vrijdag 21 september 2018

Gevoelig

 De aannemer is tranen. Had hem al meer als blank pit dan stoere bolster ingeschat, maar hier kijk ik toch van op. Ff bang dat ik een partij relatie-ellende op mijn bord zou krijgen, maar gelukkig betreft het alleen gedoe met z'n personeel. Wat de tranen in mijn optiek nog bizarer maakt. Maar goed, er zit een generatie tussen ons in en al vaker gemerkt, dat hier de tranen makkelijker stromen, dan ik gewend ben, ook bij mannen. Neem de broer van Mariana. Maar goed, dat is ook werkelijk een watje in iedere betekenis van het woord.

 Zo'n kleine aannemer is natuurlijk ontzettend afhankelijk van zijn personeel. Zowel in de kwaliteit van werken als aanwezig. Je verschuift niet eventjes iemand van de ene klus naar de andere. Hoewel het redelijk allround werkers zijn, heeft toch ieder zo zijn specialisme cq iets wat hij liever of gewoon beter doet dat de rest. Geen 'haar' hier, want nog geen vrouw in de bouw gezien.

 Voor mij geldt, dat het werk er niet sneller op zal gaan. Eind september kon ik al vergeten. Het gaat gewoon een kwestie worden van doorwerken om het voor de winter geklaard te krijgen. Dat betekent in principe voor half november. Dan zijn ze een half jaar bezig geweest. Een half jaar met een schuur. Het woord is bijna een belediging voor het resultaat.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten