De dag van morgen ... Oktober, dat is zeker. Weer zou ik niet weten. Verder met het gedoe van de bouw. Ook iets met wijn. Natuurlijk de bank niet vergeten. De hechtingen van Rosa, die ze er zelf nog niet uitgehaald heeft. Ik moet iets met mijn cardio-apk. Hondenvoer. Net niet de 150 bijdrages. Net niet of net wel een 'all time high' in de maandelijkse pageviews. Is d'r nog meer? Vast, maar meer krijg ik voor het moment niet op het rijtje. De vanzelfsprekende zaken als lopen met de honden, koffie en koken worden natuurlijk weer vergeten, maar moeten wel gebeuren of het zou tenminste prettig zijn om er aan toe te komen.
Het eind van de bouwactiviteiten krijgt inmiddels iets van die oase, die je ziet of denkt te zien na een tijd door de woestijn te hebben gedoold. Je sleept je er naar toe, eventueel tegen beter weten in. Laat dat eind er nou eindelijk eens aankomen. Dit ligt niet aan mij. Van de drie, nee vier bouwperiodes, die er zijn geweest, zijn ze allemaal op dezelfde manier tegen de winter aan stuk gelopen. Dit wordt het zoveelste einde met een hoeveelheid losse eindjes, Deze beste man is moeilijk te sturen en weet zelf erg slecht hoofd- en bijzaken te scheiden.
Al die losse eindjes door de jaren heen is, in zijn aanpak, nog zeker een jaar werk. Nee, ik ga dat niet doen. Niet aan hem overlaten. Weer maar een keer de touwtjes strak trekken en de prioriteiten benoemen: buitenkant dichten, schoorstenen metselen, bestraten. Mag ik me ondertussen met het wijnmaken bezig houden. Gelukkig kan ik dat zelf doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten