare voorwaarden als een betaling die afhangt van het feit of het uitziet als zelfmoord of niet. Ga daar maar aanstaan.
Zover ik weet kan ik iemand bewusteloos wurgen of aan mijn zwaard rijgen. Het laatste zal niet de bedoeling zijn. Het eerste is nodig om de persoon, die je een handje richting het hiernamaals moet helpen, hanteerbaar te maken. Dat moet dan wel zonder getuigen en dat geldt voor het verslepen ook. Nu nog die plek vinden waar meer stadsbewoners er voor kiezen om de dood tegemoet te springen. Daar ben ik blijven hangen gisteravond en ik zou zo weer verder kunnen gaan. Steeds weer opnieuw. Steeds iets anders proberen. Steeds weer kijken of je geen hint over het hoofd hebt gezien. Etc.
Een andere mogelijkheid is naar de oplossing zoeken op het internet. Als een nwe spel verschijnt, heb je bijna net zo snel de 'doorlopen' op het internet staan. Ooit omslachtige beschrijvingen, vervolgens met hier en daar een schermafdruk en tegenwoordig gewoon complete video's op YT. Maar dat is als een puzzel kopen en beginnen met het lezen van de oplossing. Niet leuk. En bovendien, niks menselijks is me vreemd, als je het doet, is de oplossing òf zo voor de hand liggend, dat je 'm zelf ook wel gevonden zou hebben òf zo ver gezocht, dat zelfs het voorbeeld je bijna boven de pet gaat.
Volgens mij zit er geen tijdslimiet aan die contracten gekoppeld, dus eerst maar eens wat anders proberen, zoals een barkeeper ontvoeren uit een privéclub, waar ik me al een tattoo voor heb moeten zetten om er naar binnen te kunnen. Vrees dat het niet een kwestie van naar binnen lopen, neerslaan, op mijn nek leggen en weer naar buiten gaan zal worden.
Het weer is niks beter dan gisteren, eerder nog natter. Huppelend de tuin in zit er dus niet in. Zal iets worden tussen aanrecht en Pc. De afwas is helder. De voortgang in de verhaallijn van het spel gaat ook redelijk rechttoe-rechtaan. Dat je daarbij niet op een dode meer of minder of te letten scheelt ook. Maar daarnaast zijn er nog zg contracten. De hoofdpersoon is een gezocht crimineel, die niet vies is van een moord. Daar maken derden dan weer gebruik van, maar met rare voorwaarden als een betaling die afhangt van het feit of het uitziet als zelfmoord of niet. Ga daar maar aanstaan.
Zover ik weet kan ik iemand bewusteloos wurgen of aan mijn zwaard rijgen. Het laatste zal niet de bedoeling zijn. Het eerste is nodig om de persoon, die je een handje richting het hiernamaals moet helpen, hanteerbaar te maken. Dat moet dan wel zonder getuigen en dat geldt voor het verslepen ook. Nu nog die plek vinden waar meer stadsbewoners er voor kiezen om de dood tegemoet te springen. Daar ben ik blijven hangen gisteravond en ik zou zo weer verder kunnen gaan. Steeds weer opnieuw. Steeds iets anders proberen. Steeds weer kijken of je geen hint over het hoofd hebt gezien. Etc.
Een andere mogelijkheid is naar de oplossing zoeken op het internet. Als een nwe spel verschijnt, heb je bijna net zo snel de 'doorlopen' op het internet staan. Ooit omslachtige beschrijvingen, vervolgens met hier en daar een schermafdruk en tegenwoordig gewoon complete video's op YT. Maar dat is als een puzzel kopen en beginnen met het lezen van de oplossing. Niet leuk. En bovendien, niks menselijks is me vreemd, als je het doet, is de oplossing òf zo voor de hand liggend, dat je 'm zelf ook wel gevonden zou hebben òf zo ver gezocht, dat zelfs het voorbeeld je bijna boven de pet gaat.
Volgens mij zit er geen tijdslimiet aan die contracten gekoppeld, dus eerst maar eens wat anders proberen, zoals een barkeeper ontvoeren uit een privéclub, waar ik me al een tattoo voor heb moeten zetten om er naar binnen te kunnen. Vrees dat het niet een kwestie van naar binnen lopen, neerslaan, op mijn nek leggen en weer naar buiten gaan zal worden.
woensdag 19 augustus 2020
Eentonig
Magere dag in meerdere opzichten. Hoop op meer variatie morgen. Nadelen hebben voordelen en voordelen hebben weer nadelen. Daar laat ik het bij.
dinsdag 18 augustus 2020
Toekomstig
Aan tafel gezeten op het terras van Gasthaus Alte Post, Mariana's favoriet in Sighisoara, dwaalden mijn gedachten met regelmaat af. Mensen kijken met mondkapjes om is weinig interessant. Snap ook niet waarom de meesten er mee om liepen op de openbare weg. Volgens mij is het geen plek waar dat tegenwoordig verplicht is. Mariana was bovendien druk met het beantwoorden van de felicitaties die ze kreeg via WA of het verderfelijke Facebook. Ja, ook WA hoort tot dat mediale kankergezwel maar heeft nog enige zelfstandigheid. Als die verdwijnt, hoop ik, dat voldoende mensen omswitchen, omgeswitcht zijn naar bijv. Signal. Vrees dat dat een ijdele hoop is, maar daar wilde ik het helemaal niet over hebben.
Mijn gedachten mochten dus hun gang gaan en waren direct druk met de toekomst (of niet) van het blog. Ik kwam tot de verrassende conclusie, dat mijn wensenpakket door de jaren heen nauwelijks veranderd is. Het beeld is in feite al jaren rond, ooit aan gewerkt zelfs en extern een deel laten bouwen. Of dat nog bruikbaar is, weet ik niet. Is ook niet echt van belang. Wat telt, is, dat ik dus in feite weet wat ik wil, daar niet verder over hoef na te denken. Nu zien, dat we het voor elkaar krijgen.
Mijn gedachten mochten dus hun gang gaan en waren direct druk met de toekomst (of niet) van het blog. Ik kwam tot de verrassende conclusie, dat mijn wensenpakket door de jaren heen nauwelijks veranderd is. Het beeld is in feite al jaren rond, ooit aan gewerkt zelfs en extern een deel laten bouwen. Of dat nog bruikbaar is, weet ik niet. Is ook niet echt van belang. Wat telt, is, dat ik dus in feite weet wat ik wil, daar niet verder over hoef na te denken. Nu zien, dat we het voor elkaar krijgen.
Geheimzinnig
De lunch in Sighisoara genoten. Alweer mndn niet geweest Covid-19 heeft meer in ons leven overhoop gegooid dan je op het eerste oog zou denken. In de tussentijd is men begonnen met het herstel van de weg van Agnita naar Sighisoara. Het werd tijd. Het was inmiddels een lappendeken waar je niks van de originele asfalltlaag in kon terug vinden. België is er niks bij. Wat ze precies aan het doen zijn, weet ik niet, maar er gebeurd meer dan een vernieuwing van de asfaltbedekking.
Over een afstand van dik veertig kilometer werd op tientallen plekken gewerkt. Men is daar al een jaar of twee geleden begonnen met dingen in de grond stoppen, waar ik de bedoeling niet van snapte. En men bouwt daar nu aan verder. Iets met afwatering? Misschien kan de aannemer me meer vertellen. Niet dat hij er bij betrokken is. Dit gaat om het grote geld van Europa. Dat wordt verdeeld onder de grote vissen. Het zou me dan ook niks verbazen als het werk langer duurt dan noodzakelijk en ingrijpender is dan nodig.
Ik schat dat we hier de komende 2-3 jaar last van zullen ondervinden, als we weer die kant op gaan. Ws zelfs langer. Een reden om die richting vooral in de wintetijd te mijden.
Over een afstand van dik veertig kilometer werd op tientallen plekken gewerkt. Men is daar al een jaar of twee geleden begonnen met dingen in de grond stoppen, waar ik de bedoeling niet van snapte. En men bouwt daar nu aan verder. Iets met afwatering? Misschien kan de aannemer me meer vertellen. Niet dat hij er bij betrokken is. Dit gaat om het grote geld van Europa. Dat wordt verdeeld onder de grote vissen. Het zou me dan ook niks verbazen als het werk langer duurt dan noodzakelijk en ingrijpender is dan nodig.
Ik schat dat we hier de komende 2-3 jaar last van zullen ondervinden, als we weer die kant op gaan. Ws zelfs langer. Een reden om die richting vooral in de wintetijd te mijden.
Richtingenstrijd
Avond. Vrije tijd. Gaan we voor het bekende of het onbekende? Hervat ik de rit naar Odense of rijg ik er nog een paar aan mijn mes? Weer een keuze erbij. Alsof er niet al teveel te kiezen is in mijn bestaan. Ik had het mezelf niet hoeven aandoen. Ik zal er een paar mndn mee moeten leven. Volgens mij kan je makkelijk ergers overkomen.
Hoewel er behalve mijn eigen fysiek niks is waar ik me momenteel aan erger, zou het rijgen van lijken niet voor de hand liggend zijn. Maar ik ben ook de rust zelve en voel geen behoefte aan het ontspannende effect van kilometers maken. Misschien een gek idee, maar ik zou natuurlijk ook weer eens een slinger aan het wegwerken van de oude kranten kunnen geven of me in een boek verdiepen. Ik weet niet. Een zekere digitale bloeddorst is me niet vreemd.
Hoewel er behalve mijn eigen fysiek niks is waar ik me momenteel aan erger, zou het rijgen van lijken niet voor de hand liggend zijn. Maar ik ben ook de rust zelve en voel geen behoefte aan het ontspannende effect van kilometers maken. Misschien een gek idee, maar ik zou natuurlijk ook weer eens een slinger aan het wegwerken van de oude kranten kunnen geven of me in een boek verdiepen. Ik weet niet. Een zekere digitale bloeddorst is me niet vreemd.
Blokkering
Netjes rechtop lopen, zitten, liggen. Het is allemaal geen probleem, zolang ik maar niet wens te wisselen van positie. Misschien doe ik het alle drie wel 8 uur per dag, maar afgezien van het liggen toch zelden aan één stuk en zelfs dan wissel je met regelmaat van positie. Het blijft dus niet tot drie wisselmomenten beperkt van het opstaan in de ochtend tot en met het neervleien in de avond.
Het meest vervelende is het opstaan van een stoel, vooral die in de auto. Net in de benen kan ik mijn duim precies op de dwarsliggende plek leggen. Stevig drukken icm lopen geeft een massage-effect en maakt dat het snel lijkt alsof het allemaal best meevalt. Totdat ik een hond wil aaien die op de grond ligt, iets in één van de afvalbakken in de keuken wil gooien of wil oprapen. Gelukkig heeft Mariana geen last van die tegenwoordige tic om alles op video vast te leggen. Het moet een lachwekkend beeld geven. Alsof ik dronken ben. Zoiets.
Morgen zou ik graag weer gewoon aan de slag willen. De rug of meer specifiek volgens mij het staartbeen heeft dus nog een avond en een nacht om tot normaal terug te keren. Had ik me maar niks van Maria's hemelvaart aangetrokken, dan was nu het gras en onkruid in de tuin gemaaid geweest. Nog een paar dagen en het overstijgt de meter weer. Tja, achteraf gelul.
Het meest vervelende is het opstaan van een stoel, vooral die in de auto. Net in de benen kan ik mijn duim precies op de dwarsliggende plek leggen. Stevig drukken icm lopen geeft een massage-effect en maakt dat het snel lijkt alsof het allemaal best meevalt. Totdat ik een hond wil aaien die op de grond ligt, iets in één van de afvalbakken in de keuken wil gooien of wil oprapen. Gelukkig heeft Mariana geen last van die tegenwoordige tic om alles op video vast te leggen. Het moet een lachwekkend beeld geven. Alsof ik dronken ben. Zoiets.
Morgen zou ik graag weer gewoon aan de slag willen. De rug of meer specifiek volgens mij het staartbeen heeft dus nog een avond en een nacht om tot normaal terug te keren. Had ik me maar niks van Maria's hemelvaart aangetrokken, dan was nu het gras en onkruid in de tuin gemaaid geweest. Nog een paar dagen en het overstijgt de meter weer. Tja, achteraf gelul.
DotO
De eerste doden zijn gevallen. Drie soldaten aan mijn mes geregen. Het is wel ff omschakelen. Van frank en vrij over zesbaans wegen cruisen naar sluipen in een donkere, mij geheel onbekende wereld. Andere toetscombinaties, andere doelen, onbekende mogelijkheden. Voor alles dat bewapent is maar ff geen genade, de rest komt er bewusteloos vanaf. Het zal zeker wel een keer spelen kosten voordat de ins en outs helder zijn.
De verhaallijn is me nog niet duidelijk. Ik ben op zoek naar iemand, die ik 15 jaar geleden voor het laatste gezien heb. Maar dat gaat relatief snel. Dus dat kan niet alles zijn, sterker nog, dat zal in feite het begin zijn. Wat ik niet snap, is waarom dit soort spellen altijd in een setting zitten, waarbij het permanent nacht lijkt. Draagt dat bij aan de spanning? Ik heb steeds het idee, dat ik de helft mis. Maar die helft is er ws gewoon niet en dat wordt gecamoufleerd door die duisternis. Maar niet te zwaar aan tillen. Het is een tussendoortje wat in elk geval geen last heeft van die tegenwoordige onzin, dat je digitale held zich moet wassen, scheren, op tijd naar de kapper en zijn paard niet al te zeer moet vermoeien. Nee, gewoon van dik hout zaagt men planken.
Als het de realiteit is, waarnaar ik opzoek ben, lijkt me een digitaal surrogaat weinig zinvol, ik zit er tenslotte iedere dag middenin. Het gaat net om het ontvluchten van de realiteit en liefst natuurlijk ook de held of de kampioen uithangen. Voorlopig wijzen alle digitale tekenen in de goede richting
De verhaallijn is me nog niet duidelijk. Ik ben op zoek naar iemand, die ik 15 jaar geleden voor het laatste gezien heb. Maar dat gaat relatief snel. Dus dat kan niet alles zijn, sterker nog, dat zal in feite het begin zijn. Wat ik niet snap, is waarom dit soort spellen altijd in een setting zitten, waarbij het permanent nacht lijkt. Draagt dat bij aan de spanning? Ik heb steeds het idee, dat ik de helft mis. Maar die helft is er ws gewoon niet en dat wordt gecamoufleerd door die duisternis. Maar niet te zwaar aan tillen. Het is een tussendoortje wat in elk geval geen last heeft van die tegenwoordige onzin, dat je digitale held zich moet wassen, scheren, op tijd naar de kapper en zijn paard niet al te zeer moet vermoeien. Nee, gewoon van dik hout zaagt men planken.
Als het de realiteit is, waarnaar ik opzoek ben, lijkt me een digitaal surrogaat weinig zinvol, ik zit er tenslotte iedere dag middenin. Het gaat net om het ontvluchten van de realiteit en liefst natuurlijk ook de held of de kampioen uithangen. Voorlopig wijzen alle digitale tekenen in de goede richting
Stijfjes
Roep ik het op, voel ik het voor, zie ik het aankomen ... Ik weet niet wat het is, maar ik heb het nauwelijks over mijn rug gehad of hopla, de boel zit weer in de kreukels. Was dat zaterdag geweest had ik het kunnen begrijpen, maar gisteren ... na twee dagen van vrijwel afwezige activiteit. Het is moeilijk te volgen en vooral te bewegen.
Qua timing had het beroerder gekund. Niet dat het daarom minder vervelend is. Er blijft minder door liggen, omdat toch al weinig in de pijp zat. De verjaardagstaart voor Mariana is er niet door in de knel gekomen. En vandaag is het feest of in elk geval niet aan de slag in tuin of keuken. Het bewegen gaat redelijk zolang ik maar niet ga zitten of probeer op te staan.
Het verdere verloop van vandaag hangt van de wensen van Mariana af. Ik heb geen programma in elkaar getimmerd. De keuze is aan haar. Zal wel ergens uit eten worden.
Qua timing had het beroerder gekund. Niet dat het daarom minder vervelend is. Er blijft minder door liggen, omdat toch al weinig in de pijp zat. De verjaardagstaart voor Mariana is er niet door in de knel gekomen. En vandaag is het feest of in elk geval niet aan de slag in tuin of keuken. Het bewegen gaat redelijk zolang ik maar niet ga zitten of probeer op te staan.
Het verdere verloop van vandaag hangt van de wensen van Mariana af. Ik heb geen programma in elkaar getimmerd. De keuze is aan haar. Zal wel ergens uit eten worden.
maandag 17 augustus 2020
Blogsores
Terwijl de bestanden voor The Death of the Outsider, een zijstraat van Dishonored_2 druk gedownload worden (nog 2 uur en 34 minuten te gaan) en ik vanavond voor het eerst sinds lang weer naar wens dood en verderf kan zaaien, houdt de post-10K periode van het blog me bezig. Natuurlijk wil ik weer een hoop meer, anders èn vooral eigen beheer. Daar ben ik al een keertje mee bezig geweest, maar heb dat toen niet doorgezet ondanks dat alle noodzakelijke voorbereidingen en investeringen waren gedaan.
Zoekend in Google zijn er nu itt een paar jaar geleden wel artikelen te vinden over blogs in eigen beheer. Nadeel is, dat het dan alsnog met bijv. Wordpress gaat èn een hele website qua vormgeving in beslag neemt. Dat is niet mijn bedoeling. Als, dan slechts als onderdeel van een website waar meer op terecht komt of kan komen, niet alleen het blog. Integreren niet overheersen.
Het is het ongeduld in het begin van de zoekfase. Je weet in vage vormen wat je wilt hebben en zoekt daar ervaringen en adviezen bij, waar je iets mee kunt. Het is nog te vroeg om al water in de wijn te kieperen. Het is passen, meten en wegpleuren als het niet oplevert wat je in je hoofd hebt. Ondertussen pik je toch al links en rechts nwe inzichten en mogelijkheden op. Dit gaat nog leuk worden. Aangename vulling voor lange winteravonden.
Zoekend in Google zijn er nu itt een paar jaar geleden wel artikelen te vinden over blogs in eigen beheer. Nadeel is, dat het dan alsnog met bijv. Wordpress gaat èn een hele website qua vormgeving in beslag neemt. Dat is niet mijn bedoeling. Als, dan slechts als onderdeel van een website waar meer op terecht komt of kan komen, niet alleen het blog. Integreren niet overheersen.
Het is het ongeduld in het begin van de zoekfase. Je weet in vage vormen wat je wilt hebben en zoekt daar ervaringen en adviezen bij, waar je iets mee kunt. Het is nog te vroeg om al water in de wijn te kieperen. Het is passen, meten en wegpleuren als het niet oplevert wat je in je hoofd hebt. Ondertussen pik je toch al links en rechts nwe inzichten en mogelijkheden op. Dit gaat nog leuk worden. Aangename vulling voor lange winteravonden.
Verpoppen
De realisatie van het naderende einde van het blog heeft een hoop stof doen opwaaien. Stof dat langzaam weer bezinkt en waaronder hier en daar contouren zichtbaar worden van wat er na mogelijk zou kunnen zijn. Naast een behoorlijk aantal doodlopers is dit toch eerder een doorloper. Je zou het bijna kunnen vergelijken met een insect dat meerdere stadia doorloopt op weg naar volwassenheid, wat dat in dit geval ook moge betekenen, nog afgezien van de vrg of een volgend stadium ook het definitieve is.
De eerste aanzet heeft iets meer dan een jaar geduurd. De doorstart zit nu in het negende jaar en al langer dan gisteren is het heden van de doorstart volledig losgezongen van de manier, waarop het de begin jaren door gekomen is. Afgezien van een sporadische link is het verband verdwenen. De categorieën spreken voor zich. Het gaat om zwammen, momenten, grenzen en overpeinzingen. De rest is afgehaakt.
Het is niet meer wat het geweest is. Hoe zeg je dat zo eufemistisch? We zijn uit elkaar gegroeid en het is tijd om de veranderingen niet langer weg te frommelen. Functie zal belangrijker blijven dan vormgeving. Het gaat om tekst, dus lezen en niet om kijken, geen plaatsjesboek. Maar je heb plaatjes om de plaatjes en je hebt plaatjes die passen bij praatjes of die een verhaal vertellen. Zoiets. Dat behoort tot de mogelijkheden afhankelijk van de vorm, die ik er aan kan geven. Verder geen dingen als een podcast. God bewaar me. Meer dan enkel opfrissen maar geen complete verbouwing, geen blogfluïditeit. De bal rolt.
De eerste aanzet heeft iets meer dan een jaar geduurd. De doorstart zit nu in het negende jaar en al langer dan gisteren is het heden van de doorstart volledig losgezongen van de manier, waarop het de begin jaren door gekomen is. Afgezien van een sporadische link is het verband verdwenen. De categorieën spreken voor zich. Het gaat om zwammen, momenten, grenzen en overpeinzingen. De rest is afgehaakt.
Het is niet meer wat het geweest is. Hoe zeg je dat zo eufemistisch? We zijn uit elkaar gegroeid en het is tijd om de veranderingen niet langer weg te frommelen. Functie zal belangrijker blijven dan vormgeving. Het gaat om tekst, dus lezen en niet om kijken, geen plaatsjesboek. Maar je heb plaatjes om de plaatjes en je hebt plaatjes die passen bij praatjes of die een verhaal vertellen. Zoiets. Dat behoort tot de mogelijkheden afhankelijk van de vorm, die ik er aan kan geven. Verder geen dingen als een podcast. God bewaar me. Meer dan enkel opfrissen maar geen complete verbouwing, geen blogfluïditeit. De bal rolt.
Herverdelen
Na de échte zondag van gisteren, vandaag een maandag die z'n naam eer aan doet. Later dan bedoeld op. Niet vooruit te branden. Zin om er vandoor te gaan. Misschien niet meer dan logisch. Tempo heeft bijltje erbij neergegooid. Motivatie heeft zich ziek gemeld. Energie is vergeten mee op te staan. Sta je dan. Zien dat ik de boel in de steigers krijg. Het moet weer in je eentje. Teveel wat moet en de afgelopen dagen ongewenst is blijven liggen. En dan ook nog Mariana's verjaardag morgen.
Beginnen met een achterstand en dan nog wat extra's erbij, nooit goed. Bovendien begint de week in feite pas op woensdag. Een korte week. Weinig illusies maken. Scheelt een hoop verspilde energie. Eventjes het hoofd erbij houden en strak selecteren op wat echt niet meer kan blijven liggen en wat eventueel volgende week ook nog kan. Hoewel, ook die week gaat een dag missen. Dat wordt het komende weekeinde gewoon ff bij de week vegen. Dan verandert gelijk het perspectief. Negen dagen aan één stuk ipv wat gesprokkel voor en na het weekeinde.
Ik loop te ver vooruit. In de intentie kan ik me vinden, nu de uitvoering nog. Wat moet vandaag écht? Wat te denken van nog een koffie?
Beginnen met een achterstand en dan nog wat extra's erbij, nooit goed. Bovendien begint de week in feite pas op woensdag. Een korte week. Weinig illusies maken. Scheelt een hoop verspilde energie. Eventjes het hoofd erbij houden en strak selecteren op wat echt niet meer kan blijven liggen en wat eventueel volgende week ook nog kan. Hoewel, ook die week gaat een dag missen. Dat wordt het komende weekeinde gewoon ff bij de week vegen. Dan verandert gelijk het perspectief. Negen dagen aan één stuk ipv wat gesprokkel voor en na het weekeinde.
Ik loop te ver vooruit. In de intentie kan ik me vinden, nu de uitvoering nog. Wat moet vandaag écht? Wat te denken van nog een koffie?
zondag 16 augustus 2020
Vluchtig
Van Riga naar Cantanzaro, iets van 3360 km, en nu door naar Odense (2580 km) in Denemarken. In tegenstelling tot mijn chauffeurs hoef ik niet steeds terug naar mijn thuishonk. In mijn geval zou dat het hoofdkantoor in Praag zijn. Ik zwerf wat door Europa. Moest daaraan aan denken, toen ik op Nu.nl een foto zag van Sylvie Meis in Denemarken. Volgens het bijschrift op bezoek bij haar zoon, die bij z'n vader (Rafaël van der Vaart) woont en op een jeugdopleiding van de Deense voetbalclub Esbjerg schijnt te zitten. Dat is niet ver bij Odense vandaan.
Weekend-niveau, maar dat mens zat een paar dag geleden nog moeilijk te doen in St. Tropez vanwege een ontdekte corona-infectie onder de personeelsleden van haar favoriete sterrenrestaurant. Bij gebrek aan degelijk nieuws stort je je soms op de roddelrubrieken. Gelukkig bleek zij onbesmet en kon verder met haar bikini-selfies.
Ik zou onderweg ook voordurend selfies moeten maken, geleund tegen mijn truck, tandenstoker in de rechtermondhoek, bierbuik over mijn spijkerbroek hangend, hemdsmouwen opgerold, tattoo's op mijn onderarmen en een stuk gereedschap in mijn handen. Foto in St. Petersburg. Foto in München. Foto in Istanboel. Foto in Oblia. Foto van links. Foto van rechts. Foto van boven. Foto van de truck. Als je zoveel tijd, moeite en energie steekt in het strak houden van je lijfje moet dat natuurlijk wel minitieus worden vastgelegd. Veertig of zo is ze nu. Wordt schrikken ergens de komende jaren, als ze er met strak houden alleen niet meer komt. Krijg je zo'n goed geconserveerde mummie waar nog leven in zit. Zo'n overrijp geval dat kost wat kost uit wil zien als een lang vervlogen herinnering. Brrrrr.
Weekend-niveau, maar dat mens zat een paar dag geleden nog moeilijk te doen in St. Tropez vanwege een ontdekte corona-infectie onder de personeelsleden van haar favoriete sterrenrestaurant. Bij gebrek aan degelijk nieuws stort je je soms op de roddelrubrieken. Gelukkig bleek zij onbesmet en kon verder met haar bikini-selfies.
Ik zou onderweg ook voordurend selfies moeten maken, geleund tegen mijn truck, tandenstoker in de rechtermondhoek, bierbuik over mijn spijkerbroek hangend, hemdsmouwen opgerold, tattoo's op mijn onderarmen en een stuk gereedschap in mijn handen. Foto in St. Petersburg. Foto in München. Foto in Istanboel. Foto in Oblia. Foto van links. Foto van rechts. Foto van boven. Foto van de truck. Als je zoveel tijd, moeite en energie steekt in het strak houden van je lijfje moet dat natuurlijk wel minitieus worden vastgelegd. Veertig of zo is ze nu. Wordt schrikken ergens de komende jaren, als ze er met strak houden alleen niet meer komt. Krijg je zo'n goed geconserveerde mummie waar nog leven in zit. Zo'n overrijp geval dat kost wat kost uit wil zien als een lang vervlogen herinnering. Brrrrr.
Kortdaags
Over onthaasten gesproken. Nav de opmerking hedenochtend dat ik misschien iets moet bedenken voor het moment dat dit blog de 10K aantikt, keek ik vanmiddag naar de stand van het aantal blogbijdrages en die stond op het mooie getal 9393. Nog maar 600 te gaan. Bij de gemiddelde mndproductie van dit jaar zou de 10K nog weleens voor het einde van het jaar bereikt kunnen worden. Dat is ff schrikken. Ik had ergens in 2021 in mijn hoofd. April of mei heb ik me ooit bedacht.
Oei. Dacht dat ik al genoeg aan mijn kop had, komt dit er ws nog eens bij. Is het dit jaar niet, dan laat het in het nwe jaar niet lang op zich wachten. Misschien een moment om op de rem te trappen en eventuele veranderingen bij de goede voornemens te laten? Ik schoot ff in de stress. En beetje druk op de ketel kan natuurlijk geen kwaad om te voorkomen, dat we op het dubbele aantal zitten, voordat we in goed overleg met onszelf tot een acceptabel compromis zijn gekomen. Maar dit jaar nog ....
Het is duidelijk minder vrijblijvend dan het vanochtend aanvoelde. Beetje denken, beetje klooien, beetje proberen. Maar wel een beetje vlug dan! Ik zal het idee invoeren in de secundaire gedachtenstroom. Kan het lekker ff gisten, het brein stormen en hopelijk ergens de lichtjes gaan branden.
Oei. Dacht dat ik al genoeg aan mijn kop had, komt dit er ws nog eens bij. Is het dit jaar niet, dan laat het in het nwe jaar niet lang op zich wachten. Misschien een moment om op de rem te trappen en eventuele veranderingen bij de goede voornemens te laten? Ik schoot ff in de stress. En beetje druk op de ketel kan natuurlijk geen kwaad om te voorkomen, dat we op het dubbele aantal zitten, voordat we in goed overleg met onszelf tot een acceptabel compromis zijn gekomen. Maar dit jaar nog ....
Het is duidelijk minder vrijblijvend dan het vanochtend aanvoelde. Beetje denken, beetje klooien, beetje proberen. Maar wel een beetje vlug dan! Ik zal het idee invoeren in de secundaire gedachtenstroom. Kan het lekker ff gisten, het brein stormen en hopelijk ergens de lichtjes gaan branden.
Onthaast
Verder dan kabbelen is het vandaag niet gekomen. De lunch is de enige prestatie van formaat geweest. Voor de rest de dag in alle rust voorbij laten trekken. Had niet gehoeven maar mocht wel. En trouwens, terugdraaien of anderszins ongedaan maken behoort niet tot de mogelijkheden. Het is wat het is en daar kun je je beter in vinden dan tegen verzetten. Hoort wie het zegt! Je hoeft ook niet druk bezig te zijn om een dag om te krijgen. De tijd heeft het er vandaag bepaald niet van genomen. Het leek de F1 wel.
Ik laat het allemaal rustig zijn gang gaan, uitklinken. Morgen de teugels aantrekken. Het blijkt maar weer, dat dat niet uit zichzelf gebeurt. Morgen hoef ik nergens rekening mee te houden. Wel zo prettig. Lekker vrij, geen opgedrongen belemmeringen.
Nu is d'r natuurlijk de neiging om vanalles te plannen. Zo'n ingesleten gewoonte verdwijnt niet zomaar uit het systeem. Hoeft misschien ook niet, maar voor het moment wel. D'r is gewoon teveel te doen om het overzichtelijk te houden. Zo snel die overzichtelijkheid terug is en niet standaard achter de feiten aan wordt gelopen is niks mis met een beetje planning. Dat gaat minimaal nog een jaar duren, misschien wel twee.
Ik laat het allemaal rustig zijn gang gaan, uitklinken. Morgen de teugels aantrekken. Het blijkt maar weer, dat dat niet uit zichzelf gebeurt. Morgen hoef ik nergens rekening mee te houden. Wel zo prettig. Lekker vrij, geen opgedrongen belemmeringen.
Nu is d'r natuurlijk de neiging om vanalles te plannen. Zo'n ingesleten gewoonte verdwijnt niet zomaar uit het systeem. Hoeft misschien ook niet, maar voor het moment wel. D'r is gewoon teveel te doen om het overzichtelijk te houden. Zo snel die overzichtelijkheid terug is en niet standaard achter de feiten aan wordt gelopen is niks mis met een beetje planning. Dat gaat minimaal nog een jaar duren, misschien wel twee.
Blogiciteit
Dit blog is door de jaren heen met regelmaat van categorie veranderd. Ik zou het nu omschrijven als een blog over het dagelijkse leven met een vleugje persoonlijks en af en toe iets over de actualiteit. Als ik daar dan op zoek in Google, mn dan het dagelijkse leven, dan krijg ik een waaier aan mogelijkheden waarin weinig zit wat me aantrekt tot lezen. Of de lappen tekst zijn te lang, of te belerend, of van teveel foto's voorzien, of te sporadisch, of te vol van zichzelf, of teveel over kinderen, of eigenlijk meer een reisblog of een of andere gespecialiseerde richting, etc.
Je zou bijna gaan denken, dat je eigen blog een uniek geval is. Maar dan zo uniek, dat het slechts weinigen aanspreekt. Als 'Influencer' zou ik geen droog brood verdienen. Ik zou geen bedrijfstak, dienst of instelling weten te verzinnen, die hun 'produkt' aangeprezen ziet worden door mijn gebrabbel. Nu werkt dat bij die professionele types volgens mij eerder omgekeerd. Een en al opportunisme. Principeloze individuen die het alleen om het cashen gaat. Als je dat weet, en dat lijkt me algemeen bekend, volg je zo iemand niet meer, lijkt me. Zo werkt dat in deze precies niet. Daar komt de menselijke 'natuur' om de hoek kijken. Iedereen wil (blijkbaar) die glamour, dat cashen, mooi en/of succesvol gevonden worden, etc. In elk geval als men nog niet droog achter de oren is.
Ik denk zo af en toe na over wat ik na 10K van plan ben. En die komen er rap an. Ik blijf het een mooi moment vinden om te kappen of op z'n minste te veranderen. De vrg is alleen veranderen naar wat? Wat veranderen? Hoe veranderen? Waarom veranderen? Water bij de wijn doen? Welke wijn? Hoeveel water?
Je zou bijna gaan denken, dat je eigen blog een uniek geval is. Maar dan zo uniek, dat het slechts weinigen aanspreekt. Als 'Influencer' zou ik geen droog brood verdienen. Ik zou geen bedrijfstak, dienst of instelling weten te verzinnen, die hun 'produkt' aangeprezen ziet worden door mijn gebrabbel. Nu werkt dat bij die professionele types volgens mij eerder omgekeerd. Een en al opportunisme. Principeloze individuen die het alleen om het cashen gaat. Als je dat weet, en dat lijkt me algemeen bekend, volg je zo iemand niet meer, lijkt me. Zo werkt dat in deze precies niet. Daar komt de menselijke 'natuur' om de hoek kijken. Iedereen wil (blijkbaar) die glamour, dat cashen, mooi en/of succesvol gevonden worden, etc. In elk geval als men nog niet droog achter de oren is.
Ik denk zo af en toe na over wat ik na 10K van plan ben. En die komen er rap an. Ik blijf het een mooi moment vinden om te kappen of op z'n minste te veranderen. De vrg is alleen veranderen naar wat? Wat veranderen? Hoe veranderen? Waarom veranderen? Water bij de wijn doen? Welke wijn? Hoeveel water?
Record!
Bijbelvast eindigt de week met de zondag. Ga ik er vandaag nog stevig tegenaan, dan wordt het een week van recorden. Tot op heden al drie dagen voluit bezig geweest en dat in slechts een week tijd, waar het al tijden een streven is om tenminste één zo'n dag per week te hebben. Gaat het vandaag ook lukken, dan kom ik op vier en kantelt de week van overwegend inactief naar het actieve tegendeel. Dan is het een ongekende week, mocht ik komende week niet ineens niet vooruit te branden zijn.
Soms wel van die nog actievere weken gehad, die ik dan prompt minimaal éénmaal per mnd wilde hebben, maar daar is nooit een vervolg op gekomen. Resultaat was meestal een wekendurende periode van minimale noodzakelijkheden. Het hoeft voor mij dus niet allemaal ineens. Liever volgende week weer een paar actieve dagen dan nu een dubbel record in één week tijd. Het trage is er gelukkig een beetje af. Het gestage hou ik er graag in.
Een pleidooi om de dag op mijn gat door te brengen? Behalve dat de laptop nog steeds een keer uit elkaar geschroefd moet, is het vooral een herinnering om mn mijn rug te ontzien. Als die in al mijn enthousiasme weer verkeerd schiet, schiet ik daar weinig mee op. Loop ik de komende dagen met mijn ziel te sjouwen ipv dakpannen of bestratingsstenen.
Soms wel van die nog actievere weken gehad, die ik dan prompt minimaal éénmaal per mnd wilde hebben, maar daar is nooit een vervolg op gekomen. Resultaat was meestal een wekendurende periode van minimale noodzakelijkheden. Het hoeft voor mij dus niet allemaal ineens. Liever volgende week weer een paar actieve dagen dan nu een dubbel record in één week tijd. Het trage is er gelukkig een beetje af. Het gestage hou ik er graag in.
Een pleidooi om de dag op mijn gat door te brengen? Behalve dat de laptop nog steeds een keer uit elkaar geschroefd moet, is het vooral een herinnering om mn mijn rug te ontzien. Als die in al mijn enthousiasme weer verkeerd schiet, schiet ik daar weinig mee op. Loop ik de komende dagen met mijn ziel te sjouwen ipv dakpannen of bestratingsstenen.
Wekken
Duf maar wakker. Of is het: Wakker maar duf? Ik denk, dat ik voor het laatste ga. Het gaat er om dat ik weer vroeg mijn nest uit was en het niet-fysieke deel van mijn persoon dat nog niet helemaal heeft begrepen. Dubbeltjes blijven steken. Signalen verdwijnen ongericht in de neurale netwerken. Het is zondag. Zou het daar aan liggen? Lijkt me stug.
Na de toch redelijk slome dag van gisteren rent het willen voor het kunnen uit. Dat werkt niet. Het eerste is toch echte van het laatste afhankelijk. Als het kunnen de boot afhoudt dan kan het willen willen wat het wil. Eerst maar eens rustig van de koffie genieten. Ondertussen kunnen beide werelden tot elkaar komen en met de invulling van de dag aan de slag gaan.
Zelf nog geen voorkeur. De regen schijnt weer uit de lucht. Zon is ff afwezig. Perfecte omstandigheden om een hele hoop te doen. Maar ja, zondag. Beter niet teveel lawaai maken. Niks maaien in de tuin dus. Een ietsje meer burenvriendelijke bezigheid is gewenst. Zwembad stofzuigen? Kan me herinneren dat ik dat ooit heel erg 'Zen' vond. Bezig zijn met een bezigheid die geen naam mag hebben. Ik zie het allemaal straks wel weer.
Na de toch redelijk slome dag van gisteren rent het willen voor het kunnen uit. Dat werkt niet. Het eerste is toch echte van het laatste afhankelijk. Als het kunnen de boot afhoudt dan kan het willen willen wat het wil. Eerst maar eens rustig van de koffie genieten. Ondertussen kunnen beide werelden tot elkaar komen en met de invulling van de dag aan de slag gaan.
Zelf nog geen voorkeur. De regen schijnt weer uit de lucht. Zon is ff afwezig. Perfecte omstandigheden om een hele hoop te doen. Maar ja, zondag. Beter niet teveel lawaai maken. Niks maaien in de tuin dus. Een ietsje meer burenvriendelijke bezigheid is gewenst. Zwembad stofzuigen? Kan me herinneren dat ik dat ooit heel erg 'Zen' vond. Bezig zijn met een bezigheid die geen naam mag hebben. Ik zie het allemaal straks wel weer.
zaterdag 15 augustus 2020
Smaakverschil
De middag druk geweest met het maken van een courgette-tomaat chutney en wat me opviel, bladerend door de recepten op het web, was, dat het allemaal een beetje op dezelfde manier klaargemaakt wordt. Dat lijkt me enerzijds niet de bedoeling en anderszijds ook niet nodig. Als je jam maakt proef je het hoofdingrediënt, de vrucht waarvan je het gemaakt hebt. Bij de chutneys, die ik vandaag zag langs komen, maakte volgens mij niet zoveel uit wat je er voor groente of groentencombi in stopte. De smaak wordt geheel bepaald door de steeds weer overal terugkerende kruidencombinatie. Het is al een kunst om de azijn niet te zeer te laten overheersen, maar als dat dan steeds weer gebeurd met dezelfde mix aan kruiden, wordt blind proeven een moeilijke opgave.
Dat wordt verder zoeken. Vreemd genoeg was het aanbod in Google ook tamelijk eenzijdig. Ruim de helft kwam van de een of ander nationale versie van printerest. Strontvervelend, want daar moet je je weer registeren en/of inloggen, waar ik helemaal geen zin in heb alleen maar iets iets te vinden. Bovendien is het extra irritant dat zo ongeveer ieder land wel zijn eigen versie heeft, maar dat volgens mij niet geldt voor de achterliggende inhoud. Dus komt Google in feite tig keer met hetzelfde op de proppen en dat lijkt me een zoekmachine onwaardig. Zeker van Google's niveau. Het is geen Duckduckgo.
Dat wordt verder zoeken. Vreemd genoeg was het aanbod in Google ook tamelijk eenzijdig. Ruim de helft kwam van de een of ander nationale versie van printerest. Strontvervelend, want daar moet je je weer registeren en/of inloggen, waar ik helemaal geen zin in heb alleen maar iets iets te vinden. Bovendien is het extra irritant dat zo ongeveer ieder land wel zijn eigen versie heeft, maar dat volgens mij niet geldt voor de achterliggende inhoud. Dus komt Google in feite tig keer met hetzelfde op de proppen en dat lijkt me een zoekmachine onwaardig. Zeker van Google's niveau. Het is geen Duckduckgo.
(Ge)Wild
Die beren op de weg gaan de komende jaren ergens lukken. Gegarandeerd. Echte beren! Vandaag een foto gezien die iemand op minder dan een kilometer buiten Coves gemaakt heeft. Minder ver dan de velden die Mariana en haar broer in die richting hebben liggen. De foto was van een moeder met twee jonkies. Zwart of bruin was moeilijk te zien. Ik gok bruin.
Prachtig gezicht. Dat gaat dus wel een keertje lukken. Nu die wolven nog. Niet dat ik daarvoor Nederland links heb laten liggen. Daar heb ik via de nieuwsmedia inmiddels meer wolven gezien, dan hier ter plekke, terwijl ze hier getalsmatig Nederland in de schaduw zetten.
Of het wolven zijn die hier 's nachts rondstruinen en de honden 's ochtend met regelmaat danig onhandelbaar maken, weet ik niet. 's Nachts is in de velden natuurlijk meer te doen dan je overdag zou denken. Laatst wel een slang gehad die mijn pad kruiste. Een ringslang. Niks van gevaar dus. Mariana zou bij het formaat dat voorbij zigzagde ws heel Coves bij elkaar gegild hebben. Ze zou daarentegen ws zonder aarzeling op zo'n berenjong aflopen. Omgekeerd lijkt me een stuk slimmer.
Prachtig gezicht. Dat gaat dus wel een keertje lukken. Nu die wolven nog. Niet dat ik daarvoor Nederland links heb laten liggen. Daar heb ik via de nieuwsmedia inmiddels meer wolven gezien, dan hier ter plekke, terwijl ze hier getalsmatig Nederland in de schaduw zetten.
Of het wolven zijn die hier 's nachts rondstruinen en de honden 's ochtend met regelmaat danig onhandelbaar maken, weet ik niet. 's Nachts is in de velden natuurlijk meer te doen dan je overdag zou denken. Laatst wel een slang gehad die mijn pad kruiste. Een ringslang. Niks van gevaar dus. Mariana zou bij het formaat dat voorbij zigzagde ws heel Coves bij elkaar gegild hebben. Ze zou daarentegen ws zonder aarzeling op zo'n berenjong aflopen. Omgekeerd lijkt me een stuk slimmer.
Copycats
"Bewaar in de koelkast". Ik zou soms wel eens willen weten hoe groot de koelkasten van al die kookfanaten zijn. Zelfs als het bij een of twee jampotjes blijft ipv van 7 of 8 per keer. Leuk als je ieder 14 dagen twee potjes vult en dan twee weken bezig bent met ze te legen om plaats te maken voor het resultaat van de volgende kooksessie.
De koelkast is voor restjes wat koken betreft en niet voor het resultaat van speciaal gekozen verwerkingstrajecten. 'Donker en koel' lijkt me in het algemeen al problemen genoeg te geven, laat staan een oversized koelkast in meervoud. Maar die miepen, want het zijn echt merendeels vrouwen terwijl ik in mijn leven maar zelden een vrouw tegen ben gekomen die fatsoenlijk kon koken, laat staan meer dan gemiddeld, miepen elkaar na als een stelletje papagaaien. In de koelkast, pot op z'n kop zetten, steriliseren van potten en meer van dat soort adviezen, die bijna voelbaar zelf niet opgevolgd worden. Zelfs de recepten zijn met regelmaat gewoon een kopie van iets op een andere website zonder dat daar melding van wordt gemaakt.
Echte kookwebsites van mensen die die tak van sport naar hartelust beoefenen en de resultaten, bereidingswijzen en ingrediënten gedetailleerd delen via het internet kom ik maar zelden tegen. Vaak is het mn paginavulling. Kookboekniveau waarbij vooral die 238 pagina's gehaald moeten worden.
De koelkast is voor restjes wat koken betreft en niet voor het resultaat van speciaal gekozen verwerkingstrajecten. 'Donker en koel' lijkt me in het algemeen al problemen genoeg te geven, laat staan een oversized koelkast in meervoud. Maar die miepen, want het zijn echt merendeels vrouwen terwijl ik in mijn leven maar zelden een vrouw tegen ben gekomen die fatsoenlijk kon koken, laat staan meer dan gemiddeld, miepen elkaar na als een stelletje papagaaien. In de koelkast, pot op z'n kop zetten, steriliseren van potten en meer van dat soort adviezen, die bijna voelbaar zelf niet opgevolgd worden. Zelfs de recepten zijn met regelmaat gewoon een kopie van iets op een andere website zonder dat daar melding van wordt gemaakt.
Echte kookwebsites van mensen die die tak van sport naar hartelust beoefenen en de resultaten, bereidingswijzen en ingrediënten gedetailleerd delen via het internet kom ik maar zelden tegen. Vaak is het mn paginavulling. Kookboekniveau waarbij vooral die 238 pagina's gehaald moeten worden.
Herontdekken
Gisteren was er ineens iets vreemds in mijn interne systeem. Ik ontwaarde iets, waarvan ik het bestaan en de betekenis vergeten leek. Je merkt dat iets anders is, maar hebt er niet gelijk de passende naam bij. Na wat graven en vergelijken bedacht ik me, dat er weinig andere mogelijkheden zijn, dan dat 'daadkracht' ten tonele is verschenen.
Je heb het niet nodig om bezig te zijn, dingen te doen, dat is me lang en breed bekend, maar is het er wel loopt alles net dat kleine beetje soepeler en wordt wat eerst moeite kostte ineens iets vanzelfsprekends. Je staat anders op. Je begint anders aan je dag. Je benadert wat gedaan moet worden anders. Je schakelt soepeler. Reageert sneller. Bergen worden heuveltjes. Beren knuffels. Etc.
Zijn we er nou? Waar? Terug bij 'Af'. Gaat het spel weer beginnen? De gevangenis uitgezeten? Mogen we weer? Kunnen we weer? Willen we weer?
Je heb het niet nodig om bezig te zijn, dingen te doen, dat is me lang en breed bekend, maar is het er wel loopt alles net dat kleine beetje soepeler en wordt wat eerst moeite kostte ineens iets vanzelfsprekends. Je staat anders op. Je begint anders aan je dag. Je benadert wat gedaan moet worden anders. Je schakelt soepeler. Reageert sneller. Bergen worden heuveltjes. Beren knuffels. Etc.
Zijn we er nou? Waar? Terug bij 'Af'. Gaat het spel weer beginnen? De gevangenis uitgezeten? Mogen we weer? Kunnen we weer? Willen we weer?
Blauw/wit
De tuin is blij en mij kan de regen niet zoveel schelen. Zeker als het zo in alle rust naar beneden komt. Geen douche, geen stortvloed, geen hagel. Gewoon regen die de tijd krijgt om de grond in te trekken. Na het beulen van gisteren een dagje een pas op de plaats. Komt goed uit. Geen discussie over wel of niet werken op deze Maria-dag. Haar hemelvaart als ik me goed herinner. Is al eeuwen (1967) geen vrije dag meer in Nederland en al helemaal niks meer met processies en zo.
En dat het een vrije dag is of niet, wat het hier dus wel is, maakt me niet zoveel uit. De onzin, dat je dan niks mag doen, daar botsen Mariana en ik met regelmaat over, want je heb hier een heel zwikkie van die dagen. Als ik niks wil doen, doe ik niks ongeacht welke dag van het jaar het is. Dat men me daartoe denkt te kunnen verplichten, al is het enkel moreel, dat wekt wrevel en dwarsheid op. En als Mariana nou zoals haar ouders en nog verder terug werkdagen maakte van de vroege ochtend tot een eind in de avond, dan zou ik haar die dagen als vandaag van harte gunnen. Als je al niet veel doet, lijkt het me een beetje bizar om je op speciale dagen te beroepen op de plicht om niks te doen.
Maar goed, weinig discussie daarover vandaag. Het blijft volgens de vooruitzichten de hele dag nat, alleen de hoeveelheden wisselen. Misschien een mooi moment om me over het maken van een aantal chutneys te buigen. Mag dat Maria?
En dat het een vrije dag is of niet, wat het hier dus wel is, maakt me niet zoveel uit. De onzin, dat je dan niks mag doen, daar botsen Mariana en ik met regelmaat over, want je heb hier een heel zwikkie van die dagen. Als ik niks wil doen, doe ik niks ongeacht welke dag van het jaar het is. Dat men me daartoe denkt te kunnen verplichten, al is het enkel moreel, dat wekt wrevel en dwarsheid op. En als Mariana nou zoals haar ouders en nog verder terug werkdagen maakte van de vroege ochtend tot een eind in de avond, dan zou ik haar die dagen als vandaag van harte gunnen. Als je al niet veel doet, lijkt het me een beetje bizar om je op speciale dagen te beroepen op de plicht om niks te doen.
Maar goed, weinig discussie daarover vandaag. Het blijft volgens de vooruitzichten de hele dag nat, alleen de hoeveelheden wisselen. Misschien een mooi moment om me over het maken van een aantal chutneys te buigen. Mag dat Maria?
vrijdag 14 augustus 2020
Wisselpunt
De ruimte tussen huis en schuur is vrijwel leeg. Nog wat stenen ruimen en dan aan de werkzaamheden beginnen, die de muizen uit huis en de honden op de binnenplaats moeten houden. Kortom het opbouwen, vormgeven, inrichten kan beginnen.
Foutje
De aannemer mag blij zijn, dat ik hem vanwege zijn familie-omstandigheden tegenwoordig zoveel mogelijk ontzie, anders had ik 'm toch weer ff de oren gewassen. De muizen waar ik een tijd terug last van had, kwamen volgens hem binnen langs de afvoerpijp of de waterleiding en dus zou het zeker een halve mtr graven zijn om ergens een gat in het fundament te vinden, dat ik zou moeten dichten om herhaling te voorkomen.
Nou, mooi niet. De beestjes lopen gewoon begane grond binnen op een plek waar ooit een deurtje zat om de koeienstront uit de stal te vegen wat nu de tuinkamer moet worden. De werklui hebben wel de ruimte van het deurtje in de muur opgevuld maar niet de moeite genomen om dieper dan het grondoppervlakt te gaan. Er zal daar iets van een drempel zijn geweest maar een fundament ontbreekt. Dit is icm het gat in de betonvloer, wat ze ooit hebben moeten maken omdat een verbinding in de waterleiding niet goed sluitend was gemaakt, een soort rode loper voor de beestjes vanuit de winterkou buiten naar vloerverwarming, steenwol, waterwaterleiding en badwaterafvoer. Een walhalla dat als het ware met rode neonpijlen werd aangegeven. De warmte moet buiten te voelen zijn geweest.
Dat is dus het volgende bijkomende klusje na het hondenproof maken van de onderkant van de schutting. De halve mtr graven zal nu nodig zijn om iets van een fundament te maken ter afsluiting van deze 8-banenbrede snelweg naar binnen en buiten.
Nou, mooi niet. De beestjes lopen gewoon begane grond binnen op een plek waar ooit een deurtje zat om de koeienstront uit de stal te vegen wat nu de tuinkamer moet worden. De werklui hebben wel de ruimte van het deurtje in de muur opgevuld maar niet de moeite genomen om dieper dan het grondoppervlakt te gaan. Er zal daar iets van een drempel zijn geweest maar een fundament ontbreekt. Dit is icm het gat in de betonvloer, wat ze ooit hebben moeten maken omdat een verbinding in de waterleiding niet goed sluitend was gemaakt, een soort rode loper voor de beestjes vanuit de winterkou buiten naar vloerverwarming, steenwol, waterwaterleiding en badwaterafvoer. Een walhalla dat als het ware met rode neonpijlen werd aangegeven. De warmte moet buiten te voelen zijn geweest.
Dat is dus het volgende bijkomende klusje na het hondenproof maken van de onderkant van de schutting. De halve mtr graven zal nu nodig zijn om iets van een fundament te maken ter afsluiting van deze 8-banenbrede snelweg naar binnen en buiten.
Familie ..
Op vakantie en al het eten van huis meenemen. Het lijken wel Nederlanders. En het dan nog door moeders klaargemaakt krijgen. Je zou maar zo gek zijn. Of ze een of twee kilo tomaten van ons mochten kopen? Nou, daar zitten we zo ruim in, dat dat kopen achterwege kan blijven. Tenminste, als we niet net zelf geoogst zouden hebben en dat ook al verwerkt hadden. Maar, dan zie je iets raars gebeuren. Waar Mariana eerst haar vrgtkns had bij een aantal tomaten, die ik had geplukt, vanwege een meer oranje dan rode kleur, ging nou ineens alles wat maar een beetje kleur had in de emmer. Tja, voor familie ben je blijkbaar bereidwilliger dan voor je eigen tomatenpuree.
Maar soit. Mariana's broer bleek later net voor zijn vrg naar de tomaten aan Mariana gezegd te hebben, dat hij haar een varken cadeau deed. Hij mest er momenteel vier vet en weet ws niet waar hij met al die potentiële karbonades en speklapjes heen moet. Ook dit jaar weer mijn poot stijf gehouden bij de vrg in januari of we niet een varken wilde vetmesten. We hebben geen diepvriesruimte en ik zie het vooral niet zitten om in december of januari bij temperaturen onder nul vlees te gaan verwerken. Een bezigheid die me bovendien volledig vreemd is en waar Mariana normaliter verre van blijft. Mariana wil veel, maar vergeet daarbij vreemd genoeg dat aan een hoop van dat soort zaken werk kleeft.
Bovendien was het bij het laatste varken dat voor de Kerst is geslacht weer één grote rotzooi wat het vlees betrof. Daar was geen slager aan het werk geweest maar een houthakker. Wat daar hing voor verdere verwerking leken volkomen willekeurig uit het beest gehakte stukken vlees. Geen speklap, karbonade, ham, filet of haas in te herkennen. Daar zit ik niet op te wachten.
Als we het niet tot vlees wilden verwerken moesten we het maar verkopen, was het voorstel van de broer. Eerst maar eens zien of er een echte slager te vinden is, die bereid is om het dier in herkenbare delen te ontleden. De diepvries is tenslotte alleen een kwestie van aanschaf.
Maar soit. Mariana's broer bleek later net voor zijn vrg naar de tomaten aan Mariana gezegd te hebben, dat hij haar een varken cadeau deed. Hij mest er momenteel vier vet en weet ws niet waar hij met al die potentiële karbonades en speklapjes heen moet. Ook dit jaar weer mijn poot stijf gehouden bij de vrg in januari of we niet een varken wilde vetmesten. We hebben geen diepvriesruimte en ik zie het vooral niet zitten om in december of januari bij temperaturen onder nul vlees te gaan verwerken. Een bezigheid die me bovendien volledig vreemd is en waar Mariana normaliter verre van blijft. Mariana wil veel, maar vergeet daarbij vreemd genoeg dat aan een hoop van dat soort zaken werk kleeft.
Bovendien was het bij het laatste varken dat voor de Kerst is geslacht weer één grote rotzooi wat het vlees betrof. Daar was geen slager aan het werk geweest maar een houthakker. Wat daar hing voor verdere verwerking leken volkomen willekeurig uit het beest gehakte stukken vlees. Geen speklap, karbonade, ham, filet of haas in te herkennen. Daar zit ik niet op te wachten.
Als we het niet tot vlees wilden verwerken moesten we het maar verkopen, was het voorstel van de broer. Eerst maar eens zien of er een echte slager te vinden is, die bereid is om het dier in herkenbare delen te ontleden. De diepvries is tenslotte alleen een kwestie van aanschaf.
Kaleidoscoop
Daar gaan we weer. Prachtig weer. Redelijk op tijd het nest uit. Bezig aan de tweede koffie. Een hoop gezeur dat als nieuws wordt gebracht. Geen idee wat de dag gaat brengen. Katten die aandacht willen. Honden die zich voorbereiden op een dag in de schaduw. Mariana die nog slaapt. Een natte tuin. Een 'geplunderde' kas. Hoog geschoten onkruid. Een gapend gat tussen woonhuis en schuur. Een zwembadbodem die langzaam groen wordt. Wortels waar ik iets mee moet. De gegevens van de kas waar ik op zit te wachten. Het afscheid van de Peugeot. Gelukkig hoef ik me niet bezig te houden met ademhalen en het kloppen van het hart.
donderdag 13 augustus 2020
Verlies
Uit het lood mag je wel zeggen. Geen schokkende discrepantie maar scheef zit het zeker. Weer een stukje Frankrijk van de 'goeie tijd' dat verloren gaat. Wat ik kwijt wil, krijg ik niet geloost. Wat ik wil behouden raak ik kwijt. Het is maar een ding. Waar hebben we het over.
Nou, over een aanraakbare herinnering. Daarvan zijn er niet zoveel. De meeste liggen inmiddels een eind onder het aardoppervlakt. Dan is er nog een deel dat is verbrand of door de versnipperaar gehaald. Maar dat laatste waren schrijfsels en foto's. Weinig gemeenschappelijke voorwerpen. Misschien is de Peugeot wel het enige geweest wat we, afgezien van onroerend goed, samen hebben gekocht voor gemeenschappelijk gebruik.
Als ik diep nadenk is daar misschien nog die eerste houtkachel geweest, die nu in 24 staat te verroesten. Het is al tijden het plan om dat ding hier naartoe te verplaatsen. Met een paar honderd kilo doe je dat niet zomaar. Is er meer?
Ik word oud, sentimenteel, klamp me vast aan wat verloren dreigt te gaan. Ik zou 'm zo in de tuin zetten, geloof ik. En dan zou ik er nog regelmatig in zitten de eerste tijd.
Nou, over een aanraakbare herinnering. Daarvan zijn er niet zoveel. De meeste liggen inmiddels een eind onder het aardoppervlakt. Dan is er nog een deel dat is verbrand of door de versnipperaar gehaald. Maar dat laatste waren schrijfsels en foto's. Weinig gemeenschappelijke voorwerpen. Misschien is de Peugeot wel het enige geweest wat we, afgezien van onroerend goed, samen hebben gekocht voor gemeenschappelijk gebruik.
Als ik diep nadenk is daar misschien nog die eerste houtkachel geweest, die nu in 24 staat te verroesten. Het is al tijden het plan om dat ding hier naartoe te verplaatsen. Met een paar honderd kilo doe je dat niet zomaar. Is er meer?
Ik word oud, sentimenteel, klamp me vast aan wat verloren dreigt te gaan. Ik zou 'm zo in de tuin zetten, geloof ik. En dan zou ik er nog regelmatig in zitten de eerste tijd.
Verdampen
Waar de vorige keer het resultaat 6 ltr flessen tomatensap was, is na uren extra gas-investering het resultaat vandaag 6x 0,25 ltr puree. Uitgaande van het feit dat de beginhoeveelheden hetzelfde volume hadden, en volgens mij klopte dat aardig, heb ik vandaag 6 x 0,75 ltr water laten verdampen. Toch 4,5 ltr aan de dampkring toegevoegd. Mag hopen dat ik geen kritieke grenzen heb helpen overschrijden.
Mooi van kleur, zoet van smaak, net niet dik genoeg. Ik wilde echter het risico niet nemen, dat ik er te laat bij zou zijn en de boel van de bodem van de pan had moeten schrapen. Het is in meerdere opzichten alweer beter dan de versie van vorig jaar Vooruitgang! Wat wil een mens meer?
Ik geloof, dat de verwerking van de tomaten nummer één op de lijst van prettige tuinbijkomstigheden is. Misschien dat chutneys of eigen jam nog net iets hoger zouden kunnen scoren, maar daar ben ik dit jaar nog niet aan toe gekomen. Een chutney zou nog kunnen. Die jam moet minimaal een jaar wachten.
Mooi van kleur, zoet van smaak, net niet dik genoeg. Ik wilde echter het risico niet nemen, dat ik er te laat bij zou zijn en de boel van de bodem van de pan had moeten schrapen. Het is in meerdere opzichten alweer beter dan de versie van vorig jaar Vooruitgang! Wat wil een mens meer?
Ik geloof, dat de verwerking van de tomaten nummer één op de lijst van prettige tuinbijkomstigheden is. Misschien dat chutneys of eigen jam nog net iets hoger zouden kunnen scoren, maar daar ben ik dit jaar nog niet aan toe gekomen. Een chutney zou nog kunnen. Die jam moet minimaal een jaar wachten.
RIP?
Wordt ff slikken. Ook de tweede garage, die bij hoog en bij laag beweerde, dat ze de Peugeot weer aan de praat kon krijgen heeft de handdoek in de ring geworpen. Toch te gek voor woorden. Oké, het is een oude bak, maar geen roestproblemen, niks mis met het chassis, heerlijke bak om in te rijden (toen ie nog reed) maar enkel een probleem met de communicatie tussen nw geplaatste onderdelen en het computercentrum van de auto. Ja, computersturing in een bak van meer dan 20 jaar oud.
Hier moet ik even mijn rijtjes op orde krijgen. Twee jaar heeft de wagen nu in garages, op garagesterreinen gestaan. Twee jaar wegenbelasting betaald. Twee jaar niet gereden. Stiekem de hoop dat het rijden er weer van zou komen. En nu bye, bye, zwaai, zwaai naar de sloop? Dit overvalt me. Verkeerde bericht op het verkeerde moment.
Hier moet ik even mijn rijtjes op orde krijgen. Twee jaar heeft de wagen nu in garages, op garagesterreinen gestaan. Twee jaar wegenbelasting betaald. Twee jaar niet gereden. Stiekem de hoop dat het rijden er weer van zou komen. En nu bye, bye, zwaai, zwaai naar de sloop? Dit overvalt me. Verkeerde bericht op het verkeerde moment.
Souplesse
In Nederland zijn ze 'verlost' van het prachtige weer. Kan het gekreun en gesteun over de hitte en de klimaatveranderingen weer de kast in. Hier stoomt het gelukkig nog zeker een week door. Met een beetje goede wil halen we zelfs september. Mooie mnd. Mijn mnd. D'r komt weer een streep je bij of gaat er vanaf. Het is hoe je het bekijkt.
Voor het moment is het meer 'erbij' dan 'er vanaf', meer extra dan inleveren. Lekker op stoom kijk je tegen een hoop dingen net iets anders aan. Het blijft wel hollen of stilstaan en vandaag ziet het eerder naar stilstand dan een sprintje trekken uit. Maar de stemming trekt zich daar momenteel ogenschijnlijk niks van aan. Da's niet onbelangrijk. Is het niet vandaag, dan gaan we morgen weer verder.
Het opstaan gaat soepeler. Wat tegenzit wordt naar de zijlijn gewuift. Wat sleept weet me ff niet te bereiken noch tegen te houden. En wat moet gebeuren wordt successievelijk aangepakt. Deze zomer mag van mij tot half december duren. Dan 2,5 mnd winter, Siberisch graag, en vervolgens een beter voorjaar en een minder nat begin van de zomer dan dit jaar en me staat een perfect jaar te wachten. Waar kan ik het voorstel droppen?
Voor het moment is het meer 'erbij' dan 'er vanaf', meer extra dan inleveren. Lekker op stoom kijk je tegen een hoop dingen net iets anders aan. Het blijft wel hollen of stilstaan en vandaag ziet het eerder naar stilstand dan een sprintje trekken uit. Maar de stemming trekt zich daar momenteel ogenschijnlijk niks van aan. Da's niet onbelangrijk. Is het niet vandaag, dan gaan we morgen weer verder.
Het opstaan gaat soepeler. Wat tegenzit wordt naar de zijlijn gewuift. Wat sleept weet me ff niet te bereiken noch tegen te houden. En wat moet gebeuren wordt successievelijk aangepakt. Deze zomer mag van mij tot half december duren. Dan 2,5 mnd winter, Siberisch graag, en vervolgens een beter voorjaar en een minder nat begin van de zomer dan dit jaar en me staat een perfect jaar te wachten. Waar kan ik het voorstel droppen?
Vertraagd
Niks vroege vogel vandaag. De eerste blik in de realiteit was vandaag net voor half acht. Dat zijn dik twee uur later dan de afgelopen dagen. Het lijf heeft de controle terug in eigen hand genomen. Misschien mag ik morgen weer. Vandaag storten we ons maar ff op minder heftige zaken. De volgende portie tomaten moeten verwerkt. Ditmaal gaat het puree worden. Bekent hetzelfde werk. Uurtje persen. Maar vervolgens staat het uren, zo niet een dag op het vuur. Al het oa door mij aangedragen water weer laten verdampen. Daar hoef ik gelukkig niet de hele tijd naast te staan. Af en toe een blik erop is voldoende. Kan ik lekker multi-tasken en ondertussen verder met de postzegel die geen postzegel meer mag heten.
Benieuwd hoever ik kom. Echt geen idee. Het zit nu tussen het grootschalig opruimen en het gericht afwerken in. Qua tempo een stapje terug. Een grabbelton vol verrassingen. Wat moet allemaal nog en wat komt daar gaandeweg nog bij. Niks rechttoe, rechtaan. Passen en meten. Denken. Blokjes in elkaar schuiven en vooral niks vergeten. Voorkomen dat als alles netjes klaar en afgewerkt is, je niet weer direct met slopen en graven moet beginnen.
Benieuwd hoever ik kom. Echt geen idee. Het zit nu tussen het grootschalig opruimen en het gericht afwerken in. Qua tempo een stapje terug. Een grabbelton vol verrassingen. Wat moet allemaal nog en wat komt daar gaandeweg nog bij. Niks rechttoe, rechtaan. Passen en meten. Denken. Blokjes in elkaar schuiven en vooral niks vergeten. Voorkomen dat als alles netjes klaar en afgewerkt is, je niet weer direct met slopen en graven moet beginnen.
woensdag 12 augustus 2020
Viraal_52
Ze weten allemaal niet wat ze doen moeten en doen maar wat. De ene keer vanwege dit, de andere keer vanwege dat en dan weer niet, of vrijwillig. De Roemeense regering haalt een reisbeperking naar Spanje weg uit een officieel advies vanwege 'Sociaal-economische redenen'. Er wordt met meerdere maten gemeten. Overal. Overal en nergens probeert men het wiel uit te vinden en probeert het ongezien te slijten.
Poetin heeft z'n vaccin, als je de verhalen mag geloven. Ik denk niet, dat ik als leraar blij zou zijn, dat ik als een van de eerste uitverkorenen gevaccineerd zou worden. Ik vertrouw het voor geen cent. Maar dat is Rusland. Een paar doden meer of meer, daar ligt men niet wakker van. De USA doet het niet beter, maar heeft nog geen vaccin en ook Zuid-Amerika schijnt een ramp te zijn.
Het enige wat zeker is: de verspreiding van het Covid-19 virus neemt toe en niet zo'n beetje ook. Maar wat betekent dat? Neemt ook de mogelijk dodelijke consequentie in gelijke mate toe? Bewegen we richting die nietszeggende groepsimmuniteit? Zwak het virus af? Is het verhaal voor de winter voorbij of begint de ellende dan pas echt? D'r zijn veel en veel meer vrgn dan antwoorden. En de antwoorden, die je krijgt, stralen niet die geruststelling uit, waar je in feite wel behoefte aan hebt.
Poetin heeft z'n vaccin, als je de verhalen mag geloven. Ik denk niet, dat ik als leraar blij zou zijn, dat ik als een van de eerste uitverkorenen gevaccineerd zou worden. Ik vertrouw het voor geen cent. Maar dat is Rusland. Een paar doden meer of meer, daar ligt men niet wakker van. De USA doet het niet beter, maar heeft nog geen vaccin en ook Zuid-Amerika schijnt een ramp te zijn.
Het enige wat zeker is: de verspreiding van het Covid-19 virus neemt toe en niet zo'n beetje ook. Maar wat betekent dat? Neemt ook de mogelijk dodelijke consequentie in gelijke mate toe? Bewegen we richting die nietszeggende groepsimmuniteit? Zwak het virus af? Is het verhaal voor de winter voorbij of begint de ellende dan pas echt? D'r zijn veel en veel meer vrgn dan antwoorden. En de antwoorden, die je krijgt, stralen niet die geruststelling uit, waar je in feite wel behoefte aan hebt.
13
Gezeten in een stoel op de plek, waar een paar weken geleden nog stapels gezaagd brandhout lag te wachten op het splijten, met een onmiskenbare voldoening mijn blik over de binnenplaats laten glijden. Zo'n moment waarop je met vertrouwen de toekomst tegemoet ziet en over het eindresultaat durft na te denken.
Het was van begin af aan een pracht plek. In potentie. Wat ik in eerste instantie aantrof vertederde wel maar verlokte niet tot wonen. Maar we hebben er in al die jaren van (ver)bouwen het potentiële naar de voorgrond weten te halen. Het is qua presentatie de prachtige plek geworden, zoals het in eerste instantie aanvoelde.
Mariana heeft het er weleens over, dat ze zou willen, dat haar oma de plek nog een keer zou kunnen zien. Ze heeft het mensje, zo ongeveer op haar sterfbed belooft, dat ze de plek in stand zou houden. Nou, dat mag gelukt heten. Bijna dan. De zegen van haar oma van moeders zijde zou niet verkeerd zijn. Zo zit de wereld echter niet in elkaar.
Het was van begin af aan een pracht plek. In potentie. Wat ik in eerste instantie aantrof vertederde wel maar verlokte niet tot wonen. Maar we hebben er in al die jaren van (ver)bouwen het potentiële naar de voorgrond weten te halen. Het is qua presentatie de prachtige plek geworden, zoals het in eerste instantie aanvoelde.
Mariana heeft het er weleens over, dat ze zou willen, dat haar oma de plek nog een keer zou kunnen zien. Ze heeft het mensje, zo ongeveer op haar sterfbed belooft, dat ze de plek in stand zou houden. Nou, dat mag gelukt heten. Bijna dan. De zegen van haar oma van moeders zijde zou niet verkeerd zijn. Zo zit de wereld echter niet in elkaar.
Tsjakka
Vier bij vier mtr, ongeveer, niks bijzonders maar wat een wereld van verschil of het gevuld is met een zooi brandnetels van 1,5 mtr hoog of al die ongewenste natuur is verwijderd. De bouwrestanten moeten nog voor een klein deel, maar dan kan met het echte schoonmaken, egaliseren en hondenproof maken van de schutting worden begonnen. Heerlijk. Resultaat zelfs voor een blinde niet te missen.
Bederf
Houdbaarheidsdatum mocht dan 15/08 zijn, mijn neus had er geen zin in. Die laatste vertrouw meer dan een op een verpakking gestempelde datum. Het betrof kippenvleugeltjes, die op de bbq hadden moeten belanden. Daar zijn ze dus niet terecht gekomen. In twee, apart dichtgeknoopte plastic zakken linea recta in de vuilnisbak. Waagstuk bij deze temperaturen. Het ding wordt pas over een week geleegd.
Gisteren had ik daar, hoewel twijfelend, nog vertrouwen in. Als ik vandaag zie hoeveel vliegen de vuilnisbak ineens erg interessant vinden, denk ik dat de twijfel alsnog de doorslag gaat geven. Je zou denken, dat het goed verpakt was op het moment dat ik het wegkegelde. Maar blijkbaar werkt dat dus niet zo. Het lijkt me stug dat de plastic zakken ineens allebei stuk zijn. Het houdt de reuk in elk geval niet tegen. De reuk voor de vliegen dan. Ik ruik niks speciaals als ik in de buurt van de afvalbak sta en met mijn neus is niks mis.
Straks zien dat ik het zooitje ergens anders drop of een paar scheppen onder de grond verplaats. Dit gaan we ons niet nog een week aandoen bij de aanhoudende zeer aangename zomertemperaturen. Er zijn mensen die ze eten, maar maden roepen bij mij heel andere associaties op dan prettig tafelen.
Gisteren had ik daar, hoewel twijfelend, nog vertrouwen in. Als ik vandaag zie hoeveel vliegen de vuilnisbak ineens erg interessant vinden, denk ik dat de twijfel alsnog de doorslag gaat geven. Je zou denken, dat het goed verpakt was op het moment dat ik het wegkegelde. Maar blijkbaar werkt dat dus niet zo. Het lijkt me stug dat de plastic zakken ineens allebei stuk zijn. Het houdt de reuk in elk geval niet tegen. De reuk voor de vliegen dan. Ik ruik niks speciaals als ik in de buurt van de afvalbak sta en met mijn neus is niks mis.
Straks zien dat ik het zooitje ergens anders drop of een paar scheppen onder de grond verplaats. Dit gaan we ons niet nog een week aandoen bij de aanhoudende zeer aangename zomertemperaturen. Er zijn mensen die ze eten, maar maden roepen bij mij heel andere associaties op dan prettig tafelen.
Abonneren op:
Posts (Atom)