Behalve dat ik me met regelmaat tegen de waanzin aangedrukt voel door de aanwezigheid van de werklui, zijn er ook momenten waarop alles als gesmeerd in elkaar lijkt te passen. De eerlijkheid dient dat te erkennen. En bovendien zijn die momenten van zeldzaamheid gespeend. Zeg je dat? Zal mij een worst wezen.
Ook vanmiddag weer. De metalen draagbalken zijn geplaatst en de smid komt mij er nog even bij halen om zeker te weten, hoe het allemaal bedoeld is. Ja, de poort moet 50/50 en niet een smaller en een breder deel. Nee, ook geen deurtje in een van de beide poort delen. En naar binnen open, aub. Op dat moment trekt de tot dan toe alsmaar ja-knikkende aannemer aan de bel. Vloer in de schuur zal aflopen richting de poort, dus die moet hoger aan de onderkant anders loopt ie vast voordat ie helemaal geopend is.
Ai, dat klopt. Direct bestratingsstenen, pasdraad en waterpas erbij. Blijkt de onderkant van de metalen poort ruim 20 cm boven de drempel te moeten blijven om niet vast te lopen bij het openen naar binnen toe. Twintig cm! Een grotere rode loper naar de vrijheid voor de honden is moeilijk te bedenken.. Dus maar naar buiten open, maar dan het rechterdeel met klink en het linkerdeel in principe vastgezet. Na wat gegrom en gepas was iedereen het er mee eens. Alleen de aannemer vroeg nog een keer of ik de poortdeuren echt 50/50 wilde. Het lijkt mij een zo voor de hand liggend idee, dat ik me bij de herhaaldelijk terugkerende vrg weinig kan voorstellen. Men schud dan een beetje meewarrig het hoofd en zegt dat men het gesnapt heeft.
Een driekwartdeur openen is, afgezien van het gebrek aan symmetrie, een kleine ramp. Dat deel zakt altijd enorm door, is onhandig en wordt daarom alleen in het uiterste geval gebruikt. Ik wil gewoon twee delen, die je net zo makkelijk en regelmatig open als dicht gooit en niet aan de ene kant van de schuur 3/4 van de achterliggende ruimte afschermt en aan de andere slecht 3/4 vrijlaat. Nee, men is het niet met me eens. Nog niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten