Bezig met het wegwerken van de peren rook het vanmiddag heel even als toen we als kinderen appelmoes kookten op geïmproviseerde fornuisjes met van die spiritustabletten, die een trage blauwe vlam en een heel herkenbare geur hadden. Die geur bedoel ik niet. Daar kom ik dichtbij in de buurt, maar krijg 'm niet terug. Nee, de geur van pruttelende appelmoes vermengt met de spanning van het spelen met vuur. Iets wat geen problemen opleverde trouwens. Die tabletten kochten we tenslotte niet zelf. Je zou er vandaag de dag mee moeten aankomen. Niet genderneutraal, ongetwijfeld gevaarlijk, nog niet toe aan eigen verantwoordelijkheid en verzin maar meer van die niet ter zake doende onzin. Het was gewoon leuk en we hebben ons er uren mee vermaakt.
Of daar mijn voorkeur voor koken vandaan komt, waag ik te betwijfelen. Mijn beide oudere zussen deden enthousiast mee en hebben geen van beide een zwak voor koken ontwikkeld. Eentje eet tegenwoordig vnl brood en de ander gaat al zolang ze zelfstandig met eigen gezin op vakantie gaat naar hotels en pensions om niet ook in de vakantie nog te moeten koken. Zelf met regelmaat in vakantiehuizen gezeten mn om te koken met de lokaal verkrijgbare ingrediënten. Ach, ik zit wel op meer vlakken afwijkend in elkaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten