Gewoontes

 Hoppa, begonnen met de 'vrije' zaterdag. Snel wat spullen gehaald die nodig zijn, bij wat ik vagelijk in mijn hoofd heb. Na de middag zijn de meeste winkels gesloten. Nu kan wat ik wil. Of ik het doe, dat zie ik wel. In ieder geval al een pot gevuld met pepers uit de tuin op het vuur gezet. Teveel om voor het dagelijkse gebruik te laten liggen, te weinig om er een leuke portie sambal van te maken maar net genoeg om een groot formaat jampot mee te vullen. Wecken. Net zo'n doodlopende zijstraat als de diepvries. Zien wanneer ik gewend raak aan het gebruik van ingevroren dan wel geweckte etenswaren. Maar voorlopig is alle moeite in de tuin niet geheel voor niks geweest. Weken geleden een handvol mini-tomaten, van de week een paar kilo uien, vandaag de pepers en zien, dat ik in het weekeinde de prei weet te vinden tussen het manshoge gras.

 Even geen koken, geen eten. Donderdag zoveel pasta door mijn strot moeten drukken, dat ik een kortstondige Russische bezetting probleemloos zou kunnen doorstaan. Al die in het voorjaar verloren kilo's zijn er in de afgelopen weken weer sluipenderwijs bijgekomen. Het lopen met de honden is routine geworden en kost het lijf niks extra's meer. Moet ik nu iedere dag kilometers gaan maken op de fiets. Iets zegt me, dat als mijn uitdeiende buik de enige stok achter de deur is, die activiteit niet van lange duur zal zijn. Dat wordt weer sleutelen aan de inname van calorieën. Een heuse salade. Wanneer is het de laatste keer geweest, dat ik me daar de moeite voor gedaan heb? Het beperktere winkelaanbod dan ik gewend ben geweest verleidt steeds weer tot een simpele maar ook zwaardere 'keuken'. Gaat koken nou ook nog moeite kosten? Dat zou te gek zijn voor woorden.