Perenjam, peren sec geweckt, perensiroop en straks of morgen perenchutney .... dan komen me de peren, denk ik, ook ff de neus uit. En wat zullen het zijn geweest? 10-12 kilo? Meer niet. Vroeger, ja ik word echt oud, ging dat bij ons met van die houten veiligkisten tegelijk. En altijd meerdere nooit eentje. Appels, peren, pruimen, rabarber, kersen in een goed jaar, etc. En alsof de duvel er mee speelde, de vrouwen mochten niet cq hoefden zelden in de benen, want de periode van de maand.... Is, geloof ik, het enige moment, waarop ik weleens gedacht heb, dat vrouw zijn zo z'n voordelen heeft. Verder nooit last van gehad.
De oude zinken badderteil gevuld met zoutwater in het midden en mijn vader, mijn broer en ik maar schillen, ontpitten, snijden, al naar gelang de voorbewerking wenste. Een echte hekel heb ik nooit aan het werk gehad. Het was aan het eind van de zomer soms een beetje teveel van het goede. Dan had je fruit 'gegeten en gedronken' en was blij, als het eindelijk in de glazen zat en wat later de kelder in kon. En die kelder was een lust voor het oog. Daar ging je met plezier in naar beneden. Later verdween meer en meer in de diepvriezer(s) en was minder nodig door de krimp van de thuis levende gezinsleden, maar leeggeraakt is die ruimte nooit.
Zoiets in het klein als mijn kluszooi straks z'n plek krijgt in een deel van de schuur en de tweede kelder vrijkomt voor wasmachine en als voedselvoorraadvertrek. Dan heb ik er vijftig jaar overgedaan om met plezier terug te grijpen op iets uit mijn jeugd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten