Tot gisteren werkelijk nooit één seconde bij stilgestaan. Ineens was de vrg, gedachte er. Wie woont er straks in dit huis, als wij er niet meer zijn. Als Mariana de geplande 100 gaat halen, duurt dat nog een tijdje en is het eigenlijk ook niet zo'n punt. Maar stel het loopt anders mn sneller. Het hoeft niet direct morgen te zijn, over een paar jaar is meer dan genoeg. Moet ik, moeten we daar iets mee? Waarom speelt het op? Teveel met geld bezig geweest de afgelopen dagen?
D'r zit een klap geld in deze plek. Meer dan een verkoop op dit moment zou kunnen teruggeven. Nog afgezien van het feit, dat je dan weer van voren af aan moet beginnen. Dat ben ik niet van plan. Dan was de (ver-)bouw compleet anders verlopen. Het is aangepakt met het idee van een mooie plek voor de oude dag. De voorlaatste verblijfsplek. Maar stel, we leven in een verkeerde film, en als het af is, krijgen we nauwelijks de tijd om ervan te genieten? Wat dan? Leegstand in Coves nummero weet ik veel? Wordt de plek geplunderd? Grijpt Mariana's broer z'n kans? Toch maar eens over nadenken. De gedachte heeft een ongemakkelijk gevoel gewekt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten