dinsdag 25 september 2018

Grensgevallen

 Het liefst zou ik vannacht opblijven. Deels voor Rosa, dan hoeft ze de toeter niet op/om haar kop maar vooral toch om de onrust in mezelf te laten betijen. Ff de kelder in voor een paar goeie flessen wijn en dan tabé ellende, je wordt verzopen. Klinkt leuk, werkt niet, heeft het nooit gedaan. Neemt niet weg, dat die drang, om kost wat het kost door die meters dikke betonmuur heen te beuken, wel aanwezig is. Ik heb me al vaker bedacht, dat ik de mensen best kan begrijpen, waarbij in situaties als deze en meestal erger een paar zekeringen doorbranden en onvoorstelbaars het gevolg is.

 Het is in dit geval goed, dat ik dik 2000 km verwijderd ben van mijn bankfiliaal. Doorbrandacties verlangen een korte reactietijd. Dat zit er niet in. Eerst 3 uur naar Cluj, dan 2 uur naar Parijs, 3 uur naar Limoges en vervolgens een auto huren en naar Thivier. Ergens in dat traject dooft de vlam en als ik het zo inschat, ws al voordat ik in Cluj ben. De 45 minuten van Le Chalard naar Thiviers zouden veel meer van mijn relativeringsvermogen vergen.

 Mooie weg trouwens, over Jumilhac en dan in Thiviers de filiaal van de CdE in rook en gruis zien opgaan. Ik kan de aantrekkelijkheid van het idee maar met moeite onderdrukken. Gelukkig geen criminele neigingen in mijn genenpoel. Maar of dat uitsluitend positief is te duiden, waag ik te betwijfelen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten