De tijd is er. De zin idem. Wat ontbreekt is inspiratie. Het is niet belemmerend meer maar verdwenen is de onbestemdheid nog steeds niet. Het is dichte mist. Dichtbij is herkenbaar maar ietsje verder verdwijnt alles snel in een melkachtige waas. Stap voor stap is goed te doen. Oriënteren en anticiperen daarentegen onmogelijk. Richting onduidelijk. Voortuitgaan is gokken op gevoel. Lange lijnen ontbreken de einden, de korte termijn het kader.
Ik zeul met mijn ziel en zoek. Niet paniekerig, eerder gelaten. Stap 'ns naar links, dan weer naar rechts. Werp wat blikken in de rondte. Het is niet herkenning wat ik zoek. Het is onbekend terrein. Een of andere bevestiging zou wel prettig zijn. "Rome, 1237 km >>" of zoiets. Niet alleen zon, zuiden en geen horloge of kompas. Maar zoals al geschreven, het dwalen is niet vervelend, zelfs niet onprettig, maar zal het dat op een gegeven moment wel worden.
Voordat het dwalen als verdwaald gaat aanvoelen dus graag die mist optrekken. Dan kan ik mijn eigen beslissingen nemen. En als dat teveel gevraagd is graag bij tijd en wijle een hint of bevestiging van de te volgen richting cq waar ik uithang..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten